เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 16 การค้ามนุษย์

บทที่ 16 การค้ามนุษย์

เหลียงเยว่ขอให้คนขับรถขับไปที่หลงอันพลาซ่าตามคำแนะนำของฉู่ลั่ว จนมาถึงศูนย์อาหารชั้นหนึ่งเรียบร้อย

หลงอันพลาซ่ามีคนหลั่งไหลเข้ามาเป็นจำนวนมาก เหลียงเยว่เดินแทรกฝูงชนเข้าไปอย่างรวดเร็วเพื่อตามหาคน

[คนเยอะขนาดนี้จะหาเจอเหรอ?]

[โทรหาแม่สามีสิ!]

[ไม่เห็นที่เธอโทรหาแม่สามีตอนอยู่บนรถเหรอ? อีกฝ่ายไม่รับสายไง]

[บทละครนี้เจ้าของช่องทำออกมาได้ดีเลยนะ น่าตื่นเต้นมาก]

[ฉันพนันได้เลยว่าต้องหาเจอ เพราะนี่เป็นบทละครยังไงล่ะ]

“ไปที่บันไดหนีไฟตรงหัวมุม”

ทันใดนั้นฉู่ลั่วก็พูดออกมา

เหลียงเยว่ไปที่บันไดหนีไฟ เมื่อเข้าไปก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยดังออกมา

“ตกลงกันไว้ว่าหนึ่งแสนนี่ ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นห้าหมื่นล่ะ?” เสียงค่อนข้างแหลมนั้นเป็นเสียงแม่สามีของเธอ

อีกฝั่งเป็นเสียงของผู้ชายพูดว่า “ให้ห้าหมื่นก่อน รอให้เด็กขายออกแล้วฉันจะให้อีกห้าหมื่น”

“ไม่ได้ ถ้าไม่ให้เงินที่เหลืออีกห้าหมื่นตอนนี้ ฉันจะตามหาแกได้ที่ไหน! ตกลงกันไว้ว่าหนึ่งแสนก็ต้องหนึ่งแสน ห้ามขาดแม้แต่นิดเดียว”

น้ำเสียงของชายคนนั้นหนักแน่นขึ้น เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ฉันไม่รู้ว่าเด็กคนนี้มาจากไหนนี่? ไม่รู้ด้วยว่ามีโรคอะไรหรือเปล่า…”

“นี่เป็นหลานของฉันเอง แกดูหน้าตาเธอสิ ดูฉลาดและแข็งแรงขนาดนี้ มีแรงเตะขามากเลยเห็นไหม แกคิดว่าแบบนี้จะมีโรคอะไรไหมล่ะ?”

“ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสะใภ้บอกว่ามีลูกคนเดียวก็พอแล้ว ไม่คิดจะมีลูกคนที่สองอีก ฉันคงไม่เอาหลานสาวมาให้คนอื่นหรอก”

แม่สามีมองหลานสาวในอ้อมแขนด้วยความรังเกียจ “แกรีบเอาเงินมา แล้วเอาเด็กไป กลับไปถึงบ้านฉันจะบอกว่าเด็กหายไปแล้ว จำไว้ว่าต้องพาเด็กออกไปให้ไกลหน่อย อย่าให้ถูกหาเจอล่ะ”

เหลียงเยว่ได้ยินถึงตรงนี้ เธอก็กัดฟันด้วยความโกรธ

ประตูเปิดออกเสียงดัง ‘ปัง!’

แม่สามีเห็นสะใภ้ก็ตื่นตระหนกทันที “เธอมาที่นี่ได้ยังไง!?”

เหลียงเยว่ไม่รอช้า รีบเข้าไปแย่งลูกสาวมาจากมือของอีกฝ่าย แล้ววิ่งออกไปข้างนอก

เมื่อเธอวิ่งออกไป ก็มีผู้ชายวิ่งตามมา

ชายฉกรรจ์รูปร่างสูงใหญ่วิ่งได้เร็ว ไม่นานก็ตามเหลียงเยว่ทัน เขาคว้ามือออกไปดึงผมเธอ พร้อมกับเงื้อหมัด “นังสารเลว แกจะหนีไปก็ได้ แต่ส่งเด็กมาให้ฉัน!”

เหลียงเยว่กอดลูกสาวไว้แน่น อดทนต่อความเจ็บที่หนังศีรษะ “อย่าแม้แต่จะคิด!”

แม่สามีเห็นผู้ชายคิดจะตีเหลียงเยว่ ก็รีบพูดขึ้นว่า “อย่าต่อยท้องนะ อย่าต่อยท้อง! ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะมีลูกชายไม่ได้!”

จากนั้นเธอก็หันไปพูดกล่อมลูกสะใภ้ “ตระกูลจางของพวกเรามีลูกคนเดียวสืบสกุลมาหลายชั่วอายุคน ถ้าไม่มีลูกชายไม่เท่ากับว่าไร้คนสืบทอดเหรอ? ต่อไปเธอจะให้ตระกูลจางของพวกเราเชิดหน้าชูตาอยู่ในหมู่บ้านได้ยังไง?”

“ตอนนี้เลี้ยงเด็กต้องใช้เงินตั้งเท่าไหร่ เลี้ยงลูกชายคนเดียวก็พอแล้ว จะเลี้ยงลูกสาวไปทำไม? ครอบครัวเราเลี้ยงเด็กสองคนไม่ไหวหรอกนะ”

เหลียงเยว่ยังกอดลูกสาวไว้แน่น ปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นทุบตี และปล่อยให้แม่สามีด่า

เด็กอายุเก้าเดือนถูกเสียงรบกวนจนตื่น ก็ร้องจ้าออกมา!

ในตอนนั้น บันไดหนีไฟเต็มไปด้วยเสียงด่าทอและเสียงร้องไห้

“หยุด นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ!” สิ้นเสียงพูด ก็มีชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเข้ามาจับชายฉกรรจ์อีกคนกดลงบนพื้น

ตำรวจอีกคนพุ่งเข้ามาจับกุมตัวแม่สามีไว้ ในขณะที่เจ้าหน้าที่อีกคนมาช่วยประคองเหลียงเยว่ให้ลุกขึ้น “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

เหลียงเยว่ส่ายหน้า “ไม่เป็นอะไรค่ะ”

เหลียงเยว่พยายามอดทนต่อความเจ็บปวด กัดฟันพูดว่า “ฉันต้องการแจ้งความพวกเขาโทษฐานค้ามนุษย์ ฉันมีหลักฐานค่ะ”

ไลฟ์สตรีมในมือถือของเธอยังไม่ปิด ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ถูกถ่ายทอดออกไปหมดแล้ว

[เมื่อกี้เจ้าของช่องก็บอกแล้วว่าให้เธอรอตำรวจมาก่อนค่อยเข้าไป ยังจะบุ่มบ่ามบุกเข้าไปให้ถูกทุบตีฟรี ๆ]

[คอมเมนต์บนยังไม่เคยแต่งงานมีลูกสินะ! ในฐานะคนเป็นแม่ ฉันกล้าบอกให้คุณฟังชัด ๆ เลย ไม่ว่าแม่คนไหน ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ก็บุกเข้าไปทั้งนั้นแหละ!]

[เจ้าของช่องเขียนบทละครได้ดีมาก ยังหากลุ่มคนมาแสดงเป็นตำรวจด้วย แสดงได้เหมือนมาก]