เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 228 คุณเชื่อฉันจริงไหม
บทที่ 228 คุณเชื่อฉันจริงไหม
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมลั่วลั่วถึงต้องเข้าโรงพยาบาล?”
“แถมที่หลังยังมีแผลหนักขนาดนั้นด้วย”
น้ำเสียงที่ฟังชัดเจนนั้นดังเข้าไปในหูของฉู่ลั่ว “หมอบอกว่าที่หลังของเธอเป็นแผลจากการถูกกระจกบาดครับ ไม่นานก็จะหายดี”
“แต่ว่า…”
“แต่ว่าอะไร?”
“นี่ลูกกำลังพูดภาษาคนอยู่ใช่ไหม? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลั่วลั่วไม่ชอบลูก! แม่คลอดลูกชายแบบลูกออกมาได้ยังไงกันนะ!”
ฉู่ลั่วลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงสีขาวแสบตาส่องเข้ามา ข้างหูนอกจากจะมีเสียงสนทนาที่ทั้งคุ้นหูและแปลกหู ยังมีเสียงของเครื่องมือต่าง ๆ ดังอยู่ด้วย
“ลั่วลั่วตื่นแล้วเหรอ?”
หยางไต้รีบเดินเข้าไปข้างเตียงผู้ป่วยพร้อมเผยสีหน้าเจ็บปวดออกมา “ค่อย ๆ ขยับนะ เจ็บหลังหรือเปล่า? ที่หลังหนูเป็นแผล ก็เลยเจ็บน่ะ ถ้าหนูเจ็บมาก พวกเราจะเรียกหมอให้”
ฉู่ลั่วชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะส่ายหน้า
“ไม่เจ็บค่ะ”
“ไม่เจ็บอะไรกัน! เศษกระจกแทงเข้าไปในเนื้อ จะไม่เจ็บได้ยังไง ป้าจะตามหมอมาเดี๋ยวนี้เลย”
ฮั่วเซียวหมิงเดินเข้ามา “แม่ครับ หมอบอกแล้วว่า จะสัมผัสโดนแผลตามใจไม่ได้ ตอนนี้ทายาไปเรียบร้อยแล้ว ต้องปล่อยให้ยาค่อย ๆ ซึมครับ”
เขาก้มตัวลงเล็กน้อย เลื่อนเข้าไปใกล้ฉู่ลั่ว ในน้ำเสียงแหบแห้งมีความอบอุ่นแฝงอยู่ด้วย “เจ็บไหม? อยากให้เรียกหมอหรือเปล่า”
ฉู่ลั่วส่ายหน้าเบา ๆ
คิ้วที่ขมวดอยู่ของฮั่วเซียวหมิงคลายออกเล็กน้อย “ผมให้หมอช่วยทายาให้ มันมีฤทธิ์บรรเทาอาการปวด แต่รอยแผลจะหายช้าสักหน่อย ถ้าอีกสักพักยังรู้สึกเจ็บมากอยู่ ผมจะให้หมอเปลี่ยนยาให้”
เธอยังคงส่ายหน้า “พวกเขาล่ะ?”
ฮั่วเซียวหมิงค่อย ๆ ประคองฉู่ลั่วให้นั่งตัวตรง “พวกอิ่นซานติดต่อผมมาแล้ว บอกว่าอยากมาเยี่ยมคุณ แต่ผมไม่ให้มา พวกเขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญอยากคุยกับคุณ”
“พวกหัวหว่านอยู่ข้างนอกห้องพักผู้ป่วย” เขานิ่งไปสักพักก่อนพูดต่อ “ส่วนเหลยเฉิง คุณไม่ต้องกังวลนะ ผมจัดการได้”
ระหว่างที่กำลังสนทนาอยู่นั้น ด้านนอกก็มีเสียงดังขึ้นมา
ฮั่วเซียวหมิงขมวดคิ้ว
หยางไต้พูดด้วยความโกรธว่า “ห้องพักผู้ป่วยวีไอพีทำไมถึงได้เสียงดังขนาดนี้? โรงพยาบาลนี้ใช้ไม่ได้เลย ต้องส่งตัวลั่วลั่วไปที่โรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลฮั่วแล้วละ”
พูดจบ เธอก็ถลึงตามองลูกชายของตน
เป็นพวกสมองทื่อมากจริง ๆ เวลาแบบนี้ควรพาลั่วลั่วไปส่งที่โรงพยาบาลของตัวเองสิ ทำไมถึงส่งมาที่โรงพยาบาลอื่น สภาพแวดล้อมแย่ แม้แต่ความปลอดภัยพื้นฐานยังทำไม่ได้
เสียงโวยวายด้านนอกดังขึ้นเรื่อย ๆ
หยางไต้สูดลมหายใจ ก่อนจะหันไปมองฉู่ลั่วด้วยแววตาอ่อนโยน “ลั่วลั่ว ป้าออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกก่อนนะจ๊ะ”
จากนั้นเธอก็มองฮั่วเซียวหมิง “ลูกอยู่เป็นเพื่อนลั่วลั่วที่นี่”
หยางไต้เชิดคางขึ้น กระชับผ้าคลุมไหล่สีเรียบเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไป เธอเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยอย่างเบามือก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เสียงดังอะไรกัน?”
