อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 331 ประธานของเราอยู่ที่นี่

เฉินซินโหรว ไม่คิดว่าตัวเองจะท้อง

เธอกินยามาตลอด คราวนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจ

เธอปวดท้องมาก เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ ริมฝีปากของเธอซีดขาว และร่างกายของเธอสั่นเทา

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย…” เธอเหลือบตามองคนอื่นที่อยู่ตรงหน้า

เธอรู้ว่ามันน่าอาย แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือก ถ้าไม่มีใครช่วยเธอ เธอกลัวว่าจะถูกหลิวจงทุบตีจนตาย

หนึ่งศพสองชีวิต

หลิวจงระบายความโกรธที่เป๋าฮวนทำให้เขาขุ่นเคือง และความโกรธการท้องของฉินซินโหรวบนร่างกายของเฉินซินโหรว ใช้แรงเตะแล้วเตะอีก

เฉินซินโหรวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถต้านทานได้

เป๋าฮวนรู้สึกสะใจในตอนแรก แต่เมื่อเธอเห็นว่าขาเรียวยาวของเฉินซินโหรวเต็มไปด้วยเลือด เธอก็นึกถึงลูกของเธอเอง

หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอก็เต็มไปด้วยเลือดเช่นนี้ และเด็กก็แท้งไป

“หยุด!” เป๋าฮวนตะโกนใส่หลิวจงทันที

หลิวจงหยุดทันที หันไปมองเป๋าฮวน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากใบหน้าที่บูดบึ้งเป็นยิ้มจางพร้อมกล่าว: “คุณเป๋า คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง?”

เป๋าฮวนไม่สนใจเขา แต่พูดกับเวินซือเหยี่ยน: “เรียกคนพาเธอไปส่งโรงพยาบาล”

เวินซือเหยี่ยนมองเฉิงซวี่ เฉิงซวี่พยักหน้าทันที เดินไปข้างหน้า และพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่เพิ่งมาถึง: “พาคุณเฉินคนนี้ไปที่โรงพยาบาล และเชิญคุณหลิวจงออกไปด้วย”

“ครับ!”

“ครับ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนพูดพร้อมกัน

คนหนึ่งพยุงเฉินซินโหรว และอีกคนจับหลิวจง

เฉินซินโหรวกระวนกระวายรีบจับมือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไว้แน่น ดีใจที่จะได้รับการช่วยเหลือ แต่การแสดงออกของหลิวจงโกรธจัด

ถ้าเขาถูกเชิญออกไป เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

หลิวจงไม่อยากออกไป เขาจ้องเฉิงซวี่ และถามด้วยน้ำเสียงขู่เข็ญ: “ผู้ช่วยเฉิง ผมเป็นนักลงทุนที่ทำงานกับเฉินฟานมาหลายครั้ง คุณปฏิบัติกับผมเช่นนี้ ประธานของคุณรู้หรือเปล่า?”

“รู้” เฉิงซวี่ตอบโดยไม่ลังเล

“แก…” หลิวจงเบิกตากว้าง กัดฟันและกล่าวว่า: “ประธานของแกไม่อยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ แกก็ยังไม่ได้รายงานเขา จะรู้ได้อย่างไร! แกขู่ฉันเหรอ?”

ก่อนหน้านี้หลิวจงสุภาพกับเฉิงซวี่ นั่นก็เพราะเฉิงซวี่เป็นคนของบริษัทเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเมนท์ แต่เฉิงซวี่ไม่สุภาพกับเขา ถึงยังไงเฉิงซวี่ก็เป็นแค่พนักงาน ดังนั้นหลิวจงจึงรู้สึกตัวเองสูงส่งกว่า

“ประธานของเราอยู่ที่นี่” เฉิงซวี่ยิ้มเล็กน้อยและตอบอย่างเฉยเมย

คำตอบนี้ ทำให้ทุกคนมองไปรอบๆหันซ้ายหันขวา ดูว่าคนไหนกันแน่ ทุกคนอยากรู้ว่าประธานของเฉินฟานคือใคร

