เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 215 เขามันก็แค่ไอ้สารเลวคนหนึ่ง

บทที่ 215 เขามันก็แค่ไอ้สารเลวคนหนึ่ง

“เธอจะเปิดตัวฉันในโมเมนต์วีแชตเมื่อไหร่?” เฝิงข่ายถาม “เธอบอกว่า คนที่เธอรักที่สุดคือฉันไม่ใช่เหรอ?”

ซุนหย่าจิ้งท่าทางเกียจคร้าน เธอหยิบชุดนอนผ้าซาตินขึ้นมาสวมมันช้า ๆ

เธอสวมไปก็พูดเสียงสะอื้นไป “แล้วคุณล่ะ คุณรักฉันไหม?”

“แน่นอนว่าฉันรักเธอ!”

“ถ้าอย่างนั้นคนที่คุณรักที่สุดใช่ฉันหรือเปล่า?”

“แน่นอน”

ซุนหย่าจิ้งหันไปมองเฝิงข่ายพร้อมน้ำตาไหลออกมา “จริงเหรอคะ? แต่ฉันได้ยินมาว่า คุณบอกกับแฟนเก่าว่าคนที่คุณเกลียดที่สุดคือฉัน”

เฝิงข่ายรีบลงจากเตียงเข้าไปกอดเธอเอาไว้ พลางเอ่ยปลอบ “เธออย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของพวกหล่อน เพราะฉันเอาแต่คิดถึงเธอมาตลอด เพราะรักเธอ ก็เลยพูดว่าเกลียดยังไงล่ะ!”

ซุนหย่าจิ้งพิงตัวในอ้อมแขน พลางสะอื้นด้วยความเสียใจ “จริงเหรอคะ? แต่ว่าคุณทำดีกับแฟนเก่าของคุณมากเลยนะคะ! คุณซื้อกระเป๋าให้พวกเธอ คุณซื้อรถให้ คุณยังซื้อบ้านให้ด้วย… แล้วกับฉันล่ะ?”

“คุณซื้อดอกไม้ให้ฉันแค่ช่อเดียว แล้วก็ซื้อเครื่องประดับ…” เธอช้อนตามองเขา “อาข่าย คุณรักฉันจริงหรือเปล่า?”

เฝิงข่ายร้อนใจรีบพูดว่า “แน่นอนว่าผมรักคุณ! ของพวกนั้นที่ผมซื้อให้พวกหล่อน เป็น…”

กระเป๋ากับเครื่องประดับพวกนั้นไม่ใช่ของมีค่าอะไร

รถกับบ้านที่ซื้อให้พวกนั้น หลังจากเลิกกันไปแล้วก็เอาคืนมาได้

“ถ้าเธออยากได้ ฉันจะซื้อให้”

ซุนหย่าจิ้งซบลงที่แผงอกของเขา “ที่ฉันอยากได้ไม่ใช่ของพวกนี้ ฉันอยากได้รักแท้จากคุณ อยากให้คุณรักฉันมากกว่าที่คุณรักพวกหล่อน ฮือ ฮือ ฮือ… อาข่าย ฉันอยากเชื่อใจคุณมากจริง ๆ แต่เรื่องพวกนี้ทำให้ฉันอดรู้สึกสงสัยในความรู้สึกของคุณไม่ได้”

“เธอวางใจเถอะ ฉันรักเธอมากกว่าอยู่แล้ว พวกหล่อนได้อะไร เธอต้องได้มากกว่าเป็นเท่าตัว! พวกหล่อนมีอะไร เธอก็ต้องมีมากกว่า”

ขอแค่จับซุนหย่าจิ้งไว้ได้อยู่หมัด ต้องจ่ายเท่าไหร่ก็ได้ทั้งนั้น!

