อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 61 เธอแน่ใจใช่ไหมที่จะเรียกฉันว่าคุณปู่
เฟิงหานชวนใช้โอกาสนี้ก้มศีรษะลงและปิดปากผู้หญิงตรงหน้าเขาทันที
จูบนั้นราวกับพายุที่รุนแรง
“อื้ม….”
เฉินฮวนฮวนตอบโต้ทันทีและพยายามขัดขืน
ในขณะเดียวกัน ด้านนอกประตู
หญิงร่างสูงเพรียวยืนอยู่ที่ประตูโน้มตัวโดยเอาหูแนบบานประตูเพื่อพยายามฟังเสียงข้างในห้อง
เธอได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวบางอย่างจึงตัดสินใจเอื้อมมือออกไปจับที่ลูกบิดประตูทันที
“กริ๊ก” ประตูถูกเปิดออก
“ฮวนฮวน เธอมีชุดนอนใหม่…ไหม?” เมื่อเฉินนานาเปิดประตูเข้ามา เธอก็บังเอิญเห็นฉากนี้พอดี
เธอชะงักไปครู่หนึ่ง เธอยักไหล่แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ขอโทษที่รบกวนพวกคุณ ฉันจะจำไว้ว่าคราวหน้าต้องเคาะประตูก่อน”
หลังจากพูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไป เฉินฮวนฮวนก็เรียกเธอไว้ทันที
“นานา เดี๋ยวฉันจะไปเอาชุดนอนมาให้!” เฉินฮวนฮวนหน้าแดงมาก เธอเดินผ่านเฟิงหานชวนและเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ
ชุดนอนที่อยู่ในตู้เธอแทบจะไม่ได้ใส่เลย เธอจึงหยิบมาสองสามตัวแล้วยัดใส่มือของเฉินนานา เธอหลบสายตาและพูดอย่างอายๆว่า: “ทั้งหมดเป็นเสื้อใหม่”
“ขอบคุณนะฮวนฮวน ฉันรีบมาเลยไม่ได้พกอะไรมาสักอย่าง” เฉินนานายิ้ม เธอถือชุดกระโปรงบางและเดินออกจากห้องไป
พอประตูปิดลงขาของเฉินฮวนฮวนก็อ่อนยวบและล้มลงกับพื้นทันที
เธอตายแน่ๆ!
เฉินนานาเป็นผู้หญิงของนายท่านเฟิง อีกไม่นานนายท่านเฟิงก็คงจะรู้เรื่องระหว่างเธอกับเฟิงหานชวน จากนั้นเธอก็คงจะถูกขับไล่ออกจากบ้านตระกูลเฟิงแน่นอน
เมื่อเธอถูกไล่ออก เธอก็จะทำอะไรไม่ได้แล้ว
เมื่อเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของผู้หญิงตรงหน้า เฟิงหานชวนก็รู้สึกหงุดหงิดในใจ
ความโกรธเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากที่นายท่านกลับมา ผู้หญิงคนนี้ก็ปฏิเสธเขาและทำตัวเป็นนายหญิงตระกูลเฟิง!
เขาเกือบจะต้องการให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาจริงๆ และถ้ามันลงตัวเธอก็สามารถอยู่ในทะเบียนบ้านต่อไปได้
แต่ตอนนี้…
ใบหน้าของเฟิงหานชวนมืดลง เขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำและใช้ขายาวๆของเขาเดินออกจากห้องไป
เฉินฮวนฮวนมองไปที่แผ่นหลังของร่างสูง ในใจของเธออยากจะรั้งเขาไว้แต่เธอสุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
ตอนนี้เธอสับสนมาก อะไรๆก็ยากที่จะเข้าใจไปหมด
อาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิงในฐานะนายหญิง นายท่านเฟิงก็จะสามารถช่วยพาเธอกลับไปที่บ้านของแม่ได้ และก็คงจะช่วยเธอลงโทษพวกตระกูลเฉินอีก แต่ว่า…
แต่ถ้าฟังจากคำพูดของนายท่านเฟิงแล้ว เธอก็คงจะไม่สามารถเอาสร้อยคอของแม่ของเธอกลับมาได้แน่นอน เพราะถ้านายท่านเฟิงรู้ว่าเธอถูกหลิวตงรุ่ยขู่บังคับเธอ เขาจะต้องเปลี่ยนหลานสะใภ้แน่ๆ
บ้านตระกูลเฟิงที่สง่างามหลังนี้ก็คงไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่ผ่านเรื่องแบบนั้นมาและไม่มีทางรับเธอไปเป็นนายหญิงอย่างแน่นอน