ท้ายที่สุด ถ้าสามารถตีสนิทประธานเฉินฟานได้ ก็จะเข้าสู่เส้นทางวงการบันเทิงได้โดยง่าย

“อะไรนะ!” สีหน้าของหลิวจงเปลี่ยนไป เขาสูญเสียความเย่อหยิ่งที่เขามีในตอนแรก เขาถามอย่างจริงจัง:“ประธานของแกอยู่ที่ไหน? ฉันเป็นแขกผู้มีเกียรติที่พวกแกเชิญมา ตอนนี้ฉันมาร่วมเลี้ยงแล้ว พวกแกกลับไล่ฉันออกไป นี่มันหมายความว่ายังไง?

“ประธานหลิว พฤติกรรมของคุณเมื่อกี้ฝ่าฝืนข้อบังคับของงานเลี้ยงค่ำคืนนี้ และการ “ทุบตี” ก็ยังเป็นพฤติกรรมทางอาชญากรรม” เฉิงซวี่ยังคงตอบต่อไป

“แก…” การแสดงออกของหลิวจงกลับมาร้อนแรงอีกครั้ง

เขาโกรธมากในขณะนี้ เขารู้สึกว่าเฉิงซวี่ตั้งใจทำให้เขาอับอาย แต่เขาไม่สามารถแสดงความโกรธออกมาได้ เขาทำได้เพียงอดทนไว้ และชี้ไปที่เฉินซินโหรวที่กำลังจะตายและกล่าวว่า: “ฉันสั่งสอนผู้หญิงของฉัน แล้วยังไง?”

“รีบส่งเธอไปโรงพยาบาล!” เป๋าฮวนเห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังไม่ออกไป ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นอีกครั้ง

“ครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมัวดูความวุ่นวาย จนลืมพาเฉินซินโหรวออกไป

ในขณะนี้ ใบหน้าของเฉินซินโหรวซีดจนเธอไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่ขณะที่เธอถูกพาออกไป เธอก็จ้องเป๋าฮวนอย่างดุเดือด

หลังจากที่เฉินซินโหรวถูกพาออกไป หลิวจงก็ดึงเนคไทของเขาออก รู้สึกหายใจไม่ออก เขาจัดการตัวเองและพูดกับเฉิงซวี่: “ตัวสร้างปัญหาก็ไปแล้ว ฉันจะอยู่ต่อ”

“ประธานหลิว ต้องขออภัยด้วย คุณต้องออกไป” เฉิงซวี่ทำท่าทาง “เชิญ” ยิ้มและกล่าวว่า “เชิญประธานหลิวออกไปด้วยตัวเอง ไม่เช่นนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะลากคุณออกไป”

“ผู้ช่วยเฉิง แกรู้หรือเปล่าถ้าแกไล่ฉันออกไป เท่ากับว่าแกกำลังจะสูญเสียนักลงทุนรายใหญ่!” หลิวจงโกรธมาก เหงื่อออกเต็มตัว และยังคงข่มขู่ต่อไป: “เพื่อนของฉัน ก็จะไม่ร่วมงานกับบริษัทเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเมนท์อีก”

“ประธานหลิว บริษัทเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเมนท์ของเราไม่ต้อนรับนักลงทุนอย่างคุณ” เฉิงซวี่ยังคงยิ้ม

“ แก…ประธานของพวกแกอยู่ไหน ให้มันออกมาเจอฉัน! ออกมาสิ—” หลิวจงโกรธและคำรามใส่เฉิงซวี่

เฉิงซวี่เพียงส่ายหัวและกล่าวว่า: “ประธานของเราจะไม่ออกมาเจอคุณ เชิญออกไป!”

