อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 63 เขาเป็นคนใหญ่คนโต

เมื่อเดินไปถึงหน้าประตูมหาลัย เฉินฮวนฮวนก็เห็นร่างสวยงามที่คุ้นเคย

หลิ่วเยว่เอ่อร์กำลังลงจากรถหรู เธอแต่งตัวสวยมาก ดูไม่เหมือนคนป่วยเลย

“เยว่เอ่อร์!” เฉินฮวนฮวนเห็นเธอ รีบเดินเข้าไปหา

ใบหน้าของหลิ่วเยว่เอ่อร์เปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นเฉินฮวนฮวน แต่ในไม่ช้าเธอก็ยิ้มด้วยท่าทางดีใจ: “ฮวนฮวน บังเอิญจังเลย!”

“ว่าแต่ ทำไมเธอถึงมาจากทางนี้?” หลิ่วเยว่เอ่อร์พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ป้ายรถเมล์ก็ไม่ได้อยู่ที่นี่

“เอ่อ ฉัน…จริงๆแล้ว…” เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเกี่ยวกับเรื่องตระกูลเฟิง แถมตรงนี้ยังเป็นหน้าประตูมหาลัย เธอวางแผนไว้ว่าจะเล่าให้หลิ่วเยว่เอ่อร์ฟังในตอนพักเที่ยง

“เยว่เอ่อร์ คือ”

เฉินฮวนฮวนชี้ไปที่รถหรูสีดำข้างหน้า เอียงศีรษะเล็กน้อยและเหลือบมองไปทางที่นั่งคนขับ

เธอรู้ว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์เลิกกับเกาจวิ้นเซวียนแล้ว ตอนนี้ยังนั่งรถหรูมามหาลัยอีก ถ้างั้นผู้ชายที่นั่งที่คนขับก็คงจะเป็นแฟนใหม่ของหลิ่วเยว่เอ่อร์

แต่เธอมองไม่เห็นหน้าชายคนนั้น ชายคนนั้นหันศีรษะไปทางอื่น เธอมองเห็นแต่ด้านหลังศีรษะของชายคนนั้น

เมื่อหลิ่วเยว่เอ่อร์เห็นท่าทางของเฉินฮวนฮวน ใบหน้าเธอก็ก้มลง ดึงมุมปากและกล่าวว่า: “ไปกันเถอะ”

ทันใดนั้น เธอก็ดึงเฉินฮวนฮวนเดินเข้ามหาลัย

เมื่อซูอวี่เห็นด้านหลังของทั้งสองคนจากไป ก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

เมื่อเช้าเขาไปโรงพยาบาลเพื่อมอบใบรับรองอสังหาริมทรัพย์ให้กับหลิ่วเยว่เอ่อร์ คฤหาสน์ในเขตชานเมืองด้านตะวันตกถูกโอนย้ายให้หลิ่วเยว่เอ่อร์ ใครจะไปรู้ว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์ยังหน้าด้าน ขอให้เขามาส่งเธอที่มหาลัย

ซูอวี่เองก็ปฏิเสธไม่ลง ดังนั้นเขาจึงไปส่งหลิ่วเยว่เอ่อร์โดยดี แต่ไม่คิดว่าจะพบกับเฉินฮวนฮวน

แม้ว่าเฉินฮวนฮวนจะไม่รู้จักเขา แต่เขาก็เป็นผู้ช่วยที่ใกล้คุณชายสามที่สุด และไม่ช้าก็เร็วเธอจะรู้จักเขา ดังนั้นเขาทำได้เพียงหลบหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่ให้เฉินฮวนฮวนเห็นรูปร่างหน้าตาของเขา

นึกถึงตรงนี้ ซูอวี่ก็รีบโทรหาเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนนั่งอยู่ที่นั่งคนขับ รับสายซูอวี่ก่อนที่จะสตาร์ทรถ

“ประธานเฟิง ผมได้มอบใบรับรองอสังหาริมทรัพย์ให้กับคุณหลิ่วแล้ว และเธอก็ขอให้ผมมาส่งเธอที่มหาวิทยาลัย A จากนั้นผมก็…” ซูอวี่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเฟิงหานชวนขัดจังหวะ

“นายอยู่มหาลัยAหรอ?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว

“ใช่ครับ ผมอยู่ที่หน้าประตู เมื่อกี้คุณนายเกือบเห็น!” ซูอวี่ดันแว่นของเขาและพูดอย่างระมัดระวัง

“หมายความว่าอย่างไร?” เฟิงหานชวนถามอย่างเย็นชา

“คือคุณเฉินฮวนฮวน คุณเฉิน เมื่อกี้จู่ๆเธอก็ปรากฏตัวหน้าประตูมหาลัย เธอเห็นคุณหลิ่วลงจากรถพอดี เธอยังมองมาทางที่นั่งคนขับด้วย โชคดีที่ผมหันหน้าหลบทัน เธอจึงไม่เห็นหน้าผม” ซูอวี่พูดทุกอย่างที่เกิดขึ้น

สีหน้าของเฟิงหานชวนมีความโกรธเล็กน้อย แต่เสียงของเขานิ่งราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น: “ซื้อรถและหาคนขับส่งไปให้หลิ่วเยว่เอ่อร์”

“นี่…ประธานเฟิง คุณให้คฤหาสน์กับเธอ ยังให้เงินอีกตั้งมากมาย แถมยังให้คุณเกาจวิ้นเซวียนสิบล้าน และหาแม่บ้านให้ด้วย เท่านี้ก็น่าจะพอแล้วนะครับ?” ซูอวี่รู้สึกว่าซื้อผู้หญิงบริสุทธิ์ ยังไม่จำเป็นต้องจ่ายมากขนาดนี้

“ฉันคิดว่านายไม่จำเป็นต้องทำเรื่องพวกนี้ นายเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของฉัน ไม่ใช่คนขับรถของคนอื่น” เฟิงหานชวนว่ากล่าว

“ขอโทษครับ ประธานเฟิง ครั้งหน้าผมจะไม่ทำอีก” ซูอวี่รู้สึกประหม่า เกร็งจนเหงื่อไหลออกมา

“ฉันอยู่ที่สี่แยกข้างหน้า ไปหลิวซื่อกรุ๊ปกับฉันหน่อย” เฟิงหานชวนสั่ง

“ประธานเฟิง คุณอยู่ที่นี่? เดี๋ยวนะครับ หลิวซื่อกรุ๊ป? เราไม่ได้ร่วมมือกับหลิวซื่อกรุ๊ป?” ซูอวี่งุนงง

“อย่ามัวพูดเหลวไหล รีบมา!”

“ครับครับครับ!”

…

ระหว่างทางไปห้องเรียน เฉินฮวนฮวนอ้าปากอยากถาม แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์เอ่ยปากพูดก่อน

“ผู้ชายคนเมื่อกี้ไม่ใช่แฟนของฉัน เธออย่าเข้าใจผิดนะ”

“เยว่เอ่อร์ เมื่อกี้คือรถที่ขอติดมาด้วยหรอ?” เฉินฮวนฮวนอ้าปากถามด้วยความประหลาดใจ คิดในใจตัวเองเกือบเข้าใจผิดแล้ว

เธอเองก็ไม่คิดว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์จะเร็วขนาดนี้ ไม่นานก็หาแฟนใหม่ได้

“ไม่ใช่รถที่ขอติดมาด้วยหรอก เขาเป็นผู้ช่วยของแฟนฉัน” ขณะที่หลิวเยว่เออร์พูดเช่นนี้ ใบหน้าของเธอดูภาคภูมิใจและคางของเธอก็ยกขึ้นสูง

แต่ในใจของเธอเองก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงเฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าผู้ชายในคืนนั้นคือเฟิงหานชวน หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เออ เยว่เอ่อร์ เธอมีแฟนใหม่แล้วจริงๆหรอ?” เฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนในใจ

ทำไมถึงมีแฟนใหม่ได้เร็วขนาดนี้ ความสัมพันธ์ครั้งก่อนเพิ่งจบไปไม่นานนี้เอง หรือว่าก่อนที่หลิ่วเยว่เอ่อร์จะเลิกกับเกาจวิ้นเซวียน เธอได้หาคนใหม่ไว้ก่อนแล้ว?

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ช่วยยังขับรถหรู แฟนของหลิ่วเยว่เอ่อร์ต้องเป็นตระกูลทายาทที่ร่ำรวยแน่ๆ

เฉินฮวนฮวนนึกถึงคำพูดของเกาจวิ้นเซวียนที่คำรามใส่เธอ: “เฉินฮวนฮวน เธอจะเสียใจ!”

ตอนนั้นเธอไม่เข้าใจความหมายของเกาจวิ้นเซวียน ตอนนี้ลองมองย้อนกลับไป หรือว่าเกาจวิ้นเซวียนเองก็รู้ว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์มีความสัมพันธ์กับชายอื่น?

ดังนั้น เกาจวิ้นเซวียนก็เลยบอกว่าเธอจะเสียใจ เพราะเธอไม่ควรหาความอยุติธรรมให้หลิ่วเยว่เอ่อร์?

