เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 113 เห็นอะไรในวัดผี

บทที่ 113 เห็นอะไรในวัดผี

“ฉู่ลั่ว ทำไมเธอไม่ทำลายรูปปั้นนี้ไปซะ!”

ฉู่ลั่วตอบ “ทำลายไม่ได้”

“หา ทำไมล่ะ!” อันเชี่ยนตกใจ “เพราะพลังของเธอยังไม่พอเหรอ? รูปปั้นนี้ปล่อยเอาไว้ก็มีแต่จะทำร้ายคน”

“ไม่เกี่ยวกับพลังหรอก แต่เพราะวัดผีแห่งนี้แตกต่างไปจากพลังของความโลภและความรักในโลกต่างหาก”

เธอเองเมื่อมาที่วัดผีแห่งนี้ระหว่างที่ต่อสู้กับมันถึงได้รู้ประวัตการก่อกำเนิดที่แห่งนี้

“บนโลกมนุษย์มักจะมีคนมาวิงวอนขอความรักที่ไม่ใช่ของตัวเองเสมอ มันสามารถดึงเอาความปรารถนาที่อยู่ในส่วนลึกจิตใจคนเราออกมาได้ ความต้องการที่แกร่งกล้าเช่นนี้ทำให้วัดผีแห่งนี้ถือกำเนิดขึ้นมา”

“ยิ่งวัดผีทำลายคู่ครองของผู้คนมากเท่าไหร่ ยิ่งกลืนกินพลังโชคชะตามากเท่าไหร่ พลังของมันก็ยิ่งแก่กล้ามากเท่านั้น”

ฉู่ลั่วกวาดตามองหม้อปั้นดินเผาเหล่านั้น “ต่อให้ตอนนี้ติดต่อเจ้าของหม้อดินเผาพวกนี้ ก็จะยังมีผู้คนอีกมากมายเอาดวงชะตาของตัวเองมาบูชาอยู่ดี”

สำหรับคนพวกนี้แล้ว หน้าที่การงาน สุขภาพ และเงินทอง ไม่สำคัญเท่าความรัก

ขอเพียงได้รับความรักที่ตนเองต้องการมา ให้พวกเขาจ่ายด้วยอะไรก็ยอมทั้งนั้น

ขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ ฉู่ลั่วก็ถามขึ้นมาว่า “ฉู่หร่านล่ะ? เธอจะมาเอาดวงชะตาของตัวเองไม่ใช่เหรอ?”

พูดถึงฉู่หร่าน อันเชี่ยนก็กลอกตา “เหอะ! เธอบอกว่าตอนกลางคืนที่วัดผีไม่ปลอดภัย ฟ้าเพิ่งจะมืด ก็หนีไปแล้ว”

ฉู่ลั่วเงียบไปสักพักหนึ่ง ก่อนจะมองแผ่นดวงชะตาของพี่สาวปลอม ๆ โดยไม่พูดอะไร

คนกลุ่มหนึ่งพากันเดินทางลงจากภูเขา

เดินมาถึงตีนเขา ก็เห็นซ่งเชียนหย่าถือไฟฉายเดินสวนขึ้นมา

ครั้นหญิงสาวเห็นพวกเขาก็เผยรอยยิ้มออกมาทันที เธอเดินไปหาฉู่ลั่วพลางสำรวจลูกสาวไปทุกส่วน แล้วถามด้วยความเป็นห่วง “ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม!”

มีน้ำค้างไหลลงมาตามเส้นผมของฉู่ลั่ว

แต่ซ่งเชียนหย่ากลับไม่ได้สนใจ เพียงหายใจออกมาอย่างโล่งอก “แม่กำลังจะขึ้นไปพอดี”

อันเชี่ยนชะงักไปเล็กน้อยความประหลาดใจ “ป้าซ่ง คุณลงไปแล้วยังจะขึ้นเขามาทำไมอีก?”

“ฉันลงไปส่งหร่านหร่านข้างล่าง แต่ลั่วลั่วลูกสาวฉันยังอยู่บนเขา ฉันจะไม่สนใจได้ยังไง”

ฉู่ลั่วบอกว่า “หนูไม่เป็นอะไรค่ะ กลับกันก่อนเถอะ”

“ใช่ ๆๆ กลับกันก่อนเถอะ ลูกเป็นโรคกระเพาะ แถมวันนี้ยังไม่ได้ทานอะไรเลยทั้งวัน แม่ให้ทางโฮมสเตย์ของลูกเตรียมของกินเอาไว้ให้แล้ว ถ้าปวดท้อง ยาก็มีนะลูก”

ซ่งเชียนหย่าเดินไปพลางพูดไปพลาง จนกระทั่งทุกคนกลับมาถึงโฮมสเตย์

เธอก็แยกย้ายกับพวกฉู่ลั่ว ก่อนจะกำชับให้ลั่วลั่วทานให้เยอะ ๆ และรีบพักผ่อน ก่อนกลับไปอย่างไม่เต็มใจนัก

อันเชี่ยนเอียงศีรษะ “ป้าซ่งแปลกมากเลย ฉันคิดว่าป้าซ่งลำเอียงให้ฉู่หร่านมากกว่า คิดไม่ถึงว่าจะดีกับเธอ”

ในโฮมสเตย์จัดเตรียมอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว

อันเชี่ยนหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ เธอยังไม่ทานอะไร แต่หยิบโทรศัพท์มือถือมาวิดีโอคอลหาครอบครัว

เมื่อเชื่อมต่อได้แล้ว เธอก็เอาแผ่นดวงชะตาออกมาให้ดู “พ่อคะ! แม่คะ! ดูนี่สิ นี่คือดวงชะตาของหนูละ เอาออกมาได้แล้ว ฉู่ลั่วเก่งมากเลยค่ะ”

พ่อแม่และบรรดาพี่ชายของตระกูลอันต่างก็มารวมตัวกันหน้ากล้อง

อันเชี่ยนอธิบายขั้นตอนในการนำดวงชะตาออกมาให้ฟังอย่างละเอียด

บอกว่าฉู่ลั่วเหมือนกวนอูที่ฝ่าห้าด่านสังหารหกขุนพลของโจโฉ ถึงเอาดวงชะตาของพวกเธอออกมาได้

ฉู่ลั่วที่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเพียงฟังอย่างเงียบ ๆ

คิดไม่ถึงว่าอันเชี่ยนจะมีความสามารถในการเล่าเรื่องขนาดนี้

ตอนไลฟ์สตรีม ถ้ามีความสามารถอย่างอันเชี่ยน ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้รับความนิยมแล้ว

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ฉู่ลั่วก็กลับไปที่ห้อง อาบน้ำล้างตัวเสร็จแล้วมานั่งบนเตียง บำเพ็ญก่อนเข้านอน

เฉิงยวนกับซ่งเมี่ยวเมี่ยวออกไปเล่นกันข้างนอก

แม้ฉู่ลั่วจะไม่อนุญาตให้สองสาวออกห่างจากเธอไกลเกินไป แต่ก็ยังสามารถไปเดินเล่นรอบ ๆ ได้

ภายในห้อง เหลือเพียงเธอกับฮั่วเซียวหมิง หนึ่งคนหนึ่งวิญญาณ

“ในนั้นคุณเห็นอะไรเหรอ?” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นมาในห้องนอน

ฉู่ลั่วลืมตาขึ้นช้า ๆ ก็เห็นเขาลอยเข้ามาอยู่ตรงหน้า

เขานั่งยอง ๆ สบสายตากับเธอก่อนถามอีกครั้ง “ตอนอยู่ในวัดผี คุณเจออะไรบ้าง?”