เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 29 โครงกระดูกเด็ก

บทที่ 29 โครงกระดูกเด็ก

พี่ลั่วของเขาเก่งที่สุดในโลกจริงด้วย!

ซ่งจือหนานแทบจะหมอบลงไปบนพื้นเพื่อกราบไหว้เด็กสาว

แต่ฉู่ลั่วกลับชี้ไปยังรูปปั้นสามมหาเทพซานชิงที่สูงใหญ่ดูน่าเกรงขาม พลางบอกพวกเขาสองพ่อลูกว่า “ทุบมันให้แตก!”

หลี่ฉางชิงที่หายใจรวยรินอยู่บนพื้นได้ยินแบบนั้นก็ลืมความเจ็บปวด “แกกล้าเหรอ! ถ้าแกกล้าแตะต้องของของฉัน…”

ไม่รอให้เขาพูดจบ ก็ได้ยินเสียงทุบดังขึ้นมา!

ซ่งจือหนานหยิบก้อนหิน กระโดดขึ้นไปบนแท่นบูชา ก่อนจะทุบรูปปั้นหินจนเป็นรูอย่างง่ายดาย

“เห! มันทุบง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”

รูปปั้นหินนี้ดูเหมือนจะหนา หนัก และน่าเกรงขาม ตอนแรกคิดว่าคงทำลายได้ยาก

ใครจะรู้ว่ามันทำลายได้ง่ายขนาดนี้

ฉู่ลั่วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และมองไปที่รูปปั้นสามมหาเทพซานชิง “เพราะพวกคุณเป็นญาติสนิทโดยสายเลือด วิญญาณข้างในรับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกคุณ และอนุญาตให้ทำลายรูปปั้นหิน”

“เธอหมายถึง…”

เมื่อฉู่ลั่วพยักหน้ายืนยัน ซ่งอวิ๋นชิงก็มีสีหน้ากราดเกรี้ยวขึ้นทันที เขากระโดดขึ้นไปบนแท่นบูชาตามลูกชาย แล้วทุบรูปปั้นหินด้วยมือเปล่า!

“ห้ามแตะต้องรูปปั้นสามมหาเทพซานชิงของฉัน!”

“อ้าก! พวกแกต้องถูกลงทัณฑ์”

“สามมหาเทพจะลงทัณฑ์สวรรค์พวกแกที่กล้าทำเรื่องอุกอาจแบบนี้!!”

เสียงร้องด้วยความโกรธของปรมาจารย์ลัทธิเต๋า ซ่งอวิ๋นชิงกับลูกชายดูเหมือนจะทุบรูปปั้นหินได้ง่ายขึ้นมาก

ไม่กี่นาทีต่อมา รูปปั้นหินสูงใหญ่ก็พังทลายลง

หมอกสีดำที่น่าสะพรึงกลัวลอยออกมาตรงหน้า

ศีรษะของซ่งอวิ๋นชิงกับซ่งจือหนานรู้สึกมึนงงขึ้นมาทันที

เพียงไม่กี่วินาที ยันต์สองแผ่นก็ลอยมาติดลงบนตัวพวกเขา

ไอพลังมืดครึ้มรบกวนจิตใจหายไปทันที

ซ่งจือหนานมองรูปปั้นหินที่พังทลาย “ให้ตายสิ! นี่มันของบ้าอะไรเนี่ย!”

ด้านในรูปปั้นหินที่แตกหัก มีกระดูกอยู่หนึ่งกอง

และกระดูกเหล่านี้ไม่ใช่กระดูกของผู้ใหญ่

ซ่งอวิ๋นชิงเห็นกระดูกชิ้นเล็กเหล่านี้ ก็ร้องไห้น้ำตาอาบหน้า

ในนี้มีกระดูกของลูกสาวเขาอยู่…

สำนักเต๋าแห่งนี้มีกระดูกซ่อนเอาไว้จำนวนมาก นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเลยแม้แต่น้อย

ซ่งจือหนานจึงโทร 110 เพื่อแจ้งเรื่องกับตำรวจ ไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่มาจับกุมหลี่ฉางชิงกับเหยาซุ่ย

หลี่ฉางชิงถูกสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จนตัวดำ ยิ่งเห็นรูปปั้นสามมหาเทพซานชิงถูกทำลาย เขาก็ยิ่งคลุ้มคลั่ง

“พวกแกต้องถูกทัณฑ์สวรรค์!”

“สามมหาเทพซานชิงไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่!”

ระหว่างปรมาจารย์หลี่ถูกตำรวจพาตัวไป ปากยังคงพึมพำคำสาปแช่งไม่หยุด

ส่วนกระดูกทุกชิ้นถูกตำรวจเก็บไปหมด เพื่อนำไปตรวจหาดีเอ็นเอ

สามวันต่อมา…

ตำรวจก็นำโครงกระดูกเด็กรูปร่างสมบูรณ์มาคืนให้ตระกูลซ่ง เป็นร่างของซ่งเมี่ยวเมี่ยวในวัยห้าขวบ

ตระกูลซ่งทำพิธีศพให้ และนำกระดูกเธอไปฝังตามธรรมเนียม

…

บ้านตระกูลซ่ง

ฉิงจื่อฉิงพิงลงบนตัวสามีอย่างเจ็บปวดหัวใจ ในขณะที่ซ่งจือหนานยืนอยู่ข้างฉู่ลั่วด้วยท่าทีประหม่า

ในขณะที่ฉู่ลั่วกำลังมองไปยังวิญญาณน้อยที่หลบอยู่หลังเก้าอี้

วิญญาณตนนั้นมองพวกเขาด้วยความสงสัยปนร้อนใจ

แต่เมื่อสบตากับฉู่ลั่ว มันก็ไปหลบอยู่หลังเก้าอี้ด้วยความหวาดกลัว พยายามซ่อนตัวหลังเก้าอี้ที่ไม่สามารถบดบังอะไรได้

แต่เพราะความสงสัย เธอจึงยื่นศีรษะออกมาแอบมองอีกฝ่าย

“พวกคุณแน่ใจนะว่าอยากเห็นเธอ?”

ฉิงจื่อฉิงพยักหน้าทั้งที่ยังสะอื้น “แน่ใจจ้ะ!”

“เธอเป็นผีนะคะ… พวกคุณไม่กลัวเหรอ”

คนตระกูลซ่งรีบส่ายหน้า “ไม่กลัว!”

ฉู่ลั่วพยักหน้า เรียกยันต์ออกมาจากห้วงอากาศ ก่อนที่แสงสีทองจาง ๆ จะปรากฏขึ้น

เมื่อลงคาถาที่ยันต์เสร็จ มันก็ลอยเข้าไปหาร่างของซ่งเมี่ยวเมี่ยวราวกับมีสติรับรู้

แสงสีทองกระจายไปในร่างของเธอ

วิญญาณโปร่งใสค่อย ๆ กลายเป็นสสาร

ซ่งเมี่ยวเมี่ยวมองมือทั้งสองข้างของตนด้วยความสงสัย

คนตระกูลซ่งที่เห็นเด็กหญิงตัวน้อยปรากฏตัวขึ้นในอากาศ พากันตกตะลึง