เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 205 ยอดนักเรียกร้องความสนใจ

บทที่ 205 ยอดนักเรียกร้องความสนใจ

ผ่านไปพักหนึ่งลิฟต์ก็เปิดออก หลี่เวยเชิดอกขึ้น แล้วมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานแต่งงาน!

ระหว่างทาง ญาติของฝ่ายชายและฝ่ายหญิงต่างก็มองเธอด้วยความประหลาดใจ

ทันใดนั้นเอง ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในชุดเจ้าบ่าวก็พุ่งเข้ามาคว้าแขนของเธอไว้ แล้วลากไปที่ทางเดินไร้ผู้คน “เธอมาทำอะไร?”

หลี่เวยมองเขาอย่างเสน่หา ขอบตาแดงก่ำ “ฉันมาขอแต่งงานค่ะ”

เธอหยิบแหวนออกมาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง แล้วพูดกับเจียงหวายด้วยความรักใคร่ “เจียงหวาย ฉันรักนาย ฉันรักนายมาสิบปีแล้ว หัวใจดวงนี้ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย”

“แหวนเพชรวงนี้ ฉันใช้เงินเก็บจากเงินเดือนสิบปีซื้อมา มันแพงมาก แล้วก็เป็นแบบที่นายชอบด้วย”

“เจียงหวาย นายยินดีจะแต่งงานกับฉันไหม?”

เจียงหวายมองหลี่เวยที่คุกเข่าข้างเดียวเงียบ ๆ เขาก้มหน้าลง ไม่พูดอะไร

หลี่เวยยังคงคุกเข่าอยู่อย่างนั้น และรอคอยด้วยรอยยิ้ม

จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทำลายความเงียบระหว่างคนสองคน

“เจียงหวาย คุณกำลังทำอะไรคะ? พิธีจะเริ่มแล้วนะ” สาวสวยในชุดแต่งงานอีกคนปรากฏตัวขึ้น เธอทำเหมือนมองไม่เห็นหลี่เวยที่นั่งคุกเข่าอยู่ แต่ตรงเข้าไปคว้าแขนของเจียงหวาย “พ่อกับแม่กำลังรอพวกเราอยู่ ไปเถอะ!”

เจียงหวายถูกดึงจากไปด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี แต่หลังจากเดินไปได้สองก้าว ก็หันกลับมามองหลี่เวย “เธอลุกขึ้นแล้วกลับไปเถอะ ฉัน… ฉันจะแต่งงานแล้ว”

หลี่เวยหน้าขาวซีด ร่างกายสั่นเทา น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา “เจียงหวาย ฉันกำลังขอนายแต่งงาน นายยังไม่ได้ตอบฉันเลย?”

เจียงหวายเงียบไป

ฉินฮวานเงยหน้ามองเจียงหวายช้า ๆ “เจียงหวาย เธอขอคุณแต่งงาน คุณควรตอบกลับเธอสิ!”

เจียงหวายค่อย ๆ เงยหน้ามองหลี่เวย บนใบหน้าของหลี่เวยยังมีน้ำตา แต่ยังยิ้มอ่อนโยน และรอคอยเขา

แววตาของเจียงหวายวูบไหวอย่างไม่อาจอดกลั้นได้ เขาหันหน้าหนีแล้วพูดเสียงเบา “ฉันจะแต่งงานแล้ว เธอกลับไปเถอะ!”

“แล้วนายรักเธอหรือเปล่า?” หลี่เวยยืนขึ้น เค้นถามเจียงหวาย

ฉินฮวานก็มองเจียงหวายเช่นกัน “บอกเธอไปสิ ว่าคนที่คุณรักคือใคร?”

เจียงหวายมองหลี่เวยสลับกับฉินฮวาน เขาสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วพูดด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว “หลี่เวย ฉันไม่ได้รักเธอ ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกเธอไปแล้ว ฉันเคยบอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอสารภาพรักแล้ว ว่าฉันไม่ได้รัก”

“ฉันรักฮวานฮวาน ฉันจะแต่งงานกับเธอ!”

