อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 91 คุณชายสามให้คนส่งมาให้
เมื่อเฟิงหานชวนออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับยาทาในมือ
หรงจิ่นซิวบอกเขาอาการแบบนี้น่าจะไม่มีปัญหาอะไรมาก แต่เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติ จะเป็นการดีที่สุดสำหรับเขาถ้าใช่ยาทาภายนอก
เพราะเฉินฮวนฮวน เลยทำให้เขารู้สึกอับอายต่อหน้าพี่น้องของเขา
……
ในอีกด้านหนึ่งเฉินฮวนฮวนถึงที่บ้านตระกูลเฟิงและกลับไปที่ห้องของตัวเอง
แต่ทันทีที่เธอเข้าไปเธอก็ตกใจทันที เพราะในห้องนั้นเต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้งทั้งถุงเล็กและถุงใหญ่ และโลโก้บนกระเป๋านั้นชัดเจนมากคือแบรนด์ “วีวี่”
เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อยและรีบลงไปข้างล่างเพื่อพบแม่บ้านหลี่ทันที
“แม่บ้านหลี่ ทำไมในห้องของฉันถึงมีถุงช้อปปิ้งเยอะเต็มไปหมดล่ะ?”
“มันถูกส่งมาจากคนของห้างอวิ๋นตวน และเขาบอกว่ามันเป็นเสื้อผ้าของคุณฮวนฮวนทั้งหมด”แม่บ้านหลี่ตอบอย่างจริงจัง
“เสื้อผ้าของฉัน?” แต่ฉันไม่ได้ซื้อนี่”เฉินฮวนฮวนเกาหัวตัวเองอย่างงงๆ
“คุณชายสามให้คนส่งมาให้ คุณรับไว้เถอะ”แม่บ้านหลี่ยิ้มอย่างใจดี
“เฟิงหานชวน?”ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างขึ้นทันที เธอตกใจจนปิดปากของเธอ เธอเปลี่ยนคำพูดของเธอในทันที: “ไม่คิดว่าอาสามจะให้คนส่งมันมาให้ฉัน”
ต่อหน้าแม่บ้านหลี่ มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักถ้าเธอจะเรียกเฟิงหานชวนด้วยชื่อนั้น
แต่เมื่อพูดถึงเฟิงหานชวนเธอยังคงรู้สึกโกรธ
ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงได้กล้าขนาดนี้?
เฉินฮวนฮวนกลับมาที่ห้องและมองดูถุงช้อปปิ้งทั้งใบใหญ่และใบเล็ก เธอแทบไม่อยากมองมันด้วยซ้ำ
เฟิงหานชวนให้คนส่งเสื้อผ้าจำนวนมากมายมาให้เธอ เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่?
ชดเชยให้กับเธอ? หรือเพื่อปิดปากเธอ? หรือไม่อยากให้เธอฟ้อง?
อย่างไรเธอก็ไม่ได้ต้องการเสื้อผ้าพวกนี้อยู่แล้ว!
“ปังปังปัง!”
ในขณะเดียวกันเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
เฉินฮวนฮวนเดินไปที่ประตูและเปิดออก และพบว่าเป็นเฉินนานานั่นเองที่เคาะประตู
“ฮาย นานา”เฉินฮวนฮวนทักทายเธอ
เฉินนานายิ้มและพูดว่า: “ฮวนฮวน ขอโทษนะที่วันนี้ฉันออกไปกะทันหัน เธอได้ไปช้อปปิ้งเองได้หรือเปล่า?”
“ไม่เป็นไร หลังจากคุณไปฉันก็ไม่ได้ไปซื้อของหรอก พรุ่งนี้ไปกับฉันได้ไหม?”เฉินฮวนฮวนถามอย่างคาดหวัง
เธอรู้สึกว่าการที่ได้ไปกับเฉินนานานั้นค่อนข้างรู้สึกสบายใจเพราะพวกเธอเข้ากันได้ดี
“ได้สิ!” ทันทีที่เฉินนานาตอบตกลง เธอก็เหลือบไปเห็นกองถุงช้อปปิ้งที่อยู่ข้างในห้อง เธอจึงตะโกนทันทีว่า: “ว้าว! ฮวนฮวน เธอซื้อมาเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ? ”
เฉินฮวนฮวนหันกลับไปมองด้วยความเขินอาย
มีถุงช้อปปิ้งจำนวนมากอยู่ในห้องของเธอ แต่เธอเพิ่งบอกเฉินนานาว่าเธอไม่ได้ไปช้อปปิ้ง เฉินนานาคงไม่คิดว่าเธอกำลังโกหกใช่ไหม?
