เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 185 นายทำอะไรได้บ้าง

เมื่อฮั่วเซียวหมิงเปิดน้ำอุ่น ก็มีไอน้ำฟุ้งขึ้นมาทันที

ท่ามกลางไอน้ำหนา ชายหนุ่มมองดูร่างกายของตนเองในกระจก

สองปีแล้ว ที่เขาต้องให้อาหารทางสายยาง

ผิวขาวซีดไร้สีเลือด ร่างกายที่ซูบผอม แม้แต่เนื้อก็มีอยู่ไม่มาก… ไม่ต้องพูดถึงกล้ามเนื้อเลย

ฮั่วเซียวหมิงขยับเข้าไปมองใบหน้าตัวเองใกล้ ๆ

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ค้นหารูปก่อนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์

แล้วเทียบกับตัวเองในกระจก ใบหน้าที่เคยมีชีวิตชีวา ตอนนี้กลับซูบผอมและขาวซีด

ฮั่วเซียวหมิงวางโทรศัพท์มือถือลง มือทั้งสองข้างเท้าอยู่ที่เคาน์เตอร์ พลางถอนหายใจออกมา

เราจะเอาหน้าเหมือนคนป่วยแบบนี้ไปให้ฉู่ลั่วเห็นได้ยังไง

สำหรับเขา ต่อให้อยู่ในรูปร่างของวิญญาณ ก็ยังดูดีกว่าสภาพคนป่วยที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก!

…

วันต่อมาเมื่อฉู่ลั่วตื่นขึ้นมา ก็ได้ยินเรื่องของฮั่วเซียวหมิงจากปากของเฉิงยวนและซ่งเมี่ยวเมี่ยว

เฉิงยวนนอนคว่ำอยู่บนโซฟา ท่าทางอิจฉามาก

“ฮั่วเซียวหมิงมาตอนกลางดึก เขาไม่กล้ารบกวนเจ้า ได้แต่อยู่ข้างล่างท่าทางน่าสงสาร”

ฉู่ลั่วทานอาหารเช้าอย่างเรียบเฉย

หัวหว่านก็ทานอาหารเช้าอยู่ข้าง ๆ พลางถามฉู่ลั่วว่า “คุณหนูคะ ถ้าผู้อำนวยการฮั่วมา ฉันต้องต้อนรับยังไงดีคะ?”

ฉู่ลั่วหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดปาก แล้วหยิบบัตรใบหนึ่งออกจากกระเป๋ากางเกงส่งให้หัวหว่าน ก่อนจะบอกกับเธอว่า “ทางนี้ไม่มีอะไรให้เธอจัดการแล้ว บัตรใบนี้มีเงินอยู่หนึ่งล้าน เธอเอาบัตรไป แล้วพาพวกเขาสองคนออกไปซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่ กับของที่จำเป็นต้องใช้”

เฉิงยวนถอนหายใจ เธอยกกระโปรงตัวเองแล้วหมุนตัวหนึ่งรอบ “ซื้อมาแล้วข้าก็ใส่ไม่ได้! ทำได้แค่มองเท่านั้นแหละ”

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวก็เท้าคางรูปไข่ของเธอ พร้อมกับบ่นพึมพำด้วยความผิดหวัง

ฉู่ลั่วบอกพวกเธอว่า “ฉันเพิ่งคิดค้นยันต์แบบใหม่ขึ้นมาได้ สามารถทำให้วิญญาณสวมใส่เสื้อผ้า และปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนได้”

เฉิงยวนดวงตาเป็นประกาย เธอรีบลอยไปตรงหน้าฉู่ลั่ว วางมือบนไหล่ของฉู่ลั่วด้วยความตื่นเต้น “จริงเหรอ? จริงเหรอ!? เจ้าไม่ได้หลอกข้าใช่ไหม”

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวก็ดีใจจนลอยไปลอยมาทั่วห้อง

หัวหว่านหยิบบัตรขึ้นมา ปากก็พูดว่า “คุณหนู มากขนาดนี้ไม่ดีมั้งคะ! ฉันเพิ่งทำงานได้ไม่นาน ก็ใช้เงิน…”

ฉู่ลั่วเงียบงัน “…”

เธอมองมือของหัวว่านที่เก็บบัตรไปพร้อมริมฝีปากขยับมุบมิบ แต่พยายามกดคำพูดในใจไว้

หญิงสาวพูดเพียงว่า “เธอทำได้ดีมาก นี่เป็นรางวัล พาพวกเขาไปด้วยล่ะ!”

