เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 100 ไลฟ์สตรีมเรื่องพลิกแล้ว?

บทที่ 100 ไลฟ์สตรีมเรื่องพลิกแล้ว?

พวกศาสตราจารย์เว่ยมองตามทิศทางของเปลวไฟ ก็เห็นว่าดวงไฟยังชี้ไปข้างหน้า

ชาวบ้านคนหนึ่งออกความเห็น “เดินมาผิดทางหรือเปล่า ที่แบบนี้จะเดินไปได้ยังไง!”

ยังมีคนเอาเครื่องมือมาเคาะลงบนแผ่นหิน แต่กำแพงหินกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

“คุณเจ้าของช่อง หินมันไม่ขยับเลย!”

“หินมันขยับไม่ได้อยู่แล้วค่ะ”

แผ่นดินราวภาพวาด “…”

ผู้ชม “…”

ฉู่ลั่วพูดต่อไปว่า “พวกคุณดูเปลวไฟบนผ้าพันคอให้ดีสิคะ ดูว่าเปลวไฟบนผ้าพันคอชี้ทางยังไง”

พวกศาสตราจารย์เว่ยเข้าไปดูเปลวไฟอย่างละเอียด

ที่ปลายของเปลวไฟสีส้มสั่นไหวไปตามลม แต่กลับไม่กระทบกับดวงไฟเลยแม้แต่น้อย ราวกับมันแขวนอยู่ที่มุมผ่าพันคอ

“ไม่ได้ชี้ไปที่กำแพงหิน แต่มันชี้…” แผ่นดินราวภาพวาดรับผ้าพันคอมาจากมือของลูกสาว ก่อนเข้าไปใกล้กำแพงหิน

แล้วเปลวไฟก็ตกลงไปบนพื้นทันที

“ชี้ไปข้างล่าง”

แผ่นดินราวภาพวาดถอยหลังไปหนึ่งก้าว เขาคุกเข่าลง และมองพื้นรอบกำแพงหินอย่างละเอียด

ทันใดนั้นก็มีคนพูดว่า “ฉันจำได้แล้ว ตรงนั้นมีช่องเล็ก ๆ อยู่ช่องหนึ่ง ในนั้นมีน้ำ ตอนฉันเป็นเด็กไม่ทันระวังเลยล้มลงไปในนั้น”

เมื่อได้ยินแบบนี้ คนที่อยู่ในหมู่บ้านต่างก็คิดขึ้นมาได้

“มีช่องอยู่จริง แต่ช่องนั่นมันเล็กมากเลยนะ! พวกผู้ใหญ่เข้าไปไม่ได้หรอก แถมข้างในยังเป็นสถานที่ปิดตายอีก”

ฉู่ลั่วเอ่ย “พวกคุณเข้าไปดูข้างในได้นะคะ”

ทุกคนมาถึงหน้าช่องขนาดเล็ก มันเป็นช่องที่แคบมากจริง ๆ ปากทางกว้างพอแค่ให้ทารกคนหนึ่งเข้าไปเท่านั้น

“นี่… ช่องเล็กขนาดนี้ คนจะเข้าไปได้ยังไง?”

[เจ้าของช่องนี่กลับกลอกไปมาจังนะ ฉันก็คิดว่าจะได้เห็นอะไร ที่แท้ก็คดีพลิกเหรอเนี่ย?]

[คดีพลิกเรื่องอื่นยังพอทนนะ แต่ครั้งนี้เรื่องที่มันพลิกเป็นเรื่องที่เจ้าของช่องทำมันมากเกินไปหน่อยหรือเปล่า!]

[ไม่ใช่แค่ทำลายความรู้สึกคนแก่ แต่ยังเปลืองทรัพยากรเจ้าหน้าที่กู้ภัยด้วย]

[เจ้าของช่องไลฟ์สตรีมแบบนี้ ทำไมแพลตฟอร์มไม่แบนเธอนะ]

[เบื่อ ๆ เลยมาดูไลฟ์กลางดึก คิดไม่ถึงว่ายิ่งดูจะยิ่งโกรธ นี่มันไลฟ์สตรีมอะไรกัน ไม่ใช่ว่าไลฟ์สตรีมเล่าเรื่องหรอกเหรอ?]

