อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 87 ไม่น่าจะสนใจ
เฟิงหานชวนนำทางเฉินฮวนฮวนด้วยน้ำเสียงที่เชิญชวน
เขาไม่ต้องการให้เฟิงเฉินเหยี่ยนยึดเขาเป็นหลักอีกเพราะมันชัดอยู่แล้วว่าเขาเป็นสามีของเฉินฮวนฮวน
ถ้าคืนนั้นไม่มีเรื่องที่บลูส์คลับ เขาอาจจะพูดไปนานแล้ว แต่ตอนนี้…
เฉินฮวนฮวนจ้องไปที่ดวงตาสีดำและลึกล้ำของเฟิงหานชวน เธอไม่เคยดูออกเลยว่าเฟิงหานชวนคิดอะไรอยู่ รวมถึงคำพูดที่เขาพูดในตอนนี้ด้วย
เธอรู้สึกสับสนและไม่รู้ว่าเฟิงหานชวนต้องการจะสื่อถึงอะไร
ไม่ใช่แค่เป็นนายหญิงของตระกูลเฟิงแต่รวมถึงการเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเฟิงอีกด้วย สรุปแล้วมันหมายความว่าอะไรกันแน่?
หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือเฟิงหานชวนกีดกันไม่ให้เธอพัฒนาความรู้สึกต่อเฟิงเฉินเหยี่ยน เขายังคงไม่เต็มใจที่จะยอมรับเธอเป็นหลานสะใภ้ของเขาใช่ไหม?
เพราะพวกเขาเคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมาก่อนเหรอ?
“อาสาม ฉัน…อันที่จริงฉันยอมรับว่าตัวเองค่อนข้างเห็นแก่ตัว ฉันเต็มใจที่จะเป็นภรรยาของอาเหยี่ยนแต่ก็ไม่ใช่เพราะฉันชอบเขา”เฉินฮวนฮวนเม้มปากและตอบตามความเป็นจริง
เธออาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลเฟิงไม่ใช่เพราะเธอชอบเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่เพราะเธอได้ทำข้อตกลงกับนายท่านว่าถ้าเธอเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยน นายท่านจะช่วยเธอลงโทษตระกูลเฉินและช่วยทำให้เธอได้คฤหาสน์ของแม่กลับมา
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเฟิงเฉินเหยี่ยนปฏิบัติต่อเธออย่างดี เธอจึงมีความมั่นใจมากขึ้นที่จะยังคงอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไป
“ข้อตกลงระหว่างคุณกับพ่อ ผมจะช่วยคุณเอง”เฟิงหานชวนพูดอย่างเคร่งขรึม
“ไม่ต้องหรอกอาสาม”เฉินฮวนฮวนปฏิเสธเฟิงหานชวนโดยไม่ลังเลและพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณปู่สัญญาว่าจะช่วยฉันและฉันก็ตอบตกลงกับเขาไปแล้วด้วย มันไม่เหมาะที่จะมาขอความช่วยเหลือจากคุณ”
“……”มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกเล็กน้อย
“อาสาม หรือเป็นเพราะก่อนหน้านั้นพวกเรา…ดังนั้นคุณเลยต้องการให้ฉันออกห่างจากอาเหยี่ยนใช่ไหม?”เฉินฮวนฮวนรวบรวมความกล้าเพื่อเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่เย็นชาและน่ากลัวของเฟิงหานชวนและตัดสินใจถามเขาไป
เดิมทีเธอตั้งใจจะเอ่ยถึงความสัมพันธ์อันใกล้ชิดที่คลุมเครือและน่าอายระหว่างพวกเขา แต่เห็นได้ชัดว่าเฟิงหานชวนดูเหมือนจะไม่ได้คิดเช่นนั้น
คำพูดของเฟิงหานชวนเมื่อสักครู่ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้เธอออกห่างจากเฟิงเฉินเหยี่ยนและไม่ต้องการให้เธอชอบเฟิงเฉินเหยี่ยน