เสียงดัง “ตุบ” ในขณะที่เฉิงซวี่ไม่ระวัง หลิวจงยกกำปั้นขึ้นและกระแทกเข้าที่ใบหน้าของเขา

เฉิงซวี่ไม่ทันตั้งตัวและล้มลงกับพื้น

“เฉิงซวี่” เวินซือเหยี่ยนเดินไปทันทีและพยุงเฉิงซวี่ลุกขึ้น

ใบหน้าของเขาเย็นชามาก ไม่แสดงสีหน้าใดๆ เขาเพียงออกคำสั่งที่เย็นชา: “เฉิงซวี่ ฟันต่อฟัน พวกเราเฉินฟานอย่ายอมให้ใครมารังแก”

“พวกเราเฉินฟาน?” นักแสดงสาวคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนขึ้น

เธอรู้จักเวินซือเหยี่ยน เวินซือเหยี่ยนไม่ใช่ศิลปินของเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเมนท์ และเฉินฟานเอ็นเตอร์เทนเมนท์ก็ไม่ได้ทำสัญญากับศิลปินคนไหน แต่ทำไมเวินซือเหยี่ยนถึงพูดว่า “พวกเราเฉินฟาน”ออกมา

อีกอย่าง ดูเหมือนว่าต่อหน้าเฉิงซวี่ เขามีสถานะที่สูงกว่าเฉิงซวี่ ฟังจากน้ำเสียงของเฉิงซวี่

เช่นเดียวกับเธอ ทุกคนเริ่มสับสนและมองไปที่เวินซือเหยี่ยนทีละคน

เฉิงซวี่พยักหน้าให้เวินซือเหยี่ยน จากนั้นยกกำปั้นขึ้นและชกหน้าหลิวจงอย่างรุนแรง หลิวจงถอยหลังไปสองก้าว จับหน้าด้วยรอยยิ้มและตะโกนว่า “อัยยะ”

“มึง…มึงเป็นแค่พนักงาน กล้ามาต่อยกูเหรอ!” หลิวจงปาดเลือดจากมุมปากของเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

“เฉิงซวี่ ส่งวิดีโอที่ประธานหลิวทุบตีเฉินซินโหรวให้ตำรวจ” เวินซือเหยี่ยนเหลือบมองหลิวจงอย่างเย็นชา จากนั้นมองไปทางเฉิงซวี่ พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เฉิงซวี่โค้งคำนับและตอบว่า: “ครับ ประธานเวิน”

ในเวลานี้ ทุกอย่างเงียบสงัดในชั่วพริบตา เงียบในระดับที่น่าประหลาด

เฉิงซวี่ตระหนักได้ทันทีว่าเขาเพิ่งโพล่งออกมาว่า “ประธานเวิน” เขารีบปิดปากของเขา ใบหน้าของเขากระสับกระส่ายเล็กน้อย เพราะกลัวว่าเวินซือเหยี่ยนจะตำหนิเขา

การแสดงออกของเวินซือเหยี่ยนจางๆ แต่เขาไม่ตำหนิ เขายังคงพูดด้วยน้ำเสียงสงบ: “เฉิงซวี่ โทรหาตำรวจ!”

“ครับ!” เฉิงซวี่ทำตามคำสั่งทันที

ขณะที่หลิวจงมองที่ใบหน้าด้านข้างของเวินซือเหยี่ยน เขาก็เดินโซเซถอยหลังไปสองสามก้าว ใบหน้าของเขาประหลาดใจและทำอะไรไม่ถูก

แต่แล้วเขาก็กัดฟันอีกครั้งและชี้ไปที่เวินซือเหยี่ยน พร้อมกล่าวว่า: “เป็นพระเอกแล้วคิดว่าเจ๋งเหรอ? มีเงินนิดเดียวตั้งบริษัทบันเทิง คิดว่าเจ๋ง? ถ้าไม่มีนักลงทุนอย่างพวกกูลงทุน มึงคิดว่าบริษัทมึงจะลืมตาอ้าปากได้เหรอ?”