เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 251 ลูกแท้ ๆ เหมือนแม่ตอนยังสาว

บทที่ 251 ลูกแท้ ๆ เหมือนแม่ตอนยังสาว

เฉิงยวนรีบเข้าไปสำรวจดูชุดเดรสของฉู่ลั่วตั้งแต่หัวจรดเท้า กรีดร้องอยู่สักพักหนึ่งกว่าจะนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นข้างนอกได้

เธอเล่าบทสนทนาระหว่างซ่งเชียนหย่ากับฉู่หร่านออกมาอย่างเดือดดาล

“ข้าก็คิดว่านางจะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมได้จริง คิดไม่ถึงว่ายังแอบทำอะไรลับหลังให้อีก”

ตัดชุดให้ฉู่ลั่วห้าชุดไม่เกินห้าล้าน แต่กลับตัดชุดเดรสให้ฉู่หร่านชุดเดียวราคาสามสิบล้าน!

แม้ว่าราคาจะห่างกันไปมาก และฉู่ลั่วอาจจะดูดีกว่า

ทว่าในงานเลี้ยงวันเกิดวันเดียวกัน ฉู่ลั่วสวมชุดราคาห้าล้าน แต่ฉู่หร่านกลับได้สวมชุดราคาสามสิบล้าน

นี่ซ่งเชียนหย่าคิดว่าตัวเองปฏิบัติต่อลูกสาวทั้งสองคนอย่างเท่าเทียมแล้วหรือ

สมองคิดอะไรอยู่กันแน่!

“เจ้าไม่โกรธเหรอ?” เฉิงยวนเห็นว่าตัวเองเล่าไปหมดแล้ว แต่สีหน้าของฉู่ลั่วกลับไม่เปลี่ยนไปเลย

เด็กสาวจัดความเรียบร้อยของกระโปรงอยู่หน้ากระจก “เป็นเรื่องที่คาดการณ์เอาไว้แล้วละ มีอะไรให้โกรธ?”

ไม่ว่าจะในแง่ของความผูกพัน หรือด้วยบารมีรอบตัวของฉู่หร่าน ก็เป็นเรื่องปกติที่ซ่งเชียนหย่าจะลำเอียง

ถ้าเกิดว่าปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันจริง… นั่นยิ่งน่ากลัว

ฉู่ลั่วเปิดม่านก่อนเดินออกไป

ฉู่หร่านกับซ่งเชียนหย่าต่างก็ตกตะลึงไปพร้อมกัน ทั้งยังเอ่ยชมไม่หยุด

ไม่รู้ว่าฉู่หร่านจริงใจขนาดไหน

แต่ซ่งเชียนหย่านั้นจริงใจมาก ทั้งยังมีความสุขที่สุด “สมกับที่เป็นลูกสาวของแม่ สวยเหมือนแม่ตอนวัยรุ่นไม่มีผิด อกเป็นอก เอวเป็นเอว”

“ดูดีมาก ดูดีมาก! รีบไปลองชุดอื่นเร็วเข้า”

ตอนที่ฉู่หร่านได้ยินคำพูดนี้ของซ่งเชียนหย่า สีหน้าเธอก็มืดมนขึ้นมาเล็กน้อย แววตาเย็นชาจับจ้องไปที่ฉู่ลั่ว

ใบหน้านี้ รูปร่างนี้…

ฉู่หร่านกัดฟัน

หลังจากฉู่ลั่วลองชุดทั้งหมดเสร็จแล้ว ซ่งเชียนหย่าก็พอใจเป็นอย่างมาก เธอให้พ่อบ้านหยางไปหยิบเครื่องประดับในบ้านมาหลายชุด

มีทั้งไข่มุก มีทั้งเพชร และยังมีหยกเขียว…

มีทั้งแบบจีน และตะวันตก

“ลูกลองดูว่าพรุ่งนี้ลูกจะใส่ชุดไหน แล้วค่อยดูว่าเหมาะกับเครื่องประดับชุดไหน?”

“ถ้าสวมชุดสีดำ จะเหมาะกับเพชรมากที่สุด ให้ความรู้สึกหรูหรามาก”

“ถ้าสวมชุดสีแดงก็เหมาะกับไข่มุก”

“หรือจะผสมผสานกันก็ได้นะ เอาแบบที่ลูกชอบได้เลย”

พูดจบ ซ่งเชียนหย่าก็รีบบอกกับพ่อบ้านหยาง “จำไว้ว่าพรุ่งนี้ต้องให้ช่างทำผมมาทำผมให้ลั่วลั่วเร็วหน่อยนะ”

ฉู่หร่านที่อยู่ด้านข้างดึงซ่งเชียนหย่าเบา ๆ “แม่คะ ก่อนหน้านี้คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอคะ ให้ลั่วลั่วใช้ทีมช่างทำผมของหนู ทำไมต้องไปหาคนมาจากข้างนอกด้วยล่ะคะ?”

ซ่งเชียนหย่ายิ้มพร้อมกับลูบมืออีกฝ่าย อธิบายว่า “ตอนแรกแม่คิดแบบนี้ แต่เมื่อกี้พอเห็นชุดของลั่วลั่ว แม่คิดว่าสไตล์ของทีมช่างทำผมลูกไม่เหมาะกับเธอ”

ฉู่หร่านยังอยากพูดอีก แต่ได้ยินคุณแม่พูดด้วยสีหน้าภูมิใจขึ้นมาเสียก่อน

“ลั่วลั่วสวยสง่าเหมือนหญิงงามยุคโบราณ ท่าทางเหมือนกุลสตรีจากตระกูลเก่าแก่”

น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความคิดถึง “เหมือนกับคุณยายของลูกเลย คุณยายของลูกก็แบบนี้ ไม่ว่าจะสวมเสื้อผ้าแบบไหนก็ดูดี ต่อให้เป็นเสื้อผ้าสีเรียบ ก็ยังใส่ออกมาให้ดูน่าทึ่งได้”

“เมื่อก่อนมีบริษัททำผมแห่งหนึ่งที่ทำผมให้คุณยายของลูกมาตลอด” ซ่งเชียนหย่ากำชับพ่อบ้าน “พรุ่งนี้เชิญบริษัทนั้นมาแล้วกัน”

พ่อบ้านยิ้มรับ เขามองไปที่ฉู่ลั่วแล้วกล่าวชมว่า “คุณหนูลั่วสวยมากครับ”

“ใช่ไหม! ลูกสาวของฉันสวยที่สุด แต่แหม ก็ต้องเป็นแบบนั้นแน่นอนอยู่แล้ว!” ซ่งเชียนหย่าพูด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปหลายรูป

จากนั้นก็โพสต์รูปเหล่านั้นลงในกลุ่มโมเมนต์ พร้อมข้อความ

[ลูกสาวของฉัน!]

มีเดรสทั้งหมดห้าชุด แต่ละชุดเมื่อสวมออกมาทำให้ฉู่ลั่วสวยมีสไตล์ต่างกันออกไป ซึ่งแต่ละชุด เธอก็ดูดีมากเป็นพิเศษ

ไม่นานนักก็มีคนเข้ามากดไลก์กันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง

คนแรกที่เข้ามากดไลก์คือคนตระกูลซ่ง ต่อมาฉิงจื่อฉิงก็แชร์รูปภาพเหล่านั้น