อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 48 คุณชอบฉันหรือเปล่า
ชั่วขณะหนึ่งเฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้ชายตรงหน้าของเธออย่างไรดี
เฟิงหานชวนมองไปที่เฉินฮวนฮวนที่ไม่ได้แสดงความขอบคุณเขาแต่อย่างใด ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่ามีไฟลุกโชนอยู่ในหัวใจของเขามากขึ้นเรื่อยๆ เขามองเธออย่างเย็นชา แล้วหันลงไปข้างล่างทันที
ผู้หญิงคนนี้ดูมีความสุขมากตอนที่ขอบคุณอาเหยี่ยน แต่ดูตอนนี้สิ…
“เหอะ!”เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะตัวเอง
เมื่อเห็นเฟิงหานชวนลงไปข้างล่าง เฉินฮวนฮวนก็กัดริมฝีปากของเธอแน่น มือที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปวางไว้ตรงไหน ในใจของเธอมีเพียงแค่ความรู้สึกสับสน
เห็นได้ชัดว่าเธอควรจะขอบคุณเฟิงหานชวน แต่เธอกลับพูดไม่ออก
ทำไมเฟิงหานชวนถึงดูแลเธอทั้งคืน หรือว่าจะเขาชอบเธอจจริงๆ?
แล้วแฟนเก่าของเขาล่ะ จะทำอย่างไร?
ถึงขั้นฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือ มันคงต้องหนักมาก!
เฟิงหานชวนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว แต่เฉินฮวนฮวนยังคงยืนอยู่ที่ด้านบนสุดของขั้นบันไดบนชั้นสองและขมวดคิ้ว
ลักษณะท่าทางของเธออยู่ในสายตาของเฟิงหานชวนทั้งหมด
ผู้หญิงคนนี้ที่รู้ว่าอาเหยี่ยนไม่ได้เป็นคนที่ดูแลเธอเลยผิดหวังมากใช่ไหม?
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ความโกรธในหัวใจของเฟิงหานชวนก็แผดเผามากขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มเสียใจว่าทำไมเขาต้องมาดูแลหมาป่าขาวเจ้าเล่ห์ตัวนี้ด้วย!
เขาบ้าไปแล้วจริงๆ!
……
เฉินฮวนฮวนสับสนอยู่พักหนึ่ง
เมื่อเธอลงมาข้างล่างก็เห็นเฟิงหานชวนลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินไปที่ประตูห้องนั่งเล่น
“อาสาม กินข้าวเช้าเสร็จแล้วเหรอ?”เฉินฮวนฮวนเรียกเพื่อหยุดเขา
เฟิงหานชวนเพียงแค่ชำเลืองมองเธออย่างเย็นชาโดยไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่เดินไปเปลี่ยนรองเท้าที่ประตู
เมื่อเห็นการกระทำของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนก็ไม่ได้เดินตรงไปที่ห้องรับประทานอาหารทันที แต่กลับเดินตรงไปที่เฟิงหานชวนที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าอยู่ที่หน้าตู้รองเท้าแทน
เฟิงหานชวนเปลี่ยนรองเท้าเสร็จแล้วก็เดินออกไปด้านนอก เฉินฮวนฮวนยังไม่ทันที่จะเปลี่ยนรองเท้า เธอก็รีบเดินตามเฟิงหานชวนออกไปไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงโรงรถ
“เฉินฮวนฮวน เธอไม่มีสิทธิ์นั่งบนรถของฉัน”เฟิงหานชวนหันกลับมาและตะคอกใส่ผู้หญิงที่วิ่งตามเขามา
เฉินฮวนฮวนตกใจกับเสียงตะคอกของเขาทันที เมื่อได้สติเฟิงหานชวนก็เข้าไปนั่งที่เบาะคนขับเรียบร้อยแล้ว
เธอทุบไปที่ประตูรถทันทีและพูดอย่างกังวลว่า: “อาสาม ฉันต้องคุยกับคุณ”
เฟิงหานชวนขมวดคิ้วและสตาร์ทรถโดยไม่สนใจ
เมื่อเห็นท่าทางของเฟิงหานชวนที่หลีกเลี่ยงเธอ เหมือนว่าเขากำลังจะขับรถออกไปเฉินฮวนฮวนทำอะไรไม่ถูกจึงเปิดประตูเบาะหลังและเข้าไปนั่งทันที
เมื่อเห็นการกระทำของหญิงสาว สีหน้าของเฟิงหานชวนก็เปลี่ยนไป
“อาสาม ขอเวลาให้ฉันแปปหนึ่งได้ไหม? ขอคุยกับคุณสักหน่อยแล้วค่อยส่งฉันลงที่ป้ายรถเมล์ก็ได้ ฉันแค่อยากจะคุยกับคุณสักสองสามประโยค “เฉินฮวนฮวนยื่นศีรษะไปข้างหน้าโดยเอนตัวไปที่หูของเฟิงหานชวน น้ำเสียงของเธอดูกังวลมาก
เฟิงหานชวนรู้สึกได้ถึงลมอุ่นๆตรงคอของเขา เขาขมวดคิ้วและถามด้วยเสียงต่ำว่า: “คุณต้องการคุยอะไร?”
“ฉัน……ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาสามที่ดูแลฉันทั้งคืน ก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจผิดว่าอาเหยี่ยนเป็นคนดูแลฉัน ขอโทษจริงๆ! คุณให้ยืมเงิน แถมยังช่วยฉัน และมาตอนนี้ก็ยังจะมาดูแลฉันอีกด้วย ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ ”
เฉินฮวนฮวนจ้องไปที่ใบหน้าด้านข้างของเฟิงหานชวนอย่างจริงใจและพูดทุกอย่างที่เธอรู้สึกขอบคุณเขา
เมื่อเฟิงหานชวนได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธที่มีก็หายไปอย่างรวดเร็ว
“ต้องการพูดแค่นี้น่ะเหรอ?”
แต่หลังจากถามออกไปเฟิงหานชวนก็รู้สึกเสียใจ นี่เขากำลังคาดหวังอะไรอยู่?
“พูดจบก็ลงจากรถได้แล้ว”เขาพูดต่อ
เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากแน่น เธอส่ายหัวอย่างรวดเร็วและเอ่ยเสียงเบาว่า: “อาสาม ฉัน.ฉันยังพูดไม่จบ”
“คือว่า……คุณ…..ฉัน…..”
เสียงของเธอเบามากราวกับเสียงของแมลง แถมพูดอย่างกระอั่กกระอ่วนๆ เธอพูดเพียงแค่คำสองคำแล้วก็หยุด
“เธอจะพูดอะไรกันแน่?”เฟิงหานชวนถามออกไปอย่างเริ่มไม่อดทน
“อาสาม ทำไมคุณถึงดูแลฉันทั้งคืน ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องดูแลฉันเลย คุณ…คุณชอบฉันหรือเปล่า? “ในที่สุดเฉินฮวนฮวนก็รวบรวมความกล้าเพื่อคลายข้อสงสัยในใจของเธอ
เฟิงหานชวนแข็งทื่อไปในทันที
ผู้หญิงคนนี้กำลังพูดถึงอะไร?
ชอบ….เธอ?
