เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 129 ลองถามสิว่าใครทำได้บ้าง！

บทที่ 129 ลองถามสิว่าใครทำได้บ้าง！

ตึก ตึก ตึก หัวหว่านยกสัมภาระขึ้นไปอย่างรวดเร็ว หลังจากปิดประตูห้องเสียงดัง เธอก็พิงตัวลงกับประตูด้วยความกลัว

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวเอ่ย “หนูบอกแล้วว่าพวกเราทำให้เธอตกใจ”

เฉิงยวนหัวเราะคิกคักที่แกล้งสำเร็จ “คนนี้ใช้ได้ทีเดียว ใจกล้าไม่เบา”

หัวหว่านจัดของของตนเองเรียบร้อยแล้ว จึงลงมาข้างล่าง

ลงมาถึงก็เห็นฉู่ลั่วฝึกยามเช้าเสร็จแล้ว

“คุณหนูฉู่ น้ำค่ะ” หัวหว่านส่งแก้วให้เจ้านาย “ไม่ทราบว่าต้องการให้ฉันทำอะไรบ้างคะ”

ฉู่ลั่วรับน้ำมาดื่มอึกหนึ่ง ก่อนจะถามว่า “เธอจะเปิดดวงตาที่สามไหม ในบ้านหลังนี้ยังมีคนอื่นอยู่ด้วย”

หัวหว่านกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะกลืนน้ำลาย “ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณหนูฉู่ เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้ ฉันคิดว่าตัวเองควรเปิดดวงตาค่ะ”

ฉู่ลั่วเอ่ยเสียงเรียบ “…ดี”

เธอยื่นมือออกมา สองนิ้ววางบนเปลือกตาของอีกฝ่าย แล้วค่อย ๆ กรีดเบา ๆ “เสร็จแล้ว”

หัวใจของหัวหว่านเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้น โลกที่อยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย

จนกระทั่งก้มหน้าลง ถึงได้เห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักสวมชุดเป็ดยืนอยู่ข้างฉู่ลั่ว จนต้องชะงักไปชั่วขณะ

ต่อมาก็เห็นสาวงามในชุดจีนโบราณอีกคนหนึ่ง

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง

สุดท้ายสายตาก็ไปตกที่ใบหน้าด้านข้างของวิญญาณชายหนุ่มที่ถูกแสงอาทิตย์ส่องทะลุร่าง ซึ่งกำลังยืนอยู่ริมหน้าต่าง

เด็กน้อยน่ารัก!

แม่นางคนสวย!

พี่ชายสุดฮอต!

หัวหว่านกวาดสายตามองทั้งสามคนนั้นอย่างรวดเร็ว

เดิมทีเธอนึกว่าจะเห็นวิญญาณน่ากลัวสามดวง คิดไม่ถึงว่าจะได้เห็นเพื่อนร่วมบ้านที่เจริญหูเจริญตาทั้งสามคนแทน

ใครจะปฏิเสธการเป็นเพื่อนร่วมบ้านกับเด็กน้อยน่ารัก สาวสวย และหนุ่มหล่อได้ล่ะ?

ลองถามสิว่าใครทำได้บ้าง!

“นี่… นี่คือ…”

“ซ่งเมี่ยวเมี่ยว”

“เฉิงยวน”

“ฮั่วเซียวหมิง”

ฉู่ลั่วแนะนำทีละตน

หัวหว่านยิ้ม “ฉันสัมผัสตัวพวกเขาได้หรือเปล่าคะ?”

“ได้แน่นอน”

หัวหว่านดวงตาเป็นประกาย รีบยื่นมือไปลูบศีรษะของซ่งเมี่ยวเมี่ยวเบา ๆ

สัมผัสเย็นยะเยือก ไม่เหมือนกับเด็กที่ยังมีชีวิตอยู่

“สวัสดีจ้ะ! พี่ชื่อหัวหว่านนะ ต่อไปถ้ามีอะไรต้องการให้ช่วย ก็บอกพี่มาได้เลย”

จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปหาเฉิงยวน “คุณเฉิง สวัสดีค่ะ!”

วิญญาณหญิงสาวไม่ได้ยื่นมือมา แต่แสดงการทักทายอย่างสุภาพตามแบบโบราณกับหัวหว่าน “สวัสดี”

“…”

ว้าว!

นี่สิถึงจะสมเป็นกุลสตรี สมเป็นคนงามอย่างกับหลุดมาจากละครย้อนยุค!

ดูออร่าที่ออกมาจากเธอสิ

ดูท่าทางของเธอสิ

เฉิงยวนคำนับเสร็จ ก็หันไปเลิกคิ้วให้ซ่งเมี่ยวเมี่ยวด้วยท่าทางภาคภูมิใจ

แต่แค่ปรายตามองแวบเดียว หัวหว่านก็ไม่รู้ตัวเลยว่า ความสนใจของตัวเองอยู่ที่ฮั่วเซียวหมิงหมดแล้ว

เธอเดินไปหยุดตรงหน้าเขาแล้วยื่นมือออกไป “สวัสดีค่ะ คุณฮั่ว ในอนาคตโปรดให้คำแนะนำแก่ฉันด้วยนะคะ”

ฮั่วเซียวหมิงเพียงเหลือบมองเล็กน้อย

หัวหว่านชะงัก

หัวใจเต้นเร็วขึ้น แก้มเป็นสีแดง ริมฝีปากแห้งผาก

ในโลกนี้มีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้อยู่ด้วย!?

เมื่อก่อนทำไมเธอถึงได้ตาบอด คิดว่าเฉิงเหยียนเป็นผู้ชายหน้าตาดีไปได้

แฟนเก่าเธอไม่เหมาะจะถือรองเท้าให้พี่ชายสุดหล่อตรงหน้านี้ด้วยซ้ำ

“สวัสดี”

ฮั่วเซียวหมิงยื่นมือออกไป จับมือหัวหว่านเบา ๆ

หัวหว่านพูดไม่ออก เธอเดินแข้งขาพันกันกลับไปหาฉู่ลั่ว

“คุณหนูฉู่ ฉัน…”

“งานของเธอคือทำความสะอาดบ้าน ถ้ามีแขกมา ก็คอยรับแขกให้ด้วย ส่วนเวลาที่เหลือขึ้นอยู่กับเธอแล้วกัน”

พูดจบ ฉู่ลั่วก็เดินขึ้นชั้นบนไป

ครู่หนึ่งฮั่วเซียวหมิงก็ลอยออกไปเช่นกัน

ในห้องรับแขก เหลือเพียงซ่งเมี่ยวเมี่ยวกับเฉิงยวน

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟาอย่างมีความสุข

ส่วนเฉิงยวนก็ลอยมาอยู่ตรงหน้าหัวหว่าน เมื่อเห็นแก้มแดง ๆ ของแม่บ้านคนใหม่ เธอก็เดาะลิ้น แล้วพูดเตือนว่า “มีเรื่องหนึ่ง ข้าคิดว่าควรบอกเจ้าให้ชัดเจน”

หัวหว่านยิ้มพลางตอบกลับไปว่า “เชิญพูดมาเลยค่ะ”

“ความสัมพันธ์ระหว่างฮั่วเซียวหมิงกับฉู่ลั่วไม่ธรรมดานะ”