อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 360 ศพนั้นไม่ใช่ฉัน
“ไม่จำเป็น”
เป๋าฮวนกลอกตาต่อหน้าตรงๆ
ทำไมเธอจะมองไม่ออกว่าเฟิงหานชวนตั้งใจทำ!
ตั้งใจแกล้งเธอ!
เมื่อเฟิงหานชวนได้ยินคำตอบของเธอ มุมปากกระตุก จากนั้นปล่อยมือทันทีแล้วลุกขึ้นนั่งข้างเตียง
เขาตั้งใจล้อฮวนฮวนเล่นเท่านั้น
เขารู้ว่าตัวเองมีศักยภาพเพียงใด เขายังคงรู้ตัวเองดี
แล้วก็สามารถเข้าใจได้ว่าเป๋าฮวนพูดโกหก
“ล้อคุณเล่น” เขาอธิบาย
“ฉันรู้” เป๋าฮวนจ้องมองเขา
เฟิงหานชวนไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หัวเราะ
เป๋าฮวนรู้สึกแปลก กำลังจะพูดแต่กลับถูกเฟิงหานชวนขัดจังหวะ:
“ผมคิดว่าคุณจะไม่สนใจพวกเขา”
“อะไรนะ?” เป๋าฮวนงุนงงถามอีกว่า “ไม่สนใจใคร? คุณหมายถึง……เฟิงหย่าและเฟิงเฉินเหยี่ยน?”
“อืม” เฟิงหานชวนตอบ
ที่จริงตอนนี้เขาอารมณ์ดีมากเพราะเป๋าฮวนริเริ่มพูดคุยกับหลานชายและหลานสาวของเขา เห็นได้ชัดว่าเป๋าฮวนไม่ได้ต่อต้านการเปิดเผยตัวตนของเธอเอง
กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า เป๋าฮวนเริ่มยอมรับเขาในใจขึ้นนิดหน่อยแล้วใช่ไหม?
“ฉันกับพวกเขาไม่ได้มีความแค้นต่อกัน พูดคุยกันสองสามคำแล้วทำไม?” เป๋าฮวนรู้สึกว่าเฟิงหานชวนแปลกประหลาด
“ไม่ใช่เพราะสิ่งนี้” เฟิงหานชวนปฏิเสธและกล่าวอีกว่า “เป็นคุณ ที่ยินดีที่จะยอมรับตัวตนของตัวเอง”
เป๋าฮวน : “……”
เธอไม่ยอมรับแล้วมีวิธีอะไร? เธอไม่ได้ทำศัลยกรรมและไม่ได้ทำอะไร และเธอก็รับสารภาพต่อหน้าเฟิงหานชวนมานานแล้ว
ยิ่งกว่านั้น ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม ก็เหมือนว่าจะไม่มีอะไร ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง
คนที่เธอต้องการปกปิดมากที่สุดก็รู้จักตัวตนของเธอแล้ว
“ฮวนฮวน คุณสามารถให้อภัย……ได้ไหม” ก่อนที่เฟิงหานชวนจะพูดจบ โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นอีกครั้ง
เขาจับหน้าผาก ความคิดเมื่อครู่ของเขาหยุดชะงักทันที
เป๋าฮวนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อน และเห็นหมายเลขผู้โทรเข้า ปรากฏว่าเป็น “ตาเฒ่า”
ในสมองของเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงความทรงจำบางอย่างในอดีต เฟิงหานชวนชอบเรียกเฟิงเหลยถิงว่า “ตาเฒ่า” ก็คือว่า——นี่คือสายโทรเข้าจากเฟิงเหลยถิง?
คุณพระช่วย!
หลังจากที่หลานสาวโทรเสร็จหลานชายโทรต่อ หลานชายโทรเสร็จพ่อโทรต่อ ธุรกิจในครอบครัวของเฟิงหายชวนยุ่งมากเลยทีเดียว!
“โทรศัพท์ของนายท่านเฟิง” เป๋าฮวนยื่นโทรศัพท์ให้เฟิงหานชวน
เฟิงหานชวนรับไป เหลือบมองดูหมายเลขผู้โทรเข้าและเปิดลำโพง: “มีธุระหรือ?”
