อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 47 อาสามดูแลคุณตลอดทั้งคืน

“ใครใช้ให้คุณมาแอบฟัง?’

ดวงตาสีเข้มของเฟิงหานชวนจ้องไปที่เฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนส่ายหัวทันที มือของเธอพันกันแน่น ใบหน้าของเธอดูกังวลแล้วพูดว่า: “ฉัน…ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง ฉันแค่เปิดประตูออกมา แล้วก็…ได้ยินมัน”

ตอนนี้สมองของเธอแทบจะว่างเปล่า และคำพูดที่เฟิงเฉินเหยี่ยนเพิ่งพูดก็ยังคงดังก้องอยู่ในใจของเธอ

อดีตแฟนสาวของเฟิงหานชวนต้องการที่จะฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือของเธอ

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เฟิงหานชวนคงไม่ทิ้งผู้หญิงคนนั้นแน่ๆ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็คงจะไม่กรีดข้อมือของเธอ

ดังนั้น ถ้าพูดกันตรงๆก็คือเธอเองที่ทำร้ายผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม?

“ฮวนฮวน!”เฟิงเฉินเหยี่ยนเดินออกมาเช่นกัน เมื่อเฟิงเฉินเหยี่ยนเห็นเฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวนกำลังเผชิญหน้ากัน เขาก็รู้สึกหน้าชาทันที

ดูเหมือนเขาจะทำเรื่องโง่ๆลงไปใช่ไหม?

เมื่อกี้เขาน่าจะปิดประตูห้องแล้วแอบถามอาสาม แทนที่จะตะโกนถามออกไปอย่างตื่นเต้นแบบนี้

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนคงจะเข้าใจผิดอย่างแน่นอนว่าอาสามเป็นผู้ชายร้ายๆ สิ่งนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองแย่ลงหรือเปล่า?

เฟิงเฉินเหยี่ยนเกาศีรษะของเขา ตอนนี้เขากำลังเหงื่อตก

“ฮาย อาเหยี่ยน กลับมาแล้วเหรอ?”เฉินฮวนฮวนไม่กล้ามองตรงไปที่เฟิงเฉินเหยี่ยน พอเฟิงเฉินเหยี่ยนเดินออกมาเธอก็หันไปคุยกับเฟิงเฉินเหยี่ยนทันที

เมื่อเห็นหญิงสาวทักทายอย่างยิ้มแย้ม สีหน้าของเฟิงหานชวนก็ยิ่งมืดลงกว่าเดิม ดวงตาที่เย็นยะเยือกนั้นราวกับสามารถแช่แข็งคนจนตายได้เลยทีเดียว

เขาไม่พูดอะไรสักคำ เขาเดินตรงไปที่ขั้นบันไดและลงไปชั้นล่างโดยไม่มีเสียง

“ฮวนฮวน สิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้มันคือการสร้างเรื่องทั้งหมด มันไม่จริงเลย อย่าคิดมากเลยนะ อาสามไม่ใช่คนแบบนั้นอย่างแน่นอน!”เฟิงเฉินเหยี่ยนรู้ว่าเฟิงหานชวนจะต้องโกรธเขาแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงจับไหล่ของเฉินฮวนฮวนทันทีและอธิบายให้เธอฟังอย่างกังวล

“เอ่อ ฉัน……”เฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็นน้ำเสียงของเฟิงเฉินเหยี่ยนที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

สรุปแล้วเรื่องเมื่อสักครู่คือเรื่องไร้สาระอย่างนั้นเหรอ?

อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนไม่ใช่เลย เมื่อดูจากบทสนทนาของพวกเขาแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นแค่เรื่องแต่ง

เฟิงเฉินเหยี่ยนกังวลมากเขาอยากจะช่วยชี้แจงแทนเฟิงหานชวน

“ฮวนฮวน คุณมองตาผมสิ”เฟิงเฉินเหยี่ยนจ้องไปที่เฉินฮวนฮวนอย่างจริงจัง เขาต้องอธิบายเรื่องนี้อย่างชัดเจนเพื่ออาสามของเขา

“อาเหยี่ยน ทำไมเหรอ?”เฉินฮวนฮวนฟังคำพูดของเขาและมองตาเขาอย่างจริงจัง

“คุณฟังผมนะ เรื่องกรีดข้อมือน่ะมันเป็นเรื่องไร้สาระที่ผมแต่งขึ้นมาเองทั้งหมด!”หัวใจของเฟิงเฉินเหยี่ยนเต้นเร็วมากในขณะนี้ และเขาก็รู้สึกประหม่าอย่างมาก

หากนายท่านรู้เรื่องนี้ เขาจะต้องถูกตีจนตายอย่างแน่นอน!

