เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 24 ศัลยกรรมพลิกโฉม

บทที่ 24 ศัลยกรรมพลิกโฉม

“ลั่วลั่ว ฉันไม่ได้สงสัยเธอนะ” ซ่งอวิ๋นชิงอธิบาย “แต่เลขาเหยาทำงานกับฉันมาสิบกว่าปีแล้ว ฉันไม่สามารถกล่าวหาเธอตามอำเภอใจได้”

ฉู่ลั่วกดคางลง แสดงออกว่าเข้าใจ

เธอลุกขึ้นเดินไปหยุดตรงหน้าเลขาวัยกลางคน “ก่อนหน้านี้ตอนดูรูปก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไรเลยค่ะ นั่นเพราะว่า…”

เด็กสาวหรี่ตา ทำเอาเลขาเหยามองเธอด้วยความกังวล

“เพราะคุณเคยทำศัลยกรรมมาก่อน หน้าตาเลยเปลี่ยนไปจากเดิมมาก”

“ฉันไม่เคยทำศัลยกรรม!” เลขาเหยายืนยันหนักแน่น เธอมองซ่งอวิ๋นชิงด้วยความโกรธ “ประธานซ่ง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องทำให้ฉันอับอายแบบนี้”

“ฉันทำงานให้คุณมาตั้งหลายปี ตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็ง ไม่เคยได้รับความดีความชอบมีแต่งานหนัก ถ้าคุณอยากไล่ฉันออก พูดมาคำเดียวก็พอค่ะ ไม่ต้องใช้วิธีการอ้อมค้อมให้ฉันอับอายแบบนี้”

เธอมีสีหน้าโกรธแค้น

ซ่งจือหนานกรอกตามอง “เธอประเมินค่าตัวเองสูงไปแล้ว ก็แค่เลขาคนหนึ่ง ถ้าตระกูลซ่งของเราจะไล่ออก ต้องใช้วิธีอ้อมค้อมแบบนี้ด้วยเหรอ?”

เหยาซุ่ยหมดคำพูด “…”

เธอไม่สนใจซ่งจือหนาน แต่หันไปมองเจ้านายอย่างซ่งอวิ๋นชิง

…อยากได้ยินคำตอบจากปากของเขาเท่านั้น

ซ่งอวิ๋นชิงไม่สงสัยในคำพูดของฉู่ลั่วแม้แต่น้อย

“ลั่วลั่ว เธอมีหลักฐานเอาออกมาแสดงได้ไหม? เธอจะได้ยอมจำนนจริง ๆ!”

ฉู่ลั่วพยักหน้า “แน่นอนว่ามีค่ะ”

“ขอกระดาษกับดินสอสเกตช์ภาพได้ไหม?”

“ได้สิ ได้อยู่แล้ว”

ซ่งจือหนานให้คนรีบไปเอากระดานวาดรูปกับดินสอมา

ฉู่ลั่วรับดินสอไป และเริ่มวาดภาพลงบนกระดาษ

วาดไปก็พูดไปว่า “คนเราสามารถศัลยกรรมเปลี่ยนแปลงหน้าตาได้ แต่เปลี่ยนโชคชะตาไม่ได้”

“มีคำพูดว่าใบหน้าเป็นภาพสะท้อนมาจากจิตใจ ใบหน้าตอนที่คุณทำชั่วมันถูกกำหนดเอาไว้แล้ว”

ยิ่งเธอวาดไปเรื่อย ๆ

สีหน้าของเหยาซุ่ยยิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ

แต่ซ่งอวิ๋นชิงกับภรรยาที่ดูเธอวาดรูปอยู่ด้านข้าง พอเห็นใบหน้าบนกระดานวาดรูปค่อย ๆ เผยออกมา ก็พากันตกใจ

“ทำไมถึงเป็นเธอ?”

“เธอไม่ได้ตายไปแล้วเหรอ?”

ซ่งจือหนานมองรูปคนบนกระดานวาดรูปด้วยความสงสัย ที่จริงหน้าตาก็จัดว่าสวยมาก สวยกว่าใบหน้าปัจจุบันของเหยาซุ่ยเสียอีก

เคยได้ยินแต่อดีตก่อนเกิดเรื่องนั้นดี นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นอดีตแสนจะธรรมดา

ฉู่ลั่วเก็บดินสอ “นี่สิ ถึงจะเป็นใบหน้าที่แท้จริงของคุณ”

เธอหันกระดานวาดรูป และชี้ชัดไปที่เหยาซุ่ย “ฉันพูดผิดหรือเปล่า?”

ผู้หญิงบนกระดานวาดรูป หน้าตางดงามดึงดูดใจ เพียงแต่ดวงตาคู่นั้นมีแววมืดมน แต่มองไปบนกระดานวาดรูปก็ทำให้คนอื่นรู้สึกตกใจ

“นี่ไม่ใช่ฉัน!”

“คุณไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ยังมีวิธียืนยันอีกหนึ่งวิธี”

ฉู่ลั่วชี้ไปที่จมูกของเธอ “คุณเคยทำจมูกมา ตั้งใจทำให้มันโด่งขึ้น คนที่เคยทำจมูก…”

“ผมรู้… ผมรู้! มีท่าหนึ่งที่จะทำไม่ได้” ซ่งจือหนานพุ่งเข้าไปจับเหยาซุ่ยที่พยายามขัดขืน ขณะที่เหยาซุ่ยกรีดร้อง เขาก็จิ้มไปที่จมูกของเธอ

การทำจมูกหมู คือฝันร้ายของคนที่ศัลยกรรมจมูกทุกคน

ขณะที่เหยาซุ่ยกำลังกรีดร้อง จมูกที่แต่เดิมตรงเป็นสัน ก็บิดเบี้ยวด้วยแรงของเจ้าหนุ่มนี่!

ซ่งจือหนาน “…ให้ตายสิ! ฉันยังไม่ได้ออกแรงเลยนะ”

เขากระโดดหนี ในขณะที่เหยาซุ่ยกุมจมูกของตนเองไว้ และมองซ่งจือหนานกับฉู่ลั่วอย่างโกรธแค้น

ฉู่ลั่วพูดอีกว่า “การทำศัลกรรมพลาสติกต้องได้รับการดูแลโดยเฉพาะคนอายุมาก ยิ่งต้องการการดูแลมากขึ้น ลองไปตรวจสอบดูว่าช่วงหลายปีมานี้เธอไปที่คลินิกศัลยกรรมบ้างหรือเปล่า ก็จะรู้แล้วว่าจริงหรือไม่จริง”

“ถ้าฉันทำศัลยกรรมแล้วมันยังไง! มีกฎหมายข้อไหนเขียนไว้ว่าห้ามฉันทำศัลยกรรมเหรอ?” เหยาซุ่ยโต้กลับทั้งที่ยังกุมจมูก

ซ่งอวิ๋นชิงพาฉิงจื่อฉิงมาหลบข้างหลัง เขาจ้องเหยาซุ่ยด้วยความโกรธ “ฉิงจื่อเหยา เธอยังไม่ตายสินะ”

“ประธานซ่ง ฉันไม่ใช่ฉิงจื่อเหยา ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร” เหยาซุ่ยแย้งกลับอย่างเกรี้ยวกราด

เธอพูดอย่างนั้น ก่อนจะพุ่งเข้าหาซ่งอวิ๋นชิงกับฉิงจื่อฉิง