เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 68 ไม่สบอารมณ์อย่างอธิบายไม่ได้

บทที่ 68 ไม่สบอารมณ์อย่างอธิบายไม่ได้

สองวันต่อมา ฉู่เหิงหาบ้านเดี่ยวหลังเล็กให้ตามที่ฉู่ลั่วต้องการ

เขาขับรถพาน้องสาวแท้ ๆ ไปที่นั่น

บ้านหลังเล็กใกล้เขตชานเมือง บรรยากาศดีมาก ด้านหน้ามีทะเลสาบที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติอยู่ด้วย รูปแบบของสถาปัตยกรรมมีความเป็นจีนสมัยใหม่

แถมยังมีซ่งจือหนานตามมาอีกคน

เดิมทีตอนที่รู้ว่าฉู่ลั่วกำลังหาบ้าน ตระกูลซ่งก็กระตือรือร้นจะออกหน้าให้ แต่ถูกฉู่เหิงห้ามเอาไว้เสียก่อน

มันไม่สมเหตุสมผลเสียเลย ลูกสาวของตระกูลฉู่จะออกไปอยู่ข้างนอก ทำไมต้องให้คนตระกูลซ่งจัดการให้?

ซ่งจือหนานถือกระเป๋าเดินทางให้ฉู่ลั่วท่าทางแข็งขัน “พี่ลั่ว คุณพอใจบ้านเล็ก ๆ หลังนี้หรือเปล่า? ถ้าคุณไม่พอใจ พวกเราเปลี่ยนได้นะ! ใกล้บ้านผมมีโครงการบ้านจัดสรรเพิ่งเปิดใหม่ เป็นสไตล์โบราณ และอยู่ใกล้ตัวเมืองด้วย”

ฉู่ลั่วส่ายหน้า “อยู่ใกล้ตัวเมืองเกินไปไม่ดี”

“งั้นเหรอ ถ้าพี่ลั่วชอบที่นี่ก็ดีแล้วครับ” เขาพูดประจบแล้วเดินตามหลังเด็กสาวไป

ฉู่เหิงเหลือบตามองตัวกวน ก่อนจะแนะนำบ้านต่อ เฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว แม้กระทั่งลานสำหรับบำเพ็ญที่เธอขอเอาไว้ ก็ได้รับการตกแต่งตามที่เด็กสาวต้องการ

ฉู่ลั่วมองไปรอบ ๆ อย่างพึงพอใจ “ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่”

เด็กสาวรู้ดี ซ่งเชียนหย่ากับฉู่เหว่ยฮ่าวต่างก็ไม่ยินยอมเรื่องที่เธอจะย้ายออกจากบ้านตระกูลฉู่

ฉู่เหิงเป็นคนเดียวที่สนับสนุนเธอ ทั้งยังเป็นคนรับผิดชอบหาที่อยู่ให้ แถมยังตกแต่งบ้านให้อีก

“พี่รู้ว่าเธอไม่ชินที่ต้องอยู่ที่บ้าน แต่ต้องกลับบ้านไปเยี่ยมคุณแม่บ่อย ๆ รู้ไหม” ฉู่เหิงเน้นย้ำ “ตอนคุณแม่รู้ว่าเธอจะย้ายออกมา ท่านเสียใจมากนะ”

“หนูจะกลับไปทุกสัปดาห์ค่ะ”

ถึงตอนนี้เด็กสาวจะออกจากบ้านตระกูลฉู่ได้แล้ว แต่จะไม่กลับไปเลยก็ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะส่งผลกระทบต่อระบบของเธอ

ซ่งจือหนานที่อยู่ข้าง ๆ กะพริบตาถี่ “พี่เหิง ไม่มีธุระเหรอครับ?”

ฉู่เหิงหรี่ตา “นายจะรีบไล่ฉันไปแล้วเหรอ?”

อีกฝ่ายหัวเราะฝืน ๆ “ไม่ใช่แน่นอนครับ ผมจะไล่พี่เหิงได้ยังไงล่ะ แต่เป็นเพราะว่า…”

เด็กหนุ่มเอียงคอเล็กน้อย พูดติดตลกแต่ก็แฝงไปด้วยความลึกลับว่า “เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านที่มีแต่พี่ลั่วอยู่นี่ครับ แต่ยังเป็นบ้านของคนอื่นด้วย ผมกลัวว่าพี่เหิงจะกลัว”

“นายยังไม่กลัว แล้วฉันต้องกลัวอะไร”

ฉู่ลั่วมองพี่ชายอย่างไม่เชื่อสายตา “พี่ใหญ่?”

ฉู่เหิงหันไปพูดอย่างอ่อนโยน “ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้วว่าจะทำอาชีพด้านนี้ พี่ในฐานะคนในครอบครัว ยังไงก็ต้องสัมผัสสิ่งเหล่านี้ได้อยู่แล้ว”

เขากวาดสายตามองซ่งจือหนาน “คนนอกยังไม่กลัว ในฐานะพี่ชายคนโตของเธอ มีอะไรต้องกลัวด้วยเหรอ!”

ซ่งจือหนานเบ้ปาก “…”

พี่เหิง ดื้อด้านขนาดนี้เชียวเหรอ?

