อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 352 ชายผู้ริเริ่มเข้าประตูมาเอง

“คุณ……เฟิงหานชวน คุณบ้าไปแล้ว! ทำไมคุณถึงใส่แค่นี้…..”

เป๋าฮวนชี้ไปที่เขาและดุด่า แต่ดวงตาทั้งคู่เกือบมองตรง

ปฏิเสธไม่ได้ว่ารูปร่างของเฟิงหานชวนยอดเยี่ยมจริงๆ ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษ เธอคิดว่ายอดเยี่ยมแบบที่ชายอื่นไม่สามารถเทียบได้

อาจเป็นเพราะเหตุผลนี้ เธอจึงคิดที่จะยืมเมล็ดพันธุ์ของเฟิงหานชวน

แต่ไม่ได้คาดคิดว่า เพิ่งยืมกลับมาได้ไม่นาน ชายคนนี้ก็ไล่ตามมา

โชคดีที่เธอดูออกว่าเฟิงหานชวนไม่รู้แผนการของเธอ ไม่เช่นนั้นจะไม่มีทางร่วมมือกับเธอเด็ดขาด

ถึงแม้ว่าเฟิงหานชวนจะร่วมมือ แต่ก็เพราะต้องการเด็กคนนั้น และต้องการเก็บเด็กไว้เป็นทายาทต่อไป อย่างไรก็ตามเฟิงหานชวนก็อายุมากขนาดนี้แล้ว และก็ไม่มีทายาท

เพียงแต่ ลูกที่เธอเป๋าฮวนเป็นคนคลอด เป็นทายาทของตระกูลเป๋า ไม่ใช่ทายาทของตระกูลเฟิง

ดังนั้นเธอจะต้องปิดบังเฟิงหานชวน

“มาแบบเร่งรีบ ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า ตัวนี้ในตัว……ก็เคยใส่แล้วด้วย” เฟิงหานชวนดูไม่เขินอาย แต่พูดตามความจริง

เป๋าฮวนกระตุกมุมปากสองสามครั้ง: “คุณ……คุณเลอะเทอะ!”

เฟิงหานชวน: “…..”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่มีอารมณ์จะพูด เป๋าฮวนรู้สึกว่าคำพูดของเธอค่อนข้างแรง

เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: “คุณอยู่ที่นี่ก่อน ฉันออกไปสักแป๊ป ถ้ามีคนมาเคาะประตู คุณไม่ต้องพูดอะไร”

“คุณจะไปไหน” เฟิงหานชวนถามทันที

“ช่วยคุณหาเสื้อผ้า” เป๋าฮวนเบ้ปาก ปิดประตูแล้วเดินออกไป

เมื่อคิดถึงที่เธอพูดดมื่อครู่ ความสิ้นหวังและความขุ่นเคือเดิมที่มีอยู่ของเฟิงหานชวนได้รับการบรรเทาลงอย่างมาก และเขายังเดาในใจว่าหรือเป็นเพราะนายท่านเป๋า เป๋าฮวนถึงได้ไปจากเขา?

เฟิงหานชวนนั่งลงรออยู่ข้างเตียง ไม่นานนักเป๋าฮวนก็เขย่งเท้ากลับมา

เป๋าฮวนปิดประตู โยนเสื้อผ้าในมือให้เฟิงหานชวนแล้วพูดว่า “ไปเปลี่ยนซะสิ!”

เฟิงหานชวนหยิบเสื้อผ้าในมือขึ้นและพบว่าเป็นกางเกงขาสั้นตัวหนึ่งและชุดนอนผ้าไหมหนึ่งชุด

“นี่เป็นของใคร?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขามีนิสัยรักความสะอาดแม้ว่าเขาจะใส่เสื้อผ้าสกปรกของตัวเอง เขาก็จะไม่ใส่เสื้อผ้าที่ซักแล้วของคนอื่น

เป๋าฮวนดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของเฟิงหานชวนและตอบทันทีว่า “ฉันรู้ว่าคุณรักความสะอาด นี่เป็นชุดใหม่ที่ยังไม่ได้ใส่ มีป้ายห้อยอยู่ คุณลองมองหาป้ายห้อยข้างในดูได้”

ขณะที่เป๋าฮวนกำลังพูดอยู่นั้น เฟิงหานชวนก็บังเอิญไปแตะโดนป้าย เมื่อเห็นชื่อแบรนด์บนป้ายเขาก็ถามเสียงทุ้มว่า “นี่เป็นของเป๋าเฉินลูกบุญธรรมที่คุณตาคุณเลี้ยงไว้เหรอ?”

