เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 384 ค่ำคืนก่อนจำกลำ

หลังจำกเหล่ำยอดฝีมือของสำนักงูศักดิ์สิทธิ์ และสำนักฉือเซี่ยะ
ทยอยกลับไปอย่ำงจ ำยอมแล้ว
เวลำสิบกว่ำวันก็ผ่ำนไปไวรำวกับโกหก
ยำมค่ำของวันนี้
เขำอวิ๋นชำงยังคงถูกปกคลุมไปด้วยหมอกบำง ๆ เช่นเคย
ขณะเดียวกัน แสงสีแดงที่สำดส่องลงมำ
กลับทำให้สำนักชิงหยำงที่เป็ นสำนักระดับล่ำงสุดของหลิงโจว ดู
รำวกับเป็ นแดนเซียนขึ้นมำ
และนับตั้งแต่เย่ฉำงชิงได้เริ่มฝึกภำพกระบี่ไร ้สิ้นสุด (พระเอกยัง
เปิดจุดเซินชำงมิครบจึงยังฝึกเคล็ดเทพปีศำจโบรำณไม่ได้)หรืออำจเป็ นเพรำะเขำมุ่งมั่นที่เปิดจุดเซินชำงทั้งหกตำแหน่ง
จึงท ำให้ปรำณวิญญำณธำตุต่ำง ๆ ภำยในรัศมีสิบลี้ของเขำอวิ๋
นชำง จึงไหลมำรวมกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้แทบจะทั้งหมด
และบรรดำศิษย์ทุกคนของส ำนักชิงหยำง ล้วนหวังว่ำจะได้รับ
โอกำสและวำสนำจำกเย่ฉำงชิงกันทั้งสิ้น
พวกเขำต่ำงก็ทยอยแวะเวียนไปหำเย่ฉำงชิง และพูดโอ้อวดในสิ่ง
ที่ตนเองเข้ำใจในวิถีต่ำง ๆ ให้เย่ฉำงชิงฟัง
ทว่ำสิ่งที่พวกเขำคำดมิถึงก็คือ
ศิษย์น้องเย่ผู้นี้กลับเก่งกำจเป็ นอย่ำงมำก
เพรำะสิ่งที่พวกเขำพูดออกไป ศิษย์น้องเย่ผู้นี้กลับสำมำรถรู ้แจ้ง
ในคำพูดเหล่ำนั้น และสำมำรถทำได้จริง ๆพวกเขำที่เดิมทีมีคุณสมบัติอยู่ในระดับกลำง ๆ
ทว่ำด้วยกำรหล่อเลี้ยงของไอพลังเต๋ำ ที่แผ่ออกมำจำกกำย
ของเย่ฉำงชิง กลับท ำให้รำกปรำณของพวกเขำเกิดกำรพัฒนำ
กลำยเป็ นอัจฉริยะในกำรฝึกเซียนไปตำม ๆ กัน
มิเพียงเท่ำนั้น บัดนี้ทั่วทั้งสำนักชิงหยำงยังมีไอพลังเต๋ำแผ่
ออกมำจำง ๆ อีกด้วย
สำนักชิงหยำงในตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่ำ กลำยเป็ นดินแดน
ศักดิ์สิทธิ์ในกำรฝึกเซียนอย่ำงแท้จริงไปแล้ว
“ฟิ้ว ! ”
ตอนนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียง ๆ หนึ่งดังมำจำกฟำกฟ้ ำลำแสงที่เจิดจ้ำรำวกับเปลวไฟสำยหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยพลังอัน
รุนแรงได้ทะยำนขึ้นสู่ฟ้ ำ
ทันใดนั้น สำนักชิงหยำงก็ถูกปกคลุมไปแสงหลำกสีสันมำกมำย
งดงำมอย่ำงไร ้ที่เปรียบ
พร ้อมกับมีไอพลังบำงอย่ำงแผ่ออกมำด้วยเช่นกัน
ใช่แล้ว !
ปรำกฏกำรณ์เช่นนี้หมำยควำมว่ำชวี่เหวินเซี่ยที่เข้ำฌำนมำนำน
ในที่สุดก็สำมำรถก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดได้เป็ นที่เรียบร ้อยแล้ว
เวลำผ่ำนไปมิถึงหนึ่งก้ำนธูป
นอกจำกเย่ฉำงชิงที่ยังคงมุ่งมั่นในกำรบำเพ็ญเพียร และหวังที่จะ
เปิดจุดเซินชำงตำแหน่งที่หกให้ได้ ก่อนไปจำกสำนักชิงหยำงแล้วคนที่เหลือต่ำงมำรวมตัวกันยังบริเวณด้ำนนอก ที่ชวี่เหวินเซี่ย
เข้ำฌำนอยู่
“อำจำรย์ เกิดปรำกฏกำรณ์ที่ทรงพลังเช่นนี้ หรือว่ำศิษย์พี่ชวี่จะ
ท ำส ำเร็จแล้วหรือเจ้ำคะ ? ”
ดวงตำดำขลับของจื่อเหยำเป็ นประกำยขึ้น พลำงเอ่ยถำม
นักพรตชิงอวิ๋นด้วยควำมสงสัย
ได้ยินเช่นนั้น คนที่เหลือต่ำงก็หันไปมองนักพรตชิงอวิ๋นด้วย
เช่นกัน
“ถูกต้อง เหวินเซี่ยก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดได้สำเร็จแล้วจริง ๆ”
นักพรตชิงอวิ๋นพยักหน้ำพร ้อมรอยยิ้ม ก่อนจะกวำดสำยตำมอง
ไปยังทุกคน พลำงลูบหนวดของตนเอง “พวกเจ้ำเองก็มิต้องท้อใจไป
ด้วยคุณสมบัติของพวกเจ้ำในตอนนี้ ภำยภำคหน้ำย่อมสำมำรถก้ำว
เข้ำสู่แดนก่อก ำเนิดได้อย่ำงแน่นอน”ทันทีที่สิ้นเสียง
“อำจำรย์ ศิษย์พี่ชวี่ก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดแล้วก็จะไปจำก
สำนักชิงหยำง เพื่อไปฝึกที่นิกำยกระบี่สวรรค์”
จื่อเหยำถำมต่อด้วยควำมสงสัย “ถ้ำเช่นนั้นเมื่อพวกเรำก้ำวสู่
แดนก่อกำเนิดได้แล้ว ก็ต้องไปฝึกที่นิกำยกระบี่สวรรค์ด้วยอย่ำงนั้น
หรือเจ้ำคะ ? ”
“ห๊ะ ? ”
ได้ยินเช่นนั้น มิเพียงแต่นักพรตชิงอวิ๋นที่มีท่ำทำงนิ่งไป แม้แต่
คนที่เหลือเองก็อดที่จะมีสีหน้ำเปลี่ยนไปมิได้เช่นกัน
“ศิษย์น้องเล็ก อย่ำได้พูดจำเหลวไหล ! ”
หลี่ซิวหยวนถลึงตำใส่จื่อเหยำที่ยังคงมีสีหน้ำสงสัย พร ้อมกับเอ่ย
ขัดขึ้นมำทันทีแต่ที่จื่อเหยำถือพูดออกมำนั้น ล้วนเป็ นสิ่งที่ทุกคนต่ำงคิดอยู่ใน
ใจเช่นกัน ทว่ำพวกเขำมิอำจเอ่ยออกมำตรง ๆ ต่อหน้ำของอำจำรย์
ได้
“ใช่แล้ว ต่อให้ภำยภำคหน้ำสำนักชิงหยำงจะสำมำรถเลื่อนขึ้น
เป็ นส ำนักระดับสำม หรือส ำนักระดับสองได้ และมีทรัพยำกรในกำร
บำเพ็ญเพียรเพิ่มมำกขึ้น ทว่ำเมื่อเทียบกับนิกำยกระบี่สวรรค์แล้ว ยัง
ถือว่ำยังห่ำงไกลกันอีกมำก”
นักพรตชิงอวิ๋นโบกมือไปมำให้กับหลี่ซิวหยวน พร ้อมเอ่ยอย่ำง
ปล่อยวำงว่ำ “ด้วยคุณสมบัติของพวกเจ้ำในตอนนี้ เชื่อว่ำครำหน้ำ
พวกเจ้ำคงจะสำมำรถเข้ำร่วม และผ่ำนกำรทดสอบของนิกำยกระบี่
สวรรค์ได้อย่ำงแน่นอน”
“เช่นนี้แล้วก็จะพลอยทำให้สำนักชิงหยำงก้ำวหน้ำขึ้นอย่ำง
รวดเร็วด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่ำนั้นข้ำมั่นใจว่ำด้วยหยวนอิงที่เกิดกำร
พัฒนำของข้ำ ควำมส ำเร็จในภำยภำคหน้ำย่อมมิด้อยไปกว่ำผู้ใด
อย่ำงแน่นอน”เอ่ยถึงตรงนี้ ทุกคนต่ำงก็มีสีหน้ำสับสนขึ้นมำอีกครั้ง
นักพรตชิงอวิ๋นจึงเอ่ยต่ออีกว่ำ “แน่นอนว่ำพวกเจ้ำเองก็มิต้อง
รู ้สึกแย่ไปหรอก กำรที่พวกเจ้ำได้รับวำสนำเช่นนี้ นับว่ำเป็ นบุญของ
พวกเจ้ำแล้ว”
ทันทีที่นักพรตชิงอวิ๋นพูดจบ จู่ ๆ ก็มีเสียงเย็นชำเสียงหนึ่งดัง
ขึ้นมำ ทำงด้ำนหลังของนักพรตชิงอวิ๋น
“ตำเฒ่ำชิงอวิ๋น เจ้ำเลิกแสดงละครได้แล้ว”
“แม้ว่ำภำยภำคหน้ำสำนักชิงหยำงจะสำมำรถขึ้นเป็ นสำนักระดับ
สองของหลิงโจวเพรำะพวกเรำได้ก็จริง แต่เยี่ยงไรเสียสำนักชิงหยำง
ก็เป็ นสำนักที่ต้องพึ่งพิงนิกำยกระบี่สวรรค์อยู่ดี หำได้เป็ นสุดยอด
สำนักเซียนอะไรไม่ และคงยำกที่จะก้ำวข้ำมควำมจริงข้อนี้ไปได้”
เห็นได้ชัดว่ำผู้ที่มำก็คือชวี่เหวินเซี่ย ที่เพิ่งก้ำวเข้ำสู่แดน
ก่อกำเนิดนั่นเองแต่เพรำะบัดนี้นำงได้ก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดแล้ว แม้รูปร่ำง
ของชวี่เหวินเซี่ยจะยังคงอวบอัดดูเย้ำยวนเช่นเคย ทว่ำลักษณะ
ท่ำทำงกลับดูเย็นชำลงมำกกว่ำเดิมหลำยเท่ำ
“ยินดีกับศิษย์พี่ชวี่ที่ก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดได้สำเร็จ ! ”
เมื่อเห็นชวี่เหวินเซี่ยเดินเข้ำมำช ้ำ ๆ คนที่เหลือต่ำงก็รีบแสดง
ควำมยินดีในทันที
นักพรตชิงอวิ๋นเผยรอยยิ้มฝื ดเฝื่ อนออกมำ ก่อนจะหันไปเอ่ย
คล้ำยตำหนิชวี่เหวินเซี่ยว่ำ
“เหวินเซี่ย เจ้ำและฉำงชิงอีกมินำนก็ต้องออกเดินทำงไปนิกำย
กระบี่สวรรค์แล้ว ยิ่งกว่ำนั้นวันนี้ยังเป็ นวันที่เจ้ำก้ำวเข้ำสู่แดน
ก่อกำเนิดได้สำเร็จ ฉะนั้นเจ้ำเลิกพูดจำเหน็บแนมข้ำได้แล้วกระมัง ?
”ชวี่เหวินเซี่ยแค่นเสียง หึ ออกมำเบำ ๆ พลำงเอ่ยแย้งว่ำ “หรือว่ำ
มิใช่เรื่องจริง ? ”
นักพรตชิงอวิ๋นเม้มริมฝีปำกเล็กน้อย มิกล้ำพูดสิ่งใดออกมำอีก
“ศิษย์พี่ชวี่ ได้ยินอำจำรย์บอกว่ำคุณสมบัติของท่ำนนั้นสูงส่งยิ่ง”
ศิษย์น้องเจ็ดผู้มีนิสัยชอบสอดรู ้สอดเห็น เอ่ยถำมขึ้นพร ้อม
รอยยิ้ม “ตอนนี้ท่ำนก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดแล้ว มิรู ้ว่ำท่ำนกับ
อำจำรย์ตอนนี้ใครเก่งกว่ำกันหรือขอรับ ? ”
ชวี่เหวินเซี่ยปรำยตำมองนักพรตชิงอวิ๋นที่ถลึงตำใส่เสี่ยวฉี ก่อน
จะเอ่ยเรียบ ๆ ว่ำ “เสี่ยวฉี หำกเจ้ำตกลง ข้ำก็อยำกที่จะประลองกับ
เจ้ำดูเหมือนกัน”
เถียนเสี่ยวฉีมีสีหน้ำเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะก้มหน้ำลงและมิกล้ำ
พูดอะไรอีกตอนนั้นเองลู่ซำนหยำงก็ได้กวำดตำมองทุกคนด้วยรอยยิ้มเต็ม
หน้ำ พร ้อมเอ่ยแนะนำชวี่เหวินเซี่ย
“ศิษย์พี่ชวี่ วันนี้ท่ำนก้ำวเข้ำสู่แดนก่อกำเนิดได้สำเร็จ เช่นนั้น
วันนี้พวกเรำก็ควรฉลองกันสักหน่อยดีหรือไม่”
ยังมิทันสิ้นเสียงดี ชวี่เหวินเซี่ยก็กลอกตำใส่ลู่ซำนหยำงทันที
พลำงแค่นเสียงเย็นว่ำ “แซ่ลู่ เจ้ำอย่ำคิดว่ำข้ำมิรู ้ว่ำเจ้ำคิดอะไรอยู่
เจ้ำก็แค่อยำกจะดื่มสุรำชิงอี่อีกจอกก็เท่ำนั้น”
ลู่ซำนหยำงเกำท้ำยทอยอย่ำงเก้อเขิน ก่อนจะหัวเรำะแฮะ ๆ
ออกมำ
ชวี่เหวินเซี่ยมิได้สนใจลู่ซำนหยำงอีก แต่กลับหันไปมองนักพรต
ชิงอวิ๋น พลำงเอ่ยถำมด้วยสีหน้ำจริงจังว่ำ “ตำเฒ่ำชิงอวิ๋น ข้ำและ
ศิษย์น้องเย่จะต้องออกเดินทำงไปนิกำยกระบี่สวรรค์เมื่อใด ? ”
นักพรตชิงอวิ๋นนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเนิบ ๆ ว่ำ “พรุ่งนี้”ชวี่เหวินเซี่ยจึงถำมขึ้นอีกว่ำ “พวกเรำไปกันเพียงสองคนเยี่ยง
นั้นหรือ ? ”
นักพรตชิงอวิ๋นจึงตอบกลับไปทันทีว่ำ “ด้วยฐำนะของเจ้ำและฉำง
ชิงนั่นค่อนข้ำงพิเศษ เพื่อเป็ นกำรเลี่ยงปัญหำที่จะเกิดขึ้นโดยมิ
จ ำเป็ น พวกเจ้ำจึงต้องไปกันเพียงล ำพังสองคน”
ชวี่เหวินเซี่ยพยักหน้ำรับ “ก็ดีเหมือนกัน”
เอ่ยเพียงเท่ำนั้นชวี่เหวินเซี่ยก็หันมำมองลู่ซำนหยำงอีกเล็กน้อย
ก่อนจะเอ่ยกับทุกคนว่ำ “เห็นแก่พรุ่งนี้ข้ำและศิษย์น้องฉำงชิงต้อง
ออกเดินทำงแล้ว คืนนี้พวกเจ้ำจะได้ดื่มสุรำชิงอี่อีกคนละหนึ่งจอก”
สิ้นเสียงทุกคนต่ำงก็นิ่งงันไป ก่อนที่ใบหน้ำจะเผยรอยยิ้มยินดี
ออกมำ
จำกนั้นนักพรตชิงอวิ๋นรวมทั้งศิษย์ทั้งเก้ำคนของเขำ ก็มำรวมตัว
กันอย่ำงพร ้อมหน้ำพร ้อมตำ ซึ่งเป็ นสิ่งที่หำได้ยำกยิ่งนักพวกเขำต่ำงพูดคุยกันออย่ำงสนุกสนำน รำวกับบิดำพูดคุยกับ
บรรดำลูก ๆ ของเขำ
ไร ้ซึ่งสิ่งที่เรียกว่ำกฎสำนักมำคอยกดดัน ทุกคนต่ำงเปิ ดอก
พูดคุยกันอย่ำงสบำยอำรมณ์
ทว่ำในตอนเช ้ำมืด
ทั่วทั้งเขำอวิ๋นชำง
จู่ ๆ ก็มีพำยุโหมกระหน่ำ ฟ้ ำดินเกิดกำรเปลี่ยนแปลง ปรำณ
วิญญำณธำตุต่ำง ๆ กลับพลุ่งพล่ำนขึ้นมำ
มินำนก็มีลำแสงอันเจิดจ้ำหลำยสำยทะยำนขึ้นจำกเขำด้ำนหลัง
ทำให้ทั่วบริเวณนั้นสว่ำงไสวขึ้นในพริบตำ
เป็ นปรำกฏกำรณ์ที่ตระกำรตำอย่ำงมำก รำวกับมีปำฏิหำริย์
บำงอย่ำงเกิดขึ้นตอนนั้นเองนักพรตชิงอวิ๋นและชวี่เหวินเซี่ย ที่นั่งเผชิญหน้ำกัน
อยู่ รำวกับสัมผัสได้ถึงอะไรบำงอย่ำง จึงลุกขึ้นยืนในทันที
“พลังมหำศำลเช่นนี้ หรือว่ำศิษย์น้องเย่จะเกิดกำรบรรลุขึ้น ? ”
ชวี่เหวินเซี่ยเอ่ยออกมำตำมที่ตนคำดเดำ
“แต่หำใช่กำรบรรลุระดับไม่”
นักพรตชิงอวิ๋นหลับตำลง ก่อนจะเอ่ยอย่ำงมั่นใจว่ำ “หำกมิมีสิ่ง
ใดผิดพลำดล่ะก็ ฉำงชิงคงจะเปิดจุดเซินชำงตำแหน่งที่หกสำเร็จแล้ว
กระมัง”
“จุดเซินชำงตำแหน่งที่หกงั้นหรือ ? ”