เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 8 ย้ายหลุมศพ
[อะไรที่เรียกว่าอดีต ปัจจุบัน อนาคตเหรอ? คุณเจ้าของช่องหมายถึงการทำนายดวงชะตาใช่ไหม?]
[น่าจะใช่นะ!]
[เรื่องของฉันต้องให้เธอเล่าด้วยเหรอ ฉันไม่อยากฟังเรื่องเล่า ฉันอยากดูเจ้าของช่องเต้นเหมือนเมื่อก่อน ถ้าคุณเจ้าของช่องเต้นบันนี่แดนซ์ ฉันจะให้รางวัล]
[ฉันเหมือนกับเมนต์บน ฉันอยากฟังเจ้าของช่องเรียกคุณสามี]
[เจ้าของช่องคนนี้มีกลยุทธ์ในการไลฟ์ยังไงกันแน่ ก่อนหน้านี้ไลฟ์เต้นกับร้องเพลง ตอนนี้กลับไลฟ์เล่าเรื่อง เล่าเรื่องก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ยังเล่าเรื่องจากการทำนายโชคชะตาอีก]
…
ผู้ชมในห้องไลฟ์เริ่มโวยวายกันหนักขึ้น แต่เด็กสาวยังทำหน้าสบายใจได้อยู่
ระบบร้อนใจมาก
[นายท่าน คุณไม่พูดอะไรเลย จะรออย่างเดียวเหรอ?]
ฉู่ลั่วตอบไปว่า “ฉันไม่รีบ”
[จะไม่รีบได้ยังไง!]
ทันใดนั้นก็มีวิดีโอคอลเด้งขึ้นมาในห้องไลฟ์สตรีม
ฉู่ลั่วกดยอมรับ ก่อนหน้าจอถูกแบ่งออกเป็นสองช่อง
ฝ่ายตรงข้ามที่อยู่ในวิดีโอเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปี พอเห็นว่าวิดีโอเชื่อมต่อแล้ว ก็ยิ้มและพูดเสียงดังว่า “คุณเจ้าของช่อง ผมอยากฟังเรื่องราวของผมครับ”
เด็กสาวจ้องมองเขา
“คุณเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะดี พ่อแม่อยู่กันพร้อมหน้า และมีพี่ชายหนึ่งคน ตอนอายุประมาณสิบปีครอบครัวเจริญรุ่งเรืองขึ้น มีทรัพย์สินมั่งคั่ง ดวงชะตาอยู่ในดาวเหวินชาง คุณคงจะมีผลการเรียนที่ดีมากสินะ”
“ใช่ ๆๆ คุณพูดถูกทั้งหมดเลย”
หวังเฟิงพยักหน้ารัวเหมือนไก่จิกข้าวสาร
แต่ฉู่ลั่วกลับขมวดคิ้ว “ว่ากันตามตรงคุณควรมีชีวิตที่ราบรื่น มีสุขภาพดีอายุยืนยาว ใบหน้าของคุณมีลักษณะที่ดีนะ แต่ประตูชีวิตกลับดูหมองคล้ำ ตรงจุดรวมพลังก็ไม่สว่างไสว ช่วงนี้คงพบเจอกับโชคร้ายมาใช่ไหม”
ในตอนนี้หวังเฟิงรู้สึกได้ว่าสตรีมเมอร์คนนี้ไม่ธรรมดา
สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจังทันที “คุณเจ้าของช่อง ช่วงนี้ผมดวงซวยมากครับ ผมไปกินข้าวที่หลังมหาวิทยาลัย ขาของผมก็บาดเจ็บเพราะรถยนต์ไฟฟ้าที่จอดอยู่ริมถนนอย่างไม่ทราบสาเหตุ”
เขาหันกล้องไปถ่ายขาของตนเองที่ใส่เฝือกไว้
“ตอนแรกความสัมพันธ์ของผมกับแฟนดีมาตลอด ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันเป็นวันเกิดของเธอ ผมซื้อของขวัญให้เธอ ใครจะรู้ว่าคนส่งของเอาไปส่งผิด แล้วเอาพัสดุอีกอันไปส่งให้แฟนผมแทน แฟนผมคิดว่าผมอยากเลิกกับเธอ ตอนนี้เธอเลยบล็อกผมทุกช่องทางแล้ว”
เพราะเหตุนี้ เขาจึงรู้สึกเบื่อ เลยเข้ามาดูไลฟ์สตรีม
และถูกวิธีการไลฟ์ของฉู่ลั่วดึงดูดเข้ามา
“คุณเจ้าของช่อง ผมมีเรื่องอยากจะถามครับ ผมกับแฟนจะกลับมาคืนดีกันได้ไหม?”