หลี่เวยชะงักไปหลายวินาที ตอนที่เจียงหวายกับฉินฮวานหันหลังกำลังเดินจากไป เธอก็พูดขึ้นมาเสียงดัง “เจียงหวาย ถ้านายไม่ชอบฉันจริง แล้วทำไมถึงคุยกับฉันทุกวัน? ทำไมต้องเป็นห่วงว่าฉันจะป่วยหรือบาดเจ็บ ทำไมต้องสนใจด้วยว่าฉันจะมีแฟนหรือเปล่า…”

“นายไม่ชอบฉันจริงเหรอ? หรือนายไม่กล้ายอมรับว่านายรักฉันกันแน่?”

พูดจบ หลี่เวยก็ยกกระโปรงขึ้น เธอเดินเข้าไปพลางเอ่ยว่า “ถ้านายไม่ชอบฉันจริง ก็ปล่อยให้ฉันไปตายเถอะ!”

เจียงหวายที่ยืนอยู่ที่เดิมชะงักไปครู่หนึ่ง เกือบจะวิ่งตามไปโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ถูกฉินฮวานดึงแขนเอาไว้ “เจียงหวาย หลายปีมานี้ถ้าเธอไม่บอกว่าจะกระโดดตึก ไม่ก็บอกว่าจะกรีดข้อมือ ไม่ก็กินยาตาย ทุกครั้งเธอหลอกคุณมาตลอด แล้วทำไมถึงหลงกลเธอทุกครั้ง”

สายตาของเจียงหวายมองตามหลี่เวยไปด้วยความร้อนใจ “ฮวานฮวาน นั่นชีวิตคนคนหนึ่งเลยนะ ผมไม่สนใจไม่ได้หรอก!”

“รอให้ผมช่วยเธอลงมาก่อน พอผมเกลี้ยกล่อมเธอได้ พวกเราก็จะแต่งงานกัน ผมจะรีบกลับมา!”

เจ้าบ่าวดึงแขนตัวเองออกแล้ววิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้า

ฉินฮวานผู้เป็นเจ้าสาวยืนนิ่งอยู่ที่เดิมพักหนึ่ง ก่อนจะตามขึ้นไป…

ไลฟ์สตรีมยังคงดำเนินต่อไป กล้องสั่นไหวไปมาตามการเคลื่อนไหวของหลี่เวย

มันสั่นอย่างรุนแรงจนผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีมเวียนหัวกันไปหมด

[ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม! ฉันกำลังเจอกับผู้หญิงตอแหลเหรอเนี่ย?]

[ตอแหลอะไร เธออย่าดูถูกผู้หญิงตอแหลนะ! นี่เขาเรียกว่าพวกเรียกร้องความสนใจ! สุดยอดคนเรียกร้องความสนใจ! ถุย ถุย ถุย…]

[ว่าไปแล้ว พวกเธอยังจำที่ท่านปรมาจารย์พูดก่อนหน้านี้ได้ไหม! ท่านปรมาจารย์บอกว่า เธอจะขอแต่งงานสำเร็จ แต่จะไม่มีความสุข]

[อะไรนะ! พี่ชายคนนั้นจะทิ้งคู่หมั้นเพื่อไปอยู่กับยัยตอแหลนี่เหรอ]

[บอกแล้วว่าอย่าสบประมาทผู้หญิงตอแหล ช่วยเรียกเธอว่ายัยคนชอบเรียกร้องความสนใจด้วย!]

[ยัยนี่เรียกร้องความสนใจได้สุดโต่งจริง ๆ นี่สิคือพวกไร้สามัญสำนึกของแทร่!]

[เมื่อก่อนฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนเรียกร้องความสนใจ ตอนนี้ถึงได้รู้ว่า… ฉันแค่สับสนเท่านั้น]