“คุณรู้ได้อย่างยังไง?” เป๋าฮวนประหลาดใจเล็กน้อย คิดว่าเฟิงหานค้นหาเจอแม้กระทั่งสถานะของเป๋าเฉิน

“ฮวนฮวน เรื่องเหล่านี้ไม่ได้ยากสำหรับผม” สีหน้าของเฟิงหานชวนหมองลง

สำหรับความประหลาดใจของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเป๋าฮวนกำลังคลางแคลงใจถึงความสามารถของเขา

“ได้ คุณเก่งกาจ คุณฉลาด และมีความสามารถสูง!” เป๋าฮวนแอบกลอกตาแล้วหันกลับ เดินอ้อมไปรอบปลายเตียงถึงอีกด้านหนึ่งของเตียงใหญ่

เมื่อเห็นว่าเธอนอนลง เฟิงหานชวนก็มองกลับมาที่เธอและถามทันทีว่า: “คุณไม่ใช่เคยบอกว่าชินกับการนอนทางด้านเหนือ?”

ตอนนี้เขานั่งอยู่ทางด้านเหนือของเตียงใหญ่ ส่วนเป๋าฮวนก็นอนอยู่ทางด้านใต้ของเตียงแล้ว

“ถ้าคุณอยู่ทางด้านเหนือ งั้นฉันก็จะนอนทางด้านใต้ ยังไงก็เหมือนกัน” เป๋าฮวนหันศีรษะไปหาเขาด้วยท่าทางที่ไม่แยแส และพูดเสริมขึ้นว่า “อาจเพราะอยู่บ้านแล้วรู้สึกปลอดภัย นอนทางไหนก็ได้ทั้งนั้น”

เดิมทีเฟิงหานชวนคิดที่จะเปลี่ยนฝั่งกับเธอ แต่เมื่อได้ยินคำว่า”บ้าน”ที่เป๋าฮวนพูด ใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อทันที

สามปีที่แล้ว ตระกูลเฟิงคือบ้านที่เธอพูด และคฤหาสถ์หมิงอวี่ถึงเป็นบ้านของเธอ แต่ตอนนี้ บ้านของเธอคือบ้านคนตระกูลเป๋าในประเทศเฉินที่อยู่ห่างไกลจากประเทศฮัว

“ในเมื่อคุณคิดว่าไม่เป็นไร ผมไม่มีความคิดเห็น นี่คือห้องของคุณ” เสียงของเฟิงหานชวนเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

เป๋าฮวนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของอารมณ์ของเขา เบ้ปากและถามว่า: “ฉันแค่กลัวว่าคุณจะโดนคุณตาของฉันพบเข้า เลยมีน้ำใจให้คุณค้างคืนที่นี่หนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าคุณต้องรีบออกไปรู้ไหม?”

“อืม” เฟิงหานชวนลุกยืนขึ้น และหลังจากตอบแล้วเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเป๋าฮวน

เป๋าฮวนยังไม่ได้ตั้งสติ ดังนั้นจึงมองเห็นอย่างไม่ทันระวัง

แม้ว่าเธอจะเคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว และยังเคยใช้มันก็ตาม แต่ตอนนี้เธอไม่ได้เตรียมใจไว้ก็เลยตกใจ จากนั้นจึงหันศีรษะไปทางอื่น มองดูผ้าม่าน แก้มก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

“หน้าไม่อาย!” เป๋าฮวนแอบบ่นเงียบๆ

ในห้องเงียบสงบมาก เฟิงหานชวนก็เลยได้ยินเป็นธรรมดา เขาตอบด้วยเสียงทุ้มว่า: “ผมคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องไปเปลี่ยนในห้องน้ำ”

“ยังไงคุณก็เห็นหลายครั้งแล้ว และคุณก็ถ่ายวิดีโอแล้วด้วย ยังสนใจเรื่องพวกนี้อยู่อีกเหรอ?”