“นานา ฉันไม่ได้เป็นคนซื้อ!”เฉินฮวนฮวนเกาหัวและตอบปฏิเสธ
“แล้วทำไมถึงมีถุงช้อปปิ้งเยอะขนาดนี้?”เฉินนานาเดินเข้ามาหยิบถุงช้อปปิ้งและดูโลโก้ที่อยู่บนนั้น เธอพูดด้วยความประหลาดใจว่า: “นี่ของแบรนด์วีวี่ เสื้อผ้าของแบรนด์นี้สวยดีนะ”
“ชะ ใช่”นอกจากพยักหน้าแล้ว เฉินฮวนฮวนก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ
“ถ้าเธอไม่ได้ซื้อของพวกนี้ แล้วใครเป็นคนซื้อกันล่ะ?”เฉินนานาถามอีกครั้ง
“เอ่อ คือ…คืออาสามเป็นคนซื้อ “เฉินฮวนฮวนเม้มปาก แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการที่จะพูดถึงชื่อเฟิงหานชวนแต่อย่างไรแม่บ้านหลี่ก็รู้เรื่องนี้ เธอคงไม่สามารถปิดบังเฉินนานาได้อยู่ดี
เฉินนานารู้เรื่องของเธอและเฟิงหานชวน เธอเพิ่งจะอธิบายกับเฉินนานาไปในตอนเช้าและเฉินนานาก็ดันกลับมาและพบว่าเฟิงหานชวนซื้อเสื้อผ้าให้เธอในตอนเย็น?
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยชัดเจน
“ว้าว~” เฉินนานาท่าทางเหมือนรู้
เฉินฮวนฮวนรีบโบกมือและอธิบายว่า: “นานา มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ระหว่างฉันกับเขามันไม่มีอะไรแล้วจริงๆ…”
เสียงของเฉินฮวนฮวนเงียบลงและระดับเสียงก็ค่อยๆหายไป
เธอกับเฟิงหานชวนมีเหตุการณ์ที่น่าอับอายเมื่อชั่วโมงก่อน แต่ตอนนี้เธอกลับมาบอกเฉินนานาว่าไม่มีอะไรระหว่างพวกเขา มันช่าง…
เฉินฮวนฮวนรู้สึกปวดหัว!
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเฟิงหานชวนถึงต้องทำอย่างนี้!
อย่างที่พวกเขาคุยกันไปก่อนหน้านี้ ต่อจากนี้เขาจะทำดีกับเธอแต่ก็น่าจะไม่ถึงกับดีขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเฟิงหานชวนถึงต้องทำแบบนี้?
“เขาน่าจะอยากชดเชยให้เธอแหละ”เฉินนานาดูจริงจัง จากนั้นก็หยิบชุดเดรสออกมาจากถุงช้อปปิ้งของเธอ
ชดเชย?
เมื่อได้ยินคำนี้เฉินฮวนฮวนก็ตกตะลึงเล็กน้อย
ถ้าเขาทำก่อนหน้านี้ เธอคงคิดว่าเขาคงอยากจะชดเชยให้เธอจริงๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนต้องมีแผนการชั่วร้ายอะไรบางอย่างแน่!
