เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 22 พ่อแม่ลำเอียง

บทที่ 22 พ่อแม่ลำเอียง

แม้ระบบจะไม่ได้ตอบคำถาม แต่ฉู่ลั่วมั่นใจในความคิดของตนเองแล้ว

จนกระทั่งพวกเขาทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว สามีภรรยาตระกูลฉู่ก็ยังปลอบฉู่หร่านไม่เสร็จ

ซ่งจือหนานรอให้เด็กสาวทานหมดก่อน ถึงบอกจุดประสงค์ที่มาที่นี่ “พี่ลั่ว ก่อนหน้านี้คุณให้พวกเราตรวจสอบผู้หญิงรอบตัวคุณพ่อผม ตอนนี้ได้ข้อมูลทั้งหมดมาแล้วครับ”

“พวกเราไม่พบความผิดปกติอะไรเลย พ่อเลยให้ผมมาเชิญคุณไปดู”

ฉู่ลั่วตกใจ แต่ก็รู้ได้อย่างแจ่มแจ้งในทันที

ตระกูลซ่งมีความสามารถนี้อยู่ พวกเขาสามารถหาข้อมูลทุกอย่างมาได้ในเวลาอันสั้น

เธอลุกขึ้นและออกไปพร้อมซ่งจือหนาน

ในตอนนั้นเอง ฉู่เหว่ยฮ่าวกับภรรยาก็เกลี้ยกล่อมให้ฉู่หร่านลงมาได้

เมื่อฉู่หร่านเห็นฉู่ลั่ว ตาก็แดงขึ้นมา “ลั่วลั่ว ยินดีด้วยนะที่ขึ้นฮอตเสิร์ชอันดับหนึ่ง”

ฉู่ลั่วตอบเสียงเรียบ “ไม่ต้องยินดีหรอก ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้”

เธอไม่สนใจจริง ๆ คำพูดที่ออกมาก็มาจากใจจริง

แต่ฉู่หร่านที่ได้ยินคำพูดนี้กลับคิดว่าอีกฝ่ายกำลังโอ้อวด

จึงหยุดยืนอยู่ตรงบันไดด้วยความเสียใจ ไม่ยอมลงมา

ซ่งเชียนหย่าปลอบฉู่หร่าน และตำหนิฉู่ลั่วด้วยความไม่พอใจ “ลูกก็รู้ว่าพี่สาวคิดมากเรื่องฮอตเสิร์ช ทำไมถึงได้พูดจาประชดประชันพี่สาวตัวเองแบบนี้!”

ฉู่เหว่ยฮ่าวก็สงสารฉู่หร่าน “ลั่วลั่ว พี่สาวของลูกรักอาชีพของเธอมาก อยากจะขึ้นฮอตเสิร์ชให้ได้ด้วยตัวเอง ลูกจะมาพูดจาโอ้อวดต่อหน้าเธอไม่ได้ แบบนี้มันทำร้ายคนอื่น”

น้ำเสียงของเขาดูราบเรียบ แต่ความลำเอียงนั้นชัดเจน

ซ่งจือหนานฟังถึงตรงนี้ก็ไม่พอใจ คิดจะกระโดดออกไปปกป้องฉู่ลั่ว แต่ถูกเธอห้ามเอาไว้

ฉู่ลั่วยืนอยู่ข้างล่าง เงยหน้ามองพวกเขาสามคนบนขั้นบันได

หลังจากเงียบไปสักพักหนึ่งก็ปริปาก “หนูเข้าใจแล้วค่ะ”

พูดจบ เธอก็เดินออกไปพร้อมซ่งจือหนานด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เมื่อเข้ามานั่งในรถ ซ่งจือหนานถึงถามเธอด้วยความสงสัยว่า “พี่ลั่ว ลุงฉู่กับป้าซ่งทำกับคุณแบบนี้ คุณไม่โกรธเหรอ?”

ถ้านี่เป็นพ่อแม่เขา เขาคงลุกขึ้นมาต่อต้านแล้ว

พ่อแม่ที่ลำเอียงขนาดนี้มีที่ไหนกัน?

