เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 160 กำจัดเธอเลย!

บทที่ 160 กำจัดเธอเลย!

“ใช่ ซุนหย่าจิ้งคนนั้นแหละ!” ซ่งจือหนานชกหมัดลงบนฝ่ามือ “ยัยนั่นเก่งกว่าเธอมาก หลอกเอาทั้งเงินเอาทั้งความรัก ตอนนี้เพื่อนของฉันเสียใจมากที่ยัยนั่นหนีไปแบบนี้ ทำให้เพื่อนของฉันคิดจะฆ่าตัวตาย”

“เร็วเข้า พาตัวเพื่อนเธอออกมาเดี๋ยวนี้ เพื่อนฉันบอกแล้ว อย่าว่าแต่เป็นปีศาจงูเลย ต่อให้เป็นปีศาจจิ้งจอก เขาก็รับได้!”

จิ่งเจียเหยียนส่ายหน้าโวยวาย “ไม่ใช่ย่ะ! ซุนหย่าจิ้งเป็นมนุษย์ เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับพวกนาย! แล้วฉันก็ไม่ใช่พวกเดียวกับเธอด้วย ฉันเพิ่งรู้จักเธอได้ไม่กี่เดือนเอง”

พูดถึงผู้หญิงชื่อซุนหย่าจิ้งคนนี้แล้ว จิ่งเจียเหยียนก็มีสีหน้าชื่นชม

“มนุษย์อย่างพวกนายเจ้าเล่ห์มาก ซุนหย่าจิ้งเก่งสุดยอดเลย เสน่ห์เหลือร้ายยิ่งกว่าปีศาจจิ้งจอกเสียอีก เธอหน้าตาดีสู้ฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ เสียงก็ไม่ได้น่าฟังด้วยซ้ำ แต่ทุกครั้ง…” จิ่งเจียเหยียนเน้นย้ำ “ทุกครั้งเลย เธอมักจะหาผู้ชายที่ดีที่สุดในบรรดาคนกลุ่มเดียวกัน”

จิ่งเจียเหยียนกระทืบเท้า “ฉันเป็นงูสวาทก็ยังต้องแพ้ให้กับมนุษย์คนหนึ่ง พูดไปก็อับอายขายหน้า”

“เดี๋ยวก่อน!” ซ่งจือหนานพูดแทรกจิ่งเจียเหยียน “อะไรคือผู้ชายที่ดีที่สุดในบรรดาคนกลุ่มเดียวกัน? เธอหมายความว่าฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดเหรอ”

จิ่งเจียเหยียนค่อย ๆ หันไปมองอดีตคู่หมั้น พิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า “นายอย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ดีที่สุดในกลุ่มนั้นนะยะ! แต่เพราะนายชอบฉันโดยไม่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมด้วยมากที่สุด ฉันก็เลยเลือกนาย”

ซ่งจือหนานหน้าแดงอย่างอับอาย

นิ้วมือของเขาสั่นระริก เขาพูดอย่างชั่วร้ายว่า “พี่ลั่ววว กำจัดเธอซะ! กำจัดเธอ! เธอต้องเป็นปีศาจร้ายแน่นอน! เธอเล่นกับความรู้สึกของมนุษย์ เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของมนุษย์ และทำลายความรักอันบริสุทธิ์ของมนุษย์ด้วย”

“กำจัดเธอเลย!”

ซ่งจือหนานหอบหายใจอย่างแรงด้วยความโกรธ

จิ่งเจียเหยียนมองฉู่ลั่วด้วยสีหน้าไร้เดียงสา ดวงตาคู่สวยทั้งสองข้างมีน้ำตาเอ่อคลอ เธอพูดอย่างน่าสงสารว่า “ฉันไม่รู้ว่าพูดความจริงต่อหน้ามนุษย์ไม่ได้ ต่อไปฉันจะไม่พูดความจริงแล้วค่ะ”

ซ่งจือหนานโกรธจนต้องกุมหน้าอกไว้ สั่นเทาไปทั้งร่าง

เฉิงยวนเดินเข้าไปตบไหล่เขาพลางเอ่ยว่า “คนเขาก็แค่พูดความจริง หรือว่าเพื่อศักดิ์ศรีของเจ้า นางต้องพูดโกหกหรือ? นางเพิ่งลงจากเขามา มีหลายเรื่องที่นางไม่เข้าใจ”

