อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 321 ไม่โผล่มาให้เธอเห็นหน้า
เป๋าฮวนตกใจมาก
เพราะฉะนั้นเมื่อคืน ที่เฟิงหานชวนเป็นลม ก็เพราะโรคกำเริบ?
ไม่ใช่แผนแกล้งเจ็บ?
“คุณหนูเฉินครับ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นคุณต้องจัดฉากฆ่าตัวตาย ถึงคุณไม่อยากอยู่กับบอสจริงๆ คุณก็หย่ากับเขาแล้วไปจากประเทศฮัวก็ได้ บอสอาจจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ว่าคุณ……”
“คุณรู้ไหมครับ การที่คุณจากไป มันกระทบจิตใจกับบอสมากแค่ไหน?”
ซูอวี่จับกรอบแว่นตา อารมณ์เริ่มขึ้น เขาเป็นผู้ช่วยของเฟิงหานชวน สามปีนี้ เขาที่เป็นแค่ผู้ช่วยยังทนดูไม่ได้
เพราะว่า สามปีที่ผ่านมา เฟิงหานชวนผ่านมาอย่างทุกข์ทรมาน
ไม่ใช่ความทรมานที่คนทั่วไปจินตนาการได้
แล้วทั้งหมด ก็เพราะเฉินฮวนฮวน
“ซูอวี่ นายห้ามพูดกับเธอแบบนั้น!”
ทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาของเขาดังขึ้น เสียงดูอ่อนแรงมาก
“บอส คุณตื่นแล้วเหรอครับ?” ซูอวี่ตกใจ รีบพยุงตัวเฟิงหานชวนขึ้นมา
เป๋าฮวนมองเขาอยู่อย่างนั้น มองเงียบๆ แล้วสีหน้าก็มีความสงสัย
เพราะตัวเอง”ฆ่าตัวตาย” ก็เลยทำให้สามปีนี้ เฟิงหานชวนทุกข์ทรมานขนาดนี้?
เธอคิดว่า เฟิงหานชวนอาจจะรู้สึกหลุดพ้น แล้วไปใช้ชีวิตที่สุขสบาย
ตอนนี้ เฟิงหานชวนโดนซูอวี่พยุงตัวไว้ แล้วเดินมาตรงหน้าเธอ สีหน้าเขาซีดขาว ไม่ได้ดูดีเหมือนก่อนหน้านั้น
“ฮวนฮวน ถ้าคุณไม่อยากเจอผมอีกก็ไม่เป็นไร ผมจะไม่โผล่ไปให้คุณเห็นหน้า ตอนนี้ผมรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ แค่นี้ก็พอแล้ว”
เฟิงหานชวนถอนหายใจ แล้วหันไปพูดว่า “ซูอวี่ ส่งฉันไปโรงพยาบาล”
“แล้วก็ ให้พวกเขาหยุด อย่าไปห้ามคุณจิ่งสองคนนั้น”
“ครับ บอสเฟิง” พอซูอวี่ได้รับคำสั่ง จึงพยุงตัวเฟิงหานชวนเข้าไปนั่งหลังรถ
เขาโทรไปหาบอดี้การ์ดที่ล้อมจิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่ง แล้วบอกคำสั่งของเฟิงหานชวน จากนั้นจึงขึ้นรถ แล้วสตาร์ทรถ
เป๋าฮวนก็ยังยืนอยู่นอกรถ มองผู้ชายในรถด้วยสีหน้าลังเล
เขาพูดว่า จะไม่โผล่มาให้เธอเห็นหน้าอีก?
แต่ไม่รู้ทำไม ตอนที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ในใจเป๋าฮวนรู้สึกไม่โอเค เหมือนหายใจไม่ออก
“ไหนคุณบอกว่าต้องการให้ฉันให้อภัย ไหนบอกจะชดใช้ให้? ในเมื่อจะไม่โผล่มาให้ฉันเห็นหน้าอีก แล้วจะชดใช้ยังไง?” เป๋าฮวนมองเขา แล้วพูดพรวดออกมา
แววตาของเฟิงหานชวนมืดมน รู้สึกไม่สบายร่างกาย แต่มุมปากก็เลิกขึ้นเล็กน้อย
แต่ว่า แค่ชั่วพริบตาเท่านั้น
ตอนที่หันไปหาเธอ บนใบหน้าเขาไม่มีความรู้สึกอะไรเลย แล้วริมฝีปากก็ซีดขาวมาก
“ฮวนฮวน คุณพูดเองว่า……ไม่มีทางให้อภัยผม” เฟิงหานชวนมองออกไปที่ไกลๆ แววตาแฝงไปด้วยความเศร้า
“คุณก็แค่ผู้ชายที่เก่งแต่ปาก!” เป๋าฮวนกัดฟันแน่น
จากที่เธอดูมา เฟิงหานชวนเก่งแต่ปาก แต่ความจริงกลับไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วจะให้อภัยยังไง?