“ชุดเดรสตัวนี้สวยมาก!”เฉินนานามองไปที่กระโปรงที่เธอหยิบออกมาและอุทานออกมา
เมื่อเฉินฮวนฮวนมองดู เธอกลับพบว่าชุดเดรสตัวที่เฉินนานากำลังถือคือรุ่นลิมิเต็ดที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ
“นานา ถ้าชอบก็เอาไปสิ”เฉินฮวนฮวนกล่าวทันที
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการของที่เฟิงหานชวนส่งมาให้อยู่แล้ว ห้างอวิ๋นตวนเป็นธุรกิจของบ้านตระกูลเฟิง ส่งต่อให้เฉินนานาก็ไม่นับว่าส่งให้คนนอก
“ในเมื่อเธอเต็มใจให้ฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะรับมันไว้”เฉินนานาขยิบตาให้เธอ
“อื้มๆ”เฉินฮวนฮวนพยักหน้า
เฉินนานาอยู่ได้ไม่นานก็ออกจากห้องของเฉินฮวนฮวนไป
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าเธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์เล็กน้อยบนร่างกายของเธอ เธอจึงเข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาดก่อนที่จะถูกแม่บ้านหลี่เรียกเพื่อไปทานอาหารเย็น
บนโต๊ะอาหาร นายท่านเฟิงนั่งอยู่ที่ที่นั่งหลักแล้ว และเฉินนานาเองก็นั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยโดยสวมชุดเดรสลิมิเต็ดที่ออกมาเป็นพิเศษชุดนั้น
“ฮวนฮวน เธอคิดว่าฉันสวมชุดเดรสตัวนี้สวยไหม? ฉันว่ามันเล็กไปหน่อยสำหรับฉัน ชุดเดรสก็เลยดูสั้นไปหน่อย “เฉินนานาที่เห็นเฉินฮวนฮวนกำลังเดินมา เธอจึงลุกขึ้นทันทีและเดินไปข้างหน้าของเธอ
เฉินนานาเป็นนางแบบที่มาจากทางยุโรป เธอค่อนข้างสูงและน่าจะสูงอย่างน้อย 175 เซนติเมตร
สำหรับเฉินฮวนฮวนที่สูงประมาณ 160 เซนติเมตร ถ้าหากสวมชุดเดรสตัวนี้ ปลายกระโปรงอย่างน้อยก็น่าจะอยู่ที่ประมาณหัวเข่า แต่ชุดเดรสที่เฉินนานาสวมใส่อยู่ตอนนี้สามารถปกปิดได้เฉพาะส่วนสำคัญของเฉินนานาเท่านั้น
แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเฉินนานาใส่ชุดนี้แล้วดูเซ็กซี่มาก
“สวยมากนะนานา ฉันคิดว่ามันเหมาะกับคุณมาก คุณใส่แล้วสไตล์ดูเปลี่ยนไปเลย”เฉินฮวนฮวนปรบมือชื่นชม
นายท่านที่นั่งอยู่ก็พยักหน้า เขายิ้มและพูดว่า: “เฉินนานาบอกว่าเธอเป็นคนให้ชุดนี้ เฉินนานาแทบรอไม่ไหวเลยที่จะเปลี่ยนมัน”
เฉินฮวนฮวนยิ้มและไม่ได้พูดอะไรต่ออีกเพราะกลัวว่าเธออาจจะพลั้งปากอะไรไป
เพราะท้ายที่สุดเธอไม่ได้เป็นคนที่ซื้อกระโปรงตัวนี้ แต่เป็นเฟิงหานชวนต่างหากที่มอบมันให้กับเธอ
แต่ดูเหมือนว่านายท่านเฟิงจะไม่รู้ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะเอ่ยปากพูด?
ในขณะเดียวกันก็มีการเคลื่อนไหวมาจากทางประตู เฉินฮวนฮวนมองไปและพบว่าเป็นเฟิงหานชวนนั่นเองที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าและเดินเข้ามา
เมื่อเขาเห็นชุดที่เฉินนานาใส่ ใบหน้าของเขาก็มืดลงไปทันที
อยากตายหรืออย่างไรเฉินฮวนฮวน!
ชุดที่เขาให้เธอ เธอกลับเอาไปให้เฉินนานาอย่างนั้นเหรอ?
“อาสาม สวัสดีตอนเย็น”เมื่อเฉินฮวนฮวนเห็นเฟิงหานชวน เธอก็โค้งทักทายอย่างสุภาพ
อย่างไรก็ตามรู้สึกได้ถึงความห่างเหิน
“……..”มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกเล็กน้อย
เมื่อนึกถึงความใจร้ายของเฉินฮวนฮวนที่มีต่อเขา เขาก็รู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง
