เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 253 คิดว่าทำแบบนี้ถูกต้องหรือเปล่า

บทที่ 253 คิดว่าทำแบบนี้ถูกต้องหรือเปล่า

เช้าตรู่วันต่อมา ระหว่างที่ฉู่ลั่วหลับอยู่ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู

คนตระกูลฉู่ต่างก็รู้ถึงการใช้ชีวิตแปลกประหลาดของเธอ จึงมีน้อยครั้งนักที่จะรบกวน

เธอลืมตาขึ้นก็เห็นเฉิงยวนทำหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับเอามือกอดอก

หล่อนหัวเราะคิกคัก “รีบตื่นสิ! มีเรื่องดีแล้วละ”

ฉู่ลั่วดึงผ้าห่มออก ก่อนหยิบเสื้อคลุมมาสวม แล้วเปิดประตูออกไป

ใบหน้าของพ่อบ้านหยางที่อยู่ด้านนอกเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูลั่ว ตระกูลฮั่วจากตี้จิงให้คนนำของขวัญมาส่งให้คุณหนูลั่วครับ”

ฉู่ลั่วเดินมาที่ระเบียงทางเดินแล้วมองลงไปข้างล่าง ก็เห็นบอดี้การ์ดสวมชุดสูทสีดำสิบกว่าคนยืนอยู่ในห้องรับแขกชั้นล่างบนมือของแต่ละคนต่างก็ถือกล่องสีดำเอาไว้

ฉู่เหว่ยฮ่าวกับซ่งเชียนหย่าพวกเขาต่างก็สวมชุดนอนยืนอยู่ในห้องรับแขกด้วยสีหน้าดูย่ำแย่มาก

“รอสักครู่ค่ะ ฉันเก็บของเสร็จจะลงไป”

ฉู่ลั่วเก็บของเสร็จก็ลงมาข้างล่าง คนที่ตรงดิ่งเข้ามาหาคือผู้หญิงอายุสี่สิบกว่าปีที่สวมชุดทำงานคนหนึ่ง “สวัสดีค่ะคุณหนูฉู่ ฉันชื่ออันหนิง เป็นคนที่ประธานฮั่วส่งมาค่ะ”

“ประธานฮั่วบอกว่าวันเกิดของคุณหนูฉู่ ท่านควรจะมอบอะไรให้สักอย่าง จึงเตรียมของขวัญเหล่านี้มาให้ค่ะ”

อันหนิงส่งสัญญาณ ก่อนกล่องใบแรกจะถูกเปิดออก

ฉู่หร่านที่ลงมาข้างล่างถึงกับดวงตาเบิกกว้าง เธอสูดลมหายใจเย็นเฉียบเข้าไป “ชุดไนต์เดวิล!”

“นี่เป็นชุดราตรีที่แพงที่สุดของรีเบคก้า ก่อนหน้านี้เธอเคยพูดไว้ว่าชุดนี้จะเก็บเอาไว้สวมใส่เองเท่านั้น ไม่มีทางขายเด็ดขาด”

ตอนที่ชุดราตรีเปิดตัวดิไซน์ออกมา ก็สร้างความฮือฮาในโลกของแฟชั่นเป็นอย่างมาก

ดิไซเนอร์และแบรนด์ดิไซน์จำนวนมากต่างก็เริ่มลอกเลียนแบบชุดนี้ของรีเบคก้า

ต่อมาเมื่อชุดนี้ออกแบบสำเร็จแล้ว รีเบคก้าเพียงนำมาจัดแสดงเท่านั้น ไม่เคยมีใครได้สวมชุดนี้มาก่อน

เธอเคยพูดเอาไว้ว่า นอกจากคนที่สามารถสวมชุดนี้ปรากฏตัวออกมา ไม่อย่างนั้นเธอไม่มีทางขาย

อันหนิงยิ้มจาง ๆ “ตอนแรกรีเบคก้าจะไม่ยอมขายค่ะ แต่ประธานฮั่วติดต่อไปด้วยตัวเอง หลังจากอีกฝ่ายได้เห็นรูปของคุณหนูฉู่ก็ตอบรับทันทีเลยค่ะ”

พูดจบ อันหนิงยังคงยิ้มและพูดกับฉู่ลั่วต่ออีกว่า “ชุดราตรีนี้ขนส่งตรงจากต่างประเทศมาด้วยเครื่องบินส่วนตัวของประธานฮั่วค่ะ”

