เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก (Reincarnated As a Fox With System) - ตอนที่ 156
ตอนที่ 156 ความน่ากลัวของอาจารย์เหมยหลาน
อาจารย์ผมสีแดงจื่อรัวแสดงความเสียใจต่อถังลี่เสวี่ยและคนอื่น ๆ ในใจของเธอสักครู่
“อาจารย์จ่อรัวระหว่างคุณกับอาจารย์เหมยหลานคนไหนที่แข็งแกร่งกว่ากัน?”เด็กหญิงผมสีส้มที่อยู่ข้างหลังจือรัวถามด้วยความสงสัย
“ครับอาจารย์! ระหว่างคุณกับอาจารย์คนนั้น คนไหนแข็งแกร่งกว่ากัน!” นักเรียนคนอื่นๆ ตามมาและถามด้วยความสงสัย
ผู้สอนจือรัวหัวเราะเยาะพวกเขา และตอบคําถามของพวกเขา
“ถ้าเราเปรียบเทียบเทคนิคการต่อสู้ระยะประชิดของเรา ฉันมีความมั่นใจมากกว่า 70% ในการเอาชนะเธอ!น่าเสียดายที่เธอมีไหวพริบเกินไป ดังนั้นเธอจะไม่ต่อสู้กับฉันในการต่อสู้ระยะประชิด”
“อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอเริ่มใช้ความสามารถขั้นเทพของเธอ ฉันก็แพ้เธออย่างแน่นอน” อาจารย์ จ่อรัวถอนหายใจเมื่อเธอพูดความจริงที่น่าตกใจต่อหน้านักเรียนของเธอทุกคน
“ทําไมล่ะ! ความสามารถขั้นเทพของครูฝึกผมดํานั่นคืออะไร!” นักเรียนของเธอเริ่มสงสัยและถามมากขึ้น
“นั่นเป็นความลับ จําไว้ ความสามารถขั้นเทพคือไพ่ตายของเรา ดังนั้นอย่าบอกใครเกี่ยวกับความสามารถขั้นเทพของคุณให้ใครรู้! แต่ฉันสามารถให้คําแนะนําบางอย่างแก่คุณได้ฮิฮิ..” อาจารย์จอรัวเตือนนักเรียนของเธอด้วยน้ําเสียงเข้มงวดก่อนที่จะหัวเราะคิกคักอีกครั้งเหมือนตามปกติ
“ถึงแม้เหมยหลานจะดูอ่อนโยนและสง่างาม แต่จริงๆ แล้วเธอเป็นคนซาดิสม์จริงๆ ด้วยบุคลิกของเธอ เธอ ควรเข้าร่วมคลาสปฏิบัติการมากกว่าแต่เธอกลับเข้าร่วมคลาสผู้ตรวจสอบแทนทําไมนะหรอเหตุผลก็เพราะความสามารถขั้นเทพของเธอ”คําพูดของผู้สอนจอรัวทําให้นักเรียนทุกคนตกตะลึงแต่คําพูดต่อมาของเธอน่าตกใจยิ่งกว่าเดิม
“ความสามารถขั้นเทพของเธอนั้นทรงพลัง และอันตรายอย่างยิ่งต่อศัตรูทั้งหมดของเธอแต่มันก็สามารถฆ่าสหายของเธอได้เมื่อเธอใช้มันความสามารถขั้นเทพของเธอโจมตีทุกสิ่งอย่างโดยไม่เลือกปฏิบัติเธอใช้เวลาหลายปีกว่าจะเชี่ยวชาญมันและเธอก็กลายเป็นผู้สอนไปแล้วหลังจากที่เธอเชี่ยวชาญ
หลังจากที่ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆ เข้ามาในห้อง พวกเขาก็ต้องประหลาดใจอีกครั้งกับความใหญ่โตของห้องนี้
“ทุกคนพร้อมหรือยัง” อาจารย์เหมยหลานยืนอยู่กลางห้องและถามพวกเขา
“เดี๋ยวก่อน อาจารย์เหมยหลาน! ใครจะเริ่มก่อน?” เฮยหยิงห่าวถาม
อาจกล่าวได้ว่าเฮยหยิงห่าวเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง เขาไม่เคยต้องการทําอะไรที่ไร้ยางอายอย่างเช่นการรุมทําร้ายคนๆ เดียวแม้ว่าคนนั้นจะเป็นครูของเขาก็ตาม
แต่อาจารย์เหมยหลานไม่คิดอย่างนั้น…
รอยยิ้มอันอ่อนโยนที่แต้มบนใบหน้าของเธอค่อยๆ จางหายไป ขณะที่เธอพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาว่า
“อย่าคิดมากไป ไอ้หนู! ฉันจะเลิกเป็นครูถ้าพวกคุณทุกคนที่ฉันได้ และจะให้เครดิตทั้งหมดของฉันแก่คุณเป็นยังไงล่ะ?”
