เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 28 อสนีบาตสีม่วง

บทที่ 28 อสนีบาตสีม่วง

เหยาซุ่ยขับรถออกมาถึงชานเมือง มุ่งหน้าไปตามเส้นทางบนเขาจนกระทั่งถึงสำนักเต๋าที่ไม่ได้ใหญ่โตแห่งหนึ่ง

ด้านนอกสำนักเต๋าทรุดโทรม มีเพียงกระถางธูปตรงกลางเท่านั้นที่สภาพดีมาก ดูเหมือนว่าจะมีคนมาเช็ดทำความสะอาดบ่อย ๆ

ร่างกายที่แก่ชราของเหยาซุ่ยปีนขึ้นบันไดด้วยความยากลำบาก กำลังตรงไปยังห้องโถงหลัก “ท่านปรมาจารย์ ช่วยฉันด้วยค่ะ ท่านปรมาจารย์ ช่วยฉันด้วย”

หลี่ฉางชิงที่กำลังนั่งสมาธิได้ยินเสียงก็ลืมตาขึ้น

เขามองดูร่างกายน่าเวทนาของเหยาซุ่ย พลางขมวดคิ้ว “ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้?”

เหยาซุ่ยฟุบลงตรงหน้าเขาอย่างไร้เรื่ยวแรง “ท่านปรมาจารย์ ดอกท้อพิฆาตถูกทำลายแล้ว ฉันกำลังจะตาย ช่วยฉันด้วยค่ะ!”

หลี่ฉางชิงได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนหน้าถอดสี “เป็นไปได้ยังไง? ฉันเป็นคนใส่ดอกท้อพิฆาตเข้าไปในร่างของเธอด้วยตัวเอง นอกจากฉัน บนโลกนี้ก็ไม่มีใครแก้ได้อีกแล้ว”

เหยาซุ่ยอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ผมที่แต่เดิมขาวโพลนเริ่มร่วงลงมาเป็นกระจุกใหญ่ ฟันที่ยังเหลืออยู่ไม่กี่ซี่ก็หลุดร่วงลงมาในตอนที่ปริปากพูด

เธอหมดแรงล้มลงบนพื้น พลางแค่นเสียงด้วยความเจ็บปวด “ท่านปรมาจารย์ ช่วยฉันด้วย”

ขณะที่กำลังพูดอยู่ ทันใดนั้นหลี่ฉางชิงก็ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นบนมือออก “ใครกล้าบุกรุกเข้ามาในสำนักของฉัน”

เขาเห็นเพียงเด็กสาวอายุไม่ถึงยี่สิบคนหนึ่งเดินเข้ามา ด้านหลังมีผู้ชายตามมาด้วยสองคน

ฉู่ลั่วมองสำรวจไปรอบ ๆ ก่อนสายตาของเธอจับจ้องที่รูปปั้นของสามมหาเทพซานชิง*[1]

คนอื่นมองไม่เห็น แต่เธอเห็นอย่างชัดเจน รูปปั้นสามมหาเทพซานชิงเต็มไปด้วยหมอกสีดำ

หลี่ฉางชิงเห็นเธอกำลังมองรูปปั้นสามมหาเทพซานชิง ก็มีสีหน้าตะลึง “เธอเป็นคนทำลายดอกท้อพิฆาตของฉันหรือ?”

ฉู่ลั่วเอ่ย “เปลี่ยนชะตาชีวิตคนอื่นตามใจเป็นการฝ่าฝืนลิขิตฟ้า ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์เต๋า ไม่กลัวถูกทัณฑ์สวรรค์อย่างนั้นเหรอ?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ทัณฑ์สวรรค์เหรอ มีแต่เด็กน้อยที่เพิ่งเข้าสู่เส้นทางของปรมาจารย์เต๋าเท่านั้นที่กลัวทัณฑ์สวรรค์ฉันไม่มีอะไรให้กลัว”

ฉู่ลั่วชี้ไปยังรูปปั้นสามมหาเทพซานชิง “ถ้าคุณไม่กลัวทัณฑ์สวรรค์ แล้วทำไมถึงขังพวกเขาไว้ในรูปปั้นสามมหาเทพซานชิง?”

เมื่อถูกจี้ใจดำ หลี่ฉางชิงก็มีสีหน้าโกรธจัด “ใจกล้าไม่เบา แต่จะให้เธอมาพูดไร้สาระเกี่ยวกับการบำเพ็ญตบะได้ยังไง”

เขาพูดพลาง ‘ลอย’ มาหาฉู่ลั่ว

ฝุ่นบนฝ่ามือราวกับยืดหดได้ มันพุ่งตรงเข้ามาหาฉู่รั่วราวกับเข็มนับพันเล่ม!

“ลั่วลั่ว!”

“พี่ลั่ว!”

ฉากนี้สำหรับซ่งจือหนานกับพ่อ มันเกินหลักความเป็นจริงมากไปแล้ว

คนเราบินได้จริง!

ฝุ่นยังสามารถยืดหดได้อย่างอิสระอีกด้วย!?

ในตอนนี้เองพวกเขาถึงตระหนักได้ว่า ปรมาจารย์เต๋าผู้นี้ไม่ธรรมดา

กลัวว่าฉู่ลั่วจะรับมืออีกฝ่ายไม่ไหว

ซ่งอวิ๋นชิงเดือดดาลเป็นอย่างมาก “ลั่วลั่ว ระวัง!”

ตอนที่ฝุ่นราวกับเข็มกำลังจะถึงตัวฉู่ลั่ว มันก็หยุดชะงัก ราวกับเจอสิ่งกีดขวางที่มองไม่เห็น

“ฉันประเมินเธอต่ำไป คิดไม่ถึงว่าเธอจะมีความสามารถอยู่บ้าง” เขาดึงพลังที่อยู่ใต้ฝ่ามือออกมา แสงสีทองปกคลุมฝุ่นเหล่านั้น “ฉันบำเพ็ญตบะมาเกือบร้อยปีแล้ว เด็กอย่างเธอจะเทียบได้เหรอ”

หลังจากกล่าวคำพูดที่ดูน่าเชื่อถือออกมา มือของเขาก็ออกแรงขึ้นอีก

แกร็ก!

ฝุ่นที่แต่เดิมแข็งมากกลับแตกร้าวจากตรงกลาง

ฉู่ลั่วยืนอยู่ที่เดิม มองหลี่ฉางชิงที่กำลังตกตะลึง “นี่คือตบะที่บำเพ็ญมาร้อยปีเหรอ?”

“ดูเหมือนว่าหลายปีมานี้ คุณจะทุ่มเทใจให้กับเส้นทางชั่วช้าไปหมดแล้ว”

เธอยกมือขึ้น ยันต์แผ่นหนึ่งปรากฏขึ้นจากอากาศมาอยู่บนปลายนิ้ว “ตอนนี้ถึงตาฉันบ้างแล้ว”

ยันต์ลอยไปหาหลี่ฉางชิง ทันใดนั้นเอง อสนีบาตสีม่วงพลันปรากฏออกมา

สายฟ้าสามสายฟาดลงมาต่อเนื่อง!

เหลือเพียงร่างไหม้เกรียมร่างหนึ่งนอนชักดิ้นชักงออยู่บนพื้น

ปากพ่นควันสีดำออกมา เขาพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “เป็นไปได้ยังไง? นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

ซ่งจือหนานได้สติกลับมา จึงชี้ไปที่เขาแล้วเอ่ยว่า “มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้! พี่ลั่วของเราคือปรมาจารย์ ปรมาจารย์ที่แท้จริง! จะเหมือนกับคนที่เข้าสู่หนทางชั่วร้ายอย่างแกได้ยังไง?”

พูดจบเขาก็วิ่งเข้าไปอยู่ข้าง ๆ ฉู่ลั่วด้วยความตื่นเต้น

สายฟ้าเลยนะ!

สายฟ้าสีม่วงด้วย!

นี่มันเวทมนตร์อะไรกัน!?

[1] 三清 ซานชิง สามมหาเทพสูงสุดของลัทธิเต๋า เป็นผู้ปกครองสูงสุดแห่งจักรวาลทั้งหมด ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งปัจจัยหลัก สามสิ่งที่สำคัญของชีวิตคือ ลมหายใจ หัวใจ และจิตวิญญาณ ประกอบด้วย

หยวนสื่อเทียนจุน หรือ อวี้ชิง (หยกวิสุทธิ์) เป็นปฐมเทพที่สั่งสองผู้คนในยุคอาทิกัลป์ บุตรแห่งผานกู่ และผู้เคยดำรงตำแห่งเง็กเซียนองค์แรก เป็นจักรพรรดิหยกผู้ปกครองสวรรค์

หลิงเป่าเทียนจุน หรือ ซั่งชิง (เหนือวิสุทธิ์) เป็นเทพเจ้าในยุคมัชฌิมกัลป์ ผู้คิดค้นวิธีควบคุมการแปรเปลี่ยนของพลังหยินหยาง รวบรวมตำราแห่งเต๋า เผยแพร่สรรพวิชา และประทานลมปราณแก่มนุษย์

เต้าเต๋อเทียนจุน หรือ ไท่ชิง (บรมวิสุทธิ์) หรือไท่ซ่านเหล่าจิน (เหล่าจื้อ) ศาสดาลัทธิเต๋า ปรมาจารย์ที่สั่งสอนผู้คนในยุคปัจฉิมกัลป์ เป็นเทพที่ปรึกษาของเง็กเซียนฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และอาจารย์ของโป๊ยเซียน