อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย - บทที่ 96 ไม่มีผู้หญิงคนอื่น

เฟิงหานชวนดีใจที่ตัวเองปิดบังความจริงเรื่องนี้ไว้ได้

ไม่อย่างงั้นบางทีเรื่องอาจจะแย่ไปยิ่งกว่านี้

“ขอโทษ ก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของคุณ ต่อไปผมจะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว”

“ฮวนฮวน ตอนนั้นที่ผมถามคำถามคุณ ถึงแม้จะดูถูกคุณมาก แต่เป็นเพราะผมต้องการตรวจสอบคำสารภาพของหลิวตงรุ่ย ถึงได้เอาสร้อยกลับมาให้คุณได้”

เฟิงหานชวนโกหก ตอนนั้นที่เขาถามคำถามพวกนั้น เพื่อตรวจสอบว่าเฉินฮวนฮวนคือผู้หญิงในคืนนั้นใช่หรือไม่ เพื่อพิสูจน์ว่าเฉินฮวนฮวนกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ใครโกหกกันแน่

แต่ตอนนี้ เขาเอาเรื่องที่เฉินฮวนฮวนเสียใจ ทาบกับคำสารภาพของหลิวตงรุ่ย

แบบนี้บางทีเฉินฮวนฮวนอาจจะให้อภัยเขาแล้ว

“อะไรนะ?” เฉินฮวนฮวนตกตะลึง

เธอกะพริบตาปริบ ๆ สับสนงงงวย ความคิดในสมองของเธอยุ่งเหยิงไปหมด

“ตอนนั้นผมถามคำถามพวกนั้น ไม่ใช่เพราะดูถูกคุณ แค่เพียงต้องการแน่ใจว่าคุณไม่ได้โกหก” เฟิงหานชวนดูสีหน้าของเฉินฮวนฮวนออก เขาพูดอย่างเด็ดเดี่ยว “ถึงแม้ก่อนหน้านี้พวกเราเข้าใจผิดกัน แต่ผมไม่จำเป็นต้องดูถูกคุณแบบนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจ”

เฉินฮวนฮวนเงยหน้ามองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เฟิงหานชวนพูดอย่างจริงจัง ท่าทางไม่เหมือนกับกำลังโกหกอยู่

อีกอย่าง สร้อยคอของเธอเป็นเฟิงหานชวนที่ช่วยเอากลับมาให้เธอจริง ๆ เป็นเขาที่ช่วยเธอ แต่ตอนนี้เธอกลับตำหนิเขา

“งั้นฉันขอบคุณ คุณนะคะ” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก สีหน้าเก้อเขิน

เธอก็ไม่รู้ว่าเธอควรจะพูดอะไร ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ข้างหน้า คือสามีตามกฎหมายของเธอ

แต่เธอกลับคิดมาตลอดว่าเขาคืออาสามของสามีเธอ

ความสัมพันธ์แบบนี้มันซับซ้อนมากจริงๆ!

“ผมคือสามีของคุณ ช่วยคุณเอาสร้อยคอกลับมาเป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว คุณขอบคุณผมทำไม?”

เขามั่นใจ เฉินฮวนฮวนมองเขาเปลี่ยนไปแล้ว อย่างน้อย เธอไม่ได้เกลียดเขาเพราะเรื่องก่อนหน้านี้แล้ว

ความเข้าใจผิดระหว่างทั้งสองถูกกำจัดไป

ชายหนุ่มเข้าใกล้จนเกินไป เฉินฮวนฮวนเป็นกังวลเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น เธอถอยหลังไปสองก้าว รักษาระยะห่างกับเฟิงหานชวนเล็กน้อย

“คือว่า อาสาม ไม่ใช่ เฟิงหานชวน ไม่ใช่ คือว่าฉัน…” เฉินฮวนฮวนพูดจาสลับไปมา

เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไร ควรจะทำยังไงดี

ถ้าหากเธออยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเฟิงต่อไป งั้นต่อไปเธอก็คือภรรยาของเฟิงหานชวน? แต่ว่าแบบนี้แล้วเธอรู้สึกแปลกประหลาดมาก

ถ้าหากเธอออกจากคฤหาสน์ตระกูลเฟิง เฟิงหานชวนคือคนที่ช่วยเธอ นี่มันจะใจดำเกินไปหน่อยไหม?

