อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 4 คุณชายสามของตระกูลเฟิง

ในช่วงกลางดึก ภายในห้องกำลังเกิดความวุ่นวาย

คำพูดของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

“คุณอยากเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นผมงั้นเหรอ หืม?” เฟิงหานชวนเลิกคิ้วถาม คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความประชดประชัน

เฉินฮวนฮวนรู้สึกได้ว่าถูกสบประมาท เธอยื่นมือไปผลักเฟิงหานชวนออกไปอย่างเต็มแรง ใบหน้าเล็กรูปไข่ของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความกล้ำกลืนฝืนทนกับความไม่เป็นธรรม

“กรุณาระวังคำพูดด้วย!” เธอดึงผ้าห่มสีแดงทั้งหมดมาพันรอบตัว และจ้องเขม็งชายหนุ่มตรงหน้าเธอ

“ระวังคำพูด?” มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกขึ้น ก่อนจะกล่าวอย่างเย็นชา “ผมให้โอกาสคุณยั่วผมตอนนี้ได้นะ”

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ! นี่ไม่ใช่ห้องของคุณนะ คุณบุกเข้ามาเอง ยังบอกว่าฉันยั่วคุณอีก…” เฉินฮวนฮวนขบฟันเข้าหากันแล้วกล่าวอย่างมีเหตุผล

สีหน้าของเฟิงหานชวนยิ่งอึมครึมขึ้น

“คุณบอกว่าฉันยั่วคุณ ฉันว่า คุณต่างหากอยากจะยั่วฉัน!” เฉินฮวนฮวนขบฟันกรอดแล้วเอ่ยโต้แย้ง

เวลานี้ ใบหน้าของเฟิงหานชวนพอจะกล่าวได้ว่าดำอึมครึมขึ้นอีกระดับหนึ่งแล้ว

เฉินฮวนฮวนปิดปากอย่างลืมตัว อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มตรงหน้านี้คือคนของตระกูลเฟิง ตอนนี้เธอทำให้เขาไม่พอใจแล้วใช่ไหม

ถ้าตัวเองถูกไล่ออกจากบ้านของตระกูลเฟิง ก็ไม่มีเงินทำพิธีฝังศพของคุณยาย

เพื่อคุณยาย เธอจะทำเป็นอวดดีไม่ได้

ในตอนนี้เอง เฟิงหานชวนหันกลับไปแล้วลงจากเตียง และเดินออกไปจากห้อง

“เดี๋ยวก่อน!” เฉินฮวนฮวนรีบถลาเข้าไปหาเขา และเอื้อมมือไปจับมือของเฟิงหานชวนเอาไว้

“เปลี่ยนใจแล้วหรือไง” เฟิงหานชวนหันกลับมา และมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“ไม่ ไม่ใช่แน่นอน ฉันแค่จะบอกคุณว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ มีแค่ฉันกับคุณที่รู้เรื่องนี้ คุณไม่พูดออกไปได้ไหมคะ” เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะกล่าวกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

เฟิงหานชวนเค้นเสียงหัวเราะออกมา

เธอไม่อยากถูกไล่ออกจากบ้านของตระกูลเฟิง

เพื่อคฤหาสน์ของคุณแม่ เพื่อสุสานของคุณยาย เธอต้องอยู่ที่นี่ อยู่ที่บ้านของตระกูลเฟิง

เฟิงหานชวนมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่แทบจะไม่มีอะไรปกปิด แต่เหมือนว่าเขาจะเห็นรอยอะไรบางอย่างเป็นสีแดงคล้ำ เหมือนกับ…

เหอะ ผู้หญิงสกปรก

นายท่านหาผู้หญิงคนนี้มาจากไหน ไม่ได้ตรวจร่างกายพื้นฐานเลยหรือไง

หน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ แต่ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องบริสุทธิ์เสมอไป

เฟิงหานชวนสลัดมือของเธอออก และออกจากห้องไปทันที

เสียง “ปัง” ดังขึ้น เมื่อมองประตูที่ปิดสนิท เฉินฮวนฮวนตกอยู่ในอาการว้าวุ่นใจจนไม่รู้จะทำอย่างไร

ถ้าผู้ชายคนนี้พูดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ออกไป เธอต้องถูกไล่ออกไปอย่างแน่นอน

เรื่องนี้ควรทำอย่างไรดี

เฉินฮวนฮวนกังวลจนนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน และคืนนี้เธอก็ไม่ได้รอเฟิงเฉินเหยี่ยนกลับมา

ในห้องขนาดใหญ่เช่นนี้ มีเพียงเธอคนเดียว

จนกระทั่งรุ่งสาง เธอมองดวงอาทิตย์ขึ้นนอกหน้าต่าง ทว่าฝ่ามือของเธอกลับเย็นเฉียบ

เมื่อคืนเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่ได้กลับมา เดิมทีเขาไม่อยากแต่งงานกับเธอ หรือว่าผู้ชายคนนั้นเอาเรื่องของพวกเขาแพร่งพรายออกไปแล้ว

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก…”

ในตอนนี้เอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง

“ใครคะ” เฉินฮวนฮวนถามอย่างกังวล

“นายหญิงคะ ฉันเองค่ะ แม่บ้านหลี่” แม่บ้านหลี่ที่อยู่หน้าประตูเอ่ยตอบ