เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零] - ตอนที่ 245 เหาที่น่ากลัว

ตอนที่ 245 เหาที่น่ากลัว

“เด็กผู้หญิงไม่มีความโชคดีสักนิดเลย เธอดูบ้านของอาสะใภ้หกสิดีขนาดไหน ยังจะร้องยังจะโวยวายอีก นี่ถ้าเป็นลูกชายคงไม่เป็นแบบนี้แน่นอน!” พี่สะใภ้สี่จ้าวตำหนิ

เย่ฉูฉู่รู้สึกไม่พอใจมาก ทำไมถึงได้ดึงไปเข้าเรื่องลูกชายลูกสาวได้ทุกเรื่อง? พี่สะใภ้สี่เป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ!

“สะใภ้สี่เธอพูดอะไรเนี่ย อู่หยาอาจจะรู้สึกแปลกที่ก็ได้ ยังจะพูดเรื่องลูกสาวลูกชายอีก! มา สะใภ้หก เอาอู่หยามาให้ฉัน เดี๋ยวฉันดูให้เอง” พี่สะใภ้สามจ้าวกล่าว

เย่ฉูฉู่จึงรีบแลกเปลี่ยนกันอย่างรวดเร็วและกลับมาอุ้มลูกชายของตัวเอง ตอนแรกคิดว่าเด็กคนรู้สึกว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า แต่เมื่ออู่หยาไปอยู่ในอ้อมกอดของพี่สะใภ้สามจ้าวแล้วก็ยังร้องไม่หยุด

“นี่มันอะไรกันเนี่ย อู่หยา?” พี่สะใภ้สามจ้าวรีบปลอบ

“ยัยเด็กบ้านี่ร้องเก่งชะมัดเลย ช่วงนี้ไม่ว่าจะตอนเช้าหรือตอนค่ำก็เอาแต่ร้องไห้ไม่รู้จะร้องอะไรนักหนา ไม่จบไม่สิ้น! น่ารำคาญจะตายอยู่แล้ว” พี่สะใภ้สี่จ้าวพูดอย่างเหลืออด

พี่สะใภ้สามจ้าวรู้สึกว่าอาจจะเป็นเพราะห่อตัวลูกแน่นเกินไป หล่อนนึกขึ้นได้ว่าในบ้านของเย่ฉูฉู่อบอุ่นมาก ไม่มีทางที่เด็กจะหนาวจนแข็งได้ หล่อนจึงช่วยคลายผ้าห่มออกนิดหน่อย จากนั้นก็ปลดกระดุมที่คอเสื้อให้ด้วย ผลลัพธ์ที่ได้คือเมื่อคลายออกและไม่ได้รู้สึกแน่นอะไรแล้วก็พบว่าที่ด้านในคอเสื้อของเด็กมีเหาเต็มไปหมด!

พี่สะใภ้สามจ้าวตกใจจนเกือบจะโยนหลานออกจากมือ หล่อนตะโกนเสียงดัง “สะใภ้หกเธอรีบมาดูเร็ว ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้มีเหาเยอะขนาดนี้เนี่ย!”

เย่ฉูฉู่เห็นแล้วก็รู้สึกขนลุกซู่ “พี่สะใภ้สี่ พี่ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อให้ลูกนานขนาดไหนแล้ว?”

“ก็ไม่นานเท่าไรหรอก ตั้งแต่ที่ทำเต้าหู้ให้พี่สามก็ไม่ได้เปลี่ยนเลย” พี่สะใภ้สี่จ้าวพูดอย่างเก้อเขิน

พี่สะใภ้สามจ้าวถึงกับอุทานว่าแม่เจ้า “ตอนที่เริ่มทำเต้าหู้ ตอนนั้นคือวันแรกของฤดูหนาวนะ! แม่เจ้า เธอนี่มันจริง ๆ เลย สะใภ้สี่ ที่ลูกร้องไห้แบบนี้ก็เป็นเพราะถูกเหากัดไง!”