แถมตอนนี้เธอยังไปทำให้เฟิงหานชวนรู้สึกขุ่นเคืองอีก เฟิงหานชวนคงจะไม่ช่วยเธอตามหาหลิวตงรุ่ยอีกแน่นอน เธอควรจะทำอย่างไรดี
……
ห้องนอนใหญ่บนชั้นสี่
การตกแต่งสไตล์จีนเต็มไปด้วยความหรูหรา
บนเตียงไม้มะฮอกกานีอันหรูหรา บรรยากาศที่ดูไม่เข้ากับหญิงสาวลูกครึ่งที่กำลังนอนอยู่ข้างๆเฟิงเหลยถิงอยู่บนเตียง
“เป็นอย่างไรบ้าง?” เฟิงเหลยถิงถามอย่างกังวล
“เหลยถิง ฉันอาย” เฉินนานาหน้าบึ้งตึง เธอเอนศีรษะไปซบที่แขนของเฟิงเหลยถิงและกล่าวต่อว่า: “พวกเขาสองคนกำลังพลอดรักกันอยู่ คุณบอกให้ฉันเปิดประตูเข้าไปได้เลยโดยไม่ต้องเคาะประตู ฉันไปขัดจังหวะพวกเขา ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี ฉันเหมือนคนไม่มีมารยาทเลย”
“เธอพูดว่าอะไรนะ?” เฟิงเหลยถิงดันเฉินนานาออก สีหน้าของเขาดูตกตะลึง
สีหน้าของเขาแสดงความแปลกใจ เขาถามอย่างเร่งรีบว่า: “พูดใหม่สิ ทั้งสองคนกำลังพลอดรักกันอยู่อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่ พวกเขาเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่เหรอ? การพลอดรักกันในช่วงกลางดึกของคู่รักก็น่าจะเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณต้องให้ฉันเข้าไปขัดขวางพวกเขาด้วยล่ะ? “การแสดงออกทางสีหน้าของเฉินนานาดูว่างเปล่า
“แน่ใจเหรอว่าพวกเขากำลังพลอดรักกัน?” เฟิงเหลยถิงยังคงไม่เชื่อ
ลูกชายคนที่สามของเขาไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เขาไม่เคยเห็น เฟิงหานชวนเข้าใกล้ผู้หญิงเลย แม้กระทั่งเวลาที่เขาคุยกับผู้หญิงเขาก็ยังเว้นระยะห่าง
คำว่าพลอดรักเกิดขึ้นกับเฟิงหานชวน มันทำให้เฟิงเหลยถิงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย
“แน่ใจสิ ฉันไม่ได้ตาบอดนะ! พอฉันเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นทั้งสองคนกำลังจูบกันอยู่! “เฉินนานาแตะคอเฟิงเหลยถิงด้วยมือของเธอ ขยับร่างกายของเธอเข้าไปใกล้ๆเขาแล้วถามว่า: “หรือจะให้ฉันแสดงให้คุณดูไหม?”
เฟิงเหลยถิงมองไปที่ร่างบางที่มีเสน่ห์และแสนจะเซ็กซี่ตรงหน้าเขา เขากรอกตาสองสามครั้งแล้วพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
ค่ำคืนนั้นแสนยาวนานและช่างร้อนแรง
……
เฉินฮวนฮวนนอนไม่หลับทั้งคืน
หลังจากตื่นนอนตอนเช้า เธอก็ลงไปชั้นล่างพร้อมกับอารมณ์ที่หดหู่และเดินไปที่ห้องรับประทานอาหาร
เธอต้องทานอาหารเช้าแล้วต้องรีบไปเรียน
ในขณะเดียวกันก็มีการเคลื่อนไหวมาจากชั้นบน เธอคิดว่าจะต้องเป็นเฟิงหานชวนที่กำลังจะลงไปชั้นล่างแน่ๆ แต่เมื่อเธอหันกลับไปมอง กลับกลายเป็นว่าคนนั้นคือนายท่านเฟิง
“อรุณสวัสดิ์ค่ะนายท่าน”เฉินฮวนฮวนเอ่ยทักทายอย่างกล้าๆกลัวๆ
เมื่อนึกถึงคำพูดของเฉินนานาเมื่อคืน เฟิงเหลยถิงก็หัวเราะออกมาจากนั้นเขาก็ทำหน้าจริงจังแล้วพูดว่า: “ยังเรียกฉันว่านายท่านอยู่อีก? จะไม่เปลี่ยนหน่อยหรือไง? ”
“เปลี่ยน?” เฉินฮวนฮวนตกใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยความงุนงงว่า: “คุณปู่”
เธอสับสนเล็กน้อย เฉินนานาไม่ได้บอกนายท่านเฟิงว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอและเฟิงหานชวนเมื่อคืนนี้หรอกเหรอ?
