ฮีลเลอร์สุดเมพโดนไล่ออกจากตี้ (สุดกาก) ผันตัวมาเป็น ดาร์กฮีลเอร์ - ตอนที่ 8 เห้อไม่ได้อยากดัง แต่ทำไมเป็นแบบนี้？ - novel-lucky

ตอนที่ 8 เห้อไม่ได้อยากดัง แต่ทำไมเป็นแบบนี้？

「ไหนดาร์ก ฮีลเลอร์ เซนอส ท่านลีฟ(レーヴ)หัวหน้าเผ่าออร์คต้องการให้นายเข้าพบ」

ห้าวันหลังจากที่พวกมนุษย์หมาป่ามาโวยวาย

ห้าวันหลังจากนั้นก็มีชายที่มีใบหน้าคล้ายหมูป่าเข้ามา

「อ่าในที่สุดก็มาแล้วเหรอ……」

「ท่านเซนอสนี่มันอะไรกันแน่คะ？」

「ถัดจากมนุษย์กิ้งก่าและพวกมนุษย์หมาป่า คราวนี้ก็ออร์คเหรอ」

เซนอสถอนหายใจ

ด้วยเหตุนี้เองเขาก็เข้าไปพัวผันกับสามขั้วอำนาจในสลัม

นอกจากนี้ลีฟที่เป็นหัวหน้าเผ่าออร์คยังเป็นคนใหญ่คนโตที่สร้างโชคจากการขุดหินเวทมนตร์

ไม่อยากไปยุ่งกับพวกคนดังเลยนะ

「อีกอย่าง เจ้านั่นเป็นคนดีเปล่านะ？」

「แกคิดจะเยาะเย้ยท่านลีฟงั้นเหรอ? ท่านลีฟเป็นคนที่ฉลาดและประเสริฐแถมยังเต็มไปด้วยศักดิ์ศรี」

ออร์คผู้ส่งสารเริ่มโกรธ

「ก็หวังว่านะ……」

　หลังจากนั้นพวกมนุษย์กิ้งก่าของโซเฟียก็เอาของขวัญมาให้แทบจะทุกวันและเป็นของดีๆทั้งนั้น ริงก้าพยายามจะสร้างศูนย์บำบัดแห่งใหม่ที่ใหญ่โตโอ้อ้าเพื่อขอโทษ（แน่นอนปฏิเสธสิฟะ）พวกนั้นพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ว่าการทำธุรกิจตลาดมืดมันไม่ควรจะโดดเด่นมากนัก แต่พวกนั้นก็แทบจะไม่ฟังอะไรเลย

พอได้ยินว่าลีฟเป็นคนดีก็โล่งใจ

「ว่าแต่ทำไมไม่มานี่ล่ะ？」

「อย่าพูดให้ขำหน่อยเลย ดูเหมือนพวกมนุษย์กิ้งก่าและมนุษย์หมาป่าจะมาที่นี่ แกคิดเหรอว่าใครจะกล้าเอาท่านลีฟมาบุกถิ่นศัตรู」

「ความขัดแย้งของพวกนายไม่ได้มีเอี่ยวอะไรกับชั้นสักหน่อย」

หลังจากถอนหายใจ เซนอสก็ทำสีหน้าจริงจัง

「……เอาจริงใช่ไหม？」

「ท่านขยับไม่ได้」

「งั้นก็พูดแต่แรกสิฟะ」

สำหรับผู้ป่วยที่ไม่สามารถขยับตัวได้การไปเยี่ยมบ้านก็เป็นสิ่งจำเป็น

เซนอสตัดสินใจออกจากศูนย์รักษาโดยปล่อยคาร์มิล่าและลิลี่ทิ้งไว้

「ถ้างั้นก็นำทางสิ」

หลังจากนั้นเซนอสก็ถูกพาไปที่มุมหนึ่งของสลัม

มีภูเขาหินสูงตระหง่านอยู่ทางด้านหลัง และมีถ้ำหลายถ้ำที่โผล่ออกมาจากพื้นที่หินตรงนี้ มันเป็นปราสาทของพวกออร์ค และมันก็เป็นสถานที่ขุดเหมืองหินเวทมนตร์ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้อาณาเขตของออร์คโดยไม่ระมัดระวัง ดังนั้นชั้นเองก็ไม่เคยเข้ามาหรอก

「ท่านลีฟ พาเซนอส ดาร์ก ฮีลเลอร์มาแล้วครับ」

「มาแล้วสินะ ข้ามีนามว่าลีฟ」

ผู้หญิงคนนั้นนั่งบนบัลลังก์ด้านหลังพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย

อายุน้อยกว่าที่ชั้นคิด ตัวก็ใหญ่สำหรับผู้หญิงอะแหละ ผมสีเกาลัดและดวงตาสีแดงเพลิงเห็นแล้วชวนประทับใจ

อย่างไรก็ตามเขี้ยวที่แหลมคมในปากนั้นแสดงให้เห็นว่าเป็นออร์คอย่างแน่นอน

ลีฟขยับแขนด้วยท่าทางอันแข็งแกร่งและแสดงความยิ่งใหญ่ซึ่งดูน่าเกรงขาม

พวกลูกน้องของลีฟเองก็ส่งสายตาให้ชั้นราวกับจะบอกว่าคุกเข่าสิ

「เธอน่ะเหรอลีฟ รู้จักชั้นได้ยังไง？」

「ไม่ว่าไปที่ไหนก็ได้ยินชื่อเจ้ากระฉ่อนไปทั่วเลยละทั่วทั้งสลัมแห่งนี้」

「เอ๊ะ ขนาดนั้นเชียว……？」

「ได้ยินว่าพวกมนุษย์กิ้งก่ากับมนุษย์หมาป่าได้ฮีลเลอร์ชั้นดีมาและข้าเองก็คิดว่าเจ้าดังพอตัวเลย ขณะที่กำลังพูดแบบนั้นก็เลยไปสั่งให้คนไปสืบข้อมูลมา」

「ไอ้หมอนั่น……！」

ท้ายที่สุดแล้วชั้นก็เด่นแล้วสิเนี่ย！

ความจริงชั้นเป็นดาร์ก ฮีลเลอร์ที่ไม่มีใบอนุญาติการเป็นฮีลเลอร์เลยนะ

「และก็ข้าว่าถ้าข้าจ่ายหนักพอควรเจ้าก็จะรักษาได้ตามต้องการสินะ」

「ก็แบบนั้นแหละนะถ้าไม่มีเงินงานก็ไม่เดิน」

「อ่า ตอนนี้ข้ากำลังลำบากเพราะขยับตัวไม่ได้เลย เจ้าพอจะรู้สาเหตุไหม？」

เห็นได้ชัดว่ากำลังทดสอบฝ่ายนี้อยู่

เซนอสยักไหล่และจับมือลีฟ

「<วินิจฉัย(診断)>」

แสงเชิงเส้นสีขาวส่องผ่านจากศีรษะของลีฟมายังไหล่ของเขา

「ทำอะไรอยู่น่ะ？」

「ตรวจภายในน่ะ และก็ไม่เห็นว่ามีบาดแผลอะไรเลย」

「ไม่เคยได้ยินว่ามีฮีลเลอร์ทำแบบนั้นได้ด้วยนะ」

「เอ๊ะ ตรงกันข้ามถ้าทำแบบนี้ก็ไม่รู้สาเหตุของอาการและทุกคนจะรักษายังไงล่ะ？」

หากเป็นบาดแผลธรรมดาแค่เห็นก็รักษาได้ แต่นั่นถ้าเป็นแผลภายในล่ะ

ฮีลเลอร์ธรรมดาไม่ต้องตรวจร่างกายเหรอ

ตามที่คิดเลยแหะว่าระดับมันเทียบกันไม่ได้ ชั้นยังอ่อนหัดสินะ

น่าเสียดายที่ชั้นต้องมาใช้ชีวิตแบบนี้เพราะไม่มีใบอนุญาติเนี่ยแหละ

แม้ว่าลีฟจะสงสัยด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เซนอสก็ยังตรวจร่างกายต่อไป

「มีอะไรแข็งๆอยู่ในท้องของเธอ เป็นหินเวทมนตร์งั้นเหรอ？」

「อืม ใช่แล้วล่ะ มีหินเวทมนตร์อยู่ในท้องของข้าและมันก็มีพลังเปี่ยมล้น【ระเบิด เอ็กซ์โพลชั่น(エクスプロージョン)】ไงล่ะ」

หินเวทมนตร์ก็เป็นองค์ประกอบของการใช้เวทย์ ถ้าใช้มันก็จะได้เอฟเฟกต์ของเวทย์เหล่านั้นมา

