เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 126 ลูกค้าวีไอพี

บทที่ 126 ลูกค้าวีไอพี

“คุณหนูฉู่ คือว่า… เฉิงเหยียน จะกลับมาอีกหรือเปล่าคะ?”

“กลับมาค่ะ” ฉู่ลั่วบอกไปตามตรง “บนตัวคุณมีกลิ่นอายผีรุนแรงมาก เขาคงจะวนเวียนอยู่รอบตัวคุณ”

หัวหว่านพูดไม่ออก

เธอล้มลงนั่งลงบนพื้น ส่งเสียงสะอึกสะอื้น “ทำไมฉันถึงได้โชคร้ายขนาดนี้! มีแฟนเป็นผู้ชายสารเลวก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่เขาตายไปแล้วยังมาหลอกหลอนฉันอีก ฉันนี่มัน…”

ฉู่ลั่วเงียบงันขณะมองอีกฝ่ายร้องไห้คร่ำครวญ เพียงแต่พลิกหน้าอ่านหนังสือต่อไป

เพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้าง ๆ ตกใจกับคำพูดของหัวหว่าน แต่เธอมีสติมากกว่า จึงกระซิบข้างหูหัวหว่านว่า “รีบถามคุณหนูฉู่สิ ว่ามีวิธีช่วยหรือเปล่า? มัวแต่ร้องไห้จะมีประโยชน์อะไร”

หัวหว่านมองเด็กสาวทั้งที่ยังสะอื้นน้ำตาไหลไม่หยุด “ฉู่… คุณหนูฉู่ คุณช่วยฉันได้ไหมคะ?”

“ถ้าฉันช่วยคุณไม่ได้ คงไม่นั่งฟังคุณร้องไห้อยู่ที่นี้หรอก”

หัวหว่าน “…”

เมื่อได้ยินความไม่พอใจในน้ำเสียงของฉู่ลั่ว เธอก็รีบใช้หลังมือเช็ดน้ำตาจนเกลี้ยง ไม่ได้สนใจเลยว่าเครื่องสำอางจะเลอะหรือเปล่า

“คุณหนูฉู่ ฉันไม่ร้องแล้วค่ะ บอกฉันได้ไหมคะว่าต้องทำยังไง?”

“ขอแค่กำจัดผู้ชายสารเลวคนนั้นออกไปได้ ให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นค่ะ ฉัน… ฉันยังมีเงินเก็บอยู่ ถึงจะไม่มาก แต่ฉันยกให้ได้หมดเลยค่ะ”

ชาติที่แล้วหัวหว่านเคยขุดหลุมศพให้ครอบครัวของเฉิงเหยียน ชาตินี้จึงได้มาเจอกับเขา

ตอนมีชีวิตอยู่ เธอถูกแฟนหนุ่มสวมเขา กระทั่งตายไปแล้วยังมาหลอกหลอนกันอีก ทำให้ชีวิตประสบแต่ความวิบัติ

หากไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายเป็นผี หัวหว่านก็อยากจะต่อยเฉิงเหยียนสักที

ฉู่ลั่วเอ่ย “ถ้าอยากต่อยเขาก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ขอแค่คุณกล้าก็พอ”

หัวหว่านแทบไม่เชื่อหู “เอ๋… ห้ะ!”

เธอเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดความคิดของตัวเองออกมาโดยไม่ตั้งใจ

แต่สิ่งที่น่าสนใจไม่ใช่เรื่องนั้น แต่เป็นคำพูดของฉู่ลั่ว “คุณหนูฉู่ลั่ว คุณพูดจริงเหรอคะ ฉันต่อยผู้ชายสารเลวคนนั้นได้เหรอ ฉัน… คนเป็นต่อยผีได้ด้วยเหรอคะ?”

ฉู่ลั่ววางหนังสือแล้วลุกขึ้นยืน “แค่มีฉันอยู่ ต้องทำได้แน่นอนค่ะ แต่ว่า… คุณจะจ่ายด้วยอะไร?”

หัวหว่านปัดเสื้อผ้าก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วพูดด้วยความเคารพ “ขอแค่คุณหนูฉู่ยอมช่วย ให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นค่ะ ขอแค่เป็นสิ่งที่ฉันทำให้ได้”

เธอกัดฟัน “ต่อให้แลกด้วยชีวิต ฉันก็ยอม”

ฉู่ลั่วหยิบหนังสือขึ้นมา มองหัวหว่านผู้มีท่าทางมุ่งมั่น “ชีวิตของคุณ ฉันไม่ต้องการหรอกค่ะ แต่ฉันมีงานให้คุณทำ ไม่รู้ว่าคุณจะยอมทำหรือเปล่า”

“งานเหรอคะ”

เด็กสาวพยักหน้า “คุณเห็นแล้วว่าบ้านหลังนี้ใหญ่มาก แต่ไม่มีคนคอยดูแลและทำความสะอาด เพราะฉันไม่อยากให้มีคนแปลกหน้าในบ้าน”

“ถ้าคุณรับผิดชอบเรื่องทำความสะอาดและดูแลบ้าน ฉันจะให้เงินเดือน เดือนละ… ห้าหมื่น”

หัวหว่านตกใจ เพื่อนร่วมงานเองก็เช่นกัน แถมยังมองมาด้วยสายตาอิจฉา

หัวหว่านกำลังจะตอบตกลง แต่ก็ได้ยินฉู่ลั่วพูดขึ้นว่า “แต่บ้านของฉันไม่ใช่บ้านธรรมดาทั่วไป…”

“ไม่ใช่บ้านทั่วไป? หมายความว่ายังไงเหรอคะ”

“มีบางสิ่งที่คนเป็นมองไม่เห็นน่ะ”

หัวหว่านเข้าใจในทันที เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แม้จะไม่เห็นอะไรเลยสักอย่าง แต่กลับรู้สึกกลัวขึ้นมา

เพื่อร่วมงานเองก็กลัวอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงแขนเสื้อหัวหว่าน “ตอบตกลงสิ เดือนละห้าหมื่นเชียวนะ! เธอจะไปหาเงินเดือนเยอะขนาดนี้ได้จากที่ไหนอีก!”

เพื่อนร่วมงานเห็นหัวหว่านลังเลก็เสนอตัว “คุณหนูฉู่ ไม่ทราบว่าฉันทำแทนได้ไหมคะ?”

ฉู่ลั่วขมวดคิ้วพลางมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณา “พลังหยางของคุณไม่มากพอค่ะ ถ้าอยู่ในบ้านหลังนี้นาน ๆ จะไม่เป็นผลดีต่อร่างกายและโชคลาภของคุณ”

อีกฝ่ายก้มหน้าด้วยความผิดหวัง

หัวหว่านถาม “ฉันล่ะคะ?”

“คุณเกิดมาพร้อมโชคชะตาที่ดี แต่ไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อนสนิท ต่อให้อยู่ในบ้านหลังนี้ ก็ไม่ได้รับผลกระทบมากมายอะไร”

“…”

ถึงที่พูดมาจะเป็นความจริง แต่อย่าพูดแทงใจดำขนาดนี้ได้หรือเปล่า!

“คุณหนูฉู่พูดถูกค่ะ ฉันเป็นแบบนี้แล้ว ยังจะแย่ไปมากกว่านี้ได้ยังไง?” เธอยิ้มแห้ง ก่อนจะพับแขนเสื้อขึ้น “ขอแค่ต่อยเฉิงเหยียนได้ อย่าว่าแต่ทำความสะอาดเลยค่ะ ให้ฉันไปอาบน้ำให้ผี ฉันก็ยอม!”

จะเป็นผีหรืออะไรก็ช่าง พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นลูกค้าวีไอพี!