หลังจากที่พูดจบ ซุนหย่าจิ้งก็กอดเขาอย่างอ่อนโยน และเป็นฝ่ายจูบอีกฝ่ายก่อน

“ตอนนี้เธอเปิดตัวฉันในโมเมนต์วีแชตได้แล้วสินะ!” เฝิงข่ายถาม

ซุนหย่าจิ้งมองเขา “ฉันอยากเปิดตัวคุณมาก อาข่าย ตั้งแต่ได้เจอคุณอีกครั้ง ฉันก็รู้เลยว่าชีวิตนี้คนที่ฉันรักที่สุดก็คือคุณ แต่ว่า…”

“แต่ว่าอะไร…”

ซุนหย่าจิ้งเปิดรายชื่อเพื่อนของตน “คุณก็เห็นแล้ว ว่าเพื่อนของฉันเป็นใครบ้าง คุณดูสิ นี่คือคุณชายว่าน เขาเป็นลูกชายเจ้าของธุรกิจท่องเที่ยวว่านชวน”

“นี่คือคุณชายจางซุ่น เป็นเศรษฐีใหม่ในธุรกิจจิวเวลรี่”

“ยังมีคนนี้…”

ยิ่งซุนหย่าจิ้งแนะนำทีละคน สีหน้าของเฝิงข่ายก็ยิ่งย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ

แน่นอนว่าเขามองออก คนเหล่านี้ไม่ใช่แค่เพื่อนของเธอ แต่มีความเป็นไปได้มากว่าอาจจะเป็นแฟนเก่า

มีเยอะขนาดนี้เชียว!

ก็พอจะเดาได้นานแล้วว่าเธอมีแฟนมาหลายคน แต่ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้!

ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้ร้ายขนาดนี้!

ร้ายมากจริง ๆ!

เขาเผยความโกรธออกมาทางสีหน้า

“คุณรู้จักคนพวกนี้ทั้งหมดเลยเหรอ? พวกเขาเป็นแฟนเก่าของคุณหมดเลยเหรอ?!” เขาเอ่ยถาม

ซุนหย่าจิ้งพยักหน้า “อืม รู้จักหมดเลยค่ะ แต่คนพวกนี้ไม่ใช่แฟนเก่าของฉัน แต่เป็นคนที่เคยตามจีบโดยที่ฉันไม่ได้ตอบตกลง คนพวกนี้มีความรู้สึกดี ๆ ให้ฉัน”

หญิงสาวเพิ่งพูดจบ เฝิงข่ายก็ผลักเธอออกไปด้วยความโมโห สีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ “เธอเคยมีแฟนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองสกปรกหรือไง? ซุนหย่าจิ้ง เธอมีความคิดจะรักษาความบริสุทธิ์ในฐานะผู้หญิงบ้างหรือเปล่า!”

“ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเธอจะสกปรกขนาดนี้!”

“ซุนหย่าจิ้ง ฉันมองเธอผิดไปจริง ๆ!”

ซุนหย่าจิ้งที่ล้มลงกับพื้นผมยาวปรกแก้ม ช่วยปกปิดสีหน้าขยะแขยงของเธอเอาไว้

ถังเจียวที่ตามมาตลอดได้ยินหญิงสาวถูกด่าอย่างหยาบคาย ว่าสกปรกมากอย่างนั้นอย่างนี้

หล่อนมองผู้ชายที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ สลับกับผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นอีกครั้ง

ความระแวงและโกรธแค้นที่มีต่อซุนหย่าจิ้งก็หายไป

ในเวลานี้ เธอกับซุนหย่าจิ้งต่างก็รู้แล้วว่าเฝิงข่ายเป็นผู้ชายแบบไหน

เขามันก็แค่ไอ้สารเลวคนหนึ่ง!

และเธอก็เป็นคนโง่เขลาที่ฆ่าตัวตายเพราะผู้ชายสารเลวคนเดียว

ทิ้งการเรียนของตัวเอง ทิ้งพ่อแม่ ทิ้งเพื่อน เพียงเพราะไอ้สารเลวคนนี้

ตอนนี้ถังเจียวเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจเมื่อสายไป แต่เรื่องราวก็ไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว

เธอหวังเพียงว่าซุนหย่าจิ้งจะไม่ถูกเฝิงข่ายทำร้าย