แม้แต่เรื่องเห็นผี ก็ยังจะแพ้ให้คนอื่นไม่ได้

สมกับที่เป็นฝันร้ายของเหล่าลูกคนรวยในเมืองเจียง

ฉู่ลั่วเข้าใจความหมายของพี่ชาย “คนทั่วไปเปิดดวงตาที่สาม*[1] ไม่ใช่เรื่องดีนะคะ ฉันทำให้พวกเขามีรูปร่างขึ้นมาแทนแล้วกันนะ”

ยันต์สองแผ่นลอยออกไปจากปลายนิ้วของเธอ

ฉู่เหิงมองตามทิศทางที่ยันต์ลอยไป ก็เห็นเงาร่างใหญ่หนึ่งร่างและเงาร่างเล็กอีกหนึ่งร่างปรากฏขึ้นมากลางอากาศ

แม้ร่างกายจะดูล่องลอย แต่ก็สามารถมองเห็นใบหน้าและเสื้อผ้าที่สวมใส่ได้ชัดเจน ในขณะเดียวกันก็ยังมองเห็นแสงแดดที่ส่องทะลุร่างกายของพวกเขาโดยไม่มีอะไรมากั้น

หัวใจของฉู่เหิงหดเล็กลงโดยไม่รู้ตัว แต่เพราะด้านข้างยังมีซ่งจือหนานที่รอดูเรื่องสนุกอยู่ เขาจึงฝืนทนไม่ถอยหลังออกไป

ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก และจ้องมองด้วยสีหน้าปกติ

แต่เมื่อมองดูให้ดี สีหน้าของฉู่เหิงพลันเปลี่ยนไป

“ฮั่วจิ่ว!”

ไม่แปลกเลยที่ฉู่เหิงจะรู้จักอีกฝ่าย คุณชายบ้านตระกูลฮั่วโด่งดังมากในแวววงผู้ดีของเมืองเจียง

ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตา การศึกษา ชาติตระกูล หรือแม้กระทั่งความสามารถก็ล้วนไม่เป็นสองรองใคร

ฮั่วเซียวหมิงพยักหน้าเล็กน้อย ด้วยท่าทีเย็นชา และรักษาระยะห่าง

ฝ่ายฉู่เหิงยังไม่หายตกใจ ก็เห็นเด็กน้อยที่อยู่ข้าง ๆ วิ่งเข้าไปหาซ่งจือหนาน “น้องชาย น้องชาย!”

ซ่งจือหนานหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเอื้อมมือออกไปอุ้มเด็กตัวเล็กขึ้นมา แล้วหมุนตัวไปรอบ ๆ

ฉู่เหิงพูดไม่ออก “…”

ฉู่ลั่วที่อยู่ข้างกันช่วยอธิบายเรื่องราวของฮั่วเซียวหมิงกับซ่งเมี่ยวเมี่ยว

“ที่แท้ตอนอยู่ในบ้าน เธอก็เจอเรื่องอะไรมาตั้งมากมาย” ฉู่เหิงคิดตำหนิตัวเอง

ฮั่วเซียวหมิงที่นิ่งเงียบมาตลอดราวกับรูปปั้น เปิดปากพูดว่า “ถ้าพวกคุณใส่ใจเธอจริง คงไม่เพิ่งมาเห็นเอาป่านนี้หรอก”

ฉู่เหิงพูดออกไปตามสัญชาตญาณ “ขอโทษด้วยครับ เป็นความสะเพร่าของพวกเราเอง”

พูดจบ เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้น

ทำไมน้ำเสียงของคุณชายฮั่วจิ่วคนนี้ถึงเหมือนกำลังมีปัญหากับเขา?

ฉู่เหิงจับจ้องที่ฮั่วเซียวหมิง ก่อนจะค่อย ๆ เบนสายตาไปหาฉู่ลั่ว

สัญชาตญาณของพี่ชายถูกเปิดใช้งานทันที “คุณชายฮั่วจิ่วพูดถูกแล้ว พวกเราละเลยลั่วลั่วเกินไป หลังจากนี้ผมต้องมาหาลั่วลั่วบ่อย ๆ แน่นอน”

ฮั่วเซียวหมิงขมวดคิ้ว

เห็นได้ชัดว่าตนเองบรรลุเป้าหมายแล้ว ในที่สุดก็ได้สั่งสอนคนในครอบครัวฉู่ลั่วสักที แต่ทำไมถึงรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างอธิบายไม่ถูก

เขามองไปยังฉู่เหิง ทั้งยังหรี่ตามองกลับ

ผู้ชายทั้งสองคนหันหน้ามองกัน และในใจก็ส่งเสียงร้อง ‘ฮึ’ ออกมา

ไม่สบอารมณ์เลย!

[1] ดวงตาที่สาม เป็นตาจิตที่ทำให้เห็นสิ่งเหนือธรรมชาติ แสดงถึงการรับรู้ระดับสูงในทางจิตวิญญาณ ในที่นี้ฉู่ลั่วเปรียบกับการมองเห็นผีหรือการสัมผัสสิ่งลี้ลับ