เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก (Reincarnated As a Fox With System) - ตอนที่ 157

ตอนที่ 157 บทเรียนการต่อสู้ระดับนรกกับตัวปีศาจเอง!

ถังลี่เสวี่ยค่อยๆลืมตาขึ้น แต่เธอก็รู้สึกคลื่นไส้และเวียนหัวในทันที

เธอถึงกับอ้วกหลายครั้งเมื่อเธอพยายามจะลุกขึ้น

ถังลี่เสี่ยตระหนักได้หลังจากที่เธอมองไปที่พื้นดินด้านล่างว่าสิ่งที่เธอพ่นออกมาคือเลือดของเธอไม่ใช่อาหารในท้องของเธอ

“โอ้ คุณเป็นคนแรกที่ฟื้นคืนสติ ดูเหมือนว่าคุณจะมีความสามารถประเภทฟื้นฟู ดีแล้ว ฉันจะรุนแรงกับคุณให้มากกว่านี้”

ถังลี่เสี่ยเงยหน้าขึ้นเพื่อดูว่าเสียงนั้นมาจากไหน และสายตาของเธอก็พบกับอาจารย์เหมยหลานที่ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนเช่นเคย

ถังลี่เสวี่ยมองไปรอบ ๆ เธอเพียงพบว่าปิงอี้ หลี่จึง ญาญ่าและคนอื่น ๆ หมดสติด้วยใบหน้าซีด

อาจารย์เหมยหลานก้าวเข้ามาใกล้ถังลี่เสวี่ย และชกหมัดหนักลงบนใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ

ถังลี่เสวี่ยกัดลิ้นของเธอเพื่อแก้อาการวิงเวียนศีรษะ และเธอก็เปิดใช้งาน ร่างเทพ] ทันที

รูปร่างที่เล็กกระทัดรัดของเธอหายไปในอากาศ และหมัดของอาจารย์เหมยหลานก็พุ่งผ่านหัวของเธอราวกับชกต่อยก้อนเมฆ

อาจารย์เหมยหลานเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เธอไม่เคยคิดว่าความสามารถขั้นเทพประเภทล่อง หนของถังลี่เสี่ยนั้นทรงพลังมากจนทําให้เธอสามารถทะลุผ่านวัตถุที่เป็นของแข็งเช่นนี้ได้

สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือเธอมีความสามารถขั้นเทพอันทรงพลัง ในขณะที่อยู่ระดับสัตว์ป่าดุร้าย!

มันทําให้อาจารย์เหมยหลานรู้สึกอยากรู้อยากเห็น และตื่นเต้นเกี่ยวกับความสามารถขั้นเทพที่เธอจะได้รับหลังจากพัฒนาเป็นสัตว์อสูร

เป็นเรื่องที่รู้กันทั่วไป สําหรับสัตว์อสูรทุกตัวนั้นจะได้รับความสามารถขั้นเทพที่ทรงพลัง เมื่อได้ทําการวิวัฒนาการแล้ว

และแน่นอนว่าไม่ใช่สัตว์ที่ทําการวิวัฒนาการทั้งหมด จะได้รับความสามารถขั้นเทพนี้

อาจารย์เหมยหลานชื่นชมความสามารถขั้นเทพของถังลี่เสี่ย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยับยั้งการโจมตีของเธอ

อาจารย์เหมยหลานดึงหมัดกบัลไป แล้วดีดนิ้วของเธออีกครั้ง

แคลักกก!!!

ถังลี่เสวี่ยรู้สึกว่าแก้วหูของเธอสั่นอย่างรุนแรง จิตใจของเธอไม่อยู่กับตัว และสมองของเธอก็เหมือนจะวูบดับไป

เธอถูกบังคับให้ออกจาก [ร่างเทพ] ด้วยเสียงที่กระทบหนี้ และร่างกายของเธอก็เดินโซเซไปด้านหน้าอย่างช้าๆ

อาจารย์เหมยหลานไม่ยอมให้ถังลี่เสวี่ยหมดสติไปแบบนั้น เธอแทงเข่าไปที่ใบหน้าของถังเสวี่ยทําให้ร่างเล็กหมุนอยู่กลางอากาศ

ถังลี่เสวี่ยลืมตาขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดบนใบหน้าของเธอ