“เหอะ”เฟิงหานชวนอุทานแล้วถามว่า: “เฉินฮวนฮวน ผมจะชอบผู้หญิงแบบคุณน่ะเหรอ? ”
“แต่ว่าคุณเคยพูดว่าฉันเป็นผู้หญิงของคุณ แล้วบอกว่า…ถ้าฉันทำตัวดีคุณก็จะทำตัวปกติกับฉัน…”เฉินฮวนฮวนรู้สึกหงุดหงิดและพึมพำเบา ๆ
ในตอนนั้นเธอแค่คิดว่าเฟิงหานชวนแค่ต้องการเล่นกับเธอ แต่ตอนนี้เธอได้เรียนรู้แล้วว่าเฟิงหานชวนเป็นคนที่ดูแลเธอที่โรงพยาบาลในคืนนั้น เธอก็อดที่จะคิดมากไม่ได้
“ฮะ คือเธอแค่ต้องการจะเตือนความจำฉันเกี่ยวกับเรื่องนั้นน่ะเหรอ?”เฟิงหานชวนหันไปพบกับดวงตาโตๆที่ไร้เดียงสาของร่างบาง ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป เขาเอื้อมมือออกไปและจับคางของเธอขึ้นมา
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันแค่อยากจะเข้าใจ…”เฉินฮวนฮวนส่ายหัว
ไม่อย่างนั้นเธอก็จะไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมอาสามถึงเกลียดเธอแต่กลับมาดูแลเธอในโรงพยาบาล
นอกจากถ้าเขาชอบเธอแล้ว เธอคิดเหตุผลอื่นไม่ออกแล้วจริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้นเพราะเธอเขาจึงทิ้งแฟนคนก่อนของเขา
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เฉินฮวนฮวนก็ถามออกไปทันที: “อาสาม แฟนของคุณกรีดข้อมือเพื่อที่จะฆ่าตัวตายจริงๆ เหรอ?”
สีหน้าของเฟิงหานชวนเปลี่ยนไปทันที
“อาสาม สิ่งที่ฉันต้องการจะพูดก็คือถ้าหากมันเป็นเพราะฉัน ก็ได้โปรดรับผิดชอบแฟนสาวคนนั้นด้วย!”เฉินฮวนฮวนหายใจเข้าลึกๆและพูดออกมา
สิ่งที่เธอต้องการจะพูดกับเฟิงหานชวนจริงๆคือสิ่งนี้
หากแฟนสาวถูกทิ้งเพราะตัวเธอเองจริงๆ และเธอต้องมากรีดข้อมือเพื่อที่จะฆ่าตัวตายเพราะเธอ ยังไงเธอก็คิดว่าเฟิงหานชวนคงจำเป็นที่จะต้องรับผิดชอบ
นั่นคือชีวิตหนึ่งเลยนะ!
“ขึ้นรถฉันมาเพื่อจะพูดแบบนี้น่ะเหรอ?”เฟิงหานชวนพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา มีรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของเขา
“ใช่!”เฉินฮวนฮวนพยักหน้าอย่างไม่เกรงกลัว
“เธอมีแฟนแล้ว”เสียงของเฟิงหานชวนเย็นชาจนน่ากลัว
“ห้ะ?”เฉินฮวนฮวนตกใจกับสิ่งที่เขาพูด
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
มีแฟนแล้ว?
แฟนใหม่เหรอ?
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเฟิงหานชวนไม่ได้ทิ้งแฟนสาวคนนั้น แต่เธอเป็นคนที่ทำให้เขาทิ้งเธอไปเองอย่างนั้นน่ะเหรอ?
ดังนั้นการฆ่าตัวตายโดยการกรีดข้อมือก็ไม่ใช่เพราะเขาแต่เพราะเธอมีแฟนใหม่หรอกเหรอ?
“ฉันขอโทษอาสาม ฉันเข้าใจผิด ฉันคิดว่าคุณทำร้ายผู้หญิงคนนั้น ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าคุณจะตกเป็นเหยื่อด้วย ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่ควรพูดเรื่องไร้สาระตามใจตัวเองอีก …”เฉินฮวนฮวนขอโทษเฟิงหานชวนอย่างรวดเร็ว
จู่ๆเขาก็ขอให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาหรืออะไรทำนองนั้น เพราะเขาอกหักและต้องการหาผู้หญิงคนใหม่เพื่อมาปลอบโยนเขาใช่ไหม?
เธอยังมีหน้าไปคิดอีกว่าเฟิงหานชวนชอบเธอ มันน่าอายจริงๆ!
