อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 60 อาสาม ไม่สามารถจะ
ในรูปภาพ เป็นภาพของผู้หญิงที่สวยงานดึงดูดใจ แล้วก็อุ้มเด็กผู้ชายไว้คนหนึ่ง
และผู้ชายคนนี้ก็คือ เฟิงหานชวน
“ซินหรุ่ย ฉันยิ่งอยู่ยิ่งไม่เข้าใจหานชวนแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นหมัน หรือว่าชอบผู้ชาย อายุป่านนี้แล้วยังไม่เคยเห็นถูกเนื้อต้องตัวผู้หญิงเลย ฉันก็คงจะมีแค่วิธีนี้แล้วล่ะ ลองให้เขาทดสอบเด็กผู้หญิงคนนี้ดู”
เฟิงเหลยถิงถอนหายใจยาวๆเฮือกหนึ่ง แล้วเอารูปภาพทาบไว้ที่อกของตัวเอง
วินาทีต่อมา ประตูถูกเปิดออก จากนั้นก็มีเสียงปิดประตูดัง”ปัง”
เฟิงหานชวนเดินก้าวยาวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา
“ทำอะไรกันแน่ พรุ่งนี้ก็ให้หล่อนออกไปเลย”เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา
“ใบทะเบียนสมรสของพวกเธออยู่ในตู้เซฟของฉัน รหัสแกก็ไม่รู้ เธอเป็นภรรยาของแก แล้วแกยังจะใจดำกับเธออย่างนี้อีกหรอ” เฟิงเหลยถิงเม้มปาก บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่มีต่อลูกชายสามคนนี้
“ภรรยาของผมหรอ คนทั้งบ้านตระกูลเฟิงต่างก็เรียกเธอว่านายหญิง ในสายตาของผู้คน รวมถึงในสายตาของเฉินฮวนฮวนเองด้วย หล่อนเป็นภรรยาของอาเหยี่ยนนี่”เฟิงหานชวนพูดด้วยความเย็นชาคำหนึ่ง
“เหอะ”เฟิงเหลยถิงก็พูดออกมาคำหนึ่ง ชี้ไปหาเขา”ถ้าไม่ใช่เพราะฉันปิดบังเรื่องที่แกทำไม่ได้แล้ว ยังต้องให้อาเหยี่ยนมาเป็นแพะรับบาปแทนแกหรอ”
“……”เฟิงหานชวนกัดริมฝีปากไปหลายที
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
“ถ้าหล่อนไม่รังเกียจที่อาเหยี่ยนเป็นหมัน หลังจากที่รู้ว่าตัวเองเป็นภรรยาของแก ก็จะไม่รังเกียจที่คุณไร้สมรรถภาพไง ฉันยังสามารถรักษาชื่อเสียงของแกไว้ได้ด้วย อาเหยี่ยนยอมเสียชื่อเสียงขนาดนั้นแล้ว แกจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับฮวนฮวนหน่อยไม่ได้หรอ”
เฟิงเหลยถิงพูดต่อเป็นเรื่องเป็นราว แต่คิ้วของเฟิงหานชวนกลับขมวดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
อันนี้มันเล่นเกมอะไรกันแน่เนี่ย
“ตาเฒ่า เรื่องนี้คุณเป็นคนก่อขึ้นมาเอง คุณรับผิดชอบเองเถิด”เฟิงหานชวนเอามือสองข้างเท้าเอวไว้ ชี้ไปยังเฟิงเหลยถิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่มาอย่างไร้ทิศทาง
“ฉันรับผิดชอบ จะให้ฉันรับผิดชอบยังไง แกอยากให้ภรรยาของตัวเองกลายเป็นแม่เลี้ยงของแกหรอ”เฟิงเหลยถิงโต้ตอบทั้งทำมือแล้วก็กระทืบเท้า
เมื่อเฟิงหานชวนได้ยินก็แทบจะกระอักเลือดออกมา
“ตาเฒ่า คุณอธิบายให้ผมหน่อยว่า เฉินนานาคนนั้นมันมาได้ยังไง ครั้งนี้คุณพาหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้าน นี่คุณคิดจะแต่งเป็นครั้งที่สามหรอ”ใบหน้าของเฟิงหานชวนแสดงการดูถูกเหยียดหยามออกมา ทุกคำล้วนแล้วแต่เป็นคำถามทั้งสิ้น
