เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 127 หากเธอกล้านอกใจฉัน

บทที่ 127 หากเธอกล้านอกใจฉัน

เพื่อนร่วมงานเห็นหัวหว่านแจ้งลาออกทันทีที่กลับมาถึงโรงแรม ก็ดึงเธอไปยังมุมหนึ่ง “จะลาออกจริงเหรอ? คุณหนูฉู่บอกแล้วไม่ใช่หรือไง? ว่าให้ลองคิดให้ดีก่อน ไม่ได้บังคับเธอนะ”

หัวหว่านกลับบอกว่า “เธอก็ได้ยินที่คุณหนูฉู่พูดนี่ ชีวิตของฉันถูกกำหนดมาให้ไม่มีญาติมิตร ชีวิตนี้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องแต่งงานแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน!”

เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “อยู่กับคุณหนูฉู่ อย่างน้อยเงินเดือนก็สูงมาก อีกอย่างฉันคิดว่าคุณหนูฉู่ไม่เหมือนเจ้านายที่ชอบดุด่าลูกน้องด้วย”

“แต่ว่าบ้านหลังนั้น…”

หัวหว่านยิ้ม “เธอพูดเองไม่ใช่เหรอ? เงินเดือนสูงขนาดนี้ จะไปหาจากที่ไหนได้อีก? สวัสดิการที่คุณหนูฉู่ให้ก็เยอะมากด้วยนะ จ่ายเงินค่าประกันห้าอย่าง*[1]ให้ และฉันไม่ต้องเช่าห้อง เพราะสามารถเข้าไปอยู่ที่บ้านได้เลย”

บ้านเดี่ยวระดับไฮเอนด์ พื้นที่ทุกตารางนิ้วล้วนมีค่าเชียวนะ!

ได้อาศัยอยู่ที่นั่น แถมไม่ต้องอยู่ในห้องคนใช้ แต่ได้อยู่ในห้องพักธรรมดาสำหรับแขก…

คิดไปแล้ว หัวหว่านก็รู้สึกว่าตัวเองได้รับมาอย่างคุ้มค่าทีเดียว

เพื่อนร่วมงานเห็นท่าทางของหัวหว่าน ในใจลึก ๆ ก็แอบอิจฉาอยู่บ้าง

แต่เมื่อคิดถึงสิ่งที่อยู่ในบ้าน… ความริษยาก็หายเป็นปลิดทิ้ง

เธอยังหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตและหาเงินแบบธรรมดาอยู่

…

กลางดึก

ยามค่ำคืนมืดมิด ช่วงเวลาเที่ยงคืน วิญญาณของเฉิงเหยียนก็ค่อย ๆ ลอยเข้ามาหน้าห้องเช่าของหัวหว่าน

เขาเอียงคอมองตาแมว ก่อนจะเผยรอยยิ้มประหลาดออกมา

เล็บของเขากรีดลงบนประตูเหล็กจนเกิดเสียงแสบแก้วหู

“หว่านหว่าน หว่านหว่าน เปิดประตู ฉันมาแล้ว…”

ภายในห้องเงียบสงบ ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย

แต่เฉิงเหยียนกลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหัวหว่าน รอยยิ้มของเขาบิดเบี้ยวขึ้นไปอีก เลือดสีดำคล้ำไหลออกมาจากร่างกายที่มีรอยแผล

“หว่านหว่าน ทำไมเธอถึงได้โง่ขนาดนี้ คิดว่าประตูนี่จะขวางฉันได้เหรอ? เธอก็รู้นี่นาว่ามันขวางฉันไม่ได้”

เขาหัวเราะร่า ร่างกลายเป็นควันดำลอยเข้ามาในห้องรับแขก

ที่นี่ไม่มีเสียงของหัวหว่าน บริเวณที่มีกลิ่นอายเข้มข้นที่สุดคือห้องน้ำ

เขาหัวเราะคิกคัก แล้วลอยมาตรงหน้าประตูกระจก “หว่านหว่าน หว่านหว่าน ฉันมาแล้ว”

เฉิงเหยียนลอยเข้าไปตามช่องว่างของประตูกระจก ปากขยับส่งเสียงน่าสยดสยอง “หว่านหว่าน เธอไม่มีญาติ ฉันคือครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอ ในเมื่อเป็นคนในครอบครัว ก็ต้องกลมเกลียวกันไว้สิ”

ควันสีดำลอยเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนจะค่อย ๆ เผยร่างที่แท้จริงออกมา

เฉิงเหยียนเอียงคอพร้อมฉีกยิ้มบิดเบี้ยว “หว่านหว่าน…”

แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นแฟนเก่าอยู่ในอ่างอาบน้ำ ก็ชะงักไป

หัวหว่านยกมุมปาก ในมือถือไม้เบสบอลด้ามหนึ่งติดยันต์สีเหลือง

เธอเคาะอาวุธในมือ พลางส่งยิ้มหวานมาให้ “เฉิงเหยียน นายยังจำที่นายพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม ถ้าเธอกล้านอกใจฉัน ฉันจะทุบตีให้ตาย”

เฉิงเหยียน “…”

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขานึกไปถึงวันนั้นที่ตนเองถูกกระทืบจนตาย

“นายไม่ใช่แค่นอกใจฉันธรรมดา แต่ยังนอกใจฉันหลายครั้ง เหอะ! นายคิดว่าฉันควรตีนายให้ตายกี่ครั้งดีล่ะ!”

เฉิงเหยียนชะงักค้าง

จิตใต้สำนึกสั่งให้หนีไป แต่กลับคิดได้ว่าตนเองเป็นผี จึงกลับมายืนหยัดได้อีกครั้ง เขาแยกเขี้ยวยิงฟัน ก่อนจะส่ายศีรษะ “ตีฉันให้ตายงั้นเหรอ แต่ฉันตายไปแล้วนะ”

“หว่านหว่าน เธอโกรธจนคิดจะตีฉัน เพราะยังรักฉันอยู่ใช่ไหม”

“ถ้ายังรักฉัน เธอก็ไปกับฉันสิ”

“พวกเรา… โอ๊ย อ๊ากกก ว้ากก”

โครม! โครม! โครม!

เสียงร้องน่าสมเพชดังขึ้นในห้องน้ำ ตามมาด้วยเสียงฟาดไม้เบสบอลครั้งแล้วครั้งเล่าจนบ้านแทบสั่น

หนึ่งชั่วโมงต่อมา…

หัวหว่านก็มองเฉิงเหยียนที่ถูกอัดเป็นก้อนอยู่ตรงมุมระบายน้ำ ก่อนจะยกเท้าขึ้นเหยียบ “ฉันคิดว่านายจะแน่สักแค่ไหน ถุย! ก็แค่ขยะ”

“ตอนยังอยู่ก็เป็นเศษสวะ ตายไปแล้วยังจะเป็นขยะติดท่ออีก!”

[1] 五险一金 ประกันห้าอย่างคือ การจ่ายประกันสังคมแบบจีน คือจ่ายเงินหนึ่งก้อนต่อเดือนจะได้รับสวัสดิการคุ้มครอง 5 อย่าง ได้แก่ 1.เงินบำนาญหลังเกษียณ 2.ประกันสุขภาพ 3.ประกันอุบัติเหตุจากการทำงาน 4.ประกันการคลอดบุตร 5.เงินชดเชยกรณีว่างงาน