อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 75 ฉันมาเพื่อที่จะรู้ความจริง!

“นี่เสื้อผ้าใหม่และรองเท้าใหม่ ชุดกระโปรงของเธอถูกทิ้งไปแล้วเมื่อคืนนี้…”

ขณะพูดเฟิงหานชวนก็ยื่นถุงในมือให้กับเฉินฮวนฮวน

ก่อนหน้านี้เฉินฮวนฮวนรู้สึกซาบซึ้งใจ แต่พอพูดถึงเรื่องชุดกระโปรงถักของเธอ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยและใบหน้าของเธอก็เริ่มแดง

ใบหน้าของเธอบูดบึ้งอย่างรวดเร็วเพราะฉากที่น่าอับอายเหล่านั้นก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ

เมื่อรับรู้ได้ถึงการหลีกเลี่ยงของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนจึงกระแอมไอและกล่าวว่า: “ฉันขอโทษสำหรับเรื่องก่อนหน้านี้”

เขารู้สึกเสียใจต่อเฉินฮวนฮวน เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นหนี้เธอ แต่ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ความจริง เขาจึงได้กระทำต่อเธอมากเกินไปหลายครั้ง

“อาสาม คุณขอโทษฉันไปแล้ว เรื่องก่อนหน้านี้มันจบลงไปแล้ว สมมุติไปแล้วกันว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น”เฉินฮวนฮวนยังคงทำหน้าบูดบึ้งและเอ่ยเสียงเบา ส่วนใหญ่คือเธอรู้สึกอายจนไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับชายตรงหน้าของเธออย่างไร

แค่คิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น…

เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของเธอ เฟิงหานชวนก็รู้สึกเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่ถูกขวางกั้นอยู่ในหัวใจของเขาจนทำให้หายใจลำบาก

“อาสาม ฉันขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ขอบคุณนะ”เฉินฮวนฮวนเม้มปากพูดเสียงต่ำและรีบเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับถุงเสื้อผ้า

เมื่อมองไปที่ประตูห้องน้ำที่ถูกปิดลง เฟิงหานชวนก็นั่งลงบนโซฟาและใช้มือไปแตะที่หน้าผากของเขา สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความเสียใจ

อย่างไรก็ตาม เขาจะไม่ยอมปล่อย

เขารู้ว่าเมื่อเขาบอกความจริงในตอนนี้ เฉินฮวนฮวนคงจะไม่ยกโทษให้เขา แต่เขาสามารถค่อยๆเริ่มใหม่กับเธออย่างค่อยเป็นค่อยไปได้

อย่างน้อยตอนนี้เฉินฮวนฮวนก็ไม่ปฏิเสธเขาอีกต่อไป

……

ในห้องน้ำ

หลังจากที่เฉินฮวนฮวนเปลี่ยนเสื้อผ้าและรองเท้าของเขาเธอ เธอยืนอยู่หน้ากระจกมองตัวเองและรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเปลี่ยนไป

เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ไม่สามารถพูดได้ว่ามันสวยงามเลิศหรูขนาดนั้น แต่การออกแบบนั้นค่อนข้างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และดูสะดุดสายตาเป็นพิเศษด้วยความรู้สึกที่หรูหราและเรียบง่าย

เธอหันหน้าและมองดูถุงเสื้อผ้าที่อยู่บนโต๊ะ บนถุงเสื้อผ้ามีโลโก้โดดเด่นซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นแบรนด์หรู

เสื้อผ้าบนตัวเธอก็มีตัวอักษรของแบรนด์นั้นอยู่

เธอรู้ว่านี่คือการชดเชยของเฟิงหานชวน

เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปากและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอเดินออกจากห้องน้ำและเดินไปหาเฟิงหานชวน

เฟิงหานชวนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาและมองโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่ เขารับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวบางอย่าง เขาจึงเงยหน้าขึ้นและเห็นเฉินฮวนฮวนสวมเสื้อผ้าที่เขาเลือกให้เป็นการส่วนตัว เขาเริ่มมีความรู้สึกใหม่ของการเปลี่ยนแปลง

ผู้หญิงของเขาสวยจริงๆ

“อาสาม เสื้อผ้าพวกนี้แพงไหม? หลังจากนี้คุณไม่จำเป็นต้องซื้อให้ฉันแล้วนะ”เฉินฮวนฮวนกล่าวด้วยความเขินอาย

เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อยและเพียงแต่ตอบรับเพียงเบาๆ จากนั้นก็เดินนำหน้าเฉินฮวนฮวนไป

เฉินฮวนฮวนตามเขาไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อนั่งรถของเฟิงหานชวนมาถึงสี่แยกเฉินฮวนฮวนก็ลงจากรถ ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลยสักคำ สักนิดก็ไม่มี

หลังจากลงจากรถแล้วเฟิงหานชวนก็ขับรถออกไป และเฉินฮวนฮวนเองก็รีบมุ่งไปที่ร้านชานมทันที

เมื่อคืนกระเป๋าของเธอยังคงอยู่ที่ร้านชานม เธอต้องมาเอากระเป๋าที่นี่ก่อนเพื่อไปที่ห้องเรียน

ทันทีที่เธอมาถึงร้านชานม เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเกาเหวินทันที

ไม่มีทางที่จะพูดคุยและอธิบายได้ชัดเจนผ่านทางโทรศัพท์เพราะเธอต้องรีบไปที่ห้องเรียน ทั้งสองจึงตกลงที่จะค่อยพบกันอีกทีในตอนเที่ยง

หลังจากมาถึงห้องเรียนแล้ว เพื่อนร่วมชั้นต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องบางอย่าง ซึ่งต่างจากบรรยากาศสบายๆแบบเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

“ฮวนฮวน ในที่สุดเธอก็มา!”ฉินเจียลี่กล่าวทักทายเธอทันที เธอเอ่ยว่า: “หลิ่วเยว่เอ่อร์ทำให้ห้องของเราเสียหน้าไปหมดแล้ว!”

“เจียลี่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”เฉินฮวนฮวนไม่รู้ เธอจึงรีบถามอย่างรวดเร็ว

เมื่อวานเธอและหลิ่วเยว่เอ่อร์อยู่ในห้องเรียนด้วยกัน ทำไมฉินเจียลี่ถึงพูดถึงว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์ทำให้ห้องเราเสียหน้า?

“เธอไม่ได้อ่านบอร์ดกระทู้ของโรงเรียนเหรอ? มันน่าขยะแขยงมาก มันน่าขยะแขยงจริงๆ! “ฉินเจียลี่แสดงท่าทางรังเกียจและพูดต่อว่า: “ฉันคิดว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์จะรักศักดิ์ศรี ฉันไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะทำตัวแบบนี้!”

เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจสิ่งที่ฉินเจียลี่พูดเลยสักนิด เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเปิดเข้าบอร์ดกระทู้ของมหาวิทยาลัยทันที

เธอก็ตกใจและตกตะลึงกับการพาดหัวข่าวด้านบนของกระทู้ข่าว

[นักศึกษาสาวมหาวิทยาลัย A ขายตัว ผู้หญิงคนเดียวกับผู้ชายอีกหลายคน ตอนนี้ได้ถูกควบคุมตัวแล้ว!]

เฉินฮวนฮวนรีบคลิกเข้าไปในโพสและพบว่ายังมีรูปภาพอยู่หลายรูป มีผู้ชายอยู่หลายคนแต่หน้าถูกเบลอไว้หมด แต่ผู้หญิงคนเดียวที่ไม่ได้ใช้ภาพโมเสกก็คือหลิ่วเยว่เอ่อร์

ช่วงบนของหลิ่วเยว่เอ่อร์ไม่ได้ถูกเผย ส่วนหลักๆถูกโมเสคแต่ไม่ปิดบังส่วนใบหน้าของเธอ

“นี่…..นี่…..”เฉินฮวนฮวนตกใจจนพูดไม่ออก

“ฮวนฮวน ฉันจะบอกเธอให้นะว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เธอถูกจับได้ว่าขายตัวและถูกส่งไปที่โรงพัก มหาวิทยาลัยของเราก็อับอายเช่นกัน ครูประจำชั้นเองก็ถูกคณบดีเรียกไปแล้ว!”ฉินเจียลี่ส่ายหัว น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยการดูถูก

เฉินฮวนฮวนสับสนไปหมดแล้ว เธอกับหลิ่วเยว่เอ่อร์แทบจะคุยกันทุกเรื่อง เมื่อวานหลิ่วเยว่เอ่อร์ยังคุยกับเธอเรื่องแฟนของเธอคนนั้นอยู่เลย จู่ๆวันนี้ก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เธอแทบไม่คิดอะไรแล้วก็ไม่สนใจด้วยว่าตอนนี้กำลังจะเริ่มเรียน เธอหันกลับออกไปจากห้องเรียนทันที

เฉินฮวนฮวนรีบไปที่โรงพักเพื่อจะได้เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอรีบไปที่โรงพักเพื่อพบกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ด้วยตัวของเธอเอง

ในภาพเหล่านั้นดูเหมือนว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์จะไม่เต็มใจ และเธอเองก็ยังสงสัยว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์ถูกบังคับหรือเปล่า

เพราะก็เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับซูเสวี่ยที่บลูส์คลับมาก่อน เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกเสมอว่างานพาร์ทไทม์ของหลิวเยว่เอ่อร์ในบลูส์คลับนั้นอันตราย

และตอนนี้เรื่องแบบนี้มันก็เกิดขึ้นกับหลิ่วเยว่เอ่อร์อีกคนแล้ว

“คุณเฉินใช่ไหม? คุณสามารถพบกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ได้ แต่แค่เพียงสิบนาทีเท่านั้น “เจ้าหน้าที่ในโรงพักอธิบายให้เฉินฮวนฮวนฟังและพาเธอไปยังห้องขัง

ตรงข้ามกรงเหล็กเฉินฮวนฮวนเห็นหลิ่วเยว่เอ่อร์ถูกขังอยู่ในนั้น เธอนอนบนพื้น ผมของเธอยุ่งฟูกระจาย เธออยู่ในชุดนักโทษสีฟ้า

“เยว่เอ่อร์ มันเป็นเรื่องจริงเหรอ? เธอขายตัวจริงๆหรือเธอถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น? “เฉินฮวนฮวนถามอย่างกังวล

หลิ่วเยว่เอ่อร์เพิ่งรู้ว่าเฉินฮวนฮวนมา เธอมองไปที่เพดานและแสยะยิ้ม จากนั้นก็หันไปมองผู้หญิงที่อยู่นอกกรงขัง

“เฉินฮวนฮวน เธอมาที่นี่เพื่อหัวเราะเยาะเย้ยฉันหรือไง?”ใบหน้าของหลิ่วเยว่เอ่อร์ซีดเซียวและผมของเธอก็ยุ่งเหยิงกระจายเต็มหน้าเธอไปหมด เธอดูเสียขวัญ

เฉินฮวนฮวนตกใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหลิ่วเยว่เอ่อร์ถึงพูดอย่างนั้น

“ฉันจะมาเพื่อหัวเราะเยาะเธอทำไม? เพื่อนสนิทของฉันติดคุกเพราะเกิดเรื่องใหญ่ ฉันมาก็เพราะเป็นห่วงเธอ ฉันมาเพื่อที่จะรู้ความจริง!”เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วเธอรู้สึกเป็นห่วงมาก

“อ๋อ รู้ความจริงเหรอ? ความจริงอะไรมันก็น่าจะเข้าใจได้ง่ายๆนะ มันก็เป็นอย่างที่เธอเห็นนั่นแหละ! “หลิ่วเยว่เอ่อร์หัวเราะอย่างขมขื่น

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินฮวนฮวนเธอคงไม่ได้รับโทษร้ายแรงถึงเพียงนี้ อย่าว่าแต่เข้าคุกเลย

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเฉินฮวนฮวน

“ก็คือสิ่งที่ฉันเห็นอย่างนั้นเหรอ? เยว่เอ่อร์ เธอขายตัวด้วยความสมัครใจเหรอ? เธอเต็มใจขายให้กับผู้ชายมากมายเหล่านั้น … “ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างและถามออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