“ฉันอายุป่านนี้แล้วยังจะแต่งอะไรอีกล่ะ หล่อนอยากจะกลับมากับฉันจากที่ไกลขนาดนั้น ฉันก็เลยให้หล่อนกลับประเทศด้วยน่ะสิ”ใบหน้าที่เหมือนจะไร้ยางอายของเฟิงเหลยถิง กับเรื่องแบบนี้แล้วเหมือนกับหมูตายไม่กลัวน้ำร้อนลวก(ไม่สะดุ้งสะเทือน)
“ผมน่ะไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้น แต่ว่าลูกคนโตกับลูกคนรองของคุณ พี่ชายคนโตกับพี่ชายคนรองสองคนของผม……ตาเฒ่า พรุ่งนี้บ้านตระกูลเฟิงไม่มีวันสงบแน่ๆ”
เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะคำหนึ่ง แล้วก็หันหลังผลักประตูเดินออกไปทันที
ขณะที่มองประตูห้องหนังสือที่ถูกปิดลง เฟิงเหลยถิงถอนหายใจยาวๆเฮือกหนึ่ง แล้วพูดพึมพำว่า”ทุกบ้านก็มีคัมภีร์ที่อ่านยากเล่มหนึ่งเหมือนกันแหละ”
……
เฟิงหานชวนเดินกลับไปห้องรับแขกด้วยความโมโหสุดขีด
เขาอารมณ์แย่มาก เป็นความรู้สึกรำคาญและโมโหที่มาจากหลายสาเหตุมารวมกัน
คิดได้ว่าเฉินฮวนฮวนพักอยู่ข้างๆ เฟิงหานชวนเดินตรงไปยังหน้าห้องของเธอ จับลูกบิดประตูเตรียมจะเปิดเข้าไป
แต่ว่า ประตูล็อกไว้
“ใคร” เมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูขยับ เฉินฮวนฮวนที่กำลังเปลี่ยนชุดนอนอยู่ก็รีบถามกลับไปทันที
“ฉันเอง เปิดประตู”เฟิงหานชวนตอบอย่างไม่สบอารมณ์
นัยต์ตาของเฉินฮวนฮวนค่อยๆขยายกว้างขึ้น เธอไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนมาอีกทำไม เขาไม่กลัวว่าจะมีคนเห็นเข้าหรอ
เธอรีบเดินไปยังประตูแต่ว่าไม่ได้เปิดประตู กลับถามด้วยเสียงเบาๆว่า”อาสาม คุณมีเรื่องอะไรหรอ”
เมื่อได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนก็รู้ทันทีว่าเธอกลัวจะมีคนเห็นเข้า เขาพูดอย่างเย็นชาว่า” เฉินฮวนฮวน ฉันจะพูดอีกครั้ง เปิดประตู ”
เฉินฮวนฮวนได้ยินเสียงของเฟิงหานชวนที่แฝงด้วยความโกรธ หรือว่าเรื่องที่เธอคิดจะอยู่ต่อที่บ้านตระกูลเฟิง ถูกเฟิงหานชวนรู้เข้าแล้ว
เพราะอย่างนี้ เขาถึงได้โมโหหรอ
เขาต้องการให้เธอออกจากบ้านตระกูลเฟิงมาก แต่ตอนนี้เธอกลับจะอยู่ต่อ เลยทำให้เขาโมโหหรอ
คิดถึงตรงนี้ เฉินฮวนฮวนรู้สึกกลัวเล็กน้อย ยิ่งไม่กล้าเปิดประตู เธอไม่รู้ว่าจะสู้หน้าผู้ชายคนนี้ยังไงดี
“เฉินฮวนฮวน ฉันจะนับ หนึ่งถึงสาม ถ้าไม่เปิดประตู ฉันจะพังเข้าไปแล้วนะ”
” 1 ”
” 2 ”
เสียง”แกร๊ก”เสียงหนึ่ง เฉินฮวนฮวนรีบเปิดประตู
เธอเงยหน้าสบตาเฟิงหานชวนทีหนึ่ง เห็นใบหน้าที่เหมือนกับว่าจะกินเธออย่างนั้น เธอรีบก้มหัวลงไม่กล้าสบตาเฟิงหานชวนตรงๆ
เฟิงหานชวนเดินเข้าไป แล้วก็เดินเข้าใกล้ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้า
แต่ว่าเขาเดินเข้าไปก้าวหนึ่ง เฉินฮวนฮวนก็จะเดินถอยหลังก้าวหนึ่ง ทุกๆก้าวเหมือนกับว่ากำลังหลบหนีเขา
เฟิงหานชวนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ยื่นมือออกไปจับแขนของเธอแล้วดึงเธอเข้ามาหาตัวเอง เฉินฮวนฮวนไม่ทันได้ตั้งตัวเลยซบลงไปในอ้อมกอดของผู้ชายทันที