นอกจากเหตุผลจากเรื่องเหล่านั้นแล้ว เฉินฮวนฮวนก็ไม่สามารถคิดถึงเหตุผลอื่นๆได้เลย อย่างไรก็ตามในตอนนี้เฟิงหานชวนดีต่อเธอมาก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นเหตุผลที่ว่าเขาเกลียดเธอ
ในขณะเดียวกันเจี่ยงเม่ยเดินมาพร้อมกับรถเข็นขนาดเล็กสำหรับเสิร์ฟอาหารและเสิร์ฟอาหารให้กับเฟิงหานชวน
ทำให้การสนทนาระหว่างทั้งสองถูกขัดจังหวะพอดี
เจี่ยงเม่ยเสิร์ฟสเต๊กสามชิ้น เป็นสเต๊กลูกวัวคุณภาพเยี่ยมจากออสเตรเลียสองชิ้น และสเต๊กเนื้ออีกหนึ่งชิ้น เธอไม่รู้ว่าควรจะวางอาหารไว้ตรงไหน เธอจึงยิ้มและถามเฟิงหานชวนว่า: “คุณเฟิง ขออนุญาตถามค่ะว่าให้เสิร์ฟกี่จานคะ? ”
เฟิงหานชวนไม่ตอบแต่เอื้อมมือออกไปเพื่อชี้ตำแหน่ง ตอนนี้อาหารตรงหน้าเฉินฮวนฮวนมีสเต๊กสองชิ้น
อย่างไรก็ตามเขาวางจานสเต๊กลูกวัวออสเตรเลียไว้ข้างหน้าเฉินฮวนฮวนและวางสเต๊กที่ถูกที่สุดไว้อีกข้าง
เฉินฮวนฮวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมที่เฟิงหานชวนสั่งให้เขาสองที่และสั่งอีกที่หนึ่งให้เธอ?
เป็นเพราะเธอสั่งอันที่ถูกที่สุด เฟิงหานชวนจึงช่วยสั่งอีกจานที่ดีกว่าให้เธอ?
“เปิดไวน์”เฟิงหานชวนสั่งเจี่ยงเม่ย
แม้ว่าเจี่ยงเม่ยจะมองว่าเป็นเพียงการกระทำปกติในการเสิร์ฟอาหาร แต่เฟิงหานชวนก็สามารถแสดงให้เธอเห็นถึงออร่าอันสูงส่งของเขาได้
“ได้ค่ะ”เจียงเหม่ยพยักหน้าทันที หลังจากนั้นก็เปิดไวน์แดงและเตรียมรินให้กับเฟิงหานชวนก่อน
เฟิงหานชวนพูดอย่างเย็นชา: “สุภาพสตรีก่อน”
เจี่ยงเม่ยเม้มริมฝีปากของเธอ เธอจึงต้องรินไวน์ให้กับเฉินฮวนฮวนก่อน จากนั้นจึงค่อยรินไวน์ให้กับเฟิงหานชวน ตอนที่เธอช่วยรินไวน์ให้กับเฟิงหานชวน เธอจงใจโค้งตัวลงไปเข้าใกล้กับเฟิงหานชวนและตั้งใจยั่วเขา
ในขณะเดียวกันเฉินฮวนฮวนซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไป เธอพบว่าเจี่ยงเม่ยจงใจยั่วยวนเขา พนักงานเสริฟหญิงคนนี้พยายามยั่วเฟิงหานชวน
แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายอย่างเฟิงหานชวนจะดึงดูดความสนใจของผู้หญิง ไม่ผิดที่เจี่ยงเม่ยจะต้องการอยู่ในสายตาของเขาเพื่อยั่วยวนเฟิงหานชวน
อย่างไรก็ตามเฟิงหานชวนไม่ได้มองสิ่งที่เจี่ยงเม่ยทำเลย
จู่ๆเฉินฮวนฮวนก็อดนึกถึงอดีตแฟนสาวของเฟิงหานชวนไม่ได้ นักศึกษาสาวในมหาวิทยาลัย A ที่ทิ้งเฟิงหานชวนไป น่าจะเป็นสาวใสซื่อ
ดังนั้นเฟิงหานชวนจึงไม่น่าจะสนใจผู้หญิงแบบเจี่ยงเม่ย
เจี่ยงเม่ยรินไวน์เสร็จแล้วก็หมดหน้าที่ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่เดินออกไป
อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ได้ละสายตาจากพวกเขา เธอกลับยืนเฝ้าอยู่ไม่ไกลและคอยเฝ้าดูทุกการกระทำของ เฟิงหานชวนกับเฉินฮวนฮวน
