เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 246 รักแท้ของภรรยาน้อย
บทที่ 246 รักแท้ของภรรยาน้อย
เจ้าของแอ็กเคานต์ไม่มีทางพลาดกัดฟัน “ทำไม! รอให้ฉันหย่ากับเขา จะได้เข้าไปอยู่ในบ้านอย่างเปิดเผยสินะ? ฉันจะบอกเธอให้ อย่าแม้แต่จะคิด! ฉันจะให้เธอเป็นเมียน้อยไปทั้งชีวิต ฉันจะให้ลูกของเธอเป็นลูกนอกสมรสไปตลอดชีวิต ไม่มีทางได้เชิดหน้าชูตาขึ้นมา!”
ด่าจบ สีหน้าของภรรยาน้อยก็เปลี่ยนไป
“ถึงขนาดนี้แล้ว คุณพี่ยังไม่คิดจะหย่าอีกเหรอ ผู้ชายคนนั้นกำลังวางแผนจะโอนทรัพย์สินแล้วทิ้งพี่มาแต่งงานกับฉันนะ?” ภรรยาน้อยถอนหายใจ “เขามีอะไรดีบ้าง! ทั้งแก่ทั้งน่าเกลียด แถมยังอ้วนด้วย แค่มีเงินนิดเดียว แต่ก็คิดว่าตัวเองเป็นคนที่รวยที่สุดในโลก!”
“ตัวเองไร้น้ำยา แต่วัน ๆ เอาแต่โทษว่าผู้หญิงให้ลูกกำเนิดลูกของเขาไม่ได้!”
“คุณพี่ รู้หรือเปล่าว่าสุขภาพของคุณพี่ดีขนาดไหน เป็นเขานั่นแหละ! เขาเองที่ไร้น้ำยา!”
หญิงวัยกลางคนที่โกรธมาก ๆ ..แต่เมื่อได้ยินภรรยาน้อยด่าทอสามีของตน โทสะกลับลดลงไป
“เธอบอกเรื่องพวกนี้กับฉันทำไม?”
ภรรยาน้อยถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “จะทำอะไรได้อีกล่ะคะ? คุณพี่ ผู้ชายคนนี้ใช้ไม่ได้ ต่อให้เขาไม่มีเงิน เขาก็มีผู้หญิงอื่นอยู่ดี”
“หย่ากับผู้ชายแบบนี้ แล้วเอาเงินของเขาไปใช้ให้มีความสุขอยู่ข้างนอกไม่ดีเหรอคะ?”
ทันใดนั้น เจ้าของแอ็กเคานต์ไม่มีทางพลาดก็นึกถึงคำพูดของฉู่ลั่ว
ก่อนหน้านี้เธอไม่เชื่อแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้…
ในสมองของเธอกลับมีความคิดประหลาดแวบเข้ามา
“เธอ…”
“เธอทำลายครอบครัวของฉัน เพราะว่า…”
ภรรยาน้อยยักไหล่ “เพราะฉันชอบคุณพี่ค่ะ!”
หล่อนบอกว่าเมื่อก่อนตัวเองเป็นพนักงานในบริษัทของเหล่าจาง เธอมักจะเห็นเจ้าของแอ็กเคานต์ไม่มีทางพลาดเอาข้าวไปส่งให้เขาอยู่เสมอ ขับรถมารับกลางดึก แถมเอาเสื้อขนเป็ดมาให้สามีในวันที่อากาศหนาว…
เธอยกตัวอย่างออกมาทีละเรื่อง ๆ
สุดท้ายจึงยิ้มอ่อนโยนให้ “ตอนนั้นที่ฉันยังอยู่ในบริษัทก็เคยเตือนคุณพี่แล้ว แต่ตาแก่นั่นซ่อนผู้หญิงคนนั้นไว้ดีเกินไป คุณเลยหาไม่เจอ”
“เพราะฉะนั้นฉันก็เลยใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อผู้ชายคนนั้นค่ะ! และเอาหลักฐานทั้งหมดมาให้คุณ”
“คุณพี่ ฉันไม่ได้ว่านะคะ แต่ตาแก่นั่นเผยพิรุธออกมาตั้งเยอะ แต่คุณพี่กลับมองไม่เห็นเลย”
“ฉันย้ายมาอยู่ใกล้คุณพี่ขนาดนี้ คุณพี่ก็ไม่เห็น”
“เงินในบ้านถูกใช้ไปเยอะขนาดนี้ คุณพี่ก็ยังไม่เอะใจอีก”
ภรรยาน้อยถอนหายใจ “คุณพี่ ฉันไม่รู้เลยว่าวัน ๆ คุณพี่กำลังทำอะไรอยู่บ้าง!”