อาจารย์เหมยหลานเตะถังลี่เสวยอีกครั้งด้วยเท้าอีกข้างของเธอก่อนที่ร่างของถังลี่เสี่ยจะตกลงบนพื้น

ป้างงง

เฮยหยิงห่าวกระโดดไปข้างหน้าถังลี่เสวี่ย และปกป้องการเตะของอาจารย์เหมยหลานด้วยแขนทั้งสองข้างของเขา

เฮยหยิงห่าวถอยหลังไปหลายก้าว และเกือบจะชนถังหลี่เสวี่ย มือของเขาชาจากการเตะอันทรงพลังของอาจารย์เหมยหลาน

“ฉันจะไม่ยอมให้คุณทําร้ายเสี่ยน้อย ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่!” เฮยหยิงห่าวประกาศอย่างกล้าหาญและรัศมีของเขาเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ดวงตาสีเขียวเข้มของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดนก

“จริงเหรอ งั้นฉันอยากจะดูว่าคุณจะยังพูดเหมือนเดิมได้ไหม หลังจากที่ฉันทุบหน้าหล่อๆ ของคุณครั้งแล้วครั้งเล่า!” อาจารย์เหมยหลานกล่าวอย่างสบาย ๆ ในขณะที่หัวเราะเยาะความตั้งใจของเฮยหยิงห่าว

ถังลี่เสวี่ยกัดฟันด้วยความโกรธและตะโกนในใจ

“ญาญ่า! การสถิตร่างของเทพ!

ญาญ่าที่อยู่ใกล้เคียงยังคงหมดสติ แต่ร่างเล็กๆ ของเธอกลายเป็นไฟเขียวและบินไปทางถังลี่เสี่ย

เมื่อแสงสีเขียวเข้ามาที่หน้าผากของถังเสวี่ยดวงตาสีฟ้าบุษราคัมของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวมรกต

ปีกนางฟ้าที่สวยงามราวกับคริสตัลสีรุ้งสองคู่งอกออกมาจากด้านหลังของเธอ

ก่อนที่ถังลี่เสวี่ยจะเคลื่อนไหว เฮยหยิงห่าวได้เริ่มโจมตีอาจารย์เหมยหลานก่อนแล้ว

เป็นที่ชัดเจนว่าเฮยหยิงห่าวใช้ความสามารถขั้นเทพที่ซ่อนอยู่ของเขาเพื่อเพิ่มสถิติโดยรวมของเขาหลายเท่า

อย่างไรก็ตามถังลี่เสวี่ยในการสถิตร่างของเทพกับญาญ่าก็ทําให้ความสามารถเธอเพิ่มขึ้นเช่นกัน!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยแรงเสริมจาก [ความสามารถของพระเจ้าแห่งลม] ที่ปลดปล่อยเธอจากการจํากัดความเร็วทุกรูปแบบ!

ถังลี่เสี่ยเปิดใช้งาน [กําบังลม], [ก้าววายุ] และ ร่างกายสีทอง] ของเธอพร้อมกันเพื่อรับการปกป้องและความเร็วสูงสุด!

จากนั้นเธอก็เปิดใช้งานร่างเทพ] และร่างกายของเธอก็หายไปในอากาศ

เฮยหยิงห่าวยังคงยุ่งอยู่กับต่อสู้กับอาจารย์เหมยหลานในตอนนี้ ความเร็ว ความแข็งแกร่ง และปฏิกิริยาตอบสนองในปัจจุบันของเขาถึงระดับที่ไม่สามารถจินตนาการได้

ความเร็วของเขาเพียงอย่างเดียวเกือบจะเท่ากับความเร็วของถังลี่เสวี่ย เมื่อเธออยู่ในโหมดการสถิตร่างของ เทพกับญาญ่า

ถังลี่เสวี่ยปรากฏตัวขึ้นด้านหลังอาจารย์เหมยหลานราวกับผี และสิบสอง [ดาบลม] ที่ลอยอยู่เหนือหัวของเธอฟันหลายครั้งติดต่อกันในครั้งเดียว!

เฮยหยิงห่าวโจมตีจากด้านหน้า ขณะที่ถังลี่เสี่ยโจมตีจากด้านหลัง การทํางานเป็นทีมและการผสมผสานของพวกเขานั้นสมบูรณ์แบบจนไม่มีที่ว่างให้อาจารย์เหมยหลานวิ่งหรือหลบ!