ความกดดันที่ปล่อยออกมาจากอาจารย์เหมยหลานเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ถังลี่เสวี่ยและการแสดงออกของคนอื่น ๆ เริ่มเคร่งขรึม
เฮยหยิงห่าวรู้สึกว่าเขาพูดอะไรบางอย่างที่เขาไม่ควรพูด แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่เขาจะแก้ไขมัน
“ห้องซ้อมหมายเลข 4611 เลือกสนาม: โคลอสเซียม” อาจารย์เหมยหลานตะโกน
ฉากรอบๆ ของพวกเขาเริ่มบิดเบี้ยว และหลังจากนั้นมันก็เปลี่ยนจากห้องปิดเป็นโคลีเซียมเปิด!
“เริ่มเลย! ไม่ต้องกังวล ฉันจะค่อยๆ ระงับความแข็งแกร่งของฉันให้เท่ากับระดับของคุณ!” อาจารย์เหมยหลานเยาะเย้ยพวกเขา
“เอ่อ… พวกเราทั้งหกจะต่อสู้กับอาจารย์เหมยหลานคนเดียวเหรอ!” ถังเสวี่ยพยายามถาม แต่ร่างของอาจารย์เหมยหลานหายไปจากตําแหน่งที่เธอยืนอยู่ก่อนหน้านี้ และปรากฏตัวต่อหน้ากันอาโอเมียว
อาจารย์เหมยหลานจับหัวของกันอาโอเมียวแล้วผลักไปข้างหลัง
ร่างกายของกันอาโอเมียวตกลงไปข้างหลังและศีรษะของเธอกระแทกกับพื้นของโคลีเซียมที่แข็งกระด้าง!
บูมมมมมมมมมม!!!
พื้นโคลอสเซียมสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและรอยร้าวเริ่มกระจายไปทั่ว
เสียงดังของศีรษะของกันอาโอเมียวที่กระแทกกับพื้นแข็งราวกับถูกปลุกให้ตื่น
ถังลี่เสวี่ยและคนอื่น ๆ ได้ใช้ท่าต่อสู้ของพวกเขาทันทีและเปิดใช้งานความสามารถขั้นเทพของพวกเขา
รูปร่างที่เล็กกะทัดรัดของถังลี่เสวี่ยมองไม่เห็นในขณะที่เธอเปิดใช้งาน [ร่างเทพ]
ร่างกายของหวงห่าวแบ่งออกเป็นสิบเมื่อเขาใช้ความสามารถขั้นเทพของเขา[ร่างแยกเงา]
ญาญ่าใช้ [กําบังลม] ของเธอเพื่อปกป้องตัวเอง
ปิงอี้ยังเปิดใช้การแช่แข็งของเธอ ดังนั้นอาจารย์เหมยหลานจึงไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้
หลี่จึงสวดมนต์พระสูตรของเธอและรูปที่สวยงามของเธอก็ถูกปกคลุมด้วยกําแพงสีทองหนาทึบ
จิ้งจอกดําเฮยหยิงห่าวก้มตัวลงร่างที่หล่อเหลาของเขาหายไปจากสายตาของทุกคนในชั่วพริบตา
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เฮยหยิงห่าวเริ่มแลกเปลี่ยนการเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วนกับอาจารย์เหมยหลานในเวลาเพียงไม่กี่วินาที!
ทั้งคู่กําลังเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ โคลอสเซียม ในขณะที่แลกเปลี่ยนการเคลื่อนไหวกัน ความเร็วของพวกเขาเร็วมากจนเหลือภาพติดตามากมายระหว่างทาง
“อืม… ไม่เลวเลยนี่! อย่างที่ฉันคาดหวังจากอดีตนักเรียนของคลาสชั้นสูง!คุณมีประสบการณ์การต่อสู้ที่เข้มข้นมากรูปแบบการต่อสู้ที่มั่นคงและคุณรู้วิธีใช้ความแข็งแกร่งอย่างถูกต้องคงจะลําบากหน่อยถ้าฉันต่อสู้กับคุณในร่างจิ้งจอกของคุณแต่ตอนนี้…” อาจารย์เหมยหลานยกย่องเฮยหยิ่งห่าวแต่เธอไม่ได้หยุดการโจมตีของเธอเลย
“การต่อสู้ในร่างจิ้งจอกหรือร่างมนุษย์มีความแตกต่างกันนอกเหนือจากความแข็งแกร่งที่ลดลงในร่างมนุษย์หรือไม่?” เฮยหยิงห่าวเลิกคิ้วและถามด้วยความสงสัย แต่การเคลื่อนไหวของเขายังคงราบรื่นราวกับสายน้ําไหลเขายังคงปกป้องการโจมตีทั้งหมดของอาจารย์เหมยหลานในขณะที่ตอบโต้ด้วยความแม่นยําอย่างมาก
“แน่นอน มันต่างกัน! ตัวอย่างเช่น เมื่อคุณอยู่ในร่างจิ้งจอกคุณต้องปกป้องหัวของคุณเมื่อคุณต่อสู้จากด้านหน้าแบบนี้ แต่ถ้าคุณอยู่ในร่างมนุษย์ คุณต้องปกป้องตัวคุณด้วย.. ล่าง!” หลังจากอธิบายอาจารย์เหมยหลานก็เตะเท้าของเฮยหยิงห่าว
เท้าของเฮยหยิงห่าวเลื่อนถอยหลังขณะที่ร่างกายของเขาล้มไปข้างหน้า! แต่เฮยหยิงห่าวก็มีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงกอดอกทันทีเพื่อปกป้องใบหน้าของเขาจากการโจมตีครั้งต่อไปของอาจารย์เหมยหลาน
แต่อาจารย์เหมยหลานมีความเร็วในการตอบสนองที่รวดเร็วกว่าเขา เธอเปลี่ยนการโจมตีด้วยหมัดเป็นศอกแทงทันทีเมื่อเฮยหยิงห่าวพยายามป้องกัน!
ศอกของเธอพุ่งทะลุการป้องกันของเฮยหยิงห่าวจากด้านล่างและกระแทกที่คอของเขา!
เฮยหยิงห่าวกระอักเลือดออกมาหลายคํา แต่เขาไม่ยอมแพ้และยังคงแลกเปลี่ยนการโจมตีกับอาจารย์เหมยหลานต่อไป
อย่างไรก็ตาม อาจารย์เหมยหลานเริ่มเปลี่ยนรูปแบบการโจมตีของเธอ เธอเริ่มผสมเตะต่ําและเตะกลาง
ล่าง ขึ้น ขึ้น ล่าง ขึ้น ล่าง กลาง ล่าง ขึ้น กลาง ขึ้น ขึ้น ล่าง..
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
อาจารย์เหมยหลานเกือบจะทําให้เฮยหยิ่งห่าวตายด้วยการผสมผสานการโจมตีที่สมบูรณ์แบบของเธอ
ร่างที่แท้จริงของเฮยหยิงห่าวเป็นจิ้งจอกตัวเล็กๆ ดังนั้นเขาจึงแทบไม่เคยเผชิญกับการโจมตีจากเบื้องล่างเลย!
อาจารย์เหมยหลานใช้ข้อเท็จจริงนี้กับเขา นอกจากนี้เธอยังผสมผสานการเตะและต่อยกับมันด้วย!
แต่ถึงลี่เสวี่ยปรากฏตัวออกมาจากด้านหลังอาจารย์เหมยหลาน และฟันกรงเล็บอันแหลมคมของเธอลงบนหลังของอาจารย์เหมยหลาน
อาจารย์เหมยหลานเตะถังลี่เสี่ยออกไปก่อนที่กรงเล็บอันแหลมคมของเธอจะโดนอาจารย์เหมยหลาน
“หลี่จึง เดี๋ยวนี้!“ ถังเสวี่ยตะโกน
อาจารย์เหมยหลานตระหนักว่าถังลี่เสวี่ยไม่ได้วางแผนที่จะโจมตีเธอจริงๆ แต่วางแผนที่จะดึงเฮยหยิ่งห่าวออกจากเธอเท่านั้น
“โอม มณี ปัทเม ฮุม!“ แสงสีทองรอบ ๆ หลี่จึงส่องสว่างยิ่งกว่าที่เคย
อาจารย์เหมยหลานรู้สึกว่าร่างกายของเธอแข็ง เมื่อแสงสีทองปกคลุมทั่วทั้งร่างกายของเธอ
หวงห่าวและร่างโคลนทั้งหมดของเขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้และพุ่งเข้าหาอาจารย์เหมยหลานทันที!
อาจารย์เหมยหลานใช้การเตะลูกกลมเต็มรูปแบบด้วยความแม่นยํา และความเร็วที่ยอดเยี่ยม มันไปโดนที่หวงห่าวและใบหน้าของโคลนนิ่งของเขา!