ซ่งจือหนานหมดคำพูด ในอกของเขาปวดร้าวกว่าเดิม

ซ่งเมี่ยวเมี่ยววิ่งไปอยู่ข้าง ๆ ชายหนุ่ม พลางมองเขาด้วยความเป็นห่วง “น้องชาย อย่าเป็นแบบนี้สิ พวกเราต้องเป็นเด็กที่ซื่อสัตย์นะ”

หัวซ่งจือหนานเริ่มปวดขึ้นมาแล้ว

ร่างกายของเขาสั่นเทิ้ม แอบก่นด่าในใจว่านังงูพิษ ตอแหล！

จิ่งเจียเหยียนเหยียดริมฝีปาก เผยรอยยิ้มภาคภูมิใจออกมา

ซ่งจือหนานที่เห็นดังนั้นก็ยิ่งย่ำแย่ ไม่ไหว สายตาเขามืดมนไปแล้ว

ฉู่ลั่วไม่สนใจพวกเขาที่กำลังสู้กันผ่านทางสายตา แต่เธอถามจิ่งเจียเหยียนว่า “เธอแน่ใจใช่ไหมว่าอีกฝ่ายเป็นมนุษย์?”

จิ่งเจียเหยียนพยักหน้า “แน่ใจค่ะ! เธอเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง แต่วิธีการของเธอยอดเยี่ยมมาก ต่อให้จะเป็นผู้ชายเย็นชามากแค่ไหน ก็หนีไม่พ้นมารยาของเธอ”

“ใช่แล้ว ช่วงแรกที่ฉันกับซ่งจือหนานอยู่ด้วยกัน เธอเคยสอนฉันมาหลายวิธีเลยล่ะค่ะ”

ริมฝีปากของซ่งจือหนานสั่นระริก “เธอหมายความว่า ฉันถูกมารยาของเธอหลอกงั้นเหรอ?”

จิ่งเจียเหยียนเลิกคิ้วเล็กน้อย “แล้วจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ?”

ซ่งจือหนานส่ายหน้า เหมือนสะเทือนใจอย่างมาก “ปีศาจสาวน่ากลัว แต่มนุษย์ผู้หญิงน่ากลัวยิ่งกว่า”

กับเรื่องนี้ จิ่งเจียเหยียนก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ผู้หญิงคนนั้นเก่งมากจริง ๆ แม้แต่เพื่อนของฉันที่เป็นปีศาจจิ้งจอกยังบอกว่าสู้ไม่ไหวเลย”

“แม้แต่ปีศาจจิ้งจอกยังสู้ไม่ได้เหรอ?” สายตาของฉู่ลั่วจริงจังขึ้นมา

ซ่งจือหนานรีบถามว่า “อีกฝ่ายมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ? ตอนนี้เพื่อนของผมกำลังอยากรู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน?”

ฉู่ลั่วเอ่ยถาม “มีดวงชะตาของอีกฝ่ายไหม หรือสิ่งของอะไรก็ได้?”

ชายหนุ่มรีบโทรศัพท์ไปถามหาทันที เพื่อนจึงส่งรูปถ่ายกับวันเดือนปีเกิดมาให้

ฉู่ลั่วรับรูปภาพมาดูแล้วทำการคำนวณอยู่ครู่หนึ่ง ริมฝีปากของเธอกระตุก

ซ่งจือหนานรีบถาม “เป็นยังไงบ้างครับ? หาเจอไหม?”

ฉู่ลั่วมองเขาพลางลังเลอยู่สักพัก “วันเดือนปีเกิด… ไม่ตรงกัน”

ชายหนุ่มเข้าใจได้ในทันที “เวรเอ๊ย! ผู้หญิงคนนั้นให้วันเดือนปีเกิดปลอมมาจริงด้วย!”

“แต่ฉันคำนวณได้แล้วว่าเธออยู่ที่ไหน”

“ที่ไหนครับ?”

“อยู่ที่เมืองเจียงนี่แหละ”

ซ่งจือหนานส่งเสียงเย็นชาออกมา “ผมอยากเจอผู้หญิงคนนี้สักหน่อย อยากรู้ว่าเธอจะแน่สักแค่ไหน?”

จิ่งเจียเหยียนมองเขาอย่างระแวดระวัง ก่อนจะพูดกับฉู่ลั่วว่า “ฉันจะไปด้วย”

เฉิงยวนเอ่ย “ข้าก็จะไป ข้าก็จะไป”

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวดึงกระโปรงเฉิงยวน “หนูก็จะไป หนูก็จะไปด้วย”

ฉู่ลั่วสรุป “โอเค ไปด้วยกันหมดนี่แหละ”