ทั้งสองคนมั่นใจว่าพวกเขาสามารถเอาชนะอาจารย์เหมยหลานได้ในครั้งนี้ … หรืออย่างน้อยพวกเขาก็คิดอย่างนั้น

น่าเสียดายที่ความเป็นจริงอยู่ไกลจากที่พวกเขาจินตนาการไว้

แคลักกกก!!!

เสียงแหบหูทําให้แก้วหูของพวกเขาแทบจะแตก และทําให้อวัยวะภายในสั่น มันยังขับไล่ทั้งคู่ออกไปพร้อม กับ [ดาบลม] ทั้งสิบสองของถังลี่เสวี่ย!

ราวกับมีบาเรียเสียงแข็งกระทบพวกเขา และผลักพวกเขาทั้งสองออกไป

มันเป็นไปไม่ได้! เธอสามารถควบคุมความสามารถขั้นเทพของเสียงของเธอในระดับนั้นได้อย่างไร! ถังลี่เสวี่ยกรีดร้องด้วยความไม่เชื่อภายในจิตใจของเธอ

ถังลี่เสวี่ยและเฮยหยิงห่าวกระอักเลือดออกมาหลายคําอีกครั้งหลังจากถูกผลักถอยหลังไปหลายเมตร

ถังลี่เสวี่ยมองไปที่เฮยหยิงห่าวและพยักหน้าไปทางเขา

ถังลี่เสวี่ยไม่รู้ว่าเฮยหยิงห่าวเข้าใจเธอหรือไม่ เธอต้องการใช้การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เพื่อจบการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด

ความสามารถขั้นเทพประเภทเสียงของอาจารย์เหมยหลานนั้นคาดเดาไม่ได้ และอันตรายเกินไปมันยังไม่สามารถป้องกันได้ด้วย

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่การได้ยินที่เฉียบแหลมของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะปิดการได้ยิน แต่ความสามารถขั้นเทพประเภทเสียงของอาจารย์เหมยหลานยังคงสามารถโจมตีและทําลายอวัยวะภายในของพวกเขาได้

กุญแจสําคัญคือการสั่นสะเทือนอันรุนแรงที่เกิดจากความสามารถขั้นเทพของเสียงของเธอ!

ถังลี่เสวี่ยไม่เคยคิดว่าเธอจะฉลาดพอที่จะคิดหาวิธีตอบโต้ความสามารถขั้นเทพประเภทเสียงของอาจารย์เหมยหลานได้ ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะเอาชนะเธอด้วยการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เพียงครั้งเดียว!

ถังลี่เสวี่ยยกมือขวาของเธอขึ้นสูงและเหวี่ยงมันลงอย่างแรง

[พายุไซโคลนตัดเฉือน]!

พายุทอร์นาโดขนาดยักษ์ที่ควบแน่นจาก [ใบมีดลม] นับไม่ถ้วนพุ่งไปข้างหน้าทําให้เกิดการทําลายล้างครั้ง ใหญ่!

เฮยหยิงห่าวยังใช้การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาควบคู่กับถังลี่เสวี่ย

[พลังทําลายล้าง]!

เฮยหยิงห่าวปล่อยลูกบอลยักษ์สีดําควบแน่นจากความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา

มันดเรียบง่าย แต่ลูกบอลยักษ์สีดําทําลายทุกอย่างที่สัมผัสจนกลายเป็นความว่างเปล่า! แม้แต่พื้นแข็งหรือเสาหินที่มันสัมผัสก็ไม่รอด

เป็นอีกครั้งที่ถังลี่เสวี่ยรู้สึกว่าพวกเขากําลังทําเกินไป จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาฆ่าอาจารย์เหมยหลานโดยไม่ได้ตั้งใจ?

ถังลี่เสวี่ยเริ่มขมวดคิ้ว และรู้สึกกังวลอย่างมากเกี่ยวกับความปลอดภัยของอาจารย์เหมยหลาน

“อืม…ไม่เลวจริงๆ! ไม่ ครั้งนี้ค่อนข้างดี การโจมตีแบบนี้อาจจะเพียงพอที่จะทําร้ายนักเรียนชั้นยอดจากคลาสชั้นยอดได้ น่าเสียดายจริงๆ…” อาจารย์เหมยหลานหัวเราะเบา ๆในขณะที่ยกมือทั้งสองขึ้นที่อกของเธอ

แปะ!!!