เหนือสิ่งอื่นใด【ระเบิด เอ็กซ์โพลชั่น】เป็นหินเวทย์ขั้นสูงสุดสำหรับสายโจมตี

ถ้าไอ้ของแบบนั้นอยู่ในท้องใครจะไปสงบใจได้เล่าเห้ย

「โดนใครบางคนเสิร์ฟเป็นอาหารให้ทานเหรอไง？」

「ไม่หรอกพอดีคิดว่าเป็นข้าวปั้นก็เลยกินมันเข้าไป」

「นี่เธอบ้าหรือโง่กันแน่เนี่ย？」

「เห็นแบบนี้ข้าก็กินจุพอตัวนะ」

「ไม่รู้แล้วโว้ย！」

ช่างเป็นคนที่ฉลาดและประเสริฐแถมเต็มไปด้วยศักดิ์ศรีจริงๆ (ประชด)

สายลมแห่งโซเฟีย ทรราชริงก้า ลีฟผู้ทรงพลัง

ตอนที่อยู่ในสลัม ก็ไม่แม้แต่จะเข้าถึงพวกนี้ได้ แต่พอเข้ามาถึงตัวยัยพวกนี้มีแต่คนบ้าสินะเนี่ย

พอได้ยินว่าเป็นความจริงสติก็แทบจะหลุดออกจากร่าง

「สำหรับยัยโง่อย่างเธอไม่จำเป็นต้องรักษาหรอก สักพักเดี๋ยวมันก็ออกมาจากก้นเธอเองนั่นแหละ」

「อ่านั่นสินะ ตอนที่ข้ากินมันเข้าไป ข้าเผลอเคี้ยวส่วนนอกไปด้วยล่ะ มีเวลาไม่มากจนกว่าหินเวทย์จะระเบิด ยิ่งกว่านั้นแม้จะกระตุ้นแบบอ้อมๆยังไงมันก็ระเบิดแน่ๆล่ะ」

「เข้าใจแล้วเพราะแบบนั้นถึงขยับไม่ได้สินะ」

ลีฟพยักหน้าและพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจัง

「ปัญหาก็คือลูกน้องมันไม่ยอมทิ้งข้าไปน่ะสิ หากมันระเบิดขึ้นมาก็ตายห่านกันหมด วี ออร์ ตายห่าน แต่ว่าข้าพูดเท่าไรพวกมันก็ไม่ฟัง และข้าก็ไม่สามารถขยับตัวได้ ถ้าขยับมันก็จะเป็นการกระตุ้นอีก」

「หัวหน้าถ้าท่านตายพวกเราจะตายไปพร้อมกับท่านครับ！」

พวกออร์คไม่มีใครหนีไปจากลีฟเลย

หยิบสลับกับข้าวปั้นและมันคือหินเวทย์【ระเบิด เอ็กซ์โพลชั่น】นี่งานอดิเรกดูสร้างสรรค์เหลือเกิน ไอ้บ้าที่ไหนมันจะไปกินหินเวทย์ลงท้องฟะ

「ถ้างั้นจะให้ชั้นทำยังไงเล่า？」

「พวกเราจะให้ทรัพย์สินทั้งหมดแก่นาย」

ลีฟพูดบางอย่างที่คาดไม่ถึง

「ถ้ามันระเบิดพวกข้าก็ตายห่านกันหมด ออร์คแห่งเมืองสลัมกำลังจะจบสิ้นแล้ว ก่อนหน้านั้นข้าต้องการให้โชคลาภและทรัพย์สินแก่คนที่ช่วยข้าได้」

「ชั้นเพิ่งเจอเธอครั้งแรกแล้วทำไมต้องทำตัวเป็นพันธมิตรด้วยฟะ？」

「อย่างไรก็ตามไม่มีใครไว้ใจได้นอกจากคนในครอบครัว และเจ้าเองก็เป็นกลางที่สุด และดูเหมือนว่าดูเหมือนว่าข้าอยากเห็นเหล่าเด็กๆเป็นอิสระ เพราะข้ารักเด็กยังไงล่ะ」

ลีฟส่งกุญแจกล่องสมบัติมาให้เซนอส

「ภายใต้บัญชาของท่านลีฟผู้นี้ พวกเราจะติดตามท่านลีฟไปแม้จะเป็นปรโลกก็ตาม！！」

พวกออร์คเองก็ต่างร้องไห้กันหนักมาก

「……อยู่นิ่งๆ และอย่ากัดลิ้นตัวเองนะ」

เซนอสยกนิ้วชี้ขึ้น

「<มีดผ่าตัด(執刀メス)>」

พลังเวทย์มารวมตัวกันที่ปลายนิ้วก่อตัวเป็นมีดสีขาวเปล่งประกาย

ทันใดนั้นก็แทงมีดเข้าไปในร่างกายของลีฟ

「ท่านลีฟครับบบบบบบบบบบบบบบบบบ！」

「แกทำอะไรลงไปน่ะหาาาาาาาาาาาาาาา！」

ลูกน้องของลีฟเข้ามาจะโจมตีแต่พวกนั้นก็หยุดเคลื่อนไหวทันทีที่เห็นมือของเซนอสยกขึ้นมา