เฉิงยวนกอดไหล่ของหัวหว่านด้วยความตื่นเต้น สองสาวพากันกรีดร้องด้วยความดีใจอย่างห้ามไม่อยู่

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวซบลงบนตักของฉู่ลั่ว “พี่ลั่วลั่ว หนูซื้อตุ๊กตาได้ไหมคะ?”

“ได้”

“ซื้อตุ๊กตาเจ้าหญิงได้ไหมคะ?”

“ได้”

“ซื้อกระโปรงเจ้าหญิงได้ไหมคะ? กระโปรงเจ้าหญิงสโนวไวท์”

“ได้!”

หัวหว่านพาพวกเฉิงยวนออกไป ภายในห้องพลันเงียบสงบขึ้นมาทันที

ฉู่ลั่วนั่งขัดสมาธิบำเพ็ญภายใต้สภาพแวดล้อมอันเงียบสงบนี้

[ผมสงสัยว่าคุณคิดว่าพวกเขาเสียงดังน่ารำคาญ ถึงได้ให้พวกเขาออกไปข้างนอกกัน]

เธอเงียบงัน “…”

[นายหญิง คุณจะไลฟ์สตรีมหรือเปล่า ช่วงนี้คุณได้รับความนิยมสูงมาก การไลฟ์สตรีมจะทำให้ได้รับพลังวิญญาณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว]

ฉู่ลั่วเอ่ย “การไลฟ์สตรีมได้รับพลังวิญญาณก็จริง แต่เป็นพลังวิญญาณที่ฉันบำเพ็ญไว้ในอดีตซึ่งสามารถใช้หมดไปได้ แต่พลังวิญญาณที่ได้จากการบำเพ็ญ… เป็นของร่างกายในตอนนี้ของฉัน”

วิธีหนึ่งคือได้รับมาหนึ่งครั้งก็หมดไป อีกวิธีคือทำให้พลังคงอยู่ถาวร

เธอจึงยินยอมที่จะฟื้นพลังวิญญาณขึ้นมาช้า ๆ

ระบบตกใจเป็นอย่างมาก

[นายหญิง คุณทดสอบเรื่องนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมผมไม่รู้เลย!]

ระบบรีบตรวจสอบพลังวิญญาณในร่างกายของฉู่ลั่ว

[เหมือนที่นายหญิงบอกจริง ๆ พลังวิญญาณที่คุณบำเพ็ญมาด้วยตัวเองชำรุดเสียหายได้ แต่มันจะไม่สูญหายไปหลังจากการใช้งาน]

ระบบเอ่ยชื่นชม

[นายหญิง คุณฉลาดเกินไปแล้ว เรื่องพวกนี้คุณยังทดสอบจนรู้ได้]

ฉู่ลั่วเอ่ยเสียงเรียบ “มีระบบไร้ประโยชน์แบบนายอยู่ด้วย ฉันจะไม่ฉลาดได้ยังไง?”

[…]

พูดไปพูดมา ทำไมถึงโดนด่าเองได้ล่ะ!

ระบบเงียบไปประมาณครึ่งชั่วโมงเพราะความหดหู่ ก่อนจะกระโจนออกมาอีกครั้ง

[นายหญิง ผมต้องกอบกู้ชื่อเสียงของตัวเองสักหน่อย ผมเองก็เก่งมากนะ!]

ฉู่ลั่วเมินเฉย “…”

ระบบโกรธมาก

[ผมเก่งมากจริง ๆ นะ]

ฉู่ลั่วถาม “นายมีวิธีให้ฉันหลบหนีจากเคราะห์กรรมครั้งนี้ได้ไหม?”

[ไม่มี]

“ทำให้พลังวิญญาณของฉันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วได้ไหม?”

[ไม่ได้]

นายหญิงเริ่มเลิกคิ้วสงสัย “นาย… ทำอะไรได้บ้าง?”

[…]