[ฉันอยู่ดึกก็เพราะอยากเห็นเจ้าของช่องช่วยคน คิดไม่ถึงว่าเจ้าของช่องจะทำร้ายคนแทน ฉันโกรธมากจริง ๆ]

[เจ้าของช่อง คดีไม่ได้พลิกใช่ไหม! เจ้าของช่อง อย่าให้คดีพลิกนะ! วิดีโอแนวไสยศาสตร์แบบนี้ฉันหาดูไม่ได้ง่าย ๆ เลยนะ]

[คนสตรีมเกี่ยวกับไสยศาสตร์เยอะแยะไป! อย่างนักพรตเสวียนจิง คนนั้นก็เก่งมากนะ]

ฉู่ลั่วกวาดตามองช่องความคิดเห็น ก่อนจะมองไปที่แผ่นดินราวภาพวาดที่มีสีหน้าผิดหวัง

เธอพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่า “คนอยู่ในนั้น พวกคุณเข้าไปตอนนี้ยังช่วยเธอได้ทันนะ”

ศาสตราจารย์เว่ยมองปากทางเข้าช่องเล็กที่แคบมาก “ปากทางเข้าเล็กขนาดนั้น จะเข้าไปยังไง?”

ยังไม่ทันพูดจบ เจ้าหน้าที่กู้ภัยคนหนึ่งก็กระโดดลงไปในน้ำแล้ว เมื่อคลำเจอช่อง เขาก็หยิบเครื่องมือมาเจาะแล้วดำลงไปในน้ำ

[เจ้าของช่องทำร้ายคน! ดึกขนาดนี้ ให้เจ้าหน้าที่กู้ภัยลงน้ำ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าหน้าที่กู้ภัย คุณรับผิดชอบไหวไหม?]

[คนสมัยนี้เพื่อให้ได้รับความนิยม ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ยอมทำหมดเลยเหรอ]

[พล็อตเรื่องนี้มันแย่เกินไปแล้ว! เจ้าของช่อง ใครเป็นคนเขียนบทละครให้คุณ! พล็อตนี้มันแย่เกินไปแล้ว เปลี่ยนบทเถอะ]

[พี่ชายคนนั้นจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม!]

[เพราะอยู่ในประเทศของเราหรอกนะ ถึงได้เห็นฉากที่หน้าประทับใจแบบนี้ ถ้าอยู่ต่างประเทศ เจ้าของช่องได้กินลูกปืนไปนานแล้ว]

เวลาผ่านไปหลายนาทีหลายวินาที ในน้ำยังคงเงียบสงบ

ในใจของทุกคนต่างก็เป็นกังวล

ชาวบ้านกระซิบกันว่า “น้ำนี่ดูเหมือนไม่ลึก แต่ที่จริงข้างในนั้นลึกมากนะ”

“ใช่น่ะสิ! ในน้ำทั้งลึกทั้งมืด ในนั้นจะมีคนอยู่ได้ยังไง”

เจ้าของแอ็กเคานต์แผ่นดินราวภาพวาดได้ยินเช่นนั้น ก็มองไปที่ช่องความคิดเห็นในไลฟ์สตรีม จิตใจก็ยิ่งหนักอึ้ง

เขารู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้ว ไม่ควรเชื่อคำพูดของคนอื่นเพียงเพราะเป็นเรื่องของตัวเองเลย

แต่ว่า…

เขามองหน้าจอมือถือ

สาวน้อยคนนี้แววตาใสสะอาด ไม่เหมือนคนที่กำลังพูดโกหก

จนถึงตอนนี้ ใบหน้าของเธอยังคงมุ่งมั่น ไม่ได้หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

เห็นท่าทางแบบนี้ของฉู่ลั่ว ความกังวลในใจของศาสตราจารย์เว่ยก็คลายลงไปไม่น้อย

ทันใดนั้นผิวน้ำก็กระเพื่อม

กระเพื่อมเป็นวงกลมหลายวง

ไม่นาน เจ้าหน้าที่กู้ภัยก็โผล่ออกมาจากในน้ำ เขาใช้มือลูบหยดน้ำบนใบหน้า หอบหายใจพลางเอ่ยว่า “ในน้ำมีแท่นหินอยู่ ในนั้นมีคนจริง ๆ ครับ! แต่ดูเหมือนเธอจะป่วย ไม่มีสติ ใครก็ได้ลงไปกับผม ไปช่วยคนออกมาหน่อย!”