ฉู่ลั่วมองดูชุดที่ดิไซน์แปลกใหม่ชุดนี้ กระโปรงประดับด้วยเพชรน้ำดี ดูแล้วน่าจะทั้งแพงและหนักมาก

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

อันหนิงบอกว่า “ตอนที่มาที่นี่ประธานฮั่วบอกว่า งานเลี้ยงวันเกิดไม่ใช่วันธรรมดา คุณหนูฉู่ต้องแต่งตัวให้สวยหน่อยค่ะ”

ฉู่ลั่วเข้าใจความหมายในคำพูดนี้ของฮั่วเซียวหมิงได้ในทันที

เขาคงจะรู้มาจากทางไหนสักทางว่าชุดราตรีของฉู่หร่านแพงกว่าของเธอ

อันหนิงแนะนำต่อไป “นี่เป็นเครื่องประดับที่เข้าชุดกันค่ะ ประธานฮั่วบอกว่าคุณหนูฉู่ไม่ชอบสวมเครื่องประดับน่ารัก ดังนั้นจึงได้เลือกเครื่องประดับที่หรูหราและสง่างามมาให้”

“นี่เป็นรองเท้า”

“นี่คือกระเป๋าถือค่ะ”

“ส่วนนี้คือช่างทำผมที่พวกเราจัดเตรียมมาให้ วันนี้ทั้งวัน ทีมช่างทำผมจะคอยให้บริการคุณหนูฉู่ทุกขั้นตอนค่ะ”

ทีมช่างทำผมยิ้มน้อย ๆ เป็นการทักทาย “ยินดีให้บริการค่ะคุณหนูฉู่”

ฉู่ลั่ว “…”

เฉิงยวนที่อยู่ข้างกายกรีดร้องออกมา “รวยมาก! รวยเกินไปแล้ว!”

“ในละครทีวีก็ยังทำแบบฮั่วเซียวหมิงไม่ได้!”

“ว้าว! ตอนนี้ ตำแหน่งของข้ามองฮั่วเซียวหมิงสูงขึ้นอีกแล้วละ” เฉิงยวนทำมือจากพื้นประมาณสองเมตร เปรียบเทียบตำแหน่งให้ดู “สูงขนาดนี้แน่ะ!”

“สำหรับข้า ตอนนี้ฮั่วเซียวหมิงหล่ออย่างหาที่เปรียบไม่ได้ หล่อยิ่งกว่าที่เคยเป็นมา!”

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวก็ลอยวนรอบชุดสวยนี้ด้วยตาเป็นประกาย “สวยมากเลยค่ะ! ถ้าพี่ลั่วลั่วใส่ต้องดูดีมากแน่นอนเลยค่ะ”

อันหนิงแนะนำเสร็จ ก็ยิ้มพร้อมกับเอ่ยถามว่า “คุณหนูฉู่ มีอะไรอยากให้อธิบายเพิ่มเติมหรือเปล่าคะ?”

ฉู่ลั่วส่ายหน้า

อันหนิงจึงให้คนนำของทั้งหมดไปไว้ในห้องของฉู่ลั่ว “หากคุณหนูฉู่ยังพักผ่อนไม่เต็มที่ เช่นนั้นเชิญพักผ่อนต่อได้เลยนะคะ เป็นฉันเองที่ไม่ได้คำนึงถึงเวลาพักผ่อนของคุณหนูฉู่”

ก่อนหน้านี้เธอได้บอกคนตระกูลฉู่แล้ว ว่ารอให้ฉู่ลั่วตื่นก่อน พวกเขาค่อยพูดคุยกัน

แต่คนตระกูลฉู่กลับไปปลุกฉู่ลั่วให้ตื่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น

อันหนิงแอบลบคะแนนในใจตัวเองเงียบ ๆ นี่คือความผิดพลาด ที่เธอไม่ได้คำนึงถึง

รอจนกระทั่งอันหนิงพาบอดี้การ์ดกลับไป ทีมช่างทำผมก็ถูกพ่อบ้านพาไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง ซ่งเชียนหย่าถึงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เธอมองชุดราตรียาวที่แขวนเอาไว้ตรงนั้น ก่อนจะค่อย ๆ หันมามองฉู่ลั่ว “ลั่วลั่ว ลูกคิดว่าทำแบบนี้ถูกต้องหรือเปล่า?”