เจ้าของแอ็กเคานต์ไม่มีทางพลาด “…”
ใช่แล้ว… แต่ละวันเธอทำอะไรบ้างนะ?
แต่ละวันเธอได้แต่รอให้สามีกลับมาบ้านอย่างเชื่อฟัง เป็นห่วงว่าเขาจะเหนื่อยหรือเปล่า เป็นห่วงว่าเขาจะหิวไหม
พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย หลังเรียนจบก็เริ่มต้นธุรกิจด้วยกัน หลังจากที่เธอตั้งครรภ์ ก็กลับบ้านมาเลี้ยงลูก แต่หลังจากแท้งลูกก็กลายเป็นโรคซึมเศร้า และไม่ได้กลับไปทำงานอีกเลย
สามีบอกว่า เขาเลี้ยงเธอได้
บอกว่าจะปฏิบัติต่อเธออย่างดี
สัญญาว่าจะทำให้มีความสุขทุกวัน
ในตอนนั้น หญิงวัยกลางคนเป็นภรรยาที่โชคดีมาก
แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เหล่าจางก็เริ่มกลับบ้านช้าลง หัวข้อในการพูดคุยระหว่างพวกเขานับวันยิ่งหมดลง ไม่มีอะไรให้พูดแล้ว
ครั้งแรกที่เขาเมากลับมา แล้วทนไม่ไหวบอกกับเธอให้เลิกยุ่งเรื่องส่วนตัว
ก็น่าจะสิบปีที่แล้ว!
เมื่อคิดถึงความเปลี่ยนแปลงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หญิงวัยกลางคนก็ปวดใจอย่างมาก
ใครจะคาดคิดว่าผู้ชายที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งงานกับเธอ สุดท้ายกลับพูดว่าเธอเป็นอีแก่ต่อหน้าผู้หญิงคนอื่น แม้แต่บ้านช่องก็ไม่อยากกลับ
“คุณพี่ อย่าเสียใจเลยค่ะ ที่จริงคุณพี่สวยมากนะ เพียงแต่ไม่ได้เข้าสังคมมานาน เลยลืมคุณค่าของตัวเองไปแล้ว เพราะฉะนั้นคุณพี่ลองมองผู้ชายคนนั้นให้ดีสิคะ” ภรรยาน้อยสีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ “เขาทั้งแก่ ทั้งสูบบุหรี่ติดเหล้า ดื่มเบียร์จนพุงโตอย่างกับเนื้องอก เวลาพูดปากก็เหม็นมาก…”
“คุณพี่ คุณพี่อยู่กับเขาก็เหมือนชดใช้กรรม เอาทุกอย่างของตัวเองกลับมา หย่ากับเขา แล้วไปใช้ชีวิตให้มีความสุขเถอะนะคะ”
เจ้าของแอ็กเคานต์ไม่มีทางพลาดมองไปยังช่องไลฟ์สตรีมอย่างหมดหนทางโดยไม่รู้ตัว เธอสบสายตากับฉู่ลั่ว
“ที่เธอพูดมาจริงหรือเปล่าคะ? สามีของฉันมี… อยู่ข้างนอก”
ฉู่ลั่วพยักหน้า พูดต่อไปว่า “และตอนนี้เขาไม่ได้มีผู้หญิงอื่นแค่คนเดียว”
หญิงวัยกลางคนกับภรรยาน้อยต่างก็ตกใจ “ยังมีอีกเหรอ!?”
ภรรยาน้อยตกใจยิ่งกว่า “ฉันใช้เงินเขาไปมากขนาดนั้น ทำไมเขายังมีเงินไปเลี้ยงผู้หญิงคนอื่นอีก!”
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วจับมือของหญิงวัยกลางคนไว้ “คุณพี่ คุณพี่ต้องหย่ากับเขานะคะ ผู้ชายแบบนี้ไม่มีค่าพอให้คุณพี่คิดถึง ถ้ายังคิดถึงเขาต่อไป ที่บ้านจะไม่เหลือเงินสักแดงเดียว”
“ถ้าคุณพี่เชื่อฉัน ฉันจะช่วยคุณพี่เองค่ะ”
เจ้าของแอ็กเคานต์ไม่มีทางพลาดมองฉู่ลั่วด้วยสีหน้าตกใจอีกครั้ง ก็เห็นว่าเจ้าของช่องพยักหน้า เธอจึงกดคางลงช้า ๆ