“ฮวนฮวน คุณหมายความว่า……” ตาเฟิงหานชวนเป็นประกาย
ทันใดนั้น จิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่งก็วิ่งพุ่งมา ทั้งสองเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย จนเหงื่อเต็มหน้าผาก
“คุณหนู คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” ทั้งสองถามพร้อมกัน
พอเห็นเฟิงหานชวนที่ทำตัวนิ่งเฉย เป๋าฮวนจึงรู้สึกว่าตัวเองใจอ่อนเกินไป ยังแอบหวังว่าเฟิงหานชวนจะทำอะไรบางอย่าง
เธอเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา แล้วหันไปพูดกับจิ่งมั่วจิ่งเหลิ่งว่า “พาฉันกลับไป”
“ครับ คุณหนู”
เป๋าฮวนเดินไปที่รถโรสลอยด์ของตัวเอง แล้วขึ้นรถทันที แต่เฟิงหานชวนก็ไม่ได้ตามมา
จากนั้น จิ่งมั่วยังไม่ทันสตาร์ทรถ เป๋าฮวนก็เห็นซูอวี่ขับรถพาเฟิงหานชวนแล่นออกไปก่อน
“คนสารเลว!” เป๋าฮวนโมโหจนเกือบจะกระอักเลือด
พูดได้น่าฟังมาก แต่กลับไม่ทำอะไรเลย เธอด่าได้ถูกมาก
ก็แค่ผู้ชายที่เก่งแต่ปาก!
……
ระหว่างทางที่กลับโรงแรมตี้ฮวง จิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่งไม่มีใครพูดอะไรเลย
ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น แต่เพราะอารมณ์เป๋าฮวนไม่ดี ไม่ดีมากๆเลยแหละ
แล้วอีกอย่าง พวกเขาสองคนเป็นบอดี้การ์ดฝีมือดี แต่ในช่วงเวลาที่สำคัญกลับไปช่วยคุณหนูไม่ได้ นี่จึงทำให้พวกเขาละอายใจจนไม่กล้าพูดอะไรเลย
พอจอดรถที่โรงแรม ส่งรถให้เด็กรับรถแล้ว จิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่งจึงตามเป๋าฮวนลงรถ
ตอนที่เป๋าฮวนลงรถ เห็นหน้าประตูโรงแรมมีคนล้อมอยู่ ดูแล้วครึกครื้นมาก
“วันนี้ที่นี่มีงานอะไรเหรอ?” ความโมโหของเป๋าฮวนหายไปเล็กน้อย
“ที่ห้องจัดงานของโรมแรมตี้ฮวง มีงานเลี้ยงในวงการบันเทิงครับ คนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู น่าจะเป็นนักข่าวครับคุณหนู”
“วงการบันเทิง?” ตาเป๋าฮวนเป็นประกาย แล้วเริ่มสนใจ “อาเหลิ่ง ไปหาการ์ดเชิญให้ฉัน”
“การ์ดเชิญ? แต่ว่า คุณหนูคุณไม่ใช่คนในวงการบันเทิงประเทศฮัว แล้วการ์ดเชิญก็น่าจะแจกหมดแล้ว……” จิ่งเหลิ่งลำบากใจ
“ใครเป็นคนจัดงานนี้?” เป๋าฮวนขมวดคิ้ว
สามปีก่อน เธอคิดจะเข้าวงการบันเทิง แต่เพราะอุบัติเหตุรถชน เธอจึงพลาดโอกาสไป
หลังจากนั้น เธอก็ไปจากประเทศฮัว ไม่ได้สนใจเรื่องในวงการบันเทิงอีก
แล้วตอนนี้ คิดได้ว่าเฉินซินโหรวเป็นดาราในวงการบันเทิง เธอจึงรู้สึกสนใจเรื่องในวงการบันเทิง”
“ฝ่ายจัดงานเป็นบริษัทเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ครับ เป็นบริษัทวีดีโอใหม่มาแรงในช่วงสามปีนี้ ครั้งนี้ที่พวกเขาจัดงานเลี้ยงนี้ ไม่ใช่เพื่อสร้างชื่อเสียง แต่เพื่อตีสนิทกับคนในวงการบันเทิงด้วยครับ” จิ่งเหลิ่งรู้เรื่องพวกนี้ดี
“เฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเม้นท์?” เป๋าฮวนทำหน้าสงสัย
ประเทศฮัวเมื่อสามปีก่อน เหมือนไม่มีเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เพราะฉะนั้น ใช้เวลาแค่สามปีก็ดังขนาดนี้ได้ เบื้องหลังของบริษัท คงไม่ธรรมดาแน่นอน!
“เฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเม้นท์มีแอปพลิเคชันวิดีโอของตัวเอง จะลงทุนในด้านการสร้างภาพยนตร์ละครต่างๆ เพราะสายตาดี การลงทุนต่างๆจึงมีกำไรครับ” จิ่งเหลิ่งรายงาน
เป๋าฮวนเลิกคิ้ว แล้วหันไปขำให้จิ่งเหลิ่ง
“คุณหนู คุณ……คุณเป็นอะไรครับ?” จิ่งเหลิ่งถามอย่างร้อนตัว
“อาเหลิ่ง นายชอบดูละครในแอปนั้นใช่ไหม? ไม่งั้น ฉันไม่ได้ให้นายสืบ นายจะรู้ดีขนาดนี้ได้ยังไง?” เป๋าฮวนพูดหยอกล้อ
จิ่งเหลิ่งเกาหัวอย่างทำตัวไม่ถูก แล้วพูดว่า “คุณหนูครับ คุณอย่าล้อผมเลยครับ ดูละครเป็นเรื่องปกติ ผมไม่เหมือนอามั่วหรอกครับ วันๆเอาแต่ฝึก”
“ฉันว่านายอยากดูดาราสวยๆมากกว่า!” เป๋าฮวนขำอย่างทะเล้น
“คุณหนู……” จิ่งเหลิ่งอาย
“ในเมื่อแบบนี้ เข้าไปไม่ได้ก็ช่างเถอะ ถ้าเข้าไปแล้ว ไม่แน่ฉันอาจจะอยู่ประเทศฮัวต่อก็ได้~” เป๋าฮวนกอดอกไว้ เม้มปากส่ายหน้า แล้วก้าวเดินเข้าไป
