เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 206 เจ้าสาวรู้ไหม
ทันใดนั้นภาพก็เปลี่ยนไป หลี่เวยข้ามราวกั้นออกไปแล้ว มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ ส่วนมืออีกข้างจับราวกั้น กำลังรอคอยอย่างสงบท่ามกลางความวุ่นวาย
เธอมองไปที่กล้อง ลมพัดผมของเธอสยาย ก่อนจะบอกกับผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีมอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “เขารักฉัน เขาก็แค่ไม่กล้ายอมรับเท่านั้นเอง!”
“ท่านปรมาจารย์ ฉันจะทำให้คุณเห็น ว่าฉันกับเขาจะมีความสุข ฉันกับเขาจะต้องมีความสุขแน่นอน”
ฉู่ลั่ว “…”
ผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีม “…”
“หลี่เวย เธอทำอะไร? ลงมานะ”
หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า “เจียงหวาย ทำไมนายถึงไม่ยอมรับว่านายชอบฉัน?”
เจียงหวายย้ำ “เธอช่วยลงมาก่อนได้ไหม?”
“ฉันรักนายมาสิบปี เจียงหวายฉันรักนายมาสิบปี ฉันตั้งใจเรียนอย่างหนักก็เพื่อนาย เปลี่ยนตัวเลือกเข้ามหาวิทยาลัยก็เพื่อนาย พยายามเก็บเงินก็เพื่อนาย นายไม่ชอบหน้าตาของฉัน ฉันก็ไปทำศัลยกรรม” หลี่เวยชี้ที่ใบหน้าของตน “ใบหน้านี้ของฉัน ศัลยกรรมออกมาตามที่นายชอบทุกอย่าง”
น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนขึ้น “เวยเวย เธอลงมาก่อนดีไหม? มีเรื่องอะไร เราลงมาคุยกัน”
“ไม่ ฉันจะพูดตอนนี้ ถ้าฉันไม่พูดตอนนี้ ต่อไปฉันก็ไม่มีโอกาสได้พูดแล้ว” หลี่เวยสะอื้น “ฉันคิดมาตลอดว่าสักวันนายคงรู้ตัวว่าฉันคือคนที่นายรัก ฉันคิดมาตลอดว่า ขอแค่ฉันพยายาม นายจะต้องชอบฉันแน่นอน”
“แต่ทำไมนายถึงไปชอบเธอ เธอมีอะไรดีเหรอ?”
“เธอก็แค่ครอบครัวร่ำรวย หน้าตาสวย การศึกษาสูงไม่ใช่เหรอ? เธอมีอะไรดีบ้างล่ะ?”
ผู้ชมในช่องไลฟ์สตรีมงงเป็นไก่ตาแตก “…”
[ให้ตายสิ หน้าตาดี ภูมิหลังครอบครัวดี การศึกษาสูง… นี่พี่สาวเจ้าหญิงจากไหนเนี่ย! พี่สาวมองผมหน่อย!]
[พูดตามตรง ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันไม่เลือกคนที่จับฉลากมาได้แน่นอน]
[พอลองฟังดูแล้ว นี่คือชีวิตของคนเหรอ? คนมีสมองต้องรู้ไหมว่าควรเลือกยังไง]
[เหอะ! พวกเธอลืมกันแล้วเหรอ ท่านปรมาจารย์เคยพูดแล้วนี่! การขอแต่งงานจะสำเร็จ บางทีผู้ชายก็ไม่มีสมอง]
[ท่านปรมาจารย์ ท่านปรมาจารย์… หลี่เวยจะขอแต่งงานสำเร็จจริงเหรอ]
[ท่านปรมาจารย์ จริงหรือเปล่า? เป็นไปไม่ได้หรอก! ผู้ชายคนไหนจะเลือกผู้หญิงเรียกร้องความสนใจ แต่ไม่เลือกแฟนสาวที่ตัวเองบอกว่ารักมาตั้งหลายปี]
[ฉันจะบอกพวกเธอให้นะ พวกเธอไม่เข้าใจผู้ชาย ผู้ชายที่ไหนจะไม่อยากได้คนที่รักตัวเองหมดทั้งใจบ้าง คนที่ยอมอุทิศทั้งหัวใจให้ตัวเองเลยนะ]
[ผมเป็นผู้ชาย ผมเลือกผู้หญิงเรียกร้องความสนใจ]
[ผมเป็นผู้ชาย ผมก็เลือกผู้หญิงเรียกร้องความสนใจ]
ฉินฮวานกับเพื่อนของเธอต่างก็วิ่งขึ้นมาถึงดาดฟ้า เพื่อนของเธอส่งโทรศัพท์มือถือให้เธอ แล้วเล่าเรื่องในไลฟ์สตรีมให้ฟังคร่าว ๆ
ฉินฮวานชะงักไปชั่วขณะ “สตรีมเมอร์ที่เธอเคยบอกฉันว่าเก่งมากคนนั้นใช่ไหม?”