ทำไมนายท่านเฟิงถึงยอมให้เธอเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกท่าน?
“คุณปู่!?” เมื่อได้ยินดังนั้นเฟิงเหลยถิงก็รู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด เขาถามด้วยสีหน้างุนงงว่า: “นี่ นี่ นี่…นี่มันอะไรกันเนี่ย?”
ท่าทางที่ดูเกินจริงของเฟิงเหลยถิงยังสร้างความสับสนให้กับเฉินฮวนฮวน เธอพูดไม่ออกด้วยความสับสน
ไม่ควรเรียกว่า “คุณปู่” หรอกเหรอ?
แต่ว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นหลานชายของเฟิงเหลยถิง เพราะฉะนั้นเฟิงเหลยถิงก็ต้องเป็นปู่ของเฟิงเฉินเหยี่ยน และเธอเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน ดังนั้นเธอก็ควรเรียกเฟิงเหลยถิงว่า “คุณปู่”
ไม่ผิดใช่ไหม? ทำไมเฟิงเหลยถิงถึงดูตกใจขนาดนั้น?
เฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนจริงๆ เธอไม่กล้าที่จะพูดอะไรเลย เธอมองไปที่เฟิงเหลยถิงด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า
“ฮวนฮวน เธอแน่ใจเหรอว่าจะเรียกฉันว่าคุณปู่?” เฟิงเหลยถิงชี้มาที่ตัวเองและถามยืนยันอีกครั้ง
“นายท่าน ท่านเป็นปู่ของอาเหยี่ยน ฉัน…ฉันควรเรียกท่านว่าคุณปู่ไม่ใช่หรอคะ?” เฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนไปหมดแล้ว
“คุณชายสามไม่ได้บอกเธอเหรอ?” เฟิงเหลยถิงรู้สึกว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ
คุณชายสาม?
เฉินฮวนฮวนรู้ว่าเฟิงหานชวนเป็นลูกชายคนที่สามของเฟิงเหลยถิง ดังนั้นคุณชายสามก็น่าจะหมายถึงเฟิงหานชวน
เฟิงหานชวนไม่ได้บอกอะไรเธออย่างนั้นเหรอ?
ในขณะที่เฉินฮวนฮวนกำลังอยากที่จะเอ่ยถาม ทันใดนั้นก็มีการเคลื่อนไหวมาจากตรงบันได และเสียงต่ำๆของผู้ชายก็ดังขึ้น: “ผมไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ”
ในขณะเดียวกันจู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งวิ่งเข้ามาจากประตู
“คุณปู่!?” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
เฉินฮวนฮวนเห็นเฟิงเฉินเหยี่ยนวิ่งเข้ามาและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเฟิงเหลยถิงด้วยรอยยิ้ม: “คุณปู่ ผมได้ยินมาว่าคุณปู่พานางแบบสาวอายุประมาณยี่สิบต้นๆกลับมาด้วยเหรอ?”
ทันทีที่คำพูดไร้สาระของเฟิงเฉินเหยี่ยนจบลง เสียงหนาๆอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากทางประตู เสียงออกแนวตำหนิหน่อยๆ: “พ่อ ครั้งนี้พ่อเล่นมากเกินไปแล้ว!”
เฉินฮวนฮวนมองตามไปที่เสียงทางประตูก็พบเข้ากับชายวัยกลางคนกำลังเดินเข้ามา เขาไม่ได้สูงเท่ากับเฟิงหานชวน และแม้ว่ารูปลักษณ์ของเขาจะไม่ได้โดดเด่นอะไรขนาดนั้น แต่ออร่าของเขาก็ยังสามารถฆ่าสาวๆทั้งหมดได้ภายในพริบตา
ระหว่างคิ้วและตาของเขาคล้ายๆกับนายท่านเฟิง แต่เขาคงน่าจะเหมือนแม่ของเขามากกว่า ดังนั้นเขาจึงไม่ได้หล่อเท่านายท่านเฟิงและเฟิงหานชวน
นอกจากนี้เขามาพร้อมกับเฟิงเฉินเหยี่ยน เฉินฮวนฮวนกำลังคำนวณถึงสถานะของเขา
ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นลูกชายคนโตของนายท่านเฟิงและต้องเป็นพ่อของเฟิงเฉินเหยี่ยนแน่ๆ