“อาสาม อย่าค่ะ……”
เฉินฮวนฮวนสะดุ้งตกใจ ผลักเขาออกไปทันที เหมือนกับกระต่ายที่ตกใจกลัว ถอยหลังไปหลายก้าวอย่างรวดเร็ว เพื่อรักษาระยะห่าง กับเฟิงหานชวน
เฟิงหานชวนเห็นการขัดขืนของผู้หญิง บอกได้เลยว่าสีหน้าของเขาดำสนิทเลย
“อย่าหรอ”สายตาเย็นชาคู่นั้นจ้องไปยังผู้หญิงที่อยู่ห่างจากเขาประมาณหนึ่งเมตร
เฉินฮวนฮวนก็สู้สายตาของเขา เธอรู้สึกว่าในตาของเฟิงหานชวน เหมือนกับว่าเกิดแท่งน้ำแข็งได้อย่างนั้น แล้วรู้สึกว่าแท่งน้ำแข็งเหล่านั้นกำลังพุ่งเข้ามาทางเธอ
เธอรู้สึกว่าร่างกายแข็งทื่อไป อดไม่ได้ที่จะค่อยๆถอยหลังไปเล็กน้อย
เห็นว่าผู้หญิงเริ่มจะถอยหลังกลับไปอีกแล้ว เฟิงหานชวนจึงยื่นมือมาดึงคอเสื้อ ถามว่า “เธอพูดอะไรกับนายท่านบ้าง”
เห็นเฟิงหานชวนดึงคอเสื้อไปมา เฉินฮวนฮวนก็คิดถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับนายท่านตระกูลเฟิงอีก ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน จากนี้ต้องเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน ฉะนั้นจากนี้ไปเธอจะต้องไม่เกิดเรื่องอะไรกับเฟิงหานชวนอีก
เพื่อขับไล่ผู้บุกรุกสามคนนั้นออกจากคฤหาสน์ของคุณแม่ เพื่อเป็นบทลงโทษบ้านตระกูลเฉิน เธอได้ตอบรับคำขอของนายท่านแล้วว่าจะเป็นนายหญิงของบ้านตระกูลเฟิงแต่โดยดี
ดังนั้นเธอจำเป็นที่จะต้องรักษาระยะห่างกับเฟิงหานชวน
“อาสาม ฉันจะไม่ออกไปจากบ้านตระกูลเฟิงแล้ว ” เฉินฮวนฮวนถอนหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง สบตามองเฟิงหานชวนด้วยความกล้าหาญ
แค่คำพูดประโยคนี้ เฟิงหานชวนก็พอจะรู้ความหมายคร่าวๆแล้ว เขาเดินก้าวยาวเข้าไปหาเฉินฮวนฮวน เฉินฮวนฮวนรีบเดินถอยหลังด้วยความตกตะลึง
ในที่สุด เธอถูกบีบจนมุม ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
“อาสาม จากนี้เป็นต้นไป ฉันคือภรรยาของอาเหยี่ยน พวกเราไม่สามารถจะ……”
คำพูดของเฉินฮวนฮวนยังพูดไม่จบ คางก็ถูกขึ้น ใบหน้าที่สง่างามของเฟิงหานชวนขยายใหญ่อยู่ตรงหน้าเธอ
เห็นสีหน้าที่เอาจริงเอาจังของผู้หญิงข้างหน้า ในใจของเฟิงหานชวนเกิดไฟแห่งความโกรธที่มาอย่างไม่มีสาเหตุ มืออีกข้างหนึ่งเปิดชายกระโปรงชุดนอนของเฉินฮวนออก
“ไม่ได้ อาสาม อย่าค่ะ……”
เฉินฮวนฮวนยื่นมือออกไปจับมือของเฟิงหานชวนไว้ หยุดการกระทำของเขา
เฟิงหานชวนเห็นการขัดขืนของเธอ ใช้มือทั้งสองข้างล็อกแขนของเธอไว้ เอามือทั้งสองข้างของเธอพาดไปบนหัวเตียง
“ในเมื่อเธอตกลงจะอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิง ก็แสดงว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน ไม่มีอะไรที่ไม่สามารถเป็นไปได้”เสียงที่เย็นเฉียบของเฟิงหานชวนดังก้องอยู่ข้างหูของเฉินฮวนฮวน
เฉินฮวนฮวนตกตะลึงไปอย่างไม่รู้ตัว