เพื่อนพยักหน้า “ใช่ เธอนี่แหละ! เมฆใสเฝ้ามองตะวัน!”
นิ้วของฉินฮวานสั่น “เธอบอกว่า เจียงหวายจะตอบตกลงใช่ไหม?”
เพื่อนลังเลสักพัก ก่อนจะพยักหน้า
“แต่ท่านปรมาจารย์บอกว่า ต่อให้เจียงหวายตกลง พวกเขาก็จะอยู่กันแบบไม่มีความสุข”
สีหน้าของฉินฮวานดูย่ำแย่ขึ้นมาก “นั่นไม่สำคัญ!”
เธอก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว คว้าแขนของเจียงหวายที่พยายามเกลี้ยกล่อมหลี่เวย ดึงเขาถอยหลังออกมา “เจียงหวาย คุณเคยบอกฉันว่า คุณไม่เคยชอบเธอ คุณเกลียดเธอไม่ใช่เหรอ?”
เจียงหวายค้าน “ฮวานฮวาน ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดแบบนี้นะ!”
“คุณบล็อกช่องทางติดต่อเธอครั้งแล้วครั้งเล่า คุณบอกว่าเธอน่ารำคาญ เพราะเธอเปลี่ยนเบอร์โทรมาโทรหาคุณไม่หยุด คุณเลยไม่ได้บล็อกเธอไม่ใช่เหรอ?”
ทันใดนั้นหลี่เวยที่นั่งอยู่บนราวกั้นก็พูดขึ้นว่า “หลังจากนั้นฉันก็แชร์เรื่องราวในชีวิตฉันให้เขา ตอนแรกเขาไม่ตอบ แต่ต่อมาเขาก็เริ่มตอบกลับ”
“ยังเป็นห่วงด้วยว่าฉันออกไปข้างนอกจะเจอคนไม่ดีหรือเปล่า”
เจียงหวายยังคงไม่พูดอะไร
หลี่เวยถามขึ้น “เจียงหวายเคยบอกเธอหรือเปล่า สองวันก่อนฉันไม่สบาย เขามาดูแลฉันทั้งคืน”
ฉินฮวานมองชายหนุ่มด้วยความตกใจ “คุณบอกว่าคุณจะไปจัดการเรื่องที่บริษัทไม่ใช่เหรอ?”
เจียงหวายอธิบายเสียงเบา “เธอเป็นไข้ แต่ไม่ยอมไปโรงพยาบาล ผมกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป ขอโทษที่ผมไม่ได้บอกคุณ เพราะกลัวคุณจะคิดมาก”
ฉินฮวานปล่อยมือจากแขนของเขา แล้วมองไปที่หลี่เวย “ยังมีอะไรที่ฉันไม่รู้อีกไหม?”
หลี่เวยยิ้มด้วยสีหน้าอ่อนโยน “เขาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกับฉัน เธอรู้ไหม?”
เจ้าสาวของงานส่ายหน้า
“หนึ่งวันก่อนที่เขาจะขอเธอแต่งงาน เขามาหาฉัน บอกฉันว่า เขาจำเป็นต้องขอเธอแต่งงาน เธอรู้ไหม?”
ฉินฮวานส่ายหน้าอีกครั้ง… ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
YOU MAY ALSO LIKE
