เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 143 ความหมายของชีวิต
บทที่ 143 ความหมายของชีวิต
“เด็กดีเหรอ?” จางชวนชี้ไปที่น้องชาย “ตอนเด็กเขาเคยขโมยของ พวกคุณเลยให้ผมรับผิดแทน ให้ผมถูกทุบตี!”
“เขาก่อเรื่องวุ่นวาย พวกคุณก็เอาแต่ด่าผมว่าไม่ดูแลเขาให้ดี”
“ก่อนหน้านี้ผมได้แต่บ่นพวกคุณในใจ แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ไม่ว่าจะอดทนแค่ไหน ผมทำดีมากเพียงใด พวกคุณก็ไม่ทำกับผมเหมือนที่ทำกับเขาอยู่ดี”
“เพราะผมไม่ใช่ลูกชายของพวกคุณ!”
จางชวนพยายามอย่างหนักมาตลอดเพื่อให้พวกเขายอมรับ
แต่คิดไม่ถึงว่า ไม่ว่าจะทำอย่างไร พ่อแม่ก็ไม่มีวันดีกับเขา
พ่อจางโกรธจนหน้าดำหน้าแดง “จะยังไงก็ช่าง! พวกเราเลี้ยงแกมา ครอบครัวของแกก็ควรจ่ายเงินให้ฉัน ถ้ากล้าไม่ให้เงินละก็… อย่าคิดจะพาเขาออกไปเลย”
จางชวนค้าน “อย่าว่าแต่ผมไม่ใช่ลูกพวกคุณเลย เพราะต่อให้ผมเป็นลูกของพวกคุณจริง ผมก็เป็นคนมีอิสระ ผมอยากจะไปไหนผมก็ไปได้!”
พ่อจางกับน้องชายตระกูลจางจะปล่อยให้จางชวนไปได้อย่างไร พวกเขาตะคอกเสียงดัง
ทั้งยังบอกอีกว่า หากตระกูลเหวินเอาตัวเขาไปโดยไม่ยอมให้เงิน หลังจากนี้พวกเขาจะตามหาบ้านตระกูลเหวิน และตามรังควานไม่หยุด
ขณะที่ระเบิดอารมณ์ใส่กันอยู่นั้นเอง… ก็มีเสียงไซเรนตำรวจดังมาแต่ไกล
ตระกูลจางที่ยโสโอหังได้ยินเสียงไซเรนตำรวจ ใบหน้าก็พลันซีดขาว
“แกแจ้งตำรวจเหรอ? ทำไมแกถึงได้เป็นลูกชายที่ใจร้ายขนาดนี้! ตอนนั้น ฉันไม่ควรเลี้ยงแกเลย” พ่อจางประณาม
จางชวนไม่พูดอะไร แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนแจ้งตำรวจ
เหวินเหวินกับคนตระกูลเหวินพากันส่ายหน้า บ่งบอกว่าพวกเขาก็ไม่ได้เป็นคนแจ้งเช่นกัน
ฉู่ลั่วตอบเสียงเรียบ “ฉันเป็นคนโทรแจ้งตำรวจเองค่ะ พ่อแม่บุญธรรมของคุณไม่ใช่แค่ขโมยเด็ก แต่พวกเขายังขายเด็กด้วย”
จางชวนเบิกตาโพล่ง “อะไรนะครับ!”
เด็กสาวค่อย ๆ อธิบายท่ามกลางความตกใจของทุกคน “ก่อนหน้านี้พ่อแม่บุญธรรมของคุณเคยมีลูกมาก่อน แต่เด็กที่คลอดออกมาเป็นผู้หญิงทั้งหมด เลยถูกเอาไปขายค่ะ”
จางชวนมองพ่อแม่ ‘บุญธรรม’ ของตนอย่างไม่อยากจะเชื่อ
พ่อจางพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ “เด็กผู้หญิงเลี้ยงไปก็เสียเงินเปล่า จะเลี้ยงไว้ทำไม”
แม่จางก็กล่าวเสียงเบา “เด็กผู้หญิงไม่มีประโยชน์ สุดท้ายก็ต้องแต่งออกไปกันหมด”
จางชวนพูดไม่ออก “…”
ตำรวจมาถึงบ้านตระกูลจางแล้ว และถามว่า “ใครคือจางเหิง มีคนแจ้งตำรวจว่าคุณเป็นผู้ต้องสงสัยคดีค้าเด็ก ช่วยไปกับพวกเราด้วย”
“คุณตำรวจ คุณตำรวจ ผมไม่ได้ทำนะ!”
พูดไปก็เท่านั้น ครอบครัวจางถูกพาตัวไปทุกคน
คนตระกูลเหวินเองก็ตามไปที่สถานีตำรวจด้วย
จางชวนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถามฉู่ลั่ว “คุณเจ้าของช่องครับ พ่อแม่บุญธรรมของผมเขา…”
เธอเอ่ย “สิ่งที่พวกเขาทำมีหลักฐานทั้งหมดค่ะ พวกเขาต้องได้รับโทษตามกฎหมาย”
จางชวน “…”
วันนี้เป็นเพียงวันธรรมดาวันหนึ่ง แต่หัวใจของเขากลับเหมือนอยู่บนรถไฟเหาะอย่างไรอย่างนั้น มีทั้งความโศกเศร้าที่น่ายินดี ไปจนถึงความน่ายินดีที่เศร้าโศก
ภายในหนึ่งวันเกิดเรื่องขึ้นมากมาย แต่สิ่งเดียวที่จางชวนมั่นใจ คือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะรักเหวินเหวินตลอดไป!
เขาจับมือแฟนสาวอย่างอ่อนโยน ทั้งสองคนต่างยิ้มให้กัน
เหวินเหวินมองแฟนหนุ่มด้วยรอยยิ้มทั้งที่ขอบตายังแดงก่ำ ทั้งคู่มองไปที่กล้อง และพูดด้วยความซาบซึ้งใจว่า “ขอบคุณคุณเจ้าของช่องนะคะ”
พ่อแม่ของเหวินเหวินเองก็พูดกับกล้องว่า “ขอบคุณเจ้าของช่องที่ช่วยพวกเราตามหาลูกชายของพวกเรานะคะ”
“คนที่ช่วยตามหาลูกชายของคุณกลับมาไม่ใช่ฉันหรอกค่ะ แต่เป็นตัวพวกคุณเอง พวกคุณมีจิตใจดีช่วยเหลือชีวิตคนคนหนึ่งเอาไว้ นี่คือสิ่งที่สวรรค์ตอบแทนค่ะ”
ใบหน้าของฉู่ลั่วปรากฏรอยยิ้มบาง “ขอให้พวกคุณมีความสุขกับการแต่งงานนะคะ”
“ขอบคุณคุณเจ้าของช่อง”
ฉู่ลั่วตัดสายไปแล้ว และเตรียมจะติดต่อไปหาผู้โชคดีคนที่สอง
แต่ผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีมยังคงแสดงความคิดเห็นกันอย่างร้อนแรงเกี่ยวกับเหตุการณ์ในไลฟ์สตรีมเมื่อครู่นี้
[นี่เป็นการแต่งงานที่จะไม่มีปัญหาเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้อย่างแน่นอนที่สุด!]
[วันธรรมดาหนึ่งวัน ทำให้เจ้าหนุ่มจางชวนเรียนรู้ถึงความหมายของชีวิต]
[เพราะตอนนั้นช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงเอาไว้ เด็กผู้หญิงคนนั้นเลยพาลูกที่แท้จริงกลับมาให้ไง กรี๊ด!]
ฉู่ลั่วอ่านความคิดเห็น ก่อนจะนึกถึงใบหน้าของคู่รักที่สวรรค์ผูกโชคชะตาไว้ร่วมกัน เธอรู้ว่าพวกเขาจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแน่นอน
มุมปากของเธอพลันเผยรอยยิ้มออกมา