การเตะลูกกลมอันทรงพลังนั้นทําให้ร่างเงาทั้งหมดของหวงห่าวกลับกลายเป็นความว่างเปล่าในทันทีและทําให้หวงห่าวตัวจริงหมดสติไป
“บ้าเอ้ย! เธอยังคงเคลื่อนไหวไปรอบ ๆ แบบนั้นได้อย่างไร หลังจากได้รับคาถาจํากัดที่ดีที่สุดของหลี่ จึง?ถังลี่เสวี่ยแทบไม่อยากจะเชื่อเลยถ้าเธอไม่เห็นหน้าที่ซีดของหลี่จึงเธอก็จะคิดว่าหลี่จึงคงไม่ได้ใช้ท่าที่ ดีที่สุดของเธอ
แคร็ก … แคร็ก … แคร็ก …
ปิงอี้ใช้การเยือกแข็งของเธอต่อไปกับอาจารย์เหมยหลาน ญาญ่าก็เดินตามปิงอี้ และใช้ [ก้าววายุ] ของเธอ
ร่างกายของอาจารย์เหมยหลานเริ่มแข็งตัวภายใต้อาณาเขตการเยือกแข็งของปิงอี้!
แม้ว่าปิงอี้และญาญ่ามักจะทะเลาะกัน แต่ถังลี่เสวี่ยต้องยอมรับว่าความสามารถของพวกเขาทํางานได้ดีที่สุดเมื่ออยู่ด้วยกัน
เขตเยือกแข็งของปิงอี้ และการควบคุมลมของญาญ่าทํางานร่วมกันได้อย่างลงตัว
ลมและน้ําแข็งผสมผสานกันอย่างลงตัว และอาณาเขตเยือกแข็งยังคงแผ่กระจายไปราวกับพายุหิมะ!
บูมมมมม!!
อย่างไรก็ตาม ถังลี่เสวี่ยรู้ว่าญาญ่ายังคงพยายามอย่างเต็มที่!
“ญาญ่า! ใช้ [พายุไซโคลนตัดเฉือน] และอัดแน่นด้วยพลังน้ําแข็งจากปิง!” ถังเสวี่ยใช้ความสัมพันธ์ของเธอกับญาญ่าและกระซิบกับเธอ
ญาญ่าพยักหน้าอย่างลับๆ ไปที่ถังลี่เสวี่ยและยกแขนเล็กๆ ของเธอขึ้นสูง เธอเริ่มบีบพลังลมของเธอลงบนแขนเล็กๆของเธอ และเหวี่ยงมันลงอย่างรุนแรงหลังจากชาร์จไปไม่กี่วินาที
[พายุไซโคลนตัดเฉือน] ที่มีพลังลมและน้ําแข็งพุ่งเข้าหาอาจารย์เหมยหลาน!
ถังลี่เสี่ยเริ่มเสียใจ เธอรู้สึกว่าเธอกับญาญ่าทําเกินไป
เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาฆ่าอาจารย์เหมยหลานโดยไม่ได้ตั้งใจ?
แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
[พายุไซโคลนตัดเฉือน] อันทรงพลังได้ถูกส่งออกไปแล้วและไม่มีทางที่จะนํามันกลับคืนมาได้
ป้าางงงง!!
ถังลี่เสวี่ย ญาญ่า และปิงอี้อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
เขตเยือกแข็งของปิงอี้และ [พายุไซโคลนตัดเฉือน]ของญาญ่าแตกเป็นเสี่ยงๆกลายเป็นผงคริสตัลจํานวนนับไม่ถ้วน
ดวงตาของถังลี่เสวี่ย ปิงอี้และคนอื่นๆเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและไม่เชื่อ
อาจารย์เหมยหลานปรบมือของเธอด้วยความประหลาดใจและพูดว่า
“การเคลื่อนไหวครั้งสุดท้ายนั้นไม่เลวหึม… พวกคุณทุกคนทําเสร็จแล้วใช่ไหมตอนนี้ถึงตาฉันแล้ว”
อาจารย์เหมยหลานยกฝ่ามือขวาขึ้นเหนือหน้าอกเธอเอานิ้วโป้งแตะนิ้วกลาง
ใช่ มันเป็นท่าทางที่จะดีดนิ้วของเธอ!
“พวกคุณทุกคนคงอยากรู้ว่าความสามารถขั้นเทพของฉันคืออะไรใช่ไหมถ้าอย่างนั้นฉันจะให้ทุกคนได้เห็นเพียงแวบเดียว”อาจารย์เหม่ยหลานหัวเราะเยาะพวกเขาและ…
แคล็กกก
เธอดีดนิ้ว