เป๋าฮวน : “……”

เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนจงใจ ต้องเป็นการจงใจแน่นอน

เธอเบ้ปากแล้วเข้าไปในผ้าห่ม หันหลังให้กับชายหนุ่มและหลับตาลง แสดงถึงว่าเธอขี้เกียจจะสนใจเขา

เฟิงหานชวนก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หลังจากเปลี่ยนชุดนอนแล้ว เขาก็นอนลงข้างๆเป๋าฮวนโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ผ่านไปครู่ใหญ่ เป๋าฮวนยังนอนไม่หลับ และเฟิงหานชวนก็ไม่ได้คุยกับเธอ เธอหันศีรษะอย่างเงียบๆและพบว่าเฟิงหานชวนนอนหลับแล้ว?

เนื่องจากทั้งคู่ไม่ได้ปิดไฟ เป๋าฮวนจึงเห็นเฟิงหานชวนหายใจอย่างสม่ำเสมอได้อย่างชัดเจน มองออกว่าเขากำลังหลับสบาย

ที่จริงแล้วเฟิงหานชวนไม่ได้ตั้งใจจะนอน แต่ตั้งแต่คืนนั้นในโรงแรมจนถึงตอนนี้ เขายังไม่ได้หลับเลย รีบมาที่ประเทศเฉินที่ไกลเป็นพันๆลี้ก็เลยหมดแรง

นอนอยู่ข้างกายหญิงที่รักเขาก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

เป๋าฮวนมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า ใบหน้าของเขาที่งดงามสมบูรณ์แบบจนเธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนเป็นเหมือนชายหนุ่มที่พระเจ้าแกะสลักขึ้นเองและไม่พบข้อบกพร่องใดๆเลย

แน่นอนว่านี่หมายความว่าไม่มีข้อบกพร่องในด้านรูปลักษณ์และรูปร่างภายนอก และไม่ได้หมายถึงทุกๆด้าน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเป๋าฮวนดูไปดูมา เธอรู้สึกสติหลุดเล็กน้อย เพราะเธอนึกถึงสิ่งที่ลุงเป๋าเฉินพูดกับเธอตอนกลางวัน

แย่งแค่ครั้งเดียว แน่ใจหรือว่าแย่งได้?

เธอไม่แน่ใจ แต่เธอไม่ต้องการอยู่ต่อที่ประเทศฮัวและเข้าไปพัวพันกับผู้ชายคนนี้ มิฉะนั้นเขาจะคิดว่าเธอต้องการอยู่ในประเทศฮัวต่อเพื่อที่จะกลับไปอยู่กับเขา ดังนั้นเธอจึงคิดเพียงเพื่อให้ได้คะแนนเสียงหนึ่งแล้วก็หลบหนีกลับมา

และตอนนี้ผู้ชายคนนี้เป็นคนริเริ่มที่จะเดินเข้าประตูมาเอง!

พรุ่งนี้เช้า คนของเขาจะมารับเขาจากไป ดังนั้น……ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวของเป๋าฮวน

ในเมื่อตัดสินใจที่จะแย่งแล้ว แย่งหนึ่งครั้งก็คือแย่งอยู่ดี ทำไมไม่แย่งอีกเป็นครั้งที่สองหล่ะ? โอกาสครั้งที่สองที่อยู่ตรงหน้าเป็นสิ่งที่พระเจ้ามอบให้เธอเป็นพิเศษมั้ง?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เป๋าฮวนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ วางมือข้างหนึ่งไว้บนเตียง ยกร่างกายขึ้น และขยับปากเข้าไปใกล้ใบหน้าของชายหนุ่ม

ในขณะที่อยู่ชิดใกล้ เป๋าฮวนได้กลิ่นหอมผุดขึ้นจากร่างกายของชายหนุ่ม

ห๊า เฟิงหายชวนคนนี้ใช้เจลอาบน้ำสำหรับสุภาพสตรีอาบน้ำเหรอ?

อย่างไรก็ตาม กลิ่นหอมนั้นหอมน่าดมมาก ถ้าหากไม่ชอบกลิ่นนี้เธอก็คงไม่ซื้อหรอก

เป๋าฮวนจ้องไปที่ปลายจมูกของชายหนุ่ม ประหม่าเล็กน้อย ถ้าเธอทำให้เฟิงหานชวนตื่นขึ้นมา แล้วเขาไม่เห็นด้วยควรทำอย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ความคิดนี้ถูกปฏิเสธโดยเป๋าฮวนอย่างรวดเร็ว หากเธอเป็นคนเริ่ม เฟิงหายชวนจะไม่เห็นด้วยได้อย่างไร?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เป๋าฮวนก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้มศีรษะลงจูบริมฝีปากบางของชายหนุ่ม……