เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 141 หักมุม

บทที่ 141 หักมุม

ท่ามกลางบรรยากาศเช่นนี้ แม่ของเหวินเหวินมองเห็นความเจ็บปวดของเด็กทั้งสองคน เธอจับมือลูกสาวไว้ ก่อนจะจับมือของจางชวน “เหวินเหวิน แม่ขอบคุณลูกมากจริง ๆ”

เหวินเหวินพูดไม่ออก “…”

ใจหนึ่งเธอรู้สึกมีความสุขแทนแม่ แต่อีกด้านหนึ่งกลับรู้สึกเจ็บปวดมากเหลือเกิน

แม่ของเหวินเหวินจับมือของหนุ่มสาวทั้งสองวางไว้ด้วยกัน “พวกลูกยังมีชีวิตคู่ร่วมกันได้นะ”

“หา?”

เหวินเหวินกับจางชวนมองพ่อแม่ตระกูลเหวินด้วยความตกใจ

แม่ของเหวินเหวินลูบใบหน้าเหวินเหวินด้วยความรักใคร่ “ที่จริงลูกไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของแม่”

เหวินเหวิน “?”

จางชวน “!?”

ผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีม “!?!”

[ให้ตายสิ จริงหรือหลอกเนี่ย นี่มันหักมุมอะไรกัน!]

[เพราะฉะนั้นคุณคู่หมั้นก็ไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงใช่ไหม? แต่แฟนที่เธอหามาได้ กลับเป็นลูกชายที่แท้จริงของพ่อแม่ที่เลี้ยงเธอมา แบบนี้ใช่ไหม?]

[เพราะพ่อแม่อยากปลอบใจพวกเขา เลยจงใจพูดแบบนี้หรือเปล่า!]

ฉู่ลั่วอ่านความคิดเห็นเหล่านั้น ก็ยกแก้วขึ้นมาดื่มน้ำอึกหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบว่า “พวกเขาไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกันจริง ๆ ค่ะ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เหวินเหวินกับจางชวนก็มองตากัน

พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่า แค่การมาเยี่ยมเยียนกันที่บ้านธรรมดา จะกลายเป็นมหากาพย์ละครน้ำเน่าแบบนี้

เหวินเหวินถามออกไปตามสัญชาตญาณ “ถ้าอย่างนั้นหนูเป็นลูกใครเหรอคะ?”

คุณแม่ของเธอถอนหายใจ “ตอนนั้นแม่เสียลูกชายไปแล้ว สภาพจิตใจย่ำแย่ วันหนึ่งตอนออกไปข้างนอก ก็เจอลูกถูกทิ้งเอาไว้ในกล่องกระดาษตรงริมแม่น้ำ บนนั้นเขียนวันเกิดของลูกเอาไว้ แม่เลยอุ้มลูกกลับมา”

เหวินเหวินชะงักไป ก่อนจะถามอีกว่า “หมายความว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของหนูไม่ต้องการหนูแล้วใช่ไหมคะ?”

แม่ของเหวินเหวินไม่พูดอะไร

สมัยนั้น รัฐบาลมีนโยบายให้ประชาชนมีลูกน้อยลง

บางคนอยากได้ลูกชายเท่านั้น พอคลอดลูกสาวออกมาก็ไม่อยากเลี้ยงจึงนำมาทิ้งไว้ข้างถนน หวังว่าจะมีคนมาเก็บเด็กกลับไปเลี้ยง

เหวินเหวินเองก็ถูกทิ้งด้วยเหตุผลเช่นนั้น

ภูมิหลังของหญิงสาวไม่ได้เปิดเผยออกมาทั้งหมด เธอไม่มีความรู้สึกอะไรเลยนอกจากตกใจ “เพื่อที่จะเลี้ยงดูหนู พ่อกับแม่เลยไม่ได้มีลูกอีก”

พ่อแม่ของเธอเป็นเจ้าหน้าที่รัฐทั้งคู่ เพื่อตอบสนองต่อนโยบายของชาติ พวกเขาจึงมีลูกได้เพียงคนเดียวเท่านั้น

“พวกเรามีลูกเป็นสมบัติล้ำค่าก็พอแล้วล่ะ ลูกทั้งน่ารัก ทั้งเอาใจใส่” แม่ของเหวินเหวินกอดเหวินเหวินไว้ “ลูกไม่รู้หรอก เพราะการปรากฏตัวของลูกช่วยแม่เอาไว้ จิตใจแม่ดีขึ้น อาการเจ็บป่วยก็หายไปด้วย”

เหวินเหวินก็กอดตอบแน่น “แม่คะ!”

จางชวนที่อยู่ข้าง ๆ มองคู่หมั้นที่กำลังกอดกับแม่แท้ ๆ ของเขา ก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย

แต่ในใจกลับผ่อนคลายลง

ตนกับเหวินเหวินไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด พวกเขายังอยู่ด้วยกันได้

หนุ่มสาวไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด สำหรับพวกเขาทุกคนแล้วถือเป็นเรื่องดี

ในขณะที่คนตระกูลเหวินกำลังมีความสุข ใบหน้าของคนตระกูลจางก็ยิ่งดูไม่ได้

สามคนพ่อแม่ลูกบ่นพึมพำสองสามประโยค ก่อนจะขัดจังหวะความอบอุ่นของคนตระกูลเหวิน “พ่อแม่ฝ่ายเจ้าสาว ยังไงพวกเราก็ดองกันแล้ว ถ้าอย่างนั้นเรื่องบางเรื่องก็คุยกันง่ายขึ้นแล้วล่ะ พวกเราก็ไม่ใช่คนโลภมากอะไร แค่บ้านกับรถเท่านั้น กับเงินอีกห้าล้านก็พอ”

จางชวนมองพ่อจางอย่างไม่อยากจะเชื่อ “พวกคุณ…”

ตอนที่น้องชายยังไม่เกิดมา พ่อกับแม่ดีต่อเขามาก ทั้งยังโอนอ่อนผ่อนตามเขาไปทุกอย่าง แต่หลังจากที่น้องชายเกิดมา ท่าทีของพ่อแม่ก็เปลี่ยนไปทันที

แม้กระทั่งตอนที่เขาสอบเข้าโรงเรียนมัธยมชั้นนำได้ พ่อแม่ก็ไม่ยอมให้เรียน

เพราะเขาสัญญาเอาไว้ว่าต่อไปจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่อย่างดี พวกเขาถึงยอมออกค่าเล่าเรียนให้ แต่ไม่ได้ให้ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

หลังจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เขาก็ขยันทำงานเก็บเงิน ทุกเดือนเวลาที่เงินเดือนออก นอกจากค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ที่เหลือทั้งหมดก็จะส่งให้พ่อกับแม่

เขาคิดว่านี่คือการตอบแทนบุญคุณ แต่คิดไม่ถึงว่า…

“เงินที่ผมให้พวกคุณมาตลอดหลายปี ยังไม่พออีกเหรอ!?”