อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 427 ได้รับการลงโทษ
“นายนายนาย…นายพูดอะไร…เฟิงหานชวน นายบ้าไปแล้วเหรอ? นายกำลังใส่ร้ายตระกูลหลีของพวกเรา! ใส่ร้ายอวิ๋นเออร์!”
หลีเซ่าชิวใจฝ่อจนหน้าซีด น้ำเสียงสั่นคลอน พูดติด ๆ ขัด ๆ
“เฉินเจี๋ยถูกพวกคุณพาตัวไปแล้ว บอกสถานที่ผมมาเถอะ” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนยังคงเรียบเฉยมาก เหมือนกับกำลังพูดเรื่องปกติเป็นอย่างมาก
เป๋าฮวนมองดูเฟิงหานชวน เธองุนงงนิดหน่อย ด้านตระกูลหลีปฏิเสธแล้ว เขาก็ไม่มีหลักฐาน ทำไมถึงมั่นใจว่าตระกูลหลีซ่อนเฉินเจี๋ยไว้?
เฟิงหานชวนช่วยเธอตามหาฆาตกร ดังนั้นจึงทำอะไรเกินเลย?
“เฟิงหานชวน ฉันบอกนายไว้ ฉันจะไม่ยอมทนกับการใส่ร้ายของนายแบบนี้ ฉันจะไปหาพ่อของนายตอนนี้!” หลีเซ่าชิวโมโหจนตะคอกออกมา
เป๋าฮวนรีบเอานิ้วมืออุดหูตัวเอง เสียงของหลีเซ่าชิวดังก้องหู
“เรื่องวุ่นวายไปถึงฝั่งนายท่าน? คุณลุงหลี ผมเห็นแก่หน้าของคุณ อยากจะทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ถ้าหากคุณทำให้เรื่องวุ่นวายใหญ่โต? งั้นก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ” เสียงของเฟิงหานชวนเยือกเย็น เย็นเข้ากระดูก ทำให้คนรู้สึกหนาวสั่น
หลีเซ่าชิวได้ฟัง ก็อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง เขาถามลองเชิง “อวิ๋นเออร์บอกอะไรกับพวกนาย?”
วันนี้เป็นเพราะเรื่องนี้ทำให้เขานั่งไม่ติด รู้สึกว่าเฉินเจี๋ยอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลหลีไม่ใช่เรื่องดี จึงให้ลูกสาวหลีซืออวิ๋นพาเฉินเจี๋ยเข้าไปอยู่ในท้ายรถ จากนั้นก็ขับรถพาเฉินเจี๋ยไปที่โรงงานล้างเขตชานเมือง
ตอนนี้พวกซูอวี่อยู่ที่นั่น เขาไม่มีวิธีโทรหาอวิ๋นเออร์เพื่อยืนยันสถานการณ์
“เรื่องของเธอกับเฉินเจี๋ย พวกเรารู้หมดแล้ว” ดวงตาเคร่งขรึมคู่นั้นของเฟิงหานชวน ค่อย ๆ หรี่ตาลง มีความหนาวเย็นอย่างรุนแรง
เป๋าฮวนรู้สึกว่าถึงแม้ตัวเองจะอาบแดดที่แรงจัด ก็ยังรู้สึกหนาวเย็นไปทั้งตัว
เฟิงหานในตอนนี้ น่ากลัวมากจริง ๆ!
ถึงแม้จะไม่ได้พูดคำรุนแรงอะไร แต่กลิ่นอายกลับน่าทึ่งมาก
หลีเซ่าชิวได้ยิน ก็รู้สึกขาสั่นในทันที เรื่องที่ลูกสาวเคยทำไว้ ไม่ง่ายเลยที่จะปิดบังไว้ โดยเฉพาะฝ่ายตรงข้ามคือเฟิงหานชวน
เขาดูเฟิงหานชวนเติบโตมา แน่นอนว่ารู้ถึงความสามารถของเฟิงหานชวน ลูกน้องในมือแต่ละคนเก่งกาจทั้งนั้น สืบเรื่องหลีซืออวิ๋นได้ ไม่ใช่เรื่องยาก
สีหน้าของหลีเซ่าชิวดูแย่มาก เขาเข้าสู่ความเงียบ ยื่นโทรศัพท์ให้กับซูอวี่ “พรึ่บ” เขาล้มลงบนโซฟา
“เซ่าชิว!” คุณนายหลีรีบพยุงเขา
หลีเซ่าชิวไม่ได้เป็นลมไป เพียงแต่ไม่มีแรง เขาเหงื่อออกไปทั้งตัว น้ำเสียงอ่อนแรง “ให้หานชวนให้อภัยอวิ๋นเออร์เถอะ! พวกเรามีแค่อวิ๋นเออร์ลูกสาวเพียงคนเดียว…”
“เซ่าชิว เซ่าชิว…” คุณนายหลีร้องจนหน้ามืดตามัว แย่งโทรศัพท์ในมือซูอวี่มา แล้วพูดเสียงดัง “หานชวน เสียแรงที่เมื่อก่อนพวกเราเคยดีกับนายขนาดนั้น นี่คือสิ่งที่นายตอบแทนพวกเราเหรอ? ถ้าหากนายไม่ได้รักเฉินฮวนฮวนนั่น อวิ๋นเออร์ของพวกเราจะทำขนาดนั้นเหรอ?”