“อืมๆ”เฉินฮวนฮวนพยักหน้าอย่างเชื่องช้า

เนื่องจากเฟิงเฉินเหยี่ยนบอกว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ เธอจะแกล้งทำเป็นเชื่อๆไปก็แล้วกัน

“แค่คุณเชื่อผมก็โอเคแล้ว จำไว้นะ อาสามไม่ใช่ผู้ชายประเภทแบบนั้น!”เฟิงเฉินเหยี่ยนย้ำกับเธออีกครั้ง จากนั้นเขาก็ปล่อยเฉินฮวนฮวนและเดินไปที่ขั้นบันได

เฉินฮวนฮวนตามเขาไปและตะโกนเรียกเขา: “อาเหยี่ยน รอแปปหนึ่ง”

ทันทีที่เฟิงเฉินเหยี่ยนเดินไปถึงบันได เขาก็หันกลับมามองเฉินฮวนฮวนที่ตามเขามาและถามด้วยความสงสัยว่า: “ฮวนฮวน คุณมีอะไรจะถามอีกเหรอ?”

“ฉัน…..”ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนแดงเล็กน้อย เธอเม้มริมฝีปากและกระซิบบอกเขาว่า: “อาเหยี่ยน ขอบคุณนะ”

ในขณะเดียวกันในคฤหาสน์นั้นเงียบมาก ดังนั้นแม้ว่าเสียงของเฉินฮวนฮวนจะเบา แต่เฟิงเฉินเหยี่ยนก็ยังคงได้ยินมันอย่างชัดเจน

“ขอบคุณผม?”ถึงคราวของเฟิงเฉินเหยี่ยนที่ต้องตกใจบ้าง

“เมื่อคืนก่อนคุณมาดูแลฉันที่โรงพยาบาลทั้งคืน ขอบคุณมากนะ คุณเป็นคนดีมากๆเลย คุณแตกต่างจากที่ข่าวบอกอย่างสิ้นเชิง พวกเขาใส่ร้ายคุณชัดๆ”ดวงตาสีแอปริคอทที่สดใสของเฉินฮวนฮวนมองไปที่ชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณ

เฟิงเฉินเหยี่ยนมองดูใบหน้าที่ไร้เดียงสาของผู้หญิงตรงหน้าเขา เขากำลังที่จะอ้าปากพูดแต่จู่ๆก็พูดไม่ออกเสียอย่างนั้น

คืนก่อนเขายังสนุกสนานอยู่ในไนท์คลับกับเพื่อนๆอยู่เลย เขาไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลเลย และเขาก็ไม่ได้เป็นคนที่ดูแลเฉินฮวนฮวนด้วย

คนที่เฝ้าเธอในโรงพยาบาลไม่ใช่เขา

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงเข้าใจว่าเฉินฮวนฮวนน่าจะเข้าใจผิด และเฉินฮวนฮวนก็เข้าใจผิดว่าอาสามเป็นเขา

“ฮวนฮวน ที่จริงผม … “เฟิงเฉินเหยี่ยนเม้มริมฝีปากของเขา มีร่องรอยความยุ่งเหยิงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

เขาจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี?

เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้อธิบายยากขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรอยู่ดี

“อาเหยี่ยน ฉันขอบคุณมากจริงๆ ฉันจะตอบแทนคุณอย่างแน่นอนในอนาคต ฉันอยากจะถามคุณได้ไหมว่า…”เฉินฮวนฮวนต้องการที่จะขอความช่วยเหลือจากเฟิงเฉินเหยี่ยน

เธอหวังว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะช่วยเธอไปเอาสร้อยคอคืนมาจากหลิวตงรุ่ยได้

ในขณะเดียวกันเฟิงเฉินเหยี่ยนก็เห็นเฟิงหานชวนกำลังเดินขึ้นบันไดมาและท่าทางของเขาตอนนี้เหมือนอยากจะกินหัวเขาซะอย่างนั้น เขารีบขัดเฉินฮวนฮวนอย่างรวดเร็ว

“ฮวนฮวน ผมไม่ได้อยู่โรงพยาบาลเมื่อคืนก่อน ผมไม่ได้เป็นคนที่ดูแลคุณ!”เฟิงเฉินเหยี่ยนประหม่าจนเหงื่อไหลออกมาที่หน้าผากของเขา

“คุณไม่ได้ดูแลฉันเหรอ?” ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ในใจของเธอเริ่มสับสน

แต่พยาบาลเสี่ยวอู่บอกว่าคุณเฟิงเป็นคนดูแลเธอตลอดทั้งคืน

ถ้าคุณเฟิงไม่ใช่เฟิงเฉินเหยี่ยน ถ้าอย่างนั้นก็…

เฉินฮวนฮวนชะงัก จากนั้นเฟิงเฉินเหยี่ยนก็อธิบายอีกครั้งว่า: “เขาคืออาสาม อาสามดูแลคุณตลอดทั้งคืน ไม่ใช่ผม คนที่คุณควรขอบคุณคืออาสาม!”

“อา อาสามเหรอ…..”เฉินฮวนฮวนพึมพำด้วยท่าทางที่ไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่ ถูกแล้ว คืออาสาม คืออาสามที่ดูแลคุณในคืนนั้น”เฟิงเฉินเหยี่ยนเหลือบไปที่เฟิงหานชวนแล้วก็พยักหน้ารัวๆให้เฉินฮวนฮวน

ตอนนี้หัวสมองของเฉินฮวนฮวนรู้สึกว่างเปล่าไปหมด เธอก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัวแต่ก็ถูกจับไว้เสียก่อน

เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอกำลังเอนไปข้างหลัง

เธอหลับตาแน่นและคิดว่าตัวเธอกำลังจะล้มลง แต่ในวินาทีถัดมาเธอก็ตกอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น

มีคนจับเธอไว้

เฉินฮวนฮวนลืมตาขึ้นทันทีและใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอ เป็นเฟิงหานชวนเองที่เข้ามาจับเธอไว้

“อา อาสาม!”เฉินฮวนฮวนยืดตัวขึ้นทันที ใบหน้าของเธอประหม่าเล็กน้อยและเสียงของเธอก็ดูอึดอัด

เมื่อเห็นฉากดังกล่าวเฟิงเฉินเหยี่ยนก็แอบปรบมือเงียบๆ เขากล่าวอย่างรวดเร็วว่า: “ผมต้องไปก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่!”

หลังจากนั้นเขาก็รีบวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว

ตรงบันไดบนชั้นสองเหลือเพียงแค่เฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวน

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เฟิงเฉินเหยี่ยนพูด เป็นเฟิงหานชวนที่ดูแลตัวเธอเองตลอดทั้งคืนในโรงพยาบาลคืนนั้นและเธอเองก็เข้าใจผิดว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นคนที่ดูแลเธอ แถมเธอยังโทรไปหาเฟิงหานชวนเพื่อขอบคุณเฟิงเฉินเหยี่ยนอีกด้วย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เฟิงหานชวนจะโกรธมากจนวางสายใส่เธอเมื่อเช้าวานนี้ ถ้าเป็นเธอเองเธอก็คงรู้สึกโกรธเหมือนกัน

อย่างนี้เรียกว่าทำดีแต่ไม่ได้ดี

“อาสาม ฉัน…”เฉินฮวนฮวนเอ่ยและมองไปที่ร่างสูงตรงหน้าของเธออย่างระมัดระวัง แต่สุดท้ายเธอก็พูดไม่ออก

เธอไม่คิดเลยจริงๆว่าคนที่ดูแลเธอในโรงพยาบาลคือเฟิงหานชวน