เกิดใหม่ทั้งทีข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 395 สตรีจะทำให้ข้ำชักกระบี่ได้ช ้ำลง

ทันใดนั้น เมื่อเย่ฉำงชิงกดสำยพิณลงไป
เสียงพิณก็ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ รำวกับน้ำพุที่ไหลเวียนอยู่ใต้พื้น
น้ำแข็ง ทำให้จิตใจของคนค่อย ๆ สงบลง
มิกี่อึดใจต่อมำ
รำวกับใต้แผ่นฟ้ ำนี้นอกจำกเสียงสวรรค์ที่ดังอยู่ก็มิมีเสียงอื่นใด
อีก
มินำนเมื่อเย่ฉำงชิงเร่งจังหวะเร็วขึ้น
เสียงพิณก็แปรเปลี่ยนเป็ นหนักแน่น รำวกับพำยุฝนที่โหม
กระหน่ำ แม่น้ำซัดสำดก็มิปำน ทำให้จิตใจคนฟังสั่นระรัวอย่ำงห้ำม
มิได้…ขณะเดียวกัน ระหว่ำงที่เย่ฉำงชิงดีดพิณอยู่นั้น
ด้ำนหลังของเขำพลันปรำกฏภำพนิมิต อันน่ำสะพรึงกลัวภำพ
หนึ่งขึ้น
ซึ่งเป็ นร่ำงขนำดใหญ่ของคนผู้หนึ่ง ที่ทำให้คนรู ้สึกเคำรพจน
อยำกกรำบกรำน ซึ่งคนผู้นั้น
กำลังนั่งหันหลังให้กับผู้คน
มินำนพลังอันปั่นป่วนจำนวนมหำศำลปะทุออกมำ
ดอกบัวอันวิจิตรดอกหนึ่งปกคลุมไปด้วยสัญลักษณ์เต๋ำ
เปล่งแสงระยิบระยับออกมำรำวกับมีชีวิต
ขณะเดียวกัน เจดีย์โบรำณหลังหนึ่งที่มีไอพลังเสวียนหวงก็ลอย
อยู่ข้ำงกำยแค่คิดก็รู ้แล้วว่ำภำพนี้ เป็ นภำพที่น่ำกลัวมำกเพียงใดกัน !
อีกทั้งเวลำนี้ร่ำงลึกลับร่ำงนั้นเหมือนจะก ำลังดีดพิณอยู่เช่นกัน
และสิ่งที่น่ำเหลือเชื่อมำกกว่ำนั้นก็คือ
เวลำนี้แม้ว่ำเย่ฉำงชิงจะกำลังดีดพิณอยู่ ทว่ำเสียงพิณกลับดัง
ออกมำจำกในนิมิตอันน่ำสะพรึงกลัวนั้นแทน
ตอนนั้นเองหนิงซู่ซู่ก็สัมผัสได้ถึงบำงสิ่งที่น่ำกลัวยิ่งกว่ำ
จนต้องรีบลืมตำทั้งสองข้ำงขึ้นทันที
ทว่ำเมื่อนำงเห็นแผ่นหลังอันน่ำกลัวในภำพนิมิต ที่ปกคลุมอยู่
ทำงด้ำนหลังของเย่ฉำงชิง ร่ำงของนำงก็สั่นเทำขึ้นมำน้อยเล็ก และสี
หน้ำก็เต็มไปด้วยควำมหวำดกลัว
‘นี่เป็ นร่ำงจริงของเขำเยี่ยงนั้นหรือ ? ’‘เป็ นผู้ที่ไร ้เทียมทำนจริง ๆ ด้วย ! ’
‘แม้จะเป็ นเพียงภำพนิมิต ทว่ำกลับท ำให้ผู้คนรู ้สึกศรัทธำจน
อยำกที่จะกรำบกรำน ด้วยควำมเลื่อมใสอย่ำงอดมิได้’
‘ขนำดตัวข้ำเองก็เรียกได้ว่ำมีตบะบำรมีสูงส่ง ระดับเซียนขั้น
กลำงแล้วแท้ ๆ ! ’
‘แต่ผู้ที่ไร ้เทียมทำนเช่นนี้มำจำกที่ใดกัน ? ’