“เจ้าสาม ตอนนี้แกอยู่ประเทศเฉิน?” น้ำเสียงของเฟิงเหลยถิงแสดงถึงความโชกโชนไม่น้อย
“อืม อาเยี่ยนบอกคุณเหรอ?” เฟิงหานชวนตอบ
“ใช่ อาเยี่ยนเป็นคนบอกฉัน บอกว่าแกพบผู้หญิงคนหนึ่งที่ประเทศเฉิน เป็นตัวแทนของฮวนฮวน……” เฟิงเหลยถิงหยุดราวกับว่าเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี
มีน้ำเสียงที่อยากโน้มน้าวใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
“ไม่ใช่” เฟิงหานชวนปฏิเสธ
เพียงแค่ ก่อนที่เขาจะพูดจบ เฟิงเหลยถิงก็ขัดจังหวะเขา น้ำเสียงของเขาดูเศร้าสร้อย: “เจ้าสาม ฉันทำผิดต่อแก เป็นเวลาหลายปีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอะไร ฉันทำผิดต่อแกทั้งนั้น”
“ถ้าตอนนั้นฉันไม่ทำตามอำเภอใจ จับเฉินฮวนฮวนยัดไว้ข้างแก ก็จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในตอนนี้……”
“พ่อ!” เฟิงหานชวนหยุดเขาและหันสายตาไปที่เป๋าฮวน
เป๋าฮวนก็ไม่ใช่คนโง่ จากคำพูดของเฟิงเหลยถิง สามารถสรุปได้ว่าเฟิงเหลยถิงโทษตัวเอง และรู้สึกเสียใจที่ตอนนั้นเฉินฮวนฮวนแต่งงานกับลูกชายคนที่สามของตัวเอง
“เห็นได้ชัดว่าเฟิงเหลยถิงหมายความว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินฮวนฮวนฆ่าตัวตาย เฟิงเหลยถิงก็จะไม่มีชีวิตที่เลวร้ายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
“ฉันขอโทษ” เป๋าฮวนเริ่มเปิดปากเอง เธอพูดกับเฟิงเหลยถิง
ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นเฟิงเหลยถิงทางโทรศัพท์ทางโน้นหรือเฟิงหานชวนทางโทรศัพท์ทางนี้ก็ไม่มีเสียงอันใด
ดวงตาของเฟิงหานชวนจ้องมองตรงไปที่หญิงสาวบนเตียง
เป๋าฮวนรู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อถูกเฟิงหานชวนจ้องมองแบบนี้ เธอหันหน้าหนีและไม่มองเฟิงหานชวนตอบ
ในห้องตกอยู่ในความเงียบ
ทันใดนั้นมีเสียงที่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ เป็นเสียงที่น่าประหลาดใจไม่มีอะไรเทียบ รวมถึงมีอาการสั่นเล็กน้อย: “นี่นี่นี่……เสียงนี่……จริงๆ……เหมือนกันมากจริงๆ……”
“ไม่น่าแปลกใจ ไม่น่าแปลกใจที่แกไล่ตามไปประเทศเฉิน เหมือนมากจริงๆ……”
เมื่อเฟิงเหลยถิงได้ยินเสียงของเป๋าฮวน เขาก็มีความรู้สึกลึกๆ
เป๋าฮวนเม้มปากและพูดอีกครั้ง และเริ่มยอมรับตัวตนเอง: “นายท่านเฟิง ฉันก็คือฮวนฮวน”
“อะ อะไรนะ?” เฟิงเหลยถิงผงะและรีบถาม “เจ้าสาม เจ้าสามฉันเพิ่งได้ยินเสียงของฮวนฮวน และเธอยังบอกว่าตัวเองก็คือฮวนฮวน แกล้างสมองเธอใช่ไหม?”
เป๋าฮวน : “……”
เมื่อเฟิงหานชวนมองไปที่ท่าทีที่เหมือนหินละลายของเป๋าฮวน เขาหัวเราะเบาๆ แต่ไม่ได้ตอบ
เป๋าฮวนถอนหายใจและอธิบายว่า “นายท่าน ฉันยังไม่ตาย ฉันก็คือเฉินฮวนฮวน ศพในตอนนั้นไม่ใช่ฉัน”
เธออธิบายแบบนี้ เฟิงเหลยถิงน่าจะเข้าใจ
“เจ้าสาม! เจ้าสาม! เจ้าสามแกอยู่หรือเปล่า!” น้ำเสียงที่ผ่านอะไรมาอย่างโชคโชนของเฟิงเหลยถิงเปลี่ยนเป็นเฉียบขาดขึ้นมา
“พ่อ คุณกำลังทำอะไร?” เฟิงหานชวนรู้สึกปวดหัว
ฮวนฮวนที่ดีของเขาได้อธิบายให้ชายชราฟังแล้ว แต่ชายชราดูเหมือนบ้าไปแล้ว!
