เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 230 ตัดความสัมพันธ์

บทที่ 230 ตัดความสัมพันธ์

ซ่งเชียนหย่าสูดลมหายใจก่อนจะยื่นมือไปคว้ามือของฉู่หร่าน “ลูกดูหร่านหร่านสิ ตั้งแต่เด็กจนโตก็สร้างชื่อเสียงมาให้ครอบครัว ไม่เหมือนลูก กลับมาบ้านได้ไม่นานก็ก่อเรื่องไว้ตั้งมากมาย”

ฉู่หร่านรีบปลอบโยน “แม่คะ ลั่วลั่วยังเด็ก อีกอย่างเธอก็ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมาตลอด ไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัยด้วย มีหลายเรื่องที่เธอไม่เข้าใจก็เป็นธรรมดานะคะ”

“พวกเราค่อย ๆ สอนเธอ จะต้องสอนได้แน่นอนค่ะ”

พูดไป ฉู่หร่านก็ขยิบตาให้ ‘น้องสาว’ ไปด้วย “ลั่วลั่ว เธอไม่เห็นเหรอว่าคุณแม่โกรธขนาดนี้แล้ว? ยังไม่รีบขอโทษอีก แล้วก็บอกคุณแม่ซะ ว่าต่อไปเธอจะเป็นเด็กดีอยู่แต่ในบ้าน เชื่อฟังคำพูดของพ่อแม่กับพี่ชาย”

ฉู่ลั่วมองซ่งเชียนหย่าที่กำลังโกรธ ก่อนจะเลื่อนสายตามาหาพี่สาวจอมปลอม

“ขอโทษเหรอ? ทำไมต้องขอโทษด้วย พวกคุณรู้ไหมว่าเหลยเฉิงทำอะไร รู้ไหมว่าทำไมฉันต้องออกหน้า” ฉู่ลั่วไม่ได้ตีโพยตีพาย เธอเพียงแค่ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ซ่งเชียนหย่าชะงักไป เธอคิดจะเอ่ยปาก ก็ได้ยินฉู่หร่านพูดขึ้นด้วยความโกรธเสียก่อน “ไม่ว่าเหลยเฉิงทำอะไร เธอก็ไม่ควรทำร้ายตระกูลฉู่เพราะเรื่องของตัวเอง!”

“ลั่วลั่ว เธออย่าทำเหมือนอยู่ตัวคนเดียวได้ไหม หัดคิดถึงคนตระกูลฉู่บ้าง ทุกเรื่องที่เธอทำลงไปก็เหมือนเป็นตัวแทนของคนตระกูลฉู่ ถ้าเธอหาผลประโยชน์มาให้ตระกูลฉู่ไม่ได้ ก็อย่าเอาหายนะมาให้ตระกูลฉู่จะได้ไหม?”

ซ่งเชียนหย่ากลืนคำพูดที่ตั้งใจไว้ลงไป พลางพยักหน้า “หร่านหร่านพูดถูก ลั่วลั่ว ต่อไปลูกอย่าทำแบบนี้อีก”

เธอลอบถอนหายใจ “พ่อของลูกยังไม่รู้เรื่องนี้ แม่จะโทรไปหาเขาก่อน ดูว่าจะกู้สถานการณ์กลับมาได้ยังไงบ้าง!”

“ลูกเองก็เตรียมตัวให้ดี ถ้าทางเหลยเฉิงอยากให้ลูกไปขอโทษด้วยตัวเอง ลูกก็ยอมไปขอโทษเขาดี ๆ เข้าใจไหม?”

พูดจบ เธอก็หันหน้าไปอีกทางเพื่อโทรหาฉู่เหว่ยฮ่าว แล้วอธิบายเรื่องราวให้เขาฟังคร่าว ๆ

“คุณอย่าโกรธเลยค่ะ ลั่วลั่วไม่เข้าใจเรื่องราวด้านนี้และไม่ใช่ความผิดของเธอด้วย”

“ฉันจะสั่งสอนเธอให้ดีค่ะ”

“ฉันรู้แล้ว แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญไม่ใช่การอบรมลูกนะคะ แต่ต้องกู้สถานการณ์คืนมาต่างหาก ถ้าเหลยเฉิงแก้แค้นตระกูลฉู่เพราะลั่วลั่วจริง แบบนั้นพวกเราจะปล่อยให้ลั่วลั่วทำผิดพลาดไม่ได้อีก”

อีกด้านหนึ่ง ฉู่หร่านเดินเข้ามาที่ข้างเตียงของฉู่ลั่วพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ปากถามเหมือนเป็นห่วงด้วยสีหน้าอ่อนโยนว่า “ลั่วลั่ว ฉันได้ยินหมอบอกว่า หลังของเธอบาดเจ็บหนักเลยใช่ไหม? ถ้าอยากทำศัลยกรรม ฉันแนะนำโรงพยาบาลดี ๆ ให้ได้นะ”