“ใช่แล้ว ฉันเลิกกับเกาจวิ้นเซวียนแล้ว ทำไมถึงมีแฟนใหม่ไม่ได้? ฮวนฮวน เธอคงไม่ได้อิจฉาฉันหรอกนะ?” หลิ่วเย่วเออร์อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยท่าทางตกใจของเฉินฮวนฮวน

รถที่ซูอวี่ขับเมื่อกี้ แท้จริงแล้วเป็นของเฟิงหานชวน เป็นรถแบรนด์ที่มีราคาแพงมาก มีมูลค่ามหาศาล

มันก็เป็นแบบนี้ หลิ่วเยว่เอ่อร์จึงจงใจขอให้ซูอวี่มาส่งเธอที่หน้าประตูหลักของมหาลัย

อีกอย่าง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะยังจับเฟิงหานชวนไม่ได้ แต่เธอก็ได้คฤหาสน์ของเฟิงหานชวน ได้เงินอีกมากมาย อาหารและเครื่องดื่มแถมยังมีแม่บ้านอีกด้วย อย่าไปพูดถึงความสุขเลย

อันที่จริงบางครั้งเธอเองก็คิด ถึงแม้เธอจะจับเฟิงหานชวนไม่ได้ แต่ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ของเธอก็ไม่เลว

อย่างไรก็ตาม หลิ่วเยว่เอ่อร์เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะพอใจกับอะไรได้ง่ายๆ สำหรับเฟิงหานชวน เธอยังคงไม่ยอมแพ้

“ไม่ใช่ เยว่เอ่อร์ ฉันไม่ได้อิจฉาเธอ ฉันแค่ไม่คิดว่าเธอจะหาแฟนใหม่ได้เร็วขนาดนี้…” เฉินฮวนฮวนโบกมืออย่างรวดเร็ว เธอไม่อยากให้หลิ่วเยว่เอ่อร์เข้าใจผิด

เธอแค่สงสัยพฤติกรรมของหลิ่วเยว่เอ่อร์ ไม่ได้อิจฉาหลิ่วเยว่เอ่อร์ที่มีแฟนเป็นทายาทร่ำรวย

“ฉันรู้จักกับเขาที่บลูส์คลับ เขาตกหลุมรักฉันและตามจีบฉัน หลังจากที่ฉันเลิกกับเกาจวิ้นเซวียน ฉันก็ตอบตกลงคบกับเขา แค่นี้เอง ” หลิ่วเยว่เออร์ยักไหล่และโกหกโดยไม่มีข้อบกพร่อง

เฉินฮวนฮวนเชื่ออย่างไม่สงสัย

“เขาเป็นคนใหญ่คนโตและมีชื่อเสียงมาก ตอนนี้ก็เลยยังพามาแนะนำให้เธอรู้จักไม่ได้ รอให้ความสัมพันธ์ของฉันกับเขาดีกว่านี้ค่อยบอกเธอนะว่าเขาเป็นใคร” หลิ่วเยว่เอ่อร์ปิดปากของเธอและยิ้มอย่างเขินอาย ราวกับผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังมีความรักอันลึกซึ้ง

เมื่อเห็นท่าทางที่มีความสุขของหลิ่วเยว่เอ่อร์ เฉินฮวนฮวนไม่ได้ถามอะไรมาก และตอบว่า: “เธอมีความสุขก็พอแล้ว ขอแค่เขาดีกับเธอ”

“แน่นอน เขาดีกับฉันมาก เขาซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่ให้ฉัน จ้างแม่บ้านให้ฉัน และให้เงินค่าขนมฉันเยอะมาก!” หลิ่วเยว่เออร์หยิบใบรับรองอสังหาริมทรัพย์จากกระเป๋าแล้วยื่นให้เฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนเห็นคฤหาสน์ในเขตชานเมืองด้านตะวันตกมีเจ้าของภายใต้ชื่อหลิ่วเยว่เอ่อร์

“ใช่สิฮวนฮวน ห้องเดี่ยวที่ฉันเช่าอยู่สัญญายังไม่หมด แต่ฉันจะไม่อยู่ที่นั่นแล้ว เธอเคยบอกว่าจะย้ายออกจากบ้านเฉินแล้วเช่าห้องอยู่ใช่ไหม? ฉันจะให้กุญแจ เธอไปอยู่ที่นั่นก็ได้นะ ยังเหลืออีกสามเดือน เธอไปอยู่ได้เลย ฉันไม่เก็บค่าเช่า”

ในขณะนี้หลิ่วเยว่เอ่อร์พูดความรู้สึกที่แสดงออกมา ราวกับว่าเธอให้รางวัลแก่เฉินฮวนฮวน เป็นความรู้สึกของจักรพรรดินีที่มีต่อสาวใช้

“ เยว่เอ่อร์ ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันไม่ได้เช่าห้อง แต่ฉันมีที่อาศัยอยู่” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าไม่ควรปิดบังหลิ่วเยว่เอ่อร์ จึงกล่าวตามความจริง: “ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิง”

หลิ่วเยว่เอ่อร์กำลังหยิบกุญแจจากกระเป๋าของเธอ และเธอก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน ใบหน้านั้นซีดเผือด

“เธอ…..เธอพูดว่าอะไรนะ!”

แม้แต่เสียงก็ยังสั่น

#สวัสดีผู้อ่านทุกท่าน ขออภัยในความล่าช้าของวันนี้ด้วยค่ะ พรุ่งนี้จะรีบลงนิยายให้เร็วขึ้น