“ลูกสาม แกกลับมาเร็วๆ รีบกลับให้เร็ว! แกบ้าไปแล้ว ตอนนี้แกอาการสาหัส สาหัสมากจริงๆ!”
เฟิงเหลยถิงรู้สึกตกใจอย่างมากในตอนนี้ กำหน้าอกไว้และรีบพูดว่า: “แกอย่าสับสนกับความเป็นจริง ฮวนฮวนตายแล้วก็คือตายแล้ว ผู้หญิงที่แกหามาคือตัวแทน เธอไม่ใช่ฮวนฮวน แล้วแกยัง ล้างสมองเธอ……ศพถูกระบุโดยแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงและพวกเราเป็นคนส่งไปเผากับมือ!”
“แกรู้สึกตัวหน่อย——”
ตอนนี้สภาวะของเฟิงเหลยถิงแย่มาก
เขาคิดว่าลูกชายของตัวเองถึงขั้นเป็นบ้าไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงกังวลมาก กังวลมากจริงๆ
เขาหวังว่าเฟิงหานชวนจะดีขึ้นในไม่ช้า แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าลูกชายของเขาเป็นหนักกว่าเก่า!
“พ่อ เธอคือฮวนฮวน!” เมื่อเฟิงหานชวนได้ยินเสียงวิตกกังวลของเฟิงเหลยถิง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในเวลานี้
เขาถูขมับและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “ผมพาเธอกลับไปพบคุณแล้วคุณก็จะเข้าใจ”
“ฮวนฮวน คุณเต็มใจไหม?” เฟิงหานชวนจับมือเป๋าฮวนทันทีและขอความคิดเห็นของเธอ
เป๋าฮวนมองออกว่าอารมณ์ของเฟิงเหลยถิงนั้นตื่นเต้นมากแล้ว และสิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดจากเธอทั้งสิ้น
ถ้าเธอไม่ออกมาชี้แจงให้กระจ่าง บางทีคนในตระกูลเฟิงอาจคิดว่าเฟิงหานชวนบ้าไปแล้ว และคนในตระกูลเฟิงก็จะบ้าตามไปด้วย!
เธอไม่อยากทำบาป ไม่อยากทำร้ายผู้บริสุทธิ์
เรื่องของเธอกับเฟิงหานชวน เธอจะคิดบัญชีกับเฟิงหานชวน แต่เธอไม่ต้องการให้ผู้บริสุทธิ์พัวพันไปด้วย คนในตระกูลเฟิงถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์
ด้วยเหตุนี้ เป๋าฮวนพยักหน้าเบาๆ แสดงถึงความยินยอม
ยินยอมเต็มใจกลับไปกับเฟิงหานชวนเพื่อพิสูจน์ตัวตน
ชั่วขณะที่เห็นเป๋าฮวนพยักหน้า เฟิงหานชวนปรากฏรอยยิ้มที่หายาก เป็นรอยยิ้มที่มีความสุขและความตื่นเต้นรวมไว้ด้วยกันแบบนั้น
เมื่อเห็นเขายิ้ม เป๋าฮวนตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ ราวกับว่าทั้งสองได้ย้อนกลับไปสู่ช่วงเวลาของการแต่งงานที่หอมหวานที่สุด
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอกลับรู้สึกตัวอีกครั้ง เธอรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร เธอจึงมีสติขึ้นทันที
แค่ฟังน้ำเสียงที่ใจสลายของเฟิงเหลยถิงทางโทรศัพท์ “เจ้าสาม แกบ้าไปแล้ว แกบ้าไปแล้วจริงๆ……”
“ลูกชายของฉัน แกตื่นได้แล้ว ถือว่าพ่อขอร้องแก!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิงเหลยถิง เป๋าฮวนรู้สึกอึดอัดมาก เธอพูดอย่างใจเย็น: “นายท่าน คุณใจเย็นก่อน พวกเราจะออกเดินทางจากประเทศเฉินวันนี้ คุณนอนหลับให้สบายสักตื่น พรุ่งนี้คุณก็จะพบพวกเราแล้ว”
“ฉันจะอธิบายให้คุณฟังต่อหน้า”