[คนอะไร ดวงซวยมากจริง ๆ]
[ก็เคยเจอเรื่องซวยนะ แต่ไม่ซวยขนาดนี้]
[จะว่าไป พวกคุณไม่คิดว่านี่เป็นหน้าม้าที่เจ้าของช่องหามาบ้างเหรอ? เจ้าของช่องเป็นซินแสหรือเปล่า? ถึงทำนายแม่นขนาดนี้!]
[ฉันก็คิดว่าปลอม ซินแสต้องอายุมากกว่านี้ ต้องมีทั้งประสบการณ์ทั้งความรอบรู้ เจ้าของช่องเพิ่งอายุเท่าไหร่เอง!]
[ปลอม ปลอม แยกย้ายกันเถอะ!]
…
หวังเฟิงเห็นคอมเมนต์เช่นกัน ขณะที่กำลังจะบอกว่าตนเองไม่ใช่หน้าม้า ฉู่ลั่วก็พูดขึ้นมาก่อน
“คุณถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำ สาเหตุไม่ได้มาจากตัวคุณ แต่เป็นเพราะโชคร้ายของบิดาส่งต่อมาถึงลูกหลาน”
“อะไรนะ?”
ฉู่ลั่วกล่าว “ที่บ้านคุณน่าจะเกิดเรื่องแล้ว ติดต่อคนในครอบครัวคุณสักหน่อยสิ!”
หวังเฟิงได้ยิน ก็ร้อนใจขึ้นมาทันที เขารีบโทรไปหาคนที่บ้าน
คนที่รับสายคือพ่อของเขา “พ่อ ที่บ้านมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม?”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง ผมให้ปรมาจารย์คนหนึ่งทำนายโชคชะตาให้ ท่านบอกว่าที่บ้านเกิดเรื่อง บ้านเราเกิดเรื่องจริงหรือเปล่า?”
“อะไรนะ? แม่ตรวจเจอมะเร็งกระเพาะอาหาร!”
“ลูกในท้องพี่สะใภ้ไม่มีแล้ว!”
“ธุรกิจของครอบครัวก็มีปัญหา!”
หลังจากหวังเฟิงตกใจสามครั้งติดต่อกัน จนตัวแข็งทื่อ
จนกระทั่งปลายสายบอกให้เขาไปถามเจ้าของช่องอีกครั้ง เด็กหนุ่มถึงได้สติกลับมา แล้วรีบกระโจนเข้ามาตรงหน้ากล้อง จังหวะนี้เขาไม่เรียกเธอว่าเจ้าของช่องแล้ว “ปรมาจารย์ ปรมาจารย์! พ่อให้ผมมาถามคุณว่า คุณมีวิธีช่วยครอบครัวของเราไหมครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องดูว่าครอบครัวของคุณทำเรื่องอะไรมา”
หวังเฟิงรีบถามพ่อของเขา
หลังจากรอให้ทางนั้นตอบกลับมา เขาก็นิ่งค้างไปสองวินาที “พ่อผมบอกว่า เขาย้ายสุสานของคุณปู่คุณย่าผมครับ”
เรื่องนี้เขาเองก็รู้อยู่ก่อนแล้ว
เนื่องจากจะมีการทำถนนในหมู่บ้าน และหลุมศพของคุณตาคุณยายอยู่ในเส้นทางที่วางแผนไว้พอดี
หลังจากที่ทางการให้เงินชดเชยมา ครอบครัวของพวกเขาได้เชิญนักพรตมาดูสถานที่สำหรับย้ายหลุมศพ
ได้ยินพ่อของเขาเล่าว่า ย้ายหลุมศพวันแรก ก็มีปัญหาเล็ก ๆ เกิดขึ้นในครอบครัว จนถึงตอนนี้ผ่านมาสองเดือนกว่าแล้ว ปัญหาที่ครอบครัวเจอนับวันยิ่งน่าตกใจขึ้นเรื่อย ๆ
“หลุมศพของบรรพบุรุษถูกย้ายอย่างไม่เหมาะสม ครอบครัวจะอยู่ไม่เป็นสุข จะเกิดเคราะห์ภัยร้ายแรง”
ฉู่ลั่วพูดประโยคนี้ออกมา หวังเฟิงก็ตกใจจนแผ่นหลังเย็นเฉียบ เข่าแทบทรุดลงไป
“ปรมาจารย์…”
“ไม่ต้องเรียกฉันว่าปรมาจารย์ค่ะ ฉันเป็นแค่สตรีมเมอร์ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรพิเศษ”
หวังเฟิงเงียบลงไป
ความหมายของคำพูดนี้คือ บ้านเขาหมดหนทางช่วยเหลือแล้วหรือ?
ซ่งจือหนานที่กำลังดูไลฟ์อยู่คอมเมนต์เตือนหวังเฟิงหนึ่งประโยคว่า
[เจ้าของช่องต้องการผู้ติดตาม ต้องการให้โดเนตรางวัลน่ะ]
หวังเฟิงอ่านคอมเมนต์ แล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเจ้าของช่อง ผมกดติดตามคุณเดี๋ยวนี้เลยครับ!”
