เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 130 สั่งสอนผู้ชายสารเลว
บทที่ 130 สั่งสอนผู้ชายสารเลว
หัวหว่าน “…”
หัวใจที่เต้นระรัวเมื่อครู่สงบลงทันที เธอมองไปยังชั้นบนโดยไม่รู้ตัวด้วยดวงตาเบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ
“นี่… นี่… คุณฮั่วเขา… เป็นผีไม่ใช่เหรอ แต่คุณหนูฉู่เป็นคนนะ!”
คนเป็นกับคนตาย …เป็นไปได้เหรอ?
เฉิงยวนแสดงสีหน้าราวกับว่าเธอเห็นเรื่องปกติเป็นเรื่องแปลก “ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยได้ยินเรื่องเลี้ยงผีสินะ ข้าจะเล่าให้เจ้าฟังเอง”
เธอลากหัวหว่านมาที่มุมหนึ่ง ก่อนจะเล่าให้ฟังว่าการเลี้ยงผีคืออะไร
ทั้งยังเล่าเรื่องของพวกผู้บำเพ็ญหลายคนที่เธอเคยเห็นมาตลอดหลายปีอีกด้วย
หัวหว่าน “…”
เธอไม่เข้าใจ แต่ก็ตกใจเป็นอย่างมาก
หัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่ง ค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ
“จริงเหรอคะ?”
“เป็นไปไม่ได้หรอก!”
“นักพรตทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอคะ? คนในสำนักเต๋าไม่สนใจเรื่องนี้กันเลยเหรอ!?”
“นักบวชใจกล้าเกินไปแล้ว! ตอนนี้ฉันมองคนหัวโล้นตรง ๆ ไม่ได้แล้วค่ะ”
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ทำไมถึงได้มีคนโรคจิตแบบนี้อยู่ล่ะ ฝึกตนเพียงเพราะต้องการเลี้ยงผีเหรอคะ”
แค่เวลาสั้น ๆ เพียงสองชั่วโมง หัวหว่านกับเฉิงยวนก็กลายเป็นเพื่อนสาวที่พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง
หัวหว่านเล่าเรื่องของแฟนเก่าอย่างเฉิงเหยียนให้วิญญาณสาวฟังเช่นกัน
เฉิงยวนได้ฟังก็หัวเราะเยาะออกมา “เรื่องบ้าอะไรกัน กล้านอกใจเพื่อนของข้าได้ยังไง! นอกใจเพื่อนของข้าไม่พอ ตายไปแล้วยังมาตามหลอกหลอนอีก!”
รูม่านตาของเธอหดเล็กลง พร้อมกับร้อยยิ้มเยือกเย็น “หากข้าไม่จัดการไอ้ปากเหม็นนี่สักหน่อย ข้าคงทวงความยุติธรรมให้เพื่อนไม่ได้แล้ว เจ้ารอก่อน ข้าจะทำให้เขาได้เห็นดีแน่นอน”
หัวหว่านคว้าหล่อนไว้แล้วรีบพูดว่า “ฉันสั่งสอนเขาไปแล้วละ ฉันทุบตีเขาติดกันทตั้งหลายคืน”
เฉิงยวนกลับพูดว่า “เจ้าตีเขาแล้ว เขายังกล้ามาหลอกหลอนเจ้าอีก มา! แสดงว่าเจ้าตีเขาไม่แรงพอ เจ้จัดการเอง”
หัวหว่านเงียบงันพลางมองเฉิงยวนที่กำลังโกรธ
รูม่านตาวิญญาณสาวหดเล็กลง ไอดำมืดที่น่ากลัวเอ่อล้นทั่วร่างกาย
แต่หัวหว่านไม่รู้สึกกลัว แต่กลับอุ่นใจมากกว่า
ทว่า…
“ถ้าคุณหนูฉู่รู้เข้า จะโกรธหรือเปล่า?” เธอพูดด้วยความกังวล “อีกอย่างเฉิงเหยียนถูกทุบตีจนตาย ความโกรธแค้นของเขารุนแรงมาก ยวนยวน เธอ…”
ยวนยวนดูเป็นผีที่นิสัยดีและเชื่อฟังตนหนึ่ง จะทุบตีเฉิงเหยียนได้ยังไง
“หว่านหว่าน เจ้าวางใจ ข้าจัดการแทนเจ้าได้แน่นอน” เฉิงยวนหมุนข้อมือ “ข้าสัญญา ต่อไปถ้าเขาเจอเจ้า เขาต้องเดินเลี่ยงเจ้าแน่นอน”
เธอปลอบใจหัวหว่าน “เจ้าอย่าดูถูกท่าทางเย็นชาแบบนั้นของฉู่ลั่วเชียว ที่จริงนางเป็นคนเจ้าอารมณ์ ข้าไปสั่งสอนผีร้าย ไม่ใช่คนเป็น นางไม่สนใจหรอก”
หัวหว่าน “…”
แบบนี้เองเหรอ?