ระหว่างที่พูดพี่สะใภ้สามจ้าวก็รีบถอดเสื้อให้หลาน ครั้นได้ถอดออกมา เหาที่อยู่ในเสื้อก็ยิ่งดูน่าตกใจ ทั้งรักแร้และขาหนีบของเด็กล้วนมีเหาจับเป็นกลุ่มเป็นก้อน! และมีอยู่เต็มทั่วทั้งช่องว่างของเสื้อผ้าด้วย

เย่ฉูฉู่ทนดูไม่ไหวแล้วจริง ๆ “เสื้อตัวนี้ทิ้งไปเถอะ พี่สะใภ้สาม รีบถอดเสื้อเอาไปเผาในเตาเลย!”

พี่สะใภ้สี่รีบพูด “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันเอากลับไปแช่แข็งข้างนอกสักสามสี่คืนเหาก็ถูกแช่แข็งตายหมดแล้ว อู่หยาก็ไม่มีเสื้อผ้าใส่ด้วย นี่เป็นเสื้อผ้าฝ้ายด้วย ถ้าเผาฉันคงไม่มีเวลาเย็บ…”

“เดี๋ยวฉันไปหาเสื้อของเสี่ยวไป๋หยางมาให้สองสามตัวค่ะ เสื้อตัวนี้เก็บไว้ไม่ได้แล้ว!” เย่ฉูฉู่เป็นกังวลว่าเหาจะหล่นลงมาในบ้านของเธอแล้วมากัดลูกตัวเอง จึงพูดอย่างเด็ดขาด

พี่สะใภ้สามจ้าวยืนอยู่ข้างเย่ฉูฉู่ “ยังจะเก็บไว้ทำไมอีก เหาเยอะขนาดนี้ เธอไม่ขยะแขยงแต่ฉันขยะแขยงนะ!” จากนั้นหล่อนก็ถอดชุดทั้งหมดของอู่หยาออก เมื่อเห็นว่าผ้าห่มผืนเล็กก็มีเหา หล่อนจึงมัดรวมเข้าด้วยกันแล้วโยนเข้าไปในเตาไฟ

เย่ฉูฉู่ก็ตามไปด้วย “พี่สะใภ้สาม ในหม้อมีน้ำร้อนอยู่ พี่พาอู่หยาไปอาบน้ำเถอะค่ะ จะได้สบายตัวด้วย เดี๋ยวฉันไปหาเสื้อผ้าก่อน”

พี่สะใภ้สามจ้าวตอบตกลง จากนั้นก็ยกน้ำร้อนเข้ามาอาบน้ำให้อู่หยา อู่หยาไม่เพียงแค่ไม่ร้องไห้แล้ว แต่ยังหัวเราะอย่างมีความสุข

“เธอดูสิ เด็กถูกเหากัดจนเป็นแบบนี้ นี่ก็หัวเราะออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ เธอเป็นแม่ประสาอะไรเนี่ย? มีเหาเยอะขนาดนี้ นี่ไม่ใช่แค่วันสองวันนะ ทำไมเธอถึงไม่ดูแลลูกเลย!”

พี่สะใภ้สี่จ้าวแอบรู้สึกเสียหน้า ที่ลูกร้องเป็นเพราะถูกเหากัดไม่ใช่เพราะป่วย ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็เป็นเพราะหล่อนที่เป็นแม่ขี้เกียจเกินไป แต่ปากกลับยังไม่คิดจะยอมรับ ยังคงพูดแก้ตัวว่า “ก็เป็นเพราะทำเต้าหู้ให้บ้านพวกพี่ไม่ใช่เหรอ ยุ่งจนไม่ได้หยุดพักเลย ตอนค่ำฉันก็นอนหลับเป็นตาย จะไปมีเวลาดูแลลูกได้ยังไงกัน! บางครั้งเหนื่อยจนหลับตอนที่ให้นมก็มี”

พี่สะใภ้สามจ้าวรีบย้อนกลับไป “สะใภ้สี่เธอพูดแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะ เธอทำเต้าหู้ให้บ้านเรา แต่เธอเองก็ได้เงินเหมือนกัน เราไม่ได้ให้เธอทำแบบฟรี ๆ สักหน่อย!”

พี่สะใภ้สี่จ้าวไม่ได้ตอบอะไร หล่อนทราบดีถึงนิสัยของพี่สะใภ้สามจ้าวคนนี้ อีกฝ่ายเหมือนกับประทัดนั่นแหละ หากไปยั่วโมโหก็จะถูกตอกหน้ากลับมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

เย่ฉูฉู่นำเสื้อของเสี่ยวไป๋หยางเข้ามา เป็นเสื้อและกางเกงลองจอน เสื้อผ้าฝ้ายและเสื้อคลุมด้านนอก นอกจากนี้ยังมีรองเท้าและถุงเท้า มีทั้งหมดสองชุด

“พี่สะใภ้สี่ ชุดนี้พี่ใส่ให้อู่หยานะคะ ส่วนอีกชุดเก็บเอาไว้เปลี่ยนให้อู่หยาตอนอาบน้ำ”

พี่สะใภ้สี่เห็นว่าเสื้อนี้มีความใหม่เอี่ยมถึง 50% หล่อนก็มีความสุขในทันที ไม่ได้สนใจคำพูดยอกย้อนเหล่านั้นของพี่สะใภ้สามแล้ว แต่รีบขอบคุณเย่ฉูฉู่ไม่หยุด

“พี่สะใภ้สี่ เสื้อกับกางเกงลองจอนต้องเปลี่ยนบ่อย ๆ นะคะ ทางที่ดีที่สุดคือเปลี่ยนทุก ๆ สองวัน อย่าปล่อยให้มีเหามาเกาะลูกอีกล่ะ” เย่ฉูฉู่กำชับ

พี่สะใภ้สามจ้าวกล่าว “นั่นน่ะสิ ต่อให้เธอไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่ก็ต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูก เหาเยอะขนาดนี้ได้กัดลูกเธอตายแน่!”

“เหามันจะกัดคนตายได้เหรอ” พี่สะใภ้สี่จ้าวพึมพำเสียงเบา เมื่อเห็นว่าอู่หยาได้สวมชุดของเสี่ยวไป๋หยาง หล่อนก็อุ้มขึ้นมาอย่างมีความสุข “อู่หยาของเราสวมใส่เสื้อของน้องชายแล้วสวยจริง ๆ เลยนะ! หลังจากนี้ต้องพาน้องชายมาให้แม่นะ!”

ครั้นเย่ฉูฉู่และพี่สะใภ้สามจ้าวเห็นพี่สะใภ้สี่จ้าวกลับเข้าเรื่องเดิมอีกครั้ง ทั้งคู่ก็ถึงกับเบ้ปาก

พี่สะใภ้สี่จ้าวมาที่นี่เพื่อซื้อของปีใหม่จากเย่ฉูฉู่ คิดไม่ถึงเลยว่าหล่อนจะได้ชุดเกือบใหม่ของลูกกลับไปสองชุด นี่เป็นรางวัลที่เหนือความคาดหมาย ตอนที่เดินกลับไปนอกจากซื้อของปีใหม่ที่จำเป็นแล้ว ก็ยังซื้อผักใบเขียว เนื้อสัตว์และแอปเปิลด้วย ท้ายที่สุดก็เอ่ยถามเย่ฉูฉู่

“สะใภ้หก เธอมีผ้าไหม? ฉันอยากซื้อสักสามสี่ฟุต จะเอาไปตัดชุดใหม่ นี่ฉันไม่ได้ตัดชุดใหม่มาหลายปีแล้ว”

จ้าวเหวินเทาก็นำผ้ามาขายเช่นกัน มีทั้งของผู้ชายและผู้หญิง เป็นเพราะได้รับอิทธิพลมาจากโจวหมิ่น ตอนที่จ้าวเหวินเทานำเข้าก็ตั้งใจเลือกเป็นพิเศษว่าคนในหมู่บ้านชอบแบบไหน ท้ายที่สุดก็นำผ้าที่มีลายดอกไม้สีสันสดใสเข้ามาชุดใหญ่ ส่วนแบบเรียบ ๆ นั้นนำมาในปริมาณน้อย

เย่ฉูฉู่นำตัวอย่างออกมาให้หล่อนดู พี่สะใภ้สี่จ้าวได้เห็นก็ถึงกับตาลายไปหมด หล่อนลูบอันนี้แล้วก็ลูบอันนั้นไม่รู้ว่าจะเลือกแบบไหนดี

พี่สะใภ้สามจ้าวก็ชอบมาก หล่อนถึงกับเดาะลิ้นกล่าวชม “ดูสิ น้องหกช่างสรรหาของนำเข้ามาจริง ๆ ผ้านี่ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้นะ!”

เย่ฉูฉู่มองออกว่าหล่อนชอบจากใจจริง จึงพูดว่า “พี่สะใภ้สาม ถ้าพี่ชอบก็ซื้อไปตัดเสื้อใหม่สักตัวสิคะ สีนี้เหมาะกับพี่มากเลยนะ”

พี่สะใภ้สี่จ้าวพูดเสริมเช่นกัน “น้องสะใภ้หกพูดถูก พี่สามขายเต้าหู้จนร่ำรวยแล้ว ก็ควรจะให้พี่ทำชุดใหม่ได้แล้วนะ!”

พี่สะใภ้สามจ้าวถอนหายใจ “รวยอะไรกัน พี่สามคนนั้น พวกเธอคงไม่รู้อะไร เต้าหู้หม้อนั้นที่ขายออกไปเขาต้องดูตั้งไม่รู้กี่ครั้งกว่าจะทำออกมาได้ ถึงจะดูเหมือนว่าขายออกไปได้ไม่น้อย แต่ความจริงไม่มากหรอก”

แม้ว่าพี่สะใภ้สี่จ้าวจะไม่เชื่อ แต่มาคิด ๆ ดูถึงความต้องการของพี่สามจ้าว ก็รู้สึกได้ว่าพี่สะใภ้สามจ้าวอาจจะพูดจริง จึงกล่าวว่า “ถ้างั้นก็น่าจะให้เงินพี่มาซื้อเสื้อใหม่สักตัวสิ”

“พี่สะใภ้สี่ พี่ดูสิลายดอกไม้อันนี้เหมาะกับพี่มากเลยนะคะ พี่เลือกอันนี้เถอะ ราคาไม่แพงด้วย แค่หนึ่งเหมากว่า ๆ เอง” เย่ฉูฉู่เลือกผ้าออกมาหนึ่งผืน

พี่สะใภ้สี่จ้าวถึงกับส่งเสียงอุทาน “น้องสะใภ้หก เธอได้เงินตั้งเยอะแยะขนาดนั้น คงไม่ได้เดือดร้อนเงินของฉันหรอก ลดให้อีกหน่อยสิ!”

“พี่สะใภ้สี่ ราคาหนึ่งเหมากว่า ๆ ไม่แพงแล้วนะคะ” เย่ฉูฉู่กล่าว “ซื้อเข้ามาก็ราคาหนึ่งเหมาแล้ว”

“จริงเหรอ? แพงขนาดนี้เลย? เธออย่ามาหลอกฉันให้ยาก” พี่สะใภ้สี่จ้าวแสร้งทำท่าทางว่าอย่ามาหลอกฉัน

เย่ฉูฉู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นลายดอกที่เป็นที่นิยมใหม่ล่าสุดของปีนี้เลยนะคะ ถ้าพี่สะใภ้สี่ใส่ต้องมีคนเดียวในหมู่บ้านแน่นอนเลยค่ะ!”

……………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

สะใภ้สี่ไม่ดูแลลูกเลยยย เหาเต็มตัวลูกไปหมดแล้ว ขนาดแค่แปลยังสยองแทน

ฉูฉู่ได้ฝีปากการค้ามาจากสามีแล้วสินะคะ เชียร์ขายของพี่สะใภ้ตัวเองแล้ว

ไหหม่า(海馬)