‘แดนเซียนโบรำณในต ำนำน ! ’
‘ผู้ที่น่ำกลัวเช่นนี้ต่อให้อยู่ในแดนเซียนโบรำณ ก็จะต้องเป็ นผู้ที่
ไร ้พ่ำยอย่ำงแน่นอน ! ’มินำน หนิงซู่ซู่ที่จ้องเขม็งไปยังเย่ฉำงชิงมำครู่ใหญ่ ใบหน้ำก็
ค่อย ๆ ปรำกฏรอยยิ้มมีเลศนัยบำงอย่ำงออกมำ ก่อนจะหลับตำลงอีก
ครั้ง
จนเวลำผ่ำนไปประมำณหนึ่งก้ำนธูป
ในวินำทีที่เย่ฉำงชิงกดมือลงบนสำยพิณเบำ ๆ เสียงพิณก็ค่อย ๆ
เงียบลง
ขณะเดียวกันนิมิตอันน่ำกลัวที่ปกคลุมด้ำนหลังของเขำ บัดนี้ก็
ได้มลำยหำยไปด้วย
มุมปำกของเย่ฉำงชิงยกขึ้นเผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมำ ก่อนจะ
ค่อย ๆ ลืมตำขึ้น
ทว่ำในวินำทีที่เขำมองหนิงซู่ซู่นั้น บนใบหน้ำหล่อเหลำก็เต็มไป
ด้วยควำมประหลำดใจภำพที่เห็นก็คือ หนิงซู่ซู่กำลังหลับตำแน่น ผมยำวสลวยค่อย ๆ
พลิ้วไหว ชุดคลุมสีขำวบริสุทธิ์สะบัดไปมำ รอบกำยมีแสงเจิดจ้ำรำว
กับเปลวเพลิงไหลวน ทั้งยังเหมือนมีสัญลักษณ์แห่งเต๋ำที่ซับซ ้อน
เปล่งออกมำอีกด้วย
แต่สิ่งที่ทำให้เย่ฉำงชิงประหลำดใจมำกที่สุดก็คือ
เมื่อร่ำงของหนิงซู่ซู่แผ่คลื่นเสียงออกมำ ห้วงอำกำศรอบ ๆ กำย
ของนำงก็ดูเลือนลำงขึ้นทันที
และนี่ถือเป็ นครั้งแรกที่เย่ฉำงชิงได้เห็นนิมิตที่พิสดำรเช่นนี้
ภำยในใจของเขำตอนนี้ จึงรู ้สึกตื่นตระหนกเป็ นอย่ำงมำก !
‘สตรีนำงนี้อยู่ระดับใดกันแน่ ถึงสำมำรถสร ้ำงภำพนิมิตที่น่ำตื่น
ตระหนกเช่นนี้ขึ้นมำได้ ! ’
‘จริงสิ ! ’‘สตรีนำงนี้มำเพื่อให้เขำชี้แนะปัญหำเกี่ยวกับดนตรี’
‘บัดนี้ร่ำงของนำงปรำกฏนิมิตที่น่ำสะพรึงกลัวเช่นนี้ขึ้น หรือว่ำ
นำงจะบำเพ็ญเพียรวิถีดนตรีเยี่ยงนั้นหรือ ? ’
‘แต่นี่มันมิถูกต้องนะ ! ’
‘ศิษย์พี่ชวี่เพิ่งจะบอกว่ำวิถีแห่งดนตรี มิใช่แค่กำรดีดพิณเป็ น แต่
ยังมีสิ่งที่ลึกซึ้งยิ่งกว่ำนั้น’
‘อืม ! ’
‘คงจะเป็ นเช่นนั้น ! ’
‘กำรที่สตรีนำงนี้ทำให้นิมิตเช่นนี้ปรำกฏขึ้น คงเพรำะนำงได้
พิจำรณำดนตรีที่ข้ำบรรเลง และเกิดรู ้แจ้งขึ้นมำก็เท่ำนั้น’ทว่ำสถำนกำรณ์ของหนิงซู่ซู่ในเวลำนี้ ตรงกันข้ำมกับสิ่งที่เย่
ฉำงชิงคิดอย่ำงสิ้นเชิง
เพรำะตอนที่เย่ฉำงชิงดีดพิณเมื่อครู่ จิตแท้ของวิถีแห่งดนตรี
กลับถูกแผ่กระจำยควำมออกมำจนหมด