มีหินเวทย์สีแดงสดแวววาวอยู่ตรงนั้น

ลีฟจับท้องและกระพริบตา

「เมื่อกี้เจ้าทำอะไรน่ะ？」

「ก็เปล่านี่ ก็แค่ผ่าท้องของเธอแล้วหยิบหินเวทย์ออกมาจากนั้นก็ปิดแผลด้วยเวทย์รักษา」

「ด้วยเจ้ามีดนั่นอะนะーー」

「มันเป็นมีดเวทมนตร์ที่ไว้ใช้ผ่าตัดภายใน สะดวกสะบายเพราะตัดอะไรก็ได้ แถมสะอาดสะอ้าน และฟื้นฟูเองอัตโนมัติแถมยังผ่าตัดแล้วไม่ทำให้เจ็บอีกด้วย เอาออกมาและเก็บเข้าไปเมื่อไรก็ได้」

「ด้วยของแบบนั้นอะนะ……」

「อ่าก็ไม่มีใบอนุญาตินี่หว่า ก็ทำได้แค่นี้แหละ ไม่รู้หรอกคนอื่นรักษากันยังไง」

จากนั้นลีฟก็ตะโกนขึ้นและเขาก็ตระหนักขึ้นได้

「อย่างไรก็ตามหากไปกระตุ้นมันๆจะระเบิดเอานะ」

「นั่นสินะ」

เซนอสห่อหินเวทย์ไว้ในมือทั้งสองข้าง

ทันทีหลังจากนั้น――、มือของชั้นก็โดนแรงระเบิดครั้งใหญ่มหาศาลจนภูเขาหินสั่นสะเทือน

หินก้อนเล็กก้อนน้อยหล่นมาจากเหนือหัว

「อืม ไม่เป็นอะไรเลย หะ……？」

「ก็เอาเวทย์ป้องกันห่อหุ้มตรงส่วนมือไว้ แต่ก็เจ็บนิดหน่อยอะนะตอนนี้ก็หายดีแล้ว เพราะงั้นก็จบแล้ว ขอบใจมากที่บอกไม่งั้นลืมใส่เวทย์ป้องกันแน่ๆ ไม่งั้นแม้แต่ระดับนี้ถ้าโดนโดยไม่ใส่เวทย์ป้องกันก็มีแขนขาดขาขาดกันไปบ้างแหละ เอ้า เอากุญแจกล่องสมบัติคืนไป」

「หมอนี่มันตัวอะไรเนี่ย……」

ลีฟพึมพำด้วยความชื่นชม

「เจ้ายังคงมัวนิ่งเฉยได้นะ นี่เป็นชะตากรรมของเผ่าออร์คเชียวนะ」

「พูดแบบนั้นเหรอ? เพราะงั้นก็ขอค่ารักษาด้วยล่ะกัน ถ้ากับอีแค่การรักษาเล็กน้อยแค่นั้นถึงกับต้องเดิมพันชะตาชีวิตของเผ่าก็เกินไปแล้วนะ」

「ฮะฮะฮะฮะฮ่า」

ลีฟปรบมือลั่น

「ชักติดใจแล้วสิ เซนอส ดาร์กฮีลเลอร์เอ๋ย！จากนี้ไปจะให้เจ้าของดูแลเหล่าออร์ค ถ้ามีปัญหาอะไรละก็มาหาพวกเราได้ตลอดเลย」

「ไม่ ไม่อยากให้มาเลย」

「ฮ่ะฮ่าฮ่า อย่าพูดอะไรขี้น้อยใจแบบนั้นสิ พวกเราสามารถคอยเป็นบอดี้การ์ดคุ้มกันศูนย์รักษานายได้ตลอดทั้งวันนะ」

「ก็บอกว่าไม่ต้องการไงงงงงงงงงงงงงง！」

　แม้ว่าจะบอกว่าตัวเองไม่อยากโดดเด่น แต่ทำไมพวกเจ้าปัญหาส่วนใหญ่ถึงสนใจตัวชั้นกันเนี่ย……！

「แต่พอโล่งใจก็เริ่มหิวขึ้นมาแล้วสิ เซนอสมาทานข้าวปั้นด้วยกันไหม？」