เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 204 มาเป็นเมียน้อย

จอมนางคู่บัลลังก์ชะงักไปชั่วขณะ เธอหันกลับมามองกล้องอย่างประหลาดใจ “ไม่มีความสุข? ทำไมเหรอคะ”

ฉู่ลั่วเอ่ย “ถ้าครั้งนี้คุณเลือกที่จะไป คุณจะทำสำเร็จ แต่ไม่มีทางมีความสุข”

หลังจากเงียบไปสักพัก เจ้าของช่องก็พูดย้ำว่า “ไม่ใช่แค่ไม่มีความสุข แต่จะนำโชคร้ายมาให้ด้วยค่ะ”

จอมนางคู่บัลลังก์สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายหน้าแรง ๆ “ฉันไม่เชื่อ ฉันรักเขาขนาดนั้น เขาเองก็รักฉันมาก พวกเราอยู่ด้วยกัน จะไม่มีความสุขได้ยังไง?”

“คุณอย่าพูดไร้สาระ ถ้าคุณยังพูดไร้สาระอีก ฉันจะกดรายงานคุณ!”

ฉู่ลั่วเงียบงัน “…”

[คุณเจ้าของช่อง เราต้องการสันติไม่ใช่แตกแยก คนเขาพยายามไล่ตามความรักของตัวเอง มันผิดตรงไหนล่ะ? ต่อให้ผลลัพธ์จะออกมาไม่ดี แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พยายามแล้ว หลังจากนี้ไม่มีทางเสียใจแน่]

[ถ้าขอแต่งงานสำเร็จ อนาคตเป็นยังไงไม่ต้องพูดถึง อย่างน้อยตอนนี้พวกเขาก็มีความสุข]

[ท่านปรมาจารย์ คุณอาจจะไม่เข้าใจ สำหรับคนบางคน ความรักเป็นสิ่งสำคัญ ต่อให้สุดท้ายจะชอกช้ำ พวกเขาก็ต้องผ่านไปให้ได้]

[ท่านปรมาจารย์ คุณเก่งมากไม่ใช่เหรอ? คุณทำให้อนาคตของพวกเขาดีขึ้นได้ไหม?]

ความคิดเห็นนี้ดึงดูดความสนใจของจอมนางคู่บัลลังก์ ดวงตาเป็นประกายของเธอมองฉู่ลั่วอย่างมีความหวัง “ใช่ค่ะท่านปรมาจารย์ ถ้าคุณทำให้ความรักของพวกเราได้ลงเอยกัน เท่าไหร่ฉันก็ยอมจ่าย!”

เมื่อเผชิญกับแววตาคาดหวังของอีกฝ่าย ฉู่ลั่วยังคงส่ายหน้า “ถ้าคุณจะไปขอแต่งงานจริง ฉันก็บอกคุณได้แค่ว่า คุณจะทำสำเร็จ แต่ผลลัพธ์ไม่มีทางมีความสุข”

จอมนางคู่บัลลังก์เงียบไปหลายวินาที ก่อนจะยิ้มออกมา “ไม่มีทาง ขอแค่พวกเราได้อยู่ด้วยกัน จะต้องมีความสุขแน่นอน!”

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะพูดด้วยท่าทางจริงจังต่อหน้ากล้อง “ฉันจะพาพวกคุณไปดู ว่าฉันมีความสุข!”

เธอไม่ได้ตัดการเชื่อมต่อไลฟ์สตรีม แต่หยิบโทรศัพท์มือถือ เรียกรถ ก่อนจะไปถึงด้านนอกโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง

[ว้าว โรงแรมห้าดาว]

[นี่เหมือนจะเป็นโรงแรมที่มีชื่อเสียงในซีเฉิงนะ ได้ยินว่าวันนี้มีงานแต่งงานของตระกูลร่ำรวยสองตระกูล บรรยากาศครึกครื้นมาก]

[ที่แท้พี่สาวก็เป็นคนซีเฉิงนี่เอง ซีเฉิงมีแต่คนสวยจริงด้วย เมื่อก่อนผมก็เรียนมหาวิทยาลัยที่ซีเฉิง]

จอมนางคู่บัลลังก์ปรากฏตัวในชุดเจ้าสาว ในตอนนี้เองเธอดึงดูดความสนใจของทุกคนที่โถงรับแขกไปจนหมด