อีกทั้งไอพลังเต๋ำและจิตแท้ยังบริสุทธิ์อย่ำงยิ่ง จึงทำให้หนิงซู่ซู่
สัมผัสได้ว่ำมหำมรรคำอันไร ้ตัวตนนั้นมีอยู่จริง ๆ
อีกทั้งเพียงแค่เวลำสั้น ๆ เพียงหนึ่งก้ำนธูป นำงกลับได้รู ้แจ้งใน
กำรบำเพ็ญเพียร มำกกว่ำที่นำงศึกษำมำหลำยร ้อยปีหรือนับพันปี
เสียด้วยซ้ำ
ส่วนระดับที่นำงหยุดชะงักมำเนิ่นนำนนั้น เวลำนี้ก็มีสัญญำณว่ำ
จะสำมำรถบรรลุด้วยเช่นกัน
และกำรที่จะบรรลุถึงระดับเซียนขั้นท้ำยของนำงในตอนนี้ เกรงว่ำ
เพียงแค่คิดก็สำมำรถจะบรรลุได้ทุกขณะผ่ำนไปอีกหนึ่งก้ำนธูป
เนื่องจำกระดับของนำงมีสัญญำณกำรบรรลุเกิดขึ้น อีกทั้งเมื่อ
นำงได้รู ้แจ้งในวิถีแห่งดนตรี หำกมิระวังจิตของนำงก็จะจมดิ่ง จนลืม
เลือนทุกสิ่งรอบข้ำง
เพื่อป้ องกันมิให้เย่ฉำงชิงตกใจ นำงจึงจำต้องหยุดลงเสียก่อน
“แม่นำง รู ้สึกถึงอันใดบ้ำงหรือไม่ ? ”
เมื่อเห็นนิมิตรอบกำยของหนิงซู่ซู่หำยไป และนำงค่อย ๆ ลืมตำ
ขึ้น เย่ฉำงชิงจึงเอ่ยถำมด้วยรอยยิ้ม
หนิงซู่ซู่นิ่งงันไป ก่อนจะยิ้มกว้ำงออกมำ “ขอบคุณท่ำนเย่ที่ชี้แนะ
วันนี้ข้ำได้เข้ำใจแล้วเจ้ำค่ะ”เย่ฉำงชิงพยักหน้ำให้ ก่อนจะถำมด้วยควำมสงสัยว่ำ “แม่นำง
ที่นี่คือเมืองกระบี่สวรรค์ กำรที่เจ้ำมำปรำกฏตัวที่นี่ได้ หรือว่ำเจ้ำก็
เป็ นศิษย์ของนิกำยกระบี่สวรรค์ด้วยเยี่ยงนั้นหรือ ? ”
จำกกำรที่ชวี่เหวินเซี่ยอธิบำยฟังก่อนหน้ำนี้
เขำจึงคำดเดำได้ว่ำหนิงซู่ซู่นั้นน่ำจะมำจำกนิกำยกระบี่สวรรค์
แต่ดูจำกนิมิตที่ปรำกฏขึ้นเมื่อครู่แล้ว มีควำมเป็ นไปได้สูงว่ำ อีกฝ่ ำย
จะเป็ นมำกกว่ำศิษย์ทั่วไป
ทันทีที่สิ้นเสียง รอยยิ้มบนใบหน้ำของหนิงซู่ซู่ พลันนิ่งค้ำงใน
ทันใด
‘ศิษย์ของนิกำยกระบี่สวรรค์ ? ’
‘เจ้ำก ำลังจะบอกว่ำข้ำดูอ่อนเยำว์และงดงำมใช่หรือไม่ ? ’‘คำพูดนี้แม้จะฟังดูแปลก ๆ แต่กลับทำให้ข้ำมีควำมสุขขึ้นมำ
อย่ำงประหลำด’
‘แต่กำรทดสอบใกล้เข้ำมำแล้ว หรือว่ำจะยังมิใช่เวลำเปิ ดเผย
ตัวตนนะ ? ’
‘มิใช่สิ ! ’
‘จะเปิดตัวเผยตัวตนกับเขำได้เยี่ยงไรกัน ! ’
‘แม้กำรที่อยู่ในระดับขั้นนี้แล้ว เรื่องอำยุจะมิใช่เรื่องสำคัญ แต่อีก
ฝ่ำยยังผนึกควำมทรงจ ำและตบะบำรมีของตัวเองเอำไว้อยู่’
‘หำกเปิดเผยตัวตนออกไป มิเท่ำกับท ำให้เขำเข้ำใจข้ำผิด คิดว่ำ
ข้ำเป็ นโคแก่หวังกินหญ้ำอ่อนหรอกหรือ ? ’
‘หรือต้องกำรนำเขำมำเป็ นเตำหลอมมนุษย์อันใดพวกนั้น’‘มิได้ ! ’
‘จะเปิดเผยตัวตนมิได้เด็ดขำด ! ’
‘มิว่ำที่ไหน เวลำใด ! ’
คิดได้เช่นนั้นหนิงซู่ซู่จึงลุกขึ้นยืน ก่อนจะยิ้มอย่ำงมีเลศนัย
“เช่นนั้นท่ำนคิดว่ำเยี่ยงไรเล่ำเจ้ำคะ ? ”
เย่ฉำงชิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนส่ำยหน้ำเล็กน้อย
เมื่อเห็นท่ำทีของเขำ ใบหน้ำของหนิงซู่ซู่ก็เผยรอยยิ้มรำวกับเด็ก
สำวแรกแย้มออกมำ พลำงเอ่ยว่ำ “ท่ำนมิอยำกรู ้นำมของข้ำหรือเจ้ำ
คะ ? ”
เย่ฉำงชิงนิ่งไปและอดมิได้ที่จะมีท่ำทีเก้อเขิน“ข้ำมีนำมว่ำ หนิงซู่ซู่ หนิงที่มำจำกคำว่ำน้อยแต่ดี ซู่ที่มำจำกคำ
ว่ำชุดขำวเจ้ำค่ะ”
หนิงซู่ซู่ดวงตำเป็ นประกำย และเอ่ยออกมำอย่ำงเจ้ำเล่ห์ว่ำ “ใน
เมื่อท่ำนมำเข้ำร่วมกำรทดสอบ เช่นนั้นเชื่อว่ำอีกมินำน พวกเรำคง
ได้พบกันอีกครำที่นิกำยกระบี่สวรรค์เจ้ำค่ะ”
หลังเอ่ยจบหนิงซู่ซู่ก็โค้งคำรวะน้อย ๆ ก่อนจะหมุนกำยออกจำก
ศำลำไป
เย่ฉำงชิงมองหนิงซู่ซู่จำกไป มุมปำกอดมิได้ที่จะยกยิ้มฝืดเฝื่อน
ออกมำ
“แม่นำงท่ำนนี้ดูเหมือนจะชอบข้ำนะ”
หลังจำกผู้จบ เย่ฉำงชิงก็ส่ำยหน้ำยิ้ม ๆ พลำงพึมพำกับตนเองว่ำ
“น่ำเสียดำย แม้ในโลกนี้ข้ำจะสำมำรถบำเพ็ญเพียรได้แล้ว และต่อให้
นิกำยกระบี่สวรรค์จะอนุญำตให้ศิษย์ผูกคู่ชะตำบำเพ็ญเพียรได้ แต่
กำรได้อยู่กับสตรีที่งดงำมเช่นนี้ ย่อมเลี่ยงมิได้ที่จะส่งผลต่อกำรบำเพ็ญเพียร เช่นนั้นจะปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นมิได้อย่ำง
เด็ดขำด”
เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ จู่ ๆ เย่ฉำงชิงก็นึกถึงคำพูดประโยคหนึ่งขึ้นมำ
ได้
‘สตรีจะทำให้ข้ำชักกระบี่ได้ช ้ำลง’
อีกทั้งในโลกใบนี้ ตั้งแต่เริ่มเขำก็ได้รู ้แจ้งในภำพกระบี่ไร ้สิ้นสุด
บนแผ่นหินทรงกระบี่แผ่นนั้น
เห็นได้ชัดว่ำเขำมีคุณสมบัติและพรสวรรค์ในวิถีกระบี่มำก
เพียงใด
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่ฉำงชิงก็ได้แต่ยิ้มเยำะกับตนเอง พร ้อมกับ
พึมพำว่ำ “สตรีจะทำให้ข้ำชักกระบี่ได้ช ้ำลง และเวลำนี้ก็เริ่มส่งผลกับ
ข้ำแล้วจริง ๆ !