อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 426 ซ่อนเฉินเจี๋ยไว้ที่ไหน

เป๋าฮวนซึ้งใจมาก ประทับใจอย่างสุดซึ้ง

“ยังทำสปาไม่เสร็จ ผมจะรอคุณตรงนี้ ผ่อนคลายให้เต็มที่ เรื่องอื่นปล่อยให้ซูอวี่จัดการ” เฟิงหานชวนก้มศีรษะลงและจูบที่หน้าผากของเธอ

เป๋าฮวนพยักหน้าและนอนลงอีกครั้ง หมอนวดเป็นคนรู้จักวางตัว เธอไม่พูดอะไรที่ไม่ควรพูด ตั้งใจนวดให้เป๋าฮวน

เป๋าฮวนเพลิดเพลินกับการสปา แต่ก็ยังมีเรื่องวุ่นในใจ เธอยังคงสงสัยว่าหลีซืออวิ๋นเป็นคนที่อยากฆ่าเธอหรือเปล่า

เธอหวังว่าไม่ใช่อย่างที่คิด

เพราะตระกูลหลีและตระกูลเฟิงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หากหลีซืออวิ๋นเป็นฆาตกร ตระกูลเฟิงจะต้องลำบากใจอย่างแน่นอน เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้ ไม่อยากให้ตระกูลเฟิงต้องลำบากใจ

เธออยากให้ฆาตกรเป็นคนที่เธอไม่รู้จัก

เฟิงหานชวนอยู่เป็นเพื่อนเป๋าฮวน มองไปที่ท่าทางที่สวยงามของผู้หญิง แต่เขาไม่มีความคิดเสน่หาใดๆ เขาเพียงมองดูโทรศัพท์ รอรายงานจากซูอวี่

ผ่านไปสักพัก ฝังฟังเองก็ทำสปาเสร็จแล้ว เมื่อเห็นว่าเป๋าฮวนยังไม่เสร็จ จึงริเริ่มเข้าไปหา

“คุณเป๋า คุณหุ่นดีมาก~” ฝังฟังเดินมาโดยไม่ได้รับเชิญ และนั่งลงข้างๆเป๋าฮวน เริ่มคุยกับเป๋าฮวน

เป๋าฮวนหัวเราะคิกคักสองครั้ง รู้ว่าฝังฟังกำลังพูดประจบเธอ เธอปฏิเสธว่า: “ฉันร่างเล็ก หุ่นของคุณฝังดีกว่า”

เพราะเธอไม่มีส่วนโค้งเหมือนหุ่นของฝังฟัง หุ่นของฝังฟังคือหุ่นที่ผู้ชายชอบที่สุด

“คุณเป๋า ฉันจะบอกความลับให้!” ฝังฟังก้มศีรษะลง เอนตัวไปที่หูของเป๋าฮวน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันทำศัลยกรรมนมมา”

“ห๊ะ?” เป๋าฮวนตะลึงไปครู่หนึ่ง จ้องมองตรงไปที่นั้นอย่างประหลาดใจ: “ธรรมชาติมาก! ฉันคิดว่ามีตั้งแต่เกิด!”

“ฝีมือหมอคนนี้ดีมาก เพื่อนๆของฉันก็ทำที่นั่นหมดเลย ถ้าคุณเป๋าสนใจ ฉันพาคุณไปได้นะ” ใบหน้าของฝังฟังเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ประจบประแจง

“อืม ไว้ฉันจะพิจารณาดูก่อน” เป๋าฮวนไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของฝังฟัง แต่เธอไม่มีความคิดเกี่ยวกับการทำศัลยกรรมพวกนี้

เพราะเธอเป็นเหมือนเด็กน้อยที่กลัวความเจ็บปวด ไม่อยากถูกมีดบาดที่ตัวเธอ

“โอเค คุณเป๋า ถ้าสงสัยอะไร ปรึกษาฉันได้เลย ฉันมีประสบการณ์ด้านศัลยกรรมมามาก!” ฝังฟังพูดด้วยท่าทางพึงพอใจ

หมอนวดนวดเสร็จแล้ว เธอยืนขึ้นโค้งคำนับ แล้วพูดว่า: “คุณเป๋า เรียบร้อยแล้ว คุณนอนพักสักพักก็ได้ ฉันขอตัวก่อน มีอะไรเรียกฉันได้เลย”

พูดจบ เธอก็เดินออกจากห้องเงียบๆ

เป๋าฮวนไม่ได้นอนพักต่อ แต่ลุกขึ้นนั่ง มองไปที่เฟิงหานชวนที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง กำลังจะตะโกนเรียกเขา แต่ฝังฟังนั่งอยู่ข้างๆ

เรื่องนี้ ไม่ให้คนอื่นรู้จะดีกว่า

“คุณฝัง คุณกลับไปก่อนไหม? ฉัน…ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณเฟิง” เป๋าฮวนพูดอย่างสุภาพ

ใบหน้าของฝังฟังแข็งทื่อ เธอเม้มริมฝีปาก จงใจถาม: “คุณเป๋า คุณไม่ไปช้อปปิ้งแล้วเหรอ?”

“วันนี้เหนื่อยมาก ฉันจะกลับไปพักผ่อน ขอบคุณที่ชวนนะ ถ้างั้นพรุ่งนี้ไปทานข้าวด้วยกันดีไหม?” เป๋าฮวนเป็นคนสุภาพ และเธอรู้สึกว่าเธอต้องชวนฝังฟางกลับ

เธอกำลังจะไปถ่ายรายการที่เมืองเหิงซื่อ วันนี้มีนัดมาทำสปากับฝังฟังจึงไม่ได้ไป

เริ่มแรกเธอแค่ใช้ฝังฟังเป็นข้ออ้าง เพราะไม่อยากกลับคฤหาสน์ แต่เธอรู้สึกว่าฝังฟังก็มีอารมณ์ขัน และเธอก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว เธอคงไม่คิดอะไรกับเฟิงหานชวน เป็นเพื่อนกันไว้ก็ไม่เสียหาย

“โถ่ ฉันรบกวนคุณเป๋าหรือเปล่า เป็นเกียรติของฉันจริงๆ พรุ่งนี้เจอกันที่ห้างอวิ๋นตวน?” ฝังฟังถามอย่างตื่นเต้น

“ฮวนฮวน คุณลืมสถานการณ์ของคุณแล้วเหรอ? พรุ่งนี้ยังจะออกไปข้างนอกอีก?” ทันใดนั้น เสียงของผู้ชายก็ดังขึ้น

เป๋าฮวนงอปาก: “อืม… แต่จะเสียน้ำใจคุณฝัง… ”

“คุณเป๋า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องเป็นพรุ่งนี้ก็ได้ คุณว่างเมื่อไหร่บอกฉันเราค่อยไปด้วยกัน เราก็มีวีแชทกันแล้วนิ ฉันว่างตลอด!” ฝังฟังเหลือบมองเฟิงหานชวน ใบหน้าเย็นชามาก เธอไม่กล้าทำให้ขุ่นเคือง

หลังจากพูดแบบนี้ เธอจากไปอย่างสิ้นหวัง มีเพียงเป๋าฮวนและเฟิงหานชวนที่อยู่ในห้อง

“อาหาน ซูอวี่ติดต่อคุณหรือยัง?” เป๋าฮวนลุกขึ้นยืนและเดินไปหาผู้ชาย

เฟิงหานชวนนั่งอยู่ริมหน้าต่าง แสงอาทิตย์ส่องมาที่เขา ราวกับว่าร่างกายของเขาเปล่งประกาย เขาดูมีเสน่ห์เป็นพิเศษ เป๋าฮวนพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขาโดยตรง

กลิ่นมิ้นต์จางๆบนร่างของผู้ชาย ทำให้รู้สึกสดชื่น เป๋าฮวนสูดหายใจเข้าลึกๆหลายครั้ง

“ยังเลย เวลาเดินทาง บวกกับเวลาค้นหา ไม่น่าจะเร็วขนาดนั้น” เฟิงหานชวนยกมือขึ้น เหลือบมองดูนาฬิกาของเขา จากนั้นวางฝ่ามือใหญ่บนหลังผู้หญิง

เป๋าฮวนหันกลับมาและเอนหลังพิงแขนของผู้ชาย เกือบจะนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา กำลังอาบแดดอยู่ มีความรู้สึกสบาย

“อาหาน ทำสปาเสร็จแล้วนอนในอ้อมแขนของคุณ ฉันแทบจะหลับเลย” เป๋าฮวนยื่นมือออกและกางนิ้วทั้งห้าออกเผชิญแสงแดด ราวกับว่าเธอจับดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าด้วยมือเดียว

เฟิงหานชวนก้มศีรษะลง จูบที่หน้าผากของเธอ และพูดเบาๆว่า: “นอนเลย ผมจะอยู่เป็นเพื่อน”

“อืม” เป๋าฮวนพึมพำ แล้วหลับตาลง เธอต้องการเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกของการอาบแดด

หลังจากนั้นไม่นาน เป๋าฮวนก็ผล็อยหลับไป

เธอหลับไปไม่นาน ก็รู้สึกถึงโทรศัพท์สั่น เป๋าฮวนเงยหน้าขึ้นทันที

เฟิงหานชวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย ขมวดคิ้วทันทีและพูดอย่างเคร่งขรึม: “เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ประธานเฟิง ที่บ้านตระกูลหลีไม่พบเฉินเจี๋ย คุณชายหลีและคุณนายหลี ดูเหมือนจะ…โกรธมากในตอนนี้” เสียงรายงานของซูอวี่

ใบหน้าของเฟิงหานชวนบึ้งตึง “เอาโทรศัพท์ให้พวกเขา”

“ครับ!” ซูอวี่ตอบกลับ

ทันใดนั้น เสียงดุของหลีเซ่าชิวดังขึ้นในวินาทีต่อมา: “อาหาน นี่นายหมายความว่ายังไง? ฉันเห็นนายตั้งแต่เด็กจนโต แต่นายให้คนมากมายขนาดนี้บุกเข้ามาบ้านของฉัน ไม่บอกไม่กล่าวสักคำ นายเห็นหัวพวกเราบ้างหรือเปล่า!”

“ผมขอโทษครับลุงหลี ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ตกใจ” เสียงของเฟิงหานชวนต่ำแต่มั่นคง ขอโทษหลีเซ่าชิว

“แหวกหญ้าให้งูตื่น! นายคิดว่าเราให้ที่พักพิงกับคนร้ายเหรอ? หานชวน ต่อให้นายจะไม่ชอบอวิ๋นเอ่อร์ ก็ไม่ควรสงสัยเธอมากขนาดนี้ พวกเราเคยทำไม่ดีกับนายงั้นเหรอ!” เสียงของหลีเซ่าชิวและคุณนายหลีดังมาพร้อมกัน

“ลุงหลี คุณป้า ได้โปรดใจเย็นๆ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ขุ่นเคือง ผมแค่ต้องการค้นหาความจริง” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนดูสงบ

“ตอนนี้นายทำให้เราขุ่นเคืองแล้ว! เพื่อผู้หญิงคนเดียว ที่ชื่อเป๋าฮวน นายไม่เอาญาติไม่เอาอะไรทั้งนั้นแล้วใช่ไหม? เป๋าฮวนบอกให้นายมาหาเฉินเจี๋ยที่บ้านเราใช่ไหม? อวิ๋นเอ่อร์เป็นเพื่อนนายตั้งแต่เด็ก นายทำกับเธอแบบนี้เหรอ?!” น้ำเสียงของหลีเซ่าชิวโกรธมากขึ้น

เฟิงหานชวนหรี่ตาลงเล็กน้อยและน้ำเสียงเย้ยหยัน: “ลุงหลี พวกคุณซ่อนเฉินเจี๋ยไว้ที่ไหน?”