จากนั้นเธอก็ปิดประตูอย่างเบามือ
ภายในห้องผู้ป่วยเงียบลงแล้ว
ฮั่วเซียวหมิงลุกไปรินน้ำให้ฉู่ลั่วหนึ่งแก้ว เมื่อเห็นเธอดื่มไปครึ่งแก้วแล้วก็รับแก้วน้ำกลับมา เขาขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามว่า “คุณแค่บาดเจ็บที่หลัง ทำไมถึงกระอักเลือดได้ล่ะ?”
ฉู่ลั่วเงียบงัน “…”
“ไม่สะดวกใจจะบอกผมเหรอ?” ฮั่วเซียวหมิงลากเก้าอี้มา นั่งลงข้างเตียงผู้ป่วย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตาสีเข้มจ้องมองไปยังใบหน้าซีดขาวของฉู่ลั่ว “หมอบอกว่าร่างกายของคุณอ่อนแอมาก ต้องพักผ่อนให้มาก”
“ฉู่ลั่ว บอกผมไม่ได้เหรอ?”
ฉู่ลั่วมองฮั่วเซียวหมิง อีกฝ่ายที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่วันแท้ ๆ สภาพจิตใจของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปมากทีเดียว
ใบหน้าอมชมพู แววตาที่เดิมทีอ่อนแรงและเย็นชา ก็มีออร่าเพิ่มมากขึ้นแล้ว
ชายหนุ่มไม่เหมือนคนที่นอนโคม่ามาเป็นปีเลยแม้แต่น้อย ในดวงตาของฉู่ลั่วที่มองฮั่วเซียวหมิงมีความอิจฉาปนอยู่ด้วย
ลูกรักสวรรค์!
รัศมีสีม่วง!
แสงสีทองแบบนั้น!
“ฮั่วเซียวหมิง…”
เพราะร่างกายอ่อนแอ ตอนฉู่ลั่วพูดสามคำนี้ออกมาจึงฟังดูนุ่มนวลกว่าปกติ
เมื่อเสียงดังเข้ามาในหู มือของฮั่วเซียวหมิงที่วางอยู่บนหัวเข่าก็กำแน่นโดยไม่รู้ตัว
ลมหายใจผู้ฟังสะดุดไปพักหนึ่ง
ลูกกระเดือกของเขาขยับเล็กน้อยอย่างไม่ตั้งใจ
“หืม?”
ดวงตาสีดำขลับมองฉู่ลั่ว แต่กลับเห็นแค่ความอิจฉาในดวงตาเธอเท่านั้น “มีอะไรเหรอ?”
ฉู่ลั่วเอ่ยถาม “คุณเชื่อฉันไหม?”
ฮั่วเซียวหมิงพยักหน้า
“คุณเชื่อว่าฉันจะทำให้คุณกลับเข้าร่างได้อย่างสมบูรณ์หรือเปล่า?”
“ผมเชื่อ!”
“…” ฉู่ลั่วพยายามรับรู้ถึงพลังวิญญาณของตัวเองอย่างเงียบงัน ก่อนถามอีกครั้ง “คุณเชื่อจริงใช่ไหม?”
ฮั่วเซียวหมิงขมวดคิ้ว ดวงตาสีดำมองเธออย่างพิจารณาอยู่หลายส่วน “ผมเชื่อ”
“เชื่อในความสามารถของคุณ เชื่อว่าคุณกำลังใช้พลังวิญญาณของคุณเพื่อช่วยเหลือคนอื่น”
ฉู่ลั่ว “…”
มือที่วางบนผ้าห่มขยับเบา ๆ เธอเพียงแค่ก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วลองสัมผัสถึงพลังวิญญาณในร่างกาย
ไม่เพิ่มขึ้นเลยแม้แต่น้อย
ไม่มี…
ไม่มีเลยสักนิด…
YOU MAY ALSO LIKE