“ผมรู้ว่าคุณรู้สึกสับสน คุณอยากพูดอะไร ค่อย ๆ พูด ไม่รีบร้อน” เฟิงหานชวนพูดกับเฉินฮวนฮวนอย่างใจเย็น

“คือว่า…เฟิงหานชวน ไม่ว่าคุณจะให้ฉันยืมเงิน หรือว่าช่วยฉันเอาสร้อยคอกลับมา ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมาก แต่ว่า…” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก แล้วก็หยุดพูด

เธอไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยปากยังไง

“แต่ว่าอะไร?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเฉินฮวนฮวนเหมือนจะไม่เต็มใจเป็นภรรยาของเขา?

“ฉันรู้สึกว่าระหว่างพวกเรา ไม่ค่อยเหมาะสมกัน…หรือเปล่าคะ?” เฉินฮวนฮวนถามอย่างสุภาพ

ความหมายของเธอก็คือ ระหว่างพวกเขาเกิดเรื่องน่าขายหน้าเยอะแยะขนาดนี้ อีกอย่างยังมีเรื่องสถานะที่ค่อนข้างสับสนวุ่นวาย ต่อไปหากเป็นสามีภรรยากัน จะไม่ค่อยเหมาะสมไหม

ยิ่งไปกว่านั้น เธอเห็นเฟิงหานชวนเป็นอาสามมาโดยตลอด จู่ ๆ เปลี่ยนเป็นสามีของเธอ เธอรู้สึกแปลกประหลาดจริง ๆ

เมื่อเฉินฮวนฮวนพูดออกมา เฟิงหานชวนรู้ว่าลางสังหรณ์เมื่อครู่ไม่มีผิด สีหน้าของเขาผิดหวังในทันที

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ เธอไม่อยากเป็นภรรยาของเขา

เฟิงหานชวนโมโหแล้ว!

“เฉินฮวนฮวน คุณยอมเป็นภรรยาของอาเยี่ยน แต่กลับไม่ยอมเป็นภรรยาของผม?” เขาค่อย ๆ เดินเข้าหาหญิงสาวทีละก้าว

เฉินฮวนฮวนรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายความกรุ่นโกรธของเฟิงหานชวน เธอรู้สึกกลัวนิดหน่อย จึงเดินถอยหลังอย่างระมัดระวัง จนกระทั่งชิดติดกับเตียงนอน

เธอไม่ทันระวัง จึงหงายหลังล้มลงไป แล้วนอนลงบนผ้าห่มทันที

“นี่คุณหมายความว่ายังไง?” เฟิงหานชวนเห็นท่าทางของเฉินฮวนฮวน อดที่จะหยอกล้อไม่ได้ เขายิ้มมุมปาก หัวเราะแล้วพูดขึ้น “คุณกำลังเชื้อเชิญผม?”

“ไม่ ไม่ใช่สักหน่อย!” เฉินฮวนฮวนพลิกตัวกลับ รีบลุกขึ้นมา ยืนข้างเตียงตัวแข็งทื่อ

เมื่อกี้การกระทำของเธอเหมือนกับดักแด้ตัวน้อยที่กำลังดิ้นดุ๊กดิ๊ก ทำให้สัมผัสได้ถึงความสุข

ความโกรธที่เฟิงหานชวนมีอยู่ก็ลดลงไม่น้อย

เธอมองไปที่ใบหน้าขี้เล่นของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนคิดถึงความอับอายของตัวเองเมื่อครู่ เธอเม้มปาก กัดฟันพูด “ฉันไม่ระวังถึงได้ล้มลงบนผ้าห่ม คุณ คุณอย่าคิดไปไกล!”