“อาสาม จริงๆแล้วฉันดื่มไม่เป็น แก้วนี้ฉันยกให้คุณละกัน”เมื่อเห็นว่าพนักงานเสิร์ฟออกไปแล้วเฉินฮวนฮวนก็ยื่นแก้วไวน์ให้กับเฟิงหานชวน
เฟิงหานชวนดันแก้วไวน์กลับไปอีกครั้ง จากนั้นก็หยิบมีดและส้อมขึ้นมาเพื่อหั่นสเต๊กแล้วพูดว่า: “ไวน์ต้องกินคู่กับสเต๊ก”
ความพยายามของเฟิงหานชวนทำให้เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไร
เธอจึงหยิบมีดและส้อมขึ้นมา จากนั้นก็เริ่มหั่นสเต๊กอย่างระมัดระวัง แต่เธอไม่ได้กินสเต๊กมานานแล้ว ดังนั้นสกิลการหั่นสเต๊กของเธอจึงเป็นเป็นลบ
ดูๆแล้วท่าทางของเธอดูตลกนิดๆ เหมือนท่าทางของคุณยายเวลาไปสวน
เฉินฮวนฮวนอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง เธอพยายามแสร้งทำเป็นนิ่งเฉยและแอบสังเกตเฟิงหานชวนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม และแอบดูวิธีการหั่นสเต๊กจากเขา
เธอสังเกตุเห็นว่าเฟิงหานชวนยังคงไม่กิน แต่ยังคงหั่นสเต๊กให้เป็นชิ้นๆต่อไปเรื่อยๆ และเธอก็พยายามทำตาม
เธอก้มหน้าลงเพื่อหั่นสเต๊กอย่างจริงจัง แต่จู่ๆจานในมือของเธอก็ถูกหยิบขึ้นมา เธอเงยหน้าขึ้นและเฟิงหานชวนก็วางจานของเขาไว้ตรงหน้าของเธอ
มันเป็นจานที่เขาหั่นเสร็จแล้วจานนั้น
“อาสาม….”เฉินฮวนฮวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอก็เดาว่าเฟิงหานชวนหมายถึงอะไร
“กินเถอะ”เฟิงหานชวนกล่าวอย่างใจเย็น
เฉินฮวนฮวนเม้มริมฝีปาก ใบหน้าของเธอดูอายๆเล็กน้อย และเธอกระซิบบอกกับเขาว่า: “ขอบคุณค่ะอาสาม”
เฟิงหานชวนไม่ตอบอะไรและหั่นสเต๊กเนื้อที่เฉินฮวนฮวนสั่งต่อ
เฉินฮวนฮวนรู้สึกเกรงใจอยู่หน่อยๆ เธอทำได้แต่กล่าวขอบคุณ
ครึ่งทางของมื้ออาหาร เฉินฮวนฮวนรู้สึกกระหายน้ำ เธอจึงหยิบแก้วไวน์ที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาจิบ
ทันใดนั้นรสชาติความหวานของไวน์ก็คละคลุ้งเข้าไปในปากของเธอ ซึ่งต่างจากไวน์ที่เธอจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง
ใบหน้าของเธอดูประหลาดใจและเธอก็ดื่มเข้าไปอีกหลายอึก
เฟิงหานชวนมองเธอเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่ขโมยอาหารด้วยความน่ารัก
เขายื่นมือออกมาหยิบขวดไวน์แดงที่อยู่ด้านข้างและรินใส่แก้วอีกใบให้กับเฉินฮวนฮวน
เฉินฮวนฮวนเห็นว่าปริมาณไวน์ในขวดไวน์ยังเหลืออีกเยอะ ถ้าเธอกับเฟิงหานชวนดื่มไม่หมด มันคงไม่สะดวกเท่าไหร่ที่จะเอากลับไปและมันจะเป็นการฟุ่มเฟือยอีกด้วย
“อาสาม ไวน์แดงขวดนี้แพงไหม?”เธอถามด้วยความสงสัย
“ไม่แพง”เฟิงหานชวนหัวเราะคิกคักและพูดเบาๆว่า: “แต่อย่าฟุ่มเฟือยดีกว่า”
“โอเค ถ้าอย่างนั้นฉันจะดื่มเยอะๆ อาสามเองก็ดื่มด้วยสิ”เฉินฮวนฮวนพยักหน้า
เฟิงหานชวนเม้มริมฝีปากของเขาและยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ
เขารู้ผลของการดื่มไวน์ชนิดนี้เป็นอย่างดี หลังจากดื่มแล้วมันจะออกฤทธิ์แรงมาก