เรือบรรทุกเครื่องบินถูกส่งมาทันที
ฉู่ลั่วใช้พลังวิญญาณ แต่พบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงแอบถามระบบในใจ
ระบบเองก็จนปัญญา
[นายท่าน คนคนนี้ไม่ได้เชื่อท่านอย่างสมบูรณ์ ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถเพิ่มพลังโชคชะตาให้ท่านได้]
ฉู่ลั่วถามต่อ “เมื่อก่อนตอนไลฟ์สตรีม ไม่เห็นเคยบอกว่าต้องทำให้อีกฝ่ายเชื่อในตัวฉันด้วย”
ระบบจนปัญญา
[เมื่อก่อนท่านไลฟ์สตรีมเต้นและร้องเพลงนี่ สิ่งที่ต้องการมีเพียงความชื่นชอบจากผู้ชม แต่ตอนนี้ไลฟ์สตรีมเป็นการทำนายโชคชะตาและเล่าเรื่อง จึงต้องการให้ผู้ชมเชื่อคำพูดของท่าน]
ฉู่ลั่วหรี่ตาลง ขณะฟังระบบกล่าวต่อ
[ที่จริงแล้ว มันก็เหมือนกัน เพียงแต่นายท่านเลือกใช้วิธีการต่างกันไป ดังนั้นวิธีได้รับพลังโชคชะตาก็จะต่างออกไปด้วย หากทำให้คนดูชื่นชอบการเล่าเรื่องของท่านได้ ก็จะได้รับพลังเช่นกัน]
ฉู่ลั่วเงียบงัน
เป็นไปไม่ได้ที่จะชอบทุกสิ่งทุกอย่าง
หวังเฟิงมอบรางวัลเสร็จ ก็เห็นว่าสีหน้าของสตรีมเมอร์สาวไม่ค่อยดี ในใจก็เกิดตื่นตระหนก
หรือว่ารางวัลจะน้อยไป?
ให้เพิ่มอีกสักอันดีไหมนะ?
ใจคิดเช่นนั้น แต่ร่างกายกลับรู้สึกเจ็บปวด…
ครอบครัวของเขามีฐานะดี แต่ก็มีการวางแผนในการใช้เงินอยู่เสมอ ค่าใช้จ่ายที่นอกเหนือจากความจำเป็นเช่นนี้ หวังเฟิงมักจะควบคุมได้ดีเสมอ
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของช่องทำนายสถานการณ์ที่บ้านของเขาได้อย่างแม่นยำก็จริง แต่ไม่แน่ว่าจะแก้ปัญหาให้ได้
โดเนตรางวัลเยอะขนาดนี้ จะเหมาะสมจริงหรือ?
“บ้านเกิดของคุณอยู่ไกลจากเมืองเจียงไหม?”
หวังเฟิงรีบส่ายหน้า “ไม่ไกล ไม่ไกล บ้านเกิดของผมอยู่ที่เมืองเจียงนี่แหละ”
“ดีค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปดู”
เขาเบิกตากว้าง “จริงเหรอครับ? ขอบคุณเจ้าของช่อง ขอบคุณเจ้าของช่อง!”
“ส่งที่อยู่มาให้ฉันในแชตส่วนตัวนะ”
“ได้ครับ ได้ ได้!”
ฉู่ลั่วกดปิดวิดีโอคอล และกลับมามองกล้องในห้องไลฟ์สตรีม “ไลฟ์วันนี้ถึงตรงนี้แล้วกันค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับชมนะคะ”
ปิดไลฟ์แล้ว สีหน้าของฉู่ลั่วเปลี่ยนไปทันที
ดวงตาจับจ้องไปยังเงาร่างเลือนรางที่อยู่ไม่ไกลด้วยสีหน้าเย็นชา
“ใจกล้าไม่เบาเลยนะ กล้าเข้ามาในที่ของฉันแบบนี้!”
เงาผีร้ายที่รายล้อมไปด้วยพลังวิญญาณพุ่งเข้ามาหาเธอ!
ฉู่ลั่วควักยันต์ออกมาหนึ่งแผ่น
ตอนกระดาษยันต์สีเหลืองแปะลงบนเงาของผี พลังวิญญาณที่อยู่รอบตัวผีร้ายก็หายไป เหลือไว้เพียงวิญญาณที่ใสสะอาดดวงหนึ่งเท่านั้น
ทันทีที่เห็นร่างของวิญญาณตนนั้น ดวงตาของฉู่ลั่วก็เบิกกว้างขึ้น
“ทำไมถึงเป็นคุณ?”
YOU MAY ALSO LIKE