ใช่ เธอไม่ได้ดีดนิ้วในครั้งนี้ เธอปรบมือ!

บูมมมมมมม!!!

เสียงสะท้านดินจากการตบมือของเธอครั้งนี้ดังและรุนแรงกว่าตอนที่เธอดีดนิ้วหลายเท่า!

[พลังทําลายล้าง] ของเฮยหยิงห่าวและ [พายุไซโคลนตัดเฉือน] ของถังลี่เสวี่ยระเบิด ในขณะที่เจอกับการสั่นสะเทือนที่ทําลายล้างจากความสามารถขั้นเทพประเภทเสียงของอาจารย์เหมยหลาน!

ร่างกายของเฮยหยิงห่าว และถังลี่เสวี่ยชนกันอย่างรุนแรงกับการสั่นสะเทือนที่ทําลายล้าง และกระดูกเกือบทั้งหมดในร่างกายของพวกเขาก็แทบจะแตกสลายเพราะเหตุนี้

แรงสั่นสะเทือนนั้นฉีกเส้นเลือด และทําร้ายอวัยวะภายในของพวกเขาอย่างรุนแรง

ทั้งคู่บินถอยหลังราวกับกระสุนปืนใหญ่ และชนเข้ากับเสาหินจํานวนมากก่อนจะกระแทกเข้ากับผนังของโคลอสเซียมและร่างกายของพวกมันฝังลึกลงไปในนั้น

อาการบาดเจ็บของพวกเขารนแรงเกินไปในครั้งนี้ และพวกเขาก็หมดสติไปในทันที

ถังลี่เสวี่ยกระโดดขึ้น และใช้ท่าทางการต่อสู้ของเธอทันทีที่เธอลืมตา

อย่างไรก็ตาม เธอพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสนามประลองอีกต่อไปแล้ว แต่อยู่ในหอผู้ป่วย และตอนนี้เธอยืนอยู่บนเตียงของเธอ

สุนัขจิ้งจอกรอบๆ จ้องมาที่เธอด้วยท่าทางแปลกๆ

ถังลี่เสวี่ยหน้าแดงด้วยความเขินอาย และเธอก็นอนลงบนเตียงของเธอ

หลังจากนั้นไม่กี่นาที เฮยหยิงห่าวก็ทําในสิ่งที่เธอทําก่อนหน้านี้ เขากระโดดขึ้นทันทีที่เขาลืมตาและยืนต่อสู้อยู่บนเตียงเขามองไปรอบๆอย่างสับสนครู่หนึ่งและหน้าแดงด้วยความเขินอายเหมือนกับเธอก่อนหน้านี้

ถังลี่เสวี่ยไม่รู้ว่าแผนกการแพทย์นี้ทําอะไรกับพวกเขา แต่พวกเขาก็หายดีภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงหลังจากการเกือบจะถึงตาย

“ดีที่พวกคุณทุกคนยังมีชีวิตอยู่ แต่พวกคุณไม่ต้องกังวลไป พรุ่งนี้เราจะมาทบทวนบทเรียนกันต่อ…หรือทํา ในทุกวันให้ละเอียดกว่านี้! วันนี้คลาสเรียนจบแล้ว ทุกคนกลับบ้านกันได้เลย”อาจารย์เหมยหลานหัวเราะคิกคักและปล่อยให้พวกเขาอยู่กันลําพัง

ถังลี่เสวี่ยและคนอื่นๆต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินคําพูดของอาจารย์เหมยหลาน

จากนั้นพวกเขาก็ล็อคจ้องเขม็งไปที่หวงห่าว สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความแค้นและโกรธเคือง

“ก่อนจะกลับเรามาจัดการกันอีกรอบมั้ยล่ะ? ระหว่างเรากับจิ้งจอกเหลืองที่โง่เขลานั่น!” เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าคําพูดเหล่านี้มาจากหลีจึงผู้อ่อนโยนและสูงส่ง

“ตกลง!!!” ทุกคนตอบพร้อมกัน มีเพียงหวงห่าวเท่านั้นที่ยังคงมองพวกเขาอย่างโง่เขลาราวกับว่าเขายังไม่เข้าใจว่าทําไมถึงโกรธเขา