เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 152 ช่วยประธานฉู่เอากลับมาได้ไหม

บทที่ 152 ช่วยประธานฉู่เอากลับมาได้ไหม

บ้านฉู่อวิ๋น

หัวหว่านมองฉู่เหิงอย่างตกตะลึง “สวัสดีค่ะประธานฉู่”

ชายหนุ่มลูบใบหน้าของตนเอง ก่อนจะกลับมาสงบนิ่ง “ลั่วลั่วล่ะ?”

“คุณหนูเข้านอนแล้วค่ะ ต้องการให้ฉันไปปลุกหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ต้อง ช่วยเก็บกวาดห้องที่เคยเตรียมให้ฉันก่อนหน้านี้ที ฉันย้ายออกจากบ้านตระกูลฉู่แล้ว”

“…” หัวหว่านกะพริบตา ก่อนจะรีบตอบรับอย่างรวดเร็ว “ค่ะ”

ห้องพักแขกที่ฉู่เหิงเคยพักก่อนหน้านี้ถูกทำความสะอาดทุกวัน แค่กวาดพื้นนิดเดียวก็ใช้ได้แล้ว

ฉู่เหิงลากกระเป๋าสัมภาระเดินเข้าไป แล้วหันมาพูดกับหัวหว่าน “ขอบคุณมาก ดึกขนาดนี้ยังต้องรบกวนเธออีก”

หัวหว่านส่ายหน้า “ไม่เป็นอะไรค่ะ เป็นสิ่งที่ฉันต้องทำอยู่แล้ว”

“ราตรีสวัสดิ์”

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

พอประตูห้องนอนแขกปิดลง หัวหว่านก็กรี๊ดแบบไม่มีเสียง

ประธานฉู่หล่อมาก!

ทั้งหล่อทั้งอ่อนโยน แถมยังสง่างามมากด้วย

กรี๊ดดด!

“อย่าแม้แต่จะคิดเลย!” เฉิงยวนลอยมาตรงหน้า พลางยื่นมือไปวางบนไหล่ของเธอ “เขามีคนที่ชอบแล้ว”

หัวหว่านคุ้นเคยกับการปรากฏตัวของผีอย่างเฉิงยวนแล้ว เธอผลักมือของอีกฝ่ายออก “ฉันก็แค่ปลื้มเท่านั้นเอง ชื่นชมนิดเดียวไม่ได้หรือไงเล่า?”

เฉิงยวนมองสีหน้าออกอย่างทะลุปรุโปร่ง ก่อนจะจับแขนหัวหว่านไว้ “ฉู่ลั่วอาจจะบอกว่าคนเป็นอย่างเจ้าไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ไม่ได้บอกนี่ ว่าคนตายอย่างข้าจะเป็นไปไม่ได้!”

“หยินหยางและธาตุทั้งห้า มีดวงชะตาต้องโดดเดี่ยวอะไรกัน พวกนี้ทำอะไรคนตายไม่ได้หรอก!”

“ถึงตอนนั้น ข้าจะหาผีหนุ่มที่ทั้งหล่อทั้งรวย มีอารมณ์ขัน และท่าทางสง่างามให้เจ้าเอง เป็นยังไง?”

หัวหว่านกลอกตามองบน “ฉันไม่เอาหรอก”

เฉิงยวนเย้าแหย่ “หล่อมากจริง ๆ นะ อย่างกับซ่งอวี้*[1] เหมือนกับเว่ยเจี้ย*[2] เลย…”

หัวหว่านชะงักฝีเท้า เธอเอื้อมมือไปคล้องแขนวิญญาณสาว แล้วพูดพลางยิ้มตาหยีว่า “พี่สาว เล่าให้ฉันฟังอย่างละเอียดที มีผู้ชายทุกรูปแบบเลยใช่ไหม? ฉันอยากได้แบบไหน ก็หาได้แบบนั้นเลยใช่ไหม?”

…

วันต่อมา ฉู่ลั่วเห็นฉู่เหิงที่ห้องทานอาหาร ก็ไม่ได้รู้สึกตกใจแม้แต่น้อย

เธอเดินลงมาข้างล่างด้วยใบหน้าเรียบเฉย และทานอาหารเช้าพร้อมกับฉู่เหิง

เขาหยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดปาก ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่จะอยู่ที่นี่กับเธอสักพักนะ”

“ค่ะ”

ฉู่เหิง “…”

เขาไม่ได้ลุกขึ้น แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ฉู่ลั่วถามว่า “พี่ใหญ่อยากถามหนูว่าพี่กับเธอยังมีความเป็นไปได้หรือเปล่า ใช่ไหมคะ?”

ฉู่เหิงส่ายหน้า “ไม่ใช่ ยังไงพี่ก็ได้เจอกับเธอแล้ว เรื่องหลังจากนี้ พี่จะจัดการด้วยตัวเอง”

เขาเงยหน้าขึ้นมองน้องสาวแท้ ๆ และพูดอย่างจริงใจมาก “ก่อนหน้านี้พี่รู้แค่ว่าพ่อกับแม่ลำเอียงให้ฉู่หร่าน และรู้ว่าเธอไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่พี่ไม่สัมผัสเลยว่า ความไม่ยุติธรรมที่เธอได้รับมันเป็นยังไง”

“ตอนนี้พี่รับรู้ได้แล้ว”

“ลั่วลั่ว ขอโทษนะ”

“พี่ขอโทษสำหรับสิ่งที่พี่เคยทำไว้ในอดีต ในฐานะที่พี่เป็นพี่ใหญ่ แต่ตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาในครอบครัว พี่กลับไม่ได้ปกป้องเธอให้ดี ในเวลาที่เธอต้องการความช่วยเหลือ พี่ก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาช่วย”

“ทั้งยังพูดจาตักเตือนเธอด้วยความระแวงอีก ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่พี่ไม่ควรทำ”

ฉู่ลั่วมองฉู่เหิงที่กล่าวคำขอโทษอย่างจริงใจ ก็นิ่งไป

เธอคิดว่าพี่ชายใหญ่มาที่นี่ เพราะต้องการถามเธอว่าเรื่องระหว่างตัวเองกับเวินอวิ๋นเสายังมีความเป็นไปได้ไหม

คิดไม่ถึงเลยว่า ฉู่เหิงจะมาขอโทษเรื่องที่เขาเคยทำเอาไว้ในอดีต

ฉู่ลั่วอึ้งไปแล้ว

ฉู่เหิงเห็นแบบนั้น หัวใจของเขาก็ยิ่งเจ็บปวด รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

“พี่ใหญ่ไม่สามารถขอโทษแทนคนอื่น ๆ ในครอบครัวได้ แต่พี่ใหญ่อยู่ที่นี่เพื่อแสดงจุดยืนให้เห็นว่า ต่อไปพี่ใหญ่จะคอยปกป้องเธออย่างแน่นอน”

ฉู่ลั่วยิ้มบาง “…ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่”

“ไม่ต้องขอบคุณเลย นี่เป็นสิ่งที่พี่ใหญ่ควรทำ” ฉู่เหิงลุกขึ้นยืน เขาบอกว่า “วันนี้พี่จะกลับไปที่ตระกูลฉู่ จะส่งมอบงานในมือให้คนอื่น จากนั้นพี่จะไปตามหาเวินอวิ๋นเสา!”

เขาหยุดชะงักไป “พี่ไม่ได้จะบังคับเธอนะ พี่แค่อยากลองพยายามให้ถึงที่สุด…”

“ถ้าพยายามแล้ว แต่ไม่ได้อะไรล่ะคะ?”

“ถ้าครั้งนี้พี่พยายามแล้ว แต่ยังไม่มีผลลัพธ์อะไร พี่จะไม่บังคับเธอแน่นอน”

เขาจะใจร้ายบังคับเธอได้ยังไง?

ฉู่เหิงออกจากบ้านไปยังตระกูลฉู่แล้ว

หัวหว่านถอนหายใจ พลางถามด้วยความกังวล “คุณหนูฉู่ เส้นสมรสของประธานฉู่จะเอากลับมาได้ไหมคะ?”

คุณหนูฉู่เก่งขนาดนี้ ต้องทำนายออกมาได้แน่

แต่ฉู่ลั่วกลับพูดว่า “นี่เป็นการแต่งงานของเขา ทุกสิ่งที่เขาเลือกที่จะทำ ล้วนพาเขาไปสู่ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน”

เยี่ยนฉวีกับคนรักในวัยเด็ก เป็นเนื้อคู่ที่สวรรค์ลิขิตให้ แต่เพราะความโลเลเพียงชั่วขณะของเขา กลับทำให้ซูเหมยมีโอกาสใช้ประโยชน์จากมัน

ด้ายแดงที่สวรรค์ลิขิตมาให้ขาดสะบั้น

เมื่อวานเธอคำนวณเอาไว้ ว่าฉู่เหิงไม่มีวันได้เจอเนื้อคู่เพียงหนึ่งเดียวของเขาอีกแล้ว แต่เพราะตระกูลฮั่วออกหน้าแทน ทำให้พวกเขาได้พบหน้ากัน

ฉู่ลั่วมองมือตัวเอง ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าสีคราม

โชคชะตาเป็นสิ่งที่ถูกสวรรค์ลิขิตให้ หรือเป็นมนุษย์สร้างขึ้นมาเองเมื่อสามารถเอาชนะสวรรค์ได้กันแน่?

ตอนนี้เธอได้ข้อสรุปแล้ว

ฉู่ลั่วออกแรงกำมือแน่น พร้อมสายตาแน่วแน่

[1] 宋玉 ซ่งอวี้ เป็นนักกวีและนักปราชญ์ เป็นหนึ่งในสี่ผู้ชายที่รูปงามที่สุดในประวัติศาสตร์จีน

[2] 卫玠 เว่ยเจี้ย หนึ่งในสี่ชายหนุ่มรูปงามในประวัติศาสตร์จีน เช่นเดียวกับซ่งอวี้