ซ่งเมี่ยวเมี่ยวลอยมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พลางปรบมือเล็ก ๆ อย่างร่าเริง “หนูก็จะไปด้วย หนูก็จะไปด้วย”
เฉิงยวนโปรยยิ้มสะสวย “ได้ พาเจ้าไปด้วย พวกเราไปสั่งสอนผู้ชายสารเลวด้วยกัน!”
หัวหว่านได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ
…
คืนนั้น
เฉิงเหยียนตามหากลิ่นอายของหัวหว่านอีกครั้ง ก่อนจะพบที่บ้านหลังนี้
ก่อนหน้านี้เขาไปที่ห้องเช่ามาแล้ว แต่ในนั้นไม่มีแม้แต่เงาของอดีตแฟนสาว
มันเดินเตร็ดเตร่อยู่นอกบ้าน แววตาเผยให้เห็นถึงความน่าสะพรึงกลัว
เรียวปากยิ้มอย่างสยดสยอง “หว่านหว่าน เธอป้องกันตัวไปไม่ได้ตลอดหรอก”
หัวหว่านเผลอเมื่อไหร่ เขาก็สามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ได้
“เหอะ ๆๆ!”
เขายิ้มออกมาอย่างประหลาด
ไอผีรอบตัวเข้มข้นขึ้นมาก พลังหยินสีดำเหมือนจะปกคลุมไปทั่วทั้งวิญญาณของเขา
“ยิ้ม ๆๆ ยิ้มบ้าอะไร!!” ทันใดนั้นข้างกายก็มีเท้าข้างหนึ่งโผล่มาเตะเข้าที่สีข้างผีร้าย
เฉิงเหยียนถูกเตะลอยออกไปสิบกว่าเมตร แล้วตกลงกระแทกพื้นอย่างแรง!
ไม่รอให้เขาตั้งตัวได้ อีกฝ่ายก็ปล่อยหมัดออกไปเสยหน้าเขาอีกที
“อ้ากกก!”
เฉิงเหยียนร้องน่าสมเพช
เฉิงยวนทุบตีอย่างไร้ความปรานี จากนั้นเธอก็จับอีกฝ่ายโขกกำแพง ดวงตาแดงก่ำราวกับเลือด ผมสีดำยาวลอยอยู่ในอากาศราวกับเข็มแหลม
ไอผีที่สั่งสมมาเป็นพันปีกระจายออกมา เฉิงเหยียนตกใจจนตัวสั่น
“คนสวย… คนสวย ผม… ผมไปทำอะไรให้คุณเหรอ!”
น้ำเสียงของเฉิงยวนแหลมราวกับจะทะลุแก้วหู แต่ก็เลื่อนลอยราวกับภาพฝันเช่นกัน “หัวหว่านเป็นเพื่อนของข้า หากเจ้ากล้ามาหานางอีก ข้า…”
เธอหัวเราะออกมา “เคยได้ยินคำว่า ‘ชอบสิ่งที่เหมือนกับตัวเอง’ ไหม”
เธอเลียมุมปาก ลิ้นสีดำขลับดูน่ากลัว
เกิดมาชอบสิ่งที่เหมือนกับตัวเอง ก็คือ… ชอบกินสิ่งที่เหมือนกับตัวเอง
เฉิงเหยียนได้ยินแบบนี้ เขาก็ตกใจไม่น้อย “ผมผิดไปแล้ว ครั้งนี้ผมรู้ว่าตัวเองผิดแล้วจริง ๆ ผม… ต่อไปผมไม่กล้าแล้ว ผมไม่กล้าแล้วจริง ๆ”
“ผม… ผมสาบานต่อฟ้าเลย…”
“สาบานต่อฟ้าไปก็ไม่มีประโยชน์ จำเป็นต้องสั่งสอนเจ้าเสียหน่อย” เฉิงยวนจับศีรษะของเฉิงเหยียนเอาไว้ แล้วออกแรงฉีกกระชาก!
มีเสียงบางอย่างขาดจากกันดังขึ้นมา
ศีรษะถูกฉีกออกแล้ว
จากนั้นก็เป็นแขน และขาทั้งสองข้าง
เสียงกรีดร้องน่าสมเพชของเฉิงเหยียนดังก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน!