เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 162 ตายอย่างอนาถ

บทที่ 162 ตายอย่างอนาถ

“ฉันไม่ได้หลอกเอาเงินนะคะ พวกเขาซื้อของให้ฉันให้เงินฉัน ก็มาจากความเต็มใจของพวกเขาเอง ทั้งเรื่องเซ็นชื่อและทำข้อตกลงด้วย”

ซุนหย่าจิ้งหยิบมือถือออกมา แล้วโชว์รูปสัญญาให้ดู “เห็นชัดแล้วใช่ไหมคะ คุณชายว่านเต็มใจให้เงินห้าสิบล้านกับฉันเอง”

ซ่งจือหนานอ่านเสร็จ ก็ทำเสียงเย็นชา “เหล่าว่านคิดว่าจะได้แต่งงานกับเธอ ก็เลยเซ็นชื่อให้ยังไงล่ะ ใครจะไปคิดว่าเธอได้เงินแล้วจะชิ่งหนีไป!”

ซุนหย่าจิ้งพูดอย่างเสียใจว่า “แต่ตอนที่เขาให้เงินฉัน เขาก็ไม่ได้บอกนี่ว่าต้องแต่งงานก่อนถึงจะให้เงิน!”

ซ่งจือหนานหมดคำพูด

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อน หลังถามเสร็จ และได้รับคำตอบที่แน่นอนกลับมา สุดท้ายก็โดนกรอกอาหารหมาใส่ปาก ได้แต่กระทืบเท้าด้วยความโมโห “อะไรทำให้คิดว่าเงินจะรั้งเธอไว้ได้ นายอยากรั้งเธอไว้ก็เลยให้เงินไป เหล่าว่าน นาย…”

ไม่รู้อีกฝ่ายพูดอะไร ซ่งจือหนานถึงได้ด่าเขาใหญ่โตว่าเป็นพวกคลั่งรักจนหน้ามืดตามัว ก่อนจะตัดสายไป

เขาขยี้ผมตัวเอง แล้วถามซุนหย่าจิ้งว่า “ตอนนี้เธอมีสองทางเลือก ทางแรกคือคืนเงินมา ทางที่สองแต่งงานกับเหล่าว่าน เหล่าว่านบอกว่าถ้าเธอไม่ยอม เขาก็จะใช้อิทธิพลของตระกูลว่าน ทำให้เธอแต่งงานกับเขา”

ซุนหย่างจิ้งที่สงบมาตลอด ในที่สุดสีหน้าก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป

เธอขมวดคิ้วและกัดฟัน “ฉันไม่มีทางแต่งงานกับเขา”

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็เอาเงินมาคืน”

“เงินเหลืออยู่แค่ยี่สิบล้านค่ะ”

“เงินห้าสิบล้าน! ผ่านไปแค่ไม่กี่วันเธอใช้เงินไปเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?”

ซุนหย่าจิ้งบอกไปตามตรง “ฉันตั้งใจจะปักหลักอาศัยอยู่ที่เมืองเจียง ก็เลยซื้อบ้านเดี่ยวในเมืองเจียงไว้หนึ่งหลัง ซื้อเฟอร์นิเจอร์ แล้วก็ซื้อของอีกหลายอย่างเลยค่ะ ก็เลยใช้เงินไปเยอะขนาดนี้ไงคะ!”

“ถ้าอย่างนั้นก็เอาของไปขาย แล้วเอาเงินมาคืน”

ซุนหย่าจิ้งพูดอย่างไม่ยินยอม “ต่อให้เอาไปขาย ก็ได้เงินมาไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ อีกอย่าง คุณชายว่านก็โรคจิต ฉันจะแต่งงานกับเขาได้ยังไง!”

เธอยกกระโปรงของตัวเองขึ้น บนขาขาวนั้นมีร่องรอยฟกช้ำอยู่หลายรอย “คุณชายว่านดื่มจนเมา แล้วชอบทุบตีคนอื่น ถ้าฉันแต่งงานกับเขาจริง ไม่แน่ว่าวันหนึ่งฉันอาจจะถูกเขาตีจนตาย”

ซุนหย่าจิ้งดูแลผิวพรรณเป็นอย่างดี ผิวของเธอขาวละมุนมาก ทำให้รอยฟกช้ำดูรุนแรงขึ้นกว่าเดิม

“ไม่ใช่ลูกผู้ชาย…”

“ตัวเองทุบตีผู้หญิง แล้วยังคิดจะให้คนอื่นแต่งงานกับเขาอีก! สารเลว!”

จิ่งเจียเหยียนเอ่ยคำผรุสวาทออกมา ตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา “ไม่ต้องคืนเงินหรอก! ฉันจะคอยดูว่าเขาจะทำอะไรหย่าจิ้งได้ ผู้ชายหมา ๆ แบบนั้น ต้องคิดบัญชีให้สาสม”

ซ่งจือหนานเห็นรอยฟกช้ำบนร่างกายซุนหย่าจิ้ง ก็พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ

ที่จริงเขาก็เคยได้ยินมาหลายครั้งว่าเหล่าว่านมีนิสัยชอบลงไม้ลงมือ แต่ก่อนหน้านี้เพียงได้ยินคนอื่นเล่ามาเท่านั้น ไม่เคยได้เห็นกับตาตัวเอง

ตอนนี้ตัวอย่างที่มีชีวิตวางอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาไม่เชื่อไม่ได้

ซุนหย่าจิ้งปล่อยกระโปรงลง “ฉันแต่งงานกับคุณชายว่านไม่ได้ เงินห้าสิบล้านนี้ก็ถือว่าคุณชายว่านให้มาเป็นค่ารักษาฉันแล้วกันค่ะ แล้วฉันจะไม่ฟ้องร้องเรื่องที่เขาเจตนาทำร้ายฉัน”

ซ่งจือหนานน้ำท่วมปาก “…”

ซุนหย่าจิ้งเห็นเด็กหนุ่มเงียบไป ก็รู้ว่าตนเองทำให้เขายอมได้แล้ว

ถูกตีนิดหน่อยแลกกับห้าสิบล้าน ยังไงก็คุ้ม!

เธอลำพองอยู่ในใจ

แต่ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้น “เธอเริ่มใช้เสน่ห์ที่มีมาตั้งแต่อายุสิบหก ถ้าถูกใจคนไหน เธอจะใช้ทุกวิถีทางมาทำลายความสัมพันธ์ของอีกฝ่าย หลังจากได้มาแล้ว ก็สลัดทิ้งทันที”

“จนถึงวันนี้ก็เป็นเวลาสิบสี่ปีแล้ว”

ซุนหย่าจิ้งไม่ได้รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย แต่กลับประหลาดใจมากกว่า “คุณเก่งขนาดนี้จริงเหรอเนี่ย? ในไลฟ์ไม่ใช่บทละคร ฉันบอกเลยว่ามันไม่ใช่บทละคร!”

เทียบกับความตื่นเต้นของเธอ คนอื่นต่างมองไปที่ฉู่ลั่ว เฝ้ารอให้พูดต่ออย่างใจจดใจจ่อ

เพราะพวกเขามองออกว่าท่าทางของเธอดูตึงเครียดขึ้นมาก

“คนที่ถูกคุณสลัดทิ้งไป หันกลับมาทำร้ายผู้บริสุทธิ์คนอื่น การกระทำเหล่านี้ล้วนเป็นการบ่อนทำลายศีลธรรม”

“ต้นเหตุมาจากคุณ ดังนั้นพวกเขาทำเรื่องชั่วร้ายมากเท่าไหร่ เวรกรรมก็จะกลับมาตกที่คุณ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของซุนหย่าจิ้งค่อย ๆ หายไป

ฉู่ลั่วพูดต่อว่า “ไม่สังเกตเหรอ? แม้ว่าโชคด้านความรักของคุณจะดีมาก แต่ก็ไม่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อน?”

ซุนหย่าจิ้งครุ่นคิด ในใจเริ่มสั่นสะท้าน

เหมือนจะเป็นแบบนี้จริง ๆ

เมื่อก่อนเธอไม่เคยเจอคนที่ชอบลงไม้ลงมือแบบคุณชายว่านเลยสักครั้ง

ก่อนหน้านี้เธอยังเคยเจออีกคนหนึ่ง ครอบครัวมีเงินเยอะมาก แต่เป็นลูกแหง่ติดแม่ จนไม่กล้าใช้เงินมือเติบ

ไม่เหมือนเมื่อก่อน คนที่เธอได้มาล้วนเป็นคนโดดเด่นในหมู่ผู้ชายดี ๆ

พวกเขาเหล่านั้นล้วนเป็นคนรวยที่มีชื่อเสียง ผู้หญิงจากตระกูลดังต่างก็แย่งชิงอยากได้มาเป็นคู่แต่งงาน

แต่ตอนนี้…

ฉู่ลั่วกล่าวต่อ “โชคของคุณย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ ต่อให้ในอนาคตคุณไม่ใช้มารยากับใครอีก แต่ก็จะมีความรักมาส่งให้คุณถึงหน้าประตู ถึงอยากปฏิเสธก็ปฏิเสธไม่ได้”

“ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่ คนที่เคยถูกคุณทำร้ายก็จะยิ่งทำเรื่องไร้คุณธรรมมากขึ้น ผลกระทบที่คุณได้รับก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้น”

ซุนหย่าจิ้งถามเสียงสั่น “กรณีเลวร้ายที่สุดคือ…”

เธอรู้ดีว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ตัวเองล้อเล่นกับหัวใจผู้ชายไปมากขนาดไหน

มีผู้ชายที่บริสุทธิ์กี่คนที่ถูกทำลายด้วยมือเธอ

หากหลายปีมานี้ คนพวกนั้นหันกลับมาเอาคืนคนอื่นในสังคม แบบนั้นเธอคง…

“ตาย… และยังตายอย่างอนาถด้วย”