ทันใดนั้นเพื่อนเจ้าสาวที่สวมชุดสีม่วงหลายคนก็ออกมาจากลิฟต์ แล้วพุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าย่ำแย่

“หลี่เวย เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?” หนึ่งในนั้นคว้าแขนเจ้าของแอ็กเคานต์จอมนางคู่บัลลังก์เอาไว้ “สร้างความวุ่นวายพอหรือยัง”

หลี่เวยดูตัวเล็กนิดเดียวแต่กลับมีแรงเยอะมาก เธอผลักเพื่อนเจ้าสาวหลายคนออกไปพร้อมกัน “ฉันมาทำอะไรเหรอ? ฉันมาตามหารักแท้ยังไงล่ะ!”

“เจียงหวายกับฮวานฮวานจะแต่งงานกันแล้ว เธอจะมาเป็นเมียน้อยเหรอ!?”

หลี่เวยเชิดคางขึ้นเล็กน้อย พูดอย่างอวดดีและดื้อรั้นว่า “แต่คนที่เจียงหวายชอบ คือฉัน!”

“ธ… เธอมียางอายบ้างหรือเปล่า! เจียงหวายกับฉินฮวานมีความสัมพันธ์ที่ดีขนาดนั้น เธอถือสิทธิ์อะไรมาคิดว่าคนที่เจียงหวายชอบคือเธอ”

หลี่เวยไม่พูดอะไร เพียงจัดกระโปรงของตนเอง “เจียงหวายชอบฉันหรือเปล่า พวกเธอถามต่อหน้าเขาก็รู้แล้ว!”

ฉู่ลั่วเงียบงัน “…”

ชาวเน็ตในช่องไลฟ์สตรีมก็เหมือนกัน “…”

[นี่มันสถานการณ์อะไรเนี่ย ฉันนึกว่าเธอเป็นคนที่กล้าหาญเพราะความรัก ที่ไหนได้ใจกล้าที่จะเป็นมือที่สามหรอกเหรอเนี่ย?!]

[คนคลั่งรักสมัยนี้ไร้ยางอายกันหมดเลยเหรอ? แถมยังกล้าไลฟ์สตรีมอีก หน้าหนาเกินไปแล้วมั้ง!]

[ฉันอยากยืมเครื่องย้อนเวลาของโดราเอม่อนจริง ๆ ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน แล้วทุบตัวเองให้ตาย]

[เธอไร้ยางอายขนาดนั้นได้ยังไง!]

[แต่ว่า… เธอก็ไม่ได้ทำผิดนะ เพื่อความรักของตัวเอง ลองใจกล้ากับมันสักครั้ง ก็ไม่ได้ผิดอะไร]

[ล่มงานแต่งชาวบ้าน ไม่ผิดกับผีน่ะสิ]

[คนเขาจะแต่งงานแล้ว ยังไปขอแต่งงานอีก สมองมีปัญหาเหรอ?]

หลี่เวยขึ้นลิฟต์ไปแล้ว เธอเห็นข้อความของคนที่ต่อว่าในไลฟ์สตรีม “แต่คนที่เจียงหวายรักคือฉันนะ! เขารักฉัน แต่ต้องแต่งงานกับคนอื่น แบบนี้มันคือความเจ็บปวดของทั้งสามคนเลยไม่ใช่เหรอ?”

ฉู่ลั่วถาม “ทำไมคุณถึงมั่นใจว่าคนที่อีกฝ่ายรักคือคุณ?”

หลี่เวยแสดงสีหน้าเขินอายแต่ก็อวดดี “ถ้าเขาไม่รักฉัน ทำไมหลังจากที่รู้ว่าฉันไม่สบาย ถึงยอมฝ่าฝนที่ตกหนักมาดูอาการฉัน ถ้าเขาไม่รักฉัน ทำไมถึงรู้ว่าฉันกลับบ้านคนเดียวทุกเย็น ทั้งยังห่วงความปลอดภัยของฉัน และไปส่งที่บ้าน รู้ว่าตอนที่ฉันอยู่ข้างนอกแล้วถูกคนรังแก เขาก็ขึ้นเครื่องมาหาในชั่วข้ามคืน เพื่อจะออกหน้าให้ฉัน…”

หลี่เวยถามต่อหน้ากล้อง “ถ้าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ความรัก แล้วความรักคืออะไรล่ะ?”

ฉู่ลั่วไม่พูดอะไร

ผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีมต่างก็เงียบเช่นกัน