ฉู่ลั่วเมินเฉย “พวกเขาอยู่กับฉู่หร่านมายี่สิบกว่าปี จะผูกพันด้วยก็ไม่แปลก”

“แต่ก็ไม่ควรลำเอียงขนาดนี้สิ! คุณต่างหากที่เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเขา” เด็กหนุ่มไม่เคยเห็นใครเลี้ยงลูกบุญธรรมดีกว่าลูกแท้ ๆ มาก่อน

ต่อให้ไม่รู้สึกผูกพัน ก็ไม่ควรปฏิบัติต่างกันขนาดนี้!

ฉู่ลั่วยิ้มบาง ๆ

ซ่งจือหนานระงับความโกรธ แล้วขับรถไปยังบ้านตระกูลซ่ง

ฉิงจื่อฉิงไม่ชินกับการต้องอยู่ในโรงพยาบาล จึงยืนกรานว่าจะกลับบ้าน พวกเขาสองพ่อลูกไม่กล้าทำให้เธอโกรธ เมื่อได้ฟังคำแนะนำของแพทย์ ก็รู้ว่ากลับบ้านได้ไม่มีปัญหาอะไร เลยยอมให้หญิงสาวกลับมาอยู่บ้าน

ในตอนนี้ ฉิงจื่อฉิงกับซ่งอวิ๋นชิงสองสามีภรรยามายืนรอพวกเขาอยู่หน้าบ้าน

ทันทีที่ฉู่ลั่วลงจากรถ ฉิงจื่อฉิงก็เดินเข้ามาหาพลางจับแขนเธออย่างสนิทสนม “ลั่วลั่ว เมื่อวานป้าดูไลฟ์สตรีมของหนูด้วย ป้าให้ของขวัญด้วยนะ ใช้ชื่อว่าท้องฟ้าแจ่มใสทุกเวลา!”

ชื่อนี้ฉู่ลั่วจำได้ดี

มันเป็นชื่อผู้โดเนตที่ไต่อันดับขึ้นมาคนล่าสุด และดันซ่งอวิ๋นชิงที่อยู่อันดับสองตกลงไป

“ที่จริง ไม่ต้องส่งของขวัญมากขนาดนั้นก็ได้นะคะ”

ถ้าส่งของขวัญเป็นรางวัล แพลตฟอร์มกับสตรีมเมอร์จะได้ส่วนแบ่งคนละครึ่ง

ฉิงจื่อฉิงไม่ได้สนใจที่เธอพูด “โธ่ เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญหรอกจ้ะ”

เธอกระซิบถาม “ลั่วลั่ว ทำไมเมื่อวานหนูถึงคิดได้ว่าต้องแจ้งตำรวจเหรอ?”

หากฉู่ลั่วไม่แจ้งตำรวจไว้ก่อน เหลียงเยว่อาจจะถูกคนร้ายซ้อมจนตาย และลูกสาวคงถูกขายไปแล้ว

“ตอนเหลียงเยว่ตัดสินใจไปตามหาลูกสาว หนูเห็นจุดชะตาชีวิตของเธอเป็นสีดำ แสดงว่ามีอันตรายร้ายแรง ก็เลยโทรแจ้งตำรวจไว้ก่อนค่ะ”

ฉิงจื่อฉิงพยักหน้ารัว “ดีแล้ว ค่อยยังชั่วหน่อยที่แจ้งตำรวจเอาไว้”

เธอเตรียมจะถามคำถามที่สงสัยอีกเล็กน้อย แต่ถูกซ่งอวิ๋นชิงขัดเสียก่อน “ที่รักจ๋า ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดไม่ใช่ไลฟ์สตรีมเมื่อวานนะ”

เขาโบกภาพถ่ายปึกหนึ่งที่อยู่ในมือ

ฉิงจื่อฉิงกรอกตามองบน “ต้องตามหาชู้ของคุณใช่ไหมล่ะ!”