พูดไปเธอก็มองดูฉู่ลั่วไปด้วย เหมือนอยากเห็นว่าฉู่ลั่วบาดเจ็บหนักจริงหรือเปล่า

ฉู่ลั่วหันมาเผชิญหน้ากับลูกรักสวรรค์นิ่ง ๆ “ไม่ต้อง ไม่มีอะไรร้ายแรง”

เธอมองเข้าไปในแววตาของอีกฝ่าย และเห็นความผิดหวังในดวงตาคู่นั้น

ฉู่ลั่วพูดในใจ ‘ระบบ ฉันมีเรื่องอยากจะถามนาย’

[เรื่องอะไรครับ? ผมจะบอกให้นะ ผมไม่มีวิธีที่จะทำให้พลังวิญญาณฟื้นกลับขึ้นมาอย่างรวดเร็ว! ผมเป็นแค่ระบบ ไม่ใช่เทพเจ้า และไม่ใช่ผู้บำเพ็ญที่หลบเร้นอยู่ในโลกที่จะใส่พลังวิญญาณเข้าไปในตัวคุณ แล้วทำให้คุณกลายเป็นผู้บำเพ็ญที่ไร้เทียมทานได้ในพริบตานะ!]

ฉู่ลั่วตอบกลับอย่างเฉยเมย ‘ฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่านายจะมีประโยชน์ขนาดนั้นหรอก’

[ผมรู้สึกว่าคุณกำลังใช้คำพูดถากถางผม แต่ผมไม่มีหลักฐาน]

ฉู่ลั่วไม่คิดจะต่อปากต่อคำด้วย เพียงถามในใจว่า ‘ฉู่หร่านรู้ว่าพลังของฉันลดลง แล้วคิดจะสู้กับฉันหรือเปล่า?’

ระบบเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบอย่างระมัดระวัง

[ไม่น่าจะรู้นะ! นอกเสียจากว่าเธอจะมีระบบเหมือนกัน…]

เสียงของระบบหายไปสักพักหนึ่ง

[เมื่อครู่ผมตรวจสอบแล้ว ทางฝั่งของฉู่หร่านไม่มีระบบ เธอไม่มีทางรู้]

ฉู่ลั่วเงียบงัน “…”

เธอเอนพิงหัวเตียง เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วมองไปยังแสงสีขาวแสบตาเหนือศีรษะ

หรือจะไม่อาจฝ่าฝืนสวรรค์ได้จริง ๆ?

ไม่ว่าเธอจะพยายามยังไง ก็ไม่สามารถต่อกรกับลูกรักสวรรค์ได้อย่างนั้นเหรอ?

หลังจากซ่งเชียนหย่าวางสายโทรศัพท์ก็รีบเดินเข้ามา “พ่อของลูกบอกว่าเขาจะโทรติดต่อไปหาตระกูลเหลย เรื่องขอโทษ ลูกต้องไปขอโทษแน่นอน ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี”

เธอมองสำรวจฉู่ลั่ว “ร่างกายของลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ฉู่หร่านพูดแทน “เมื่อกี้หนูถามลั่วลั่วแล้วค่ะ ลั่วลั่วบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก”

“ถ้าไม่เป็นอะไรมาก พรุ่งนี้ลูกก็ไปขอโทษเหลยเฉิงซะ!” ซ่งเชียนหย่าพูดเข้าประเด็น “พ่อของลูกบอกว่า ถ้าลูกไปขอโทษแล้ว แต่เหลยเฉิงยังโกรธอยู่ ถึงตอนนั้นเขาจะออกหน้าเอง”

อีกฝ่ายไม่ตอบอะไร “…”

ซ่งเชียนหย่าขมวดคิ้วแน่น “ฉู่ลั่ว ที่แม่พูด ลูกได้ยินหรือเปล่า”

ฉู่ลั่วถามเสียงเรียบ “เหลยเฉิงจะลงมือกับตระกูลฉู่เพราะหนูใช่ไหมคะ”

คุณแม่ตอบ “แน่นอนสิ! ในวงการธุรกิจมีใครไม่รู้จักนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นของเหลยเฉิงบ้าง ครั้งนี้ลูกไม่ใช่แค่บุกเข้าไปที่บ้านของเขา แต่ยังทำร้ายเขาด้วย ลูกคิดว่าจะเลิกแล้วต่อกันได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ฉู่ลั่วยังคงเงยหน้ามองเพดานห้องพักผู้ป่วย “แล้วถ้าหนูตัดสัมพันธ์กับตระกูลฉู่ล่ะ?”

เธอค่อย ๆ ก้มหน้าลง เหลือบมองซ่งเชียนหย่ากับฉู่หร่านที่ทำหน้าตกใจ