รอยยิ้มมุุมปากของเฟิงหานชวนหายไป เพราะคิดได้ถึงเรื่องที่เฉินฮวนฮวนปฏิเสธเขา

“คุณยังไม่ตอบคำถามเมื่อครู่ของผม” เสียงเย็นชาของเขา ซักถามขึ้น

“คำถามของคุณเมื่อสักครู่?” เฉินฮวนฮวนเกาหัว แล้วพูดเสียงเบา “เมื่อกี้ฉันตอบไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อกี้เธอพูดไปแล้ว เธอไม่ตั้งใจล้มลงไป ไม่ใช่ว่าเชื้อเชิญเฟิงหานชวน

“ผมหมายถึงคำถามก่อนนั้นอีก” เฟิงหานชวนถูกผู้หญิงคนนี้ทำให้โมโห

เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้ว คิดอยู่พักหนึ่ง ถึงได้คิดออก

เธอกัดริมฝีปาก เห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเฟิงหานชวน แล้วพูดขึ้น “เพราะตอนแรกคิดว่าตัวเองแต่งงานกับอาเยี่ยน ทุกคนพูดว่าฉันคือภรรยาของอาเยี่ยน พวกแม่บ้านหลี่ก็เรียกฉันว่านายหญิง ในความทรงจำของฉัน ฉันแต่งงานเข้ามาคือแต่งกับอาเยี่ยน”

“แต่ไม่ใช่ว่าฉันยอมเขาไม่ยอมคุณ แต่แค่รู้สึกว่า คุณไม่ขาดแคลนผู้หญิง ระหว่างพวกเราก็มีความอึดอัดต่อกัน ไม่เหมาะสมจะเป็นสามีภรรยากัน คุณสามารถเลือกได้ดีกว่านี้”

ในเมื่อเรื่องนี้ซับซ้อนมากจริง ๆ เฉินฮวนฮวนไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง ทำได้เพียงคิดอะไรก็พูดอะไรออกมา

“เฉินฮวนฮวน ผมอยากได้เพียงคุณคนเดียว” เฟิงหานชวนโอบเธอไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง

เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เฉินฮวนฮวนไม่ได้เตรียมตัว จึงแนบเข้ากับอกของชายหนุ่ม

อีกอย่างเมื่อกี้เธอไม่ได้ฟังผิด เฟิงหานชวนพูดว่า…เขาอยากได้แค่เธอคนเดียว?

“คุณ คุณ คุณ…คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ฉันรู้ว่าคุณโดนแฟนเก่าของคุณนอกใจ ดังนั้นต้องการผู้หญิงปลอบใจ แต่บนโลกนี้ไม่ได้มีฉันเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว!” เฉินฮวนฮวนเขินอาย

“แฟนเก่า?” จู่ ๆ เฟิงหานชวนก็ยิ้มขึ้น

เฉินฮวนฮวนอึ้งไป ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วจริง ๆ เหรอ?

ดูท่าแล้ว แฟนเก่าคนนั้นคงจะทำร้ายจิตใจของเฟิงหานชวนมาก เฟิงหานชวนรักผู้หญิงคนนั้นมากใช่ไหม?

พูดกันว่ารักมาก ก็เกลียดมาก มีเพียงความรักที่แทงเข้ากระดูก ถึงทำให้คนบ้าคลั่งได้

“ผมคิดออกแล้ว พวกเรายังมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันอยู่” ตอนนี้เฟิงหานชวนอารมณ์ดีมาก เขาก้มหน้าลง เข้าใกล้เฉินฮวนฮวน แล้วถามเสียงต่ำ “เป็นเพราะผู้หญิงที่อาจจะมีหรือไม่มีตัวตน ดังนั้นเธอจึงหึงหวง?”

“อะไรนะ? หึง? อาจจะมีหรือไม่มี?” คืนนี้เฉินฮวนฮวนในสมองสับสนไปหมด

“ไม่มีแฟนเก่า ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีผู้หญิงคนอื่น” เฟิงหานชวนน้ำเสียงเรียบง่าย ทั้งเข้มขรึมทั้งใจเย็น