คุณนายหลีโมโห เขวี้ยงโทรศัพท์ในมือของซูอวี่ลงกับพื้นอย่างแรง แล้วซบลงในอ้อมกอดของหลีเซ่าชิว สองสามีภรรยากอดกัน
บทสนทนาทุกอย่างชัดเจนมาก เพราะว่าเปิดลำโพงอยู่ เป๋าฮวนฟังอย่างชัดเจน และเข้าใจ
เธอสั่นไปทั้งตัว สีหน้าเหม่อลอย ทำยังไงก็คิดไม่ถึง ว่าเป็นหลีซืออวิ๋นจริง ๆ!
เป็นหลีซืออวิ๋นร่วมมือกับเฉินเจี๋ย อยากจะฆ่าเธอ!
เฟิงหานชวนมองดูสายโทรศัพท์ที่ตัดไป รู้ว่าโทรศัพท์ของซูอวี่พัง จึงโทรหาคนอื่น ให้พวกซูอวี่ไปตามจับหลีซืออวิ๋นกับเฉินเจี๋ย
สายโทรศัพท์นี้ เป๋าฮวนได้ยินเสียงร้องครวญของสามีภรรยาตระกูลหลี
พวกเขาแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของหลีซืออวิ๋น หรือว่ารู้สึกว่าเคียดแค้นเศร้าโศกที่ลูกสาวที่ตัวเองเลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากเป็นฆาตกรฆ่าคนนะ?
เป๋าฮวนไม่เคยรู้มาก่อน แต่กลับกลุ้มใจขึ้นมา
จับตัวฆาตกรได้ ฆาตกรที่อยู่เบื้องหลัง เธอไม่ได้ดีใจสักนิด
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหลีซืออวิ๋นถึงได้โหดร้ายขนาดนั้น ก็เพื่อที่จะได้ครอบครองเฟิงหานชวน ถึงได้ไม่ลังเลที่จะฆ่าเธอ?
ความเป็นคนล่ะ?
ผู้หญิงที่สง่างามไร้ที่ติแบบนั้น ทำไมเป็นคนใจร้ายแบบนี้?
เป๋าฮวนถอนหายใจอย่างแรง ในตอนนี้เองเฟิงหานชวนก็วางสายพอดี
เขามองดูสีหน้ากลุ้มใจของเป๋าฮวน เข้าใจความคิดของเธอ จึงกอดเธอไว้ในอ้อมกอด ไม่รู้จะปลอบเธอยังไงชั่วขณะ
“อาหาน อันที่จริงฉันไม่คาดหวังว่าจะเป็นเธอ ฉันไม่หวังให้เธอลำบาก ฉัน…” เป๋าฮวนซบอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม แล้วพึมพำเสียงเบา
“ฮวนฮวน ไม่ต้องพิจารณาถึงผม เป็นผมที่ต้องขอโทษคุณ ถ้าหากไม่ใช่เพราะผม คุณก็ไม่ต้องประสบกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น” เฟิงหานชวนอดกลั้นความเสียใจไว้
ที่เป๋าฮวนต้องประสบกับอุบัติเหตุอันน่าเจ็บปวดแบบนั้น ถูกทำร้ายหนักขนาดนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะเขา
เป็นเขาที่ทำร้ายเป๋าฮวน เขาปกป้องเธอได้ไม่ดี
“ไม่ใช่คุณไม่ใช่คุณ พวกเราทุกคนไม่ควรต้องรับผิดชอบ ตอนนี้ด้านหลีซืออวิ๋น คุณวางแผนจะทำยังไง?” ดวงตาใสสะอาดของเป๋าฮวน มองดูชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า แล้วถามขึ้น
“ให้เธอได้รับการลงโทษของกฎหมาย” เฟิงหานชวนก้มหน้ามองเป๋าฮวน น้ำเสียงรู้สึกผิด “อาจจะแค่สิบปี”
“สิบปีพอแล้ว ยังไงซะฉันก็ยังมีชีวิตดีอยู่” เป๋าฮวนพยักหน้า นี่เป็นวิธีที่เธอค่อนข้างเห็นด้วย
“ฮวนฮวน คุณโทษผมไหม?” เฟิงหานชวนก้มหน้าลง พูดเสียงต่ำ “การลงโทษนี้ น้อยเกินไป”
“ไม่น้อยแล้ว ฉันรู้สึกว่าเหมาะสมดี ตระกูลหลีและตระกูลเฟิงเป็นมิตรกัน พ่อแม่ของหลีซืออวิ๋นดูคุณเติบโตมา น่าจะดีกับคุณ คุณไม่ควรลงมือแรงขนาดนั้น” เป๋าฮวนเม้มปาก
ในเมื่อผ่านไปสามปีแล้ว เรื่องหลาย ๆ เรื่องเธอปล่อยวางแล้ว ตราบใดที่หลีซืออวิ๋นได้รับการลงโทษ เธอไม่จำเป็นต้องทำเรื่องให้ร้ายแรงขนาดนั้น
ไม่ว่าจะยังไง คนเลวจะถูกลงโทษในที่สุด
“ฮวนฮวน” เฟิงหานชวนกอดเธอไว้แน่น
ผ่านไปครู่หนึ่ง เป๋าฮวนเงยหน้าขึ้น ถามอย่างสงสัย “อาหาน ทำไมคุณถึงมั่นใจว่าหลีซืออวิ๋นเป็นคนทำ?”
“ผมกับคุณลุงหลีถือว่าคุ้นเคยกันอยู่ น้ำเสียงของเขาในวันนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ อีกอย่างวันนี้เป็นวันทำงาน ตามหลักแล้วเขาน่าจะอยู่ทำงานที่หลีซื่อกรุ๊ป เขาเป็นคนที่รักษาเวลา ไม่มีทางที่จะขี้เกียจอยู่ที่บ้าน ดังนั้นผมมั่นใจว่าต้องเจอเรื่องอะไร จึงลองเชิงดู แล้วเขาก็เปิดเผยออกมาเอง” เฟิงหานชวนตอบ
“อาหาน คุณฉลาดมาก!” เป๋าฮวนรู้สึกชื่นชมมาก
นี่เป็นกลวิธีทางจิตวิทยาที่แข็งแกร่งจริง ๆ!
ไม่เปลืองแรง ก็สามารถงัดความจริงออกมาได้
จากที่เป๋าฮวนดู เฟิงหานชวนเก่งมาก ๆ
“ฮวนฮวน วันนี้น่าจะจับหลีซืออวิ๋นกับเฉินเจี๋ยได้ คุณ…อยากเจอพวกเขาไหม?” เฟิงหานชวนสีหน้าจริงจังมองดูหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด แล้วถามขึ้นเสียงต่ำ
เป๋าฮวนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง เธอควรจะไปพบพวกเขาไหม?
คนที่อยากจะฆ่าเธอให้ตาย เธอไม่มีความจำเป็นต้องเจอพวกเขา
“ฉันไม่ไป” เป๋าฮวนส่ายหน้า แล้วพูด “เพียงแค่พวกเขาได้รับการลงโทษก็พอแล้ว”
“อืม” เฟิงหานชวนยกมือลูบหัวปลอบเธอ
เป๋าฮวนเงยหน้าขึ้น พูดเสียงเบา “ฉันอยากกลับบ้าน”
“ผมพาคุณกลับไป” เฟิงหานชวนให้อุ้มเธอขึ้น
เป๋าฮวนตกใจ รีบเอ่ยขึ้น “อาหานคุณทำอะไร? รีบปล่อยฉันเร็ว!”
“อย่าดื้อ ผมกอดคุณไว้” เฟิงหานชวนอุ